1,205 matches
-
ar fi părut că sub zdrențele lui râde un rege sceptic și crud ca Satana 279. Iubita îl caracterizează și ea, portretizând în tușe concentrate: Părul tău pare a fi de eben și ochii tăi diamanți negri!280 Ca o presimțire a firii, Eminescu-omul are, în momentele sale mai deosebite, stări halucinatorii, prevestiri ale bolii de mai târziu: Lucrul de care mă temeam cel mai mult era nebunia, mi-era frică să nu-nebunesc. Adesea mă pomeneam că privisem, fără să știu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
Melancolic cornul sună188. Dar sunetul cornului emite unde în cercuri învăluitoare, dând senzația omenescă altfel, că moartea ca și iubirea sunt imprevizibile. Alteori, sunetul cornului ia proporții mitice, în așa fel încât totul pare bulversat în natura întreagă; animalele au presimțiri apocaliptice: Din codri singurateci un corn părea că sună./ Sălbatecele turme la țărmuri se adună./ Din stuful de pe mlaștini, din valurile ierbii/ Și din poteci de codru vin ciutele și cerbii,/ Iar caii albi ai mării și zimbrii zânei Dochii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
la Fălticeni (...). Cu mult respect și multă considerație pentru soția Dvs. și Dvs. Maria Kalmicov </citation> <citation author=”MIHĂESCU (KALMICOV) Maria” loc=”Brașov” data =”8 aprilie 1977”> Mult stimate Domnule Dimitriu, M-a bucurat foarte mult primirea scrisorii Dvs. Aveam presimțirea că s-a Întâmplat ceva trist În familia Dvs. pentru care aveam și eu o strângere de inimă! Despărțirea de cineva scump, e foarte grea, dar ceea ce m-a impresionat mai mult, este sensibilitatea, emoția puternică și noblețea femenină care
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
răniți, noi nu credeam. Spuneau că a fost și Belloy. A și fost, precum atâția alții, unii morți, alții scăpați ca prin minune, alături de tovarășii lor carbonizați. Ne temeam pentru Ion Pillat, atașat pe lângă ofițe rii francezi, aveam ca o presimțire, și, când ne-a povestit toată jalnica întâmplare, am mulțumit lui Dumnezeu de norocul ce a avut. slăbiciuni și lașități Slăbiciunile și lașitatea alor noștri față de dușman ne indignau continuu. Astfel, dr. Bărdescu refuză să înapoieze 2 milioane primite de
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Nu m-am dus, domnișoara, spunea el mâhnit, da’ la toamnă sigur mă duc. - Ce faci toată ziua aici, pironit în poartă? - Ce să fac, păzesc și eu casa, domnișoara. În Gingirică stătea Zogru, la post, cu sufletul brăzdat de presimțiri negre. Îi era teamă ca Giulia să nu-l caute pe Andrei Ionescu fără știrea lui și să-l găsească așa cum era el, indiferent și aproape cinic, hai să nu spună chiar cinic, dar fără sentimente durabile, fără devotament. Știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
deasupra patului său. Pentru că apariția îl privea drept în ochi, i-a trecut o haită de câini prin beregată, însă imediat și-a zis că trebuie să fie un semn de la Elvira, și a-nceput să zâmbească. Zogru, îngrozit de presimțirea că Achile vrea să intre în dormitor, a plutit încet spre tavan și s-a lipit de el ca de un liman. Când s-a uitat din nou, bărbatul stătea în pragul dormitorului și privea drept în sus. - Cine ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
doi să mă distrez și io". * * * Petrică era bântuit de o adevărată neliniște metafizică. Era ceva de rău, simțea el. Dar în rest, nu se dumirea despre ce ar fi vorba în mod concret. Nu că ar fi avut vreo presimțire sau ceva de genul ăsta, ci mai mult un fel de apăsare nelămurită. Noroc că se apucă de muncă și fu distras de la această stare de spirit, ca să o numim așa. Muncea cu multă atenție și aplicație, iar mintea lui
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
dependent de puterea lui de a ordona experiența - sau poate numai pentru că el dorea să persiste. În ce‑l privește, avea și el nevoie de mine. Mulți oameni doresc să se elibereze de morți. Eu, dimpotrivă, mă cramponez de ei. Presimțirea mea stăruitoare - cred că v‑ați dat seama - este aceea că morții nu pier cu totul. Ravelstein ar fi respins asemenea idee ca puerilă. Mă rog, poate că așa și este. Dar eu nu dezbat aici un concept; eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
