686 matches
-
cu o gură mică, cu buze cărnoase și roșii. Poate nu mă îndrăgosteam de ea, dar timbrul vocii ei semăna cu cel al doamnei de muzică. Și interesant, era afonă! Aveam colege niște fete frumoase și drăgălașe, cu care, în recreație dansam, făceam băieți și fete un cerc, băteam din palme și cântam o melodie cehoslovacă, ce începea cu „Joacă, joacă, joacă băiete/ Că țara este plină de fete/ Căci jocul nostru este format/ Dintr-o fată și-un băiat.” În timpul
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
noi. Într-o zi, Țuți mi-a zis că a observat ceva, că fiul librarului îi dă Olgăi prea multă atenție, eu n-am dat importanță acestui fapt, dar m-am hotărât să-l pândesc mai îndeaproape. Și într-o recreație, când scriam pentru ora de caligrafie, și fără să mă laud, scriam frumos pe atunci, și când Grigorescu a trecut și mi-a vărsat sticluța cu cerneală pe caiet, am sărit din bancă și l-am luat de gât. Din
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
striga „Nu te lăsa, Grigorescule!”, iar cealaltă jumătate striga „Hai, Nelule, dă-i la cap, nu-l lăsa de sub tine!”. Grigorescu, Dumnezeu să-l odihnească, e mort de mult timp, îndrăznise să ridice ochii la Olga, ba încercase într-o recreație să-i dea o felie de pâine cu unt. Pentru mine, ce-mi spusese Țuți, plus chestia cu cerneala pe care mi-o vărsase pe caietul de caligrafie, a aprins focul. Vechea ură pentru fiul bogătașului a izbucnit spontan, și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
care ne cutremurau: - Ce ați spune dacă ați vedea o firmă pe care scrie: „La adevărata democrație“, iar în interior ar fi sârmă ghimpată... Sau: „La răsăritul... apusului Uniunii Sovietice“... Ne iubeam profesorul, devenisem apropiați sufletește, încât ne permiteam în recreații să-i spunem: - Domnule profesor, vă rugăm să fiți mai prudent... - Nu pot, băieți, când știu care-i adevărul. La examenul de bacalaureat, între cele trei subiecte la limba română era și „Citind pe cronicarii moldoveni“. Cred că profesorul Pârvulescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
frig, pe coridoare e frig, suntem în sala noastră de clasă de la etajul unu, cu becurile aprinse pentru că afară nu e doar frig, ci și înnorat, facem și noi ce putem fiecare pe limba lui, încât toți să producem larma recreațiilor, Alexandra Ștefănescu stă în banca ei la propriu, nu la figurat, fiindcă la figurat nu stă deloc, gura nu-i mai tace, deși bag mâna în foc că nu e bolnăvioară, tot trăncăne ceva cu nasul în vânt, în ciuda faptului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
o scoase de la gât să i-o ducă la școală. ”- Chiar ar fi bine!” zise Vasilica, fără să-și arate fața. Iorgu a plecat ca o furtună... și nici n-a știut cum a ajuns pe holurile școlii, și așteptă recreația. Deodată, ușile de la clase începură să se deschidă și mulțimea de elevi umplu holurile cu râsetele lor... cu zvonul acela tineresc. Iți umplea inima de bucurie văzându-i... In îmbulzeala aceea veselă, Iorgu abia reuși să întrebe un elev unde-lpoate
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
-L înțeleg, este vina mea, nu a Lui... încerc să-L înțeleg. Si, așa, mistuit de gânduri, alunecă obosit întrun somn adânc cu vise... Se făcea că Iorgu era pe coridorul unei scoli de fete, si aștepta să sune de recreație, să iasă fetele de la clasă. Ușa de la calse se deschise și profesorii ieșiră. In zadar aștepta, că nici o elevă nu ieși din clasă, niciuna, și nici Vasilica. Deodată, auzi o voce care îi vorbi, fără s-o vadă. ”-Să nu
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
starea de încordare extraordinară în care reții totul cu multă ușurință (deși a doua zi uiți totul cu aceeași ușurință), ca de la sine, a dispărut din memorie tot ce nu ținea de lecții. Mi-am amintit de plic doar în timpul recreației mari când, după ce ne-am risipit cu toții în frigul însorit de afară sau în holul de la parter, am dat cu ochii de mama. Imediat ce am zărit-o, m-am întrebat iritat de ce n-a putut să mai aștepte și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
schimbase un cuvânt, nici cu mine, nici cu altcineva din clasă, continuând să ne considere străini. I-a adresat totuși câteva vorbe lui Stein, dar era ceva în legătură cu liceul și s-a întâmplat în următoarea împrejurare. Într-o zi, în timpul recreației mari, mulțimea de liceeni adunată în jurul lui Stein începu o discuție privitoare la crimele rituale. Cineva îl întrebă pe Stein, cu un zâmbet crud pe față, dacă el, Stein, crede în crimele rituale. Stein zâmbi și el, la rându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