și mă mutau În toiul nopții În altă parte a spitalului. - Unde ai fost? am Întrebat‑o pe Rosamund când a venit. Eram supărat pe ea. Dar mi‑a explicat că s‑a trezit brusc din somn muncită de o presimțire sumbră În legătură cu mine. A telefonat la reanimare și i s‑a spus că am fost transferat. A sărit imediat Într‑un taxi și a venit În goană. - E seară, i‑am spus. - Nu, se crapă de zi. - Și unde sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
de restaurant singură, așa cum fusese în toți anii nenorociți ai căsniciei ei. În acest timp, Ștefan Escu se chinuia în mijlocul drumului să repare mașina care-l lăsase baltă într-un moment de maximă urgență. Blestema de mama focului și o presimțire sumbră îi strânse sufletul, sufocându-l. Dacă nu va fi lângă Luana la timp, se va întâmpla o nenorocire. Se afla la două sute de km de oraș și nimic nu-l putea ajuta să-și țină promisiunea. Luana, neagră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
a lui Ștefan, îngăduința Luanei față de el și aprecierea muncii titanice pe care acesta o depunea erau suficiente pentru ca ei să-și găsească fericirea binemeritată. Se temea, însă, că ea nu va face asta. Ba mai mult, avea o groaznică presimțire că urma să facă o mare prostie. Se adunară, cu toții, în sala de festivități, sala în care, cândva, se țineau lungile ședințe U.T.C. La tribuna înălțată cu câțiva centimetri luară loc, rând pe rând, mai bătrâni și mai obosiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
acasă, hotărârea era luată și de nezdruncinat. El veni la gară s-o ia cu mașina dar femeia palidă, îmbrăcată modest și cu părul strâns, nu era aceea pe care o aștepta. Simți că i se strânge sufletul de negre presimțiri. Crezu că se întâmplase ceva rău dar răspunsul ei că erau, cu toții, bine, îl neliniști și mai tare. Luana nu-l privi nici o clipă în ochi iar în momentul în care păși pragul casei se îndreptă spre dulap și scoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cu viața soției sale. Și în ciuda a toate, Luana îl iubea. Când se despărțiră, Ștefan știu că ea nu va face nimic din ce-i promisese. Cu mâinile legate, el rămase să privească în urma ei, cu sufletul zbuciumat de o presimțire groaznică. Ajunsă acasă, Luana își găsi bărbatul inert, cu ochii goi, căzut pe un scaun. Unde ai fost? În trei ani de căsnicie ea nu ieșise singură decât în zilele de curs. Radu o urmase peste tot, fără să conceapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ce ieșea pe poartă, îl văzu pe slujbaș făcându-i semne și pricepu că cea purtată de dubița albă era Luana lui. Alergă ca un nebun în parcare, urcă la volan și urmări mașina din față, pradă celor mai negre presimțiri. Urmă trupul inert al Luanei în goană nebună pe holurile spitalului, își făcu loc printre medicii aplecați asupra ei, strigând-o necontenit pe nume. Când o văzu culcată în așternutul alb, absentă la tot ce era în jur, pradă unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
M-a angajat. Îți mulțumesc că ai adus ziarul în casa mea, că ești lângă mine, că exiști. Să dea Dumnezeu să știu cum să te răsplătesc pentru tot binele pe care mi-l faci. În clipa aceea, ca o presimțire, el se îndoi amarnic că va ști să facă asta. Acceptă, însă, provocarea, cu speranța că Acela pe care ea îl invocase își va întoarce privirile și către el. În prima zi de muncă, Luana debarcă în anticamera cochetă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-l enervat. Văzând-o pe Gaila lăcrimând discret, s-a potoli, s-a așezat lângă ea, a îmbrățișat-o și a sărutat-o pe frunte. - Ce e cu tine, soțioara mea? Ea, albă la față, a murmurat:. - Am avut o presimțire rea, atingând rochia aceea. S-a lăsat în brațele soțului și, acoperindu-i fața cu sărutări, a început să-l implore: - Să nu mă lași singură, iubitule, să nu mă părăsești. Eu, în deplină tăcere și cu un nod în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
atunci destulă baterie ca să o sune pe Anna. Era foarte enervant să fii înconjurată de mijloace de comunicare și să nu poți să comunici. Se ridică și luă receptorul telefonului din lift. Tot deranjat era. Era zece jumătate. Avea o presimțire înfricoșătoare că orice se întâmplase și orice se făcea ca să se rezolve problema, tot avea să rămână blocată în lift ore în șir. Și avea să piardă avionul și tot aranjamentul cu Singapore avea să se ducă pe apa sâmbetei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
vorbi. Însă mai presus de lucrurile personale, Nieve ar fi avut multă nevoie să o întrebe pe Darcey despre calculele de la Ennco. Ca să fie sută la sută sigură că totul era în ordine. De fiecare dată când Darcey avea o presimțire despre câte ceva, de obicei se adeverea. Nieve știa că ea însăși intra uneori în panică din nimica toată. Nu că și-ar fi dat cineva seama. Nu că ea ar fi lăsat să se vadă. E bine, își spuse închizând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
vopsele! Ia-ți cămașa asta! îi întinde mama cămașa curată, Daniel, te rog strânge tot! mi se adresează mie cu aceste cuvinte, Îmi miroase a ploaie! și el adulmecă aerul cu nările, Da, cred că va ploua! îi confirmă mama presimțirea, eu mă ridic să duc la adăpost pânza și el, Sunt tot murdar de vopsele! Când a venit Ana la mănăstire, și-amintește el, în vara aceea, ții minte, mă face pe mine părtaș la, Da! S-a întâmplat o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
i-am dat-o, i-am dat ca trimis al oamenilor iertarea și binecuvântarea mea, apoi s-a ridicat brusc de lângă mine și a dispărut, nu l-am mai văzut niciodată de atunci, în toamna aceea am avut însă o presimțire ciudată, am urcat la peșteră și l-am găsit întins pe patul lui de crengi, mort, cu crucea furată din biserică pe piept, Și eu mă înfior în sinea mea la gândul că m-am întins două nopți pe patul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
îmi explică Radu, vino cu noi, fetele au acceptat, facem pictură și dragoste, Nu-i minunat?! Bine! Octombrie, nu poate fi Ana! ea e la Paris și totuși mersul ei, o urmăresc prin mulțime cu inima tulburată de o dulce presimțire, e Ana, își întoarce spre mine capul, emoționat o regăsesc și ea dând cu ochii de mine se frânge-n două ca, Theo! Ana! ne îmbrățișăm din priviri, o iau de mână și opresc cu un semn scurt un taxi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
am dat toate tuburile de graffiti. Adina Dabija 96 Și iarăși am Început să iubesc haosul gri‑colorat al Bucureștiului, superficialitatea plină de adevăr a poeților bețivi și cântecul măturătoarelor de străzi. Lumea a Început din nou să curgă. O presimțire de primăvară a Început să adie prin București În acel sfârșit de februarie. În Obor, unde mă duceam adesea să‑mi fac cumpărĂturile, simțeam din ce În ce mai tare impulsul să mușc ridichile roșii și crocante, legăturile vesele de lobodă și de ceapă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pusă pe brodit scenarii umoristice. Riguros vorbind, marii filosofi nu numai că nu stîrnesc deloc rîsul, dar te înfioară pînă la acel prag de emoție cînd simți că, prin scrisul lor, o altă dimensiune a lumii îți vizitează înțelegerea. E presimțirea unui mister, e adulmecarea unei adîncimi, și nu vînturarea unor glumițe care risipesc o tensiune și evită un conflict. Un gînditor jovial e o raritate patologică, căci elementul care dictează dispoziția filosofilor e de ordin irațional și sumbru. În schimb
Hohotul filosofilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6775_a_8100]
-
cînd devine unanimă. Voi purcede la treabă chiar în momentul de față. Aflu dintr-un articol recent că, pentru cititorul de filozofie, "ritualul la care participă e curat religios: un ighemonicon tainic ale cărui subînțelesuri provoacă un veritabil fior de presimțire" (s.m.). Ei bine, ighemonikcon înseamnă "demnitate în port și atitudine", "maniere ele-gante", și nicidecum "ceremonie" sau "solemnitate", cum pare să creadă autorul articolului. La premiera lui Tartuffe, scrie cineva, lui Ludovic al XIV-lea i s-ar fi șoptit de către
Ei bine by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/8459_a_9784]
-
mire fusese preocupată de altele. Dădu peste mai mulți oameni care se repezeau, dinspre cartierele samurailor, Îmbrăcându-și, din mers, armurile. Un grup de călăreți apăru, În goană, din direcția castelului. Deși nu știa ce se petrecea, Tokichiro avu o presimțire că locul luptei era foarte departe. Nene porni grăbită spre casă, Înaintea soțului ei. — Kinoshita! Kinoshita! strigă din spatele lui cineva, În timp ce Tokichiro se apropia de casele arcașilor. Întorcându-se, văzu că era Inuchiyo. Acesta venea călare, În aceeași armură pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]