treilea sentiment, care conferea consistență primelor două, era convingerea mea că nu mi se vor trage nici un fel de neplăceri din partea conducerii școlii dacă mă apropii de Burkeviț și dacă discut cu el. Mai erau exact două minute până la sfârșitul recreației. Ieșii din clasă și o pornii de-a lungul coridorului plin de tropot de picioare, de glasuri și de strigăte; ieșii pe palierul scării. După ce închisei ușa după mine, și zgomotele se contopiră într-un vuiet confuz, privii în jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
a“. Silabele scheunătoare ricoșau de tavanul de piatră și apoi o luau în sus pe scara de marmură de la intrarea principală. Dar, dacă înainte mi-era imposibil să reacționez cum aș fi vrut la auzul vocii directorale care ne umplea recreațiile, acum, aproape uitând de sentimentul de compasiune pentru Burkeviț care mă adusese acolo, simții crescând în mine o putere uriașă. Era puterea urii împotriva lui Kleiman cel stacojiu care urla acum la mine. Și, deși simțeam cu bucurie că această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
fluctuații, în salturi. Manifestă inițiativă, independență în temele, subiectele ce-l incită. Când sarcinile sunt rutiniere (a scrie, a copia, a transcrie, a calcula) nu este motivat, se conformează cu greu cerințelor. Se joacă cu toți copiii, este expansiv în recreații, are umor, este vesel și se simte bine între copii. Câștigă simpatia copiilor prin creațiile sale ludice, inventează jocuri, atribuie roluri parte nerilor de joacă, stabilește relații sociale pozitive. Îi lipsește perseverența iar rezultatele școlare sunt ușor sub cotele personale
GHID PRIVIND CONSILIEREA ELEVILOR CU ABILITĂŢI ÎNALTE by Cristina Morăraşu, Loredana Stiuj () [Corola-publishinghouse/Journalistic/432_a_755]
-
acord cu un nou plan de participare la acțiuni a directorilor și o reclamă pentru o greutate de 3,5 kg deghizată în manual școlar. Scopul acestei greutăți era să ofere elevilor ceva cu care să facă exerciții fizice în recreații. Condiția fizică a copiilor americani, sublinia reclama, era sub cea a copiilor din aproape toate celelalte țări de pe glob. Dar reclama pentru această greutate stranie nu era cel mai straniu lucru din cutia de scrisori. Se găseau acolo alte lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
li se păru a auzi pași scârțâind pe zăpadă. - Nu e nimeni, liniști Pascalopol pe moș Costache, umblă lume prin curte. În sfârșit, li se dădu voie celorlalți să intre și năvăliră în odaie ca o clasă de copii după recreație. Felix și Otilia rămaseră în pragul ușii. Apoi, moșierul și doctorul luară pe Otilia la o parte, închizîndu-se câteva minute în camera ei, și vorbiră acolo, ceva ce Felix nu putu și nici nu cuteză să afle. La plecare, doctorul
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
să se mai supravegheze. O privește de aceea cu plăcere pe micuța cumnată, care își savurează și ea felia de tortă cu șocolată ; în această clipă este mai destins ca oricând, îl înseninează bucuria unui școlar ce aude sunând de recreație. Nu mai este silit să susțină conversația și va avea destulă răbdare până când Profesorul își va regla afacerile cu consoarta... — Sophie... ai auzit, nu ? Sophie nu i-a spus doar că regele a murit... șușotește Margot. Sophie a mai spus
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
-i făcu semnul crucii deasupra capului, fusese cît pe aci să-l omoare, atît era de Înfiorat de spaimă. Îi spuse că se putea duce să se joace cu „lezanfan“. Erau o mulțime de fete care nu puteau alerga În timpul recreației fiindcă aveau astm și erau foarte palide. Julius intră În vorbă cu ele și le povesti că mama lui este În Europa cu frații mai mari, fiindcă surioara lui, Cinthia, murise. Apoi le spuse că de asta se uita el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
intrau prin ușa laterală și treceau apoi În grădina din fund, unde era spălătorul. Toate clasele dădeau spre grădină și aici Îi aștepta Morales, Întotdeauna cu buretele alături. Buretele era pentru cei care rămîneau la masă la colegiu și pentru recreații. CÎnd se terminau recreațiile erau lac de sudoare, fiindcă alergaseră timp de o jumătate de oră În jurul lui Taboada, strigînd În cor: „Taboada, o să te punem la. frigare, o să te punem la frigare!“ și bietul Taboada țipînd ca din gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și treceau apoi În grădina din fund, unde era spălătorul. Toate clasele dădeau spre grădină și aici Îi aștepta Morales, Întotdeauna cu buretele alături. Buretele era pentru cei care rămîneau la masă la colegiu și pentru recreații. CÎnd se terminau recreațiile erau lac de sudoare, fiindcă alergaseră timp de o jumătate de oră În jurul lui Taboada, strigînd În cor: „Taboada, o să te punem la. frigare, o să te punem la frigare!“ și bietul Taboada țipînd ca din gură de șarpe: „Mamă, mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pe grăsanul de Martinto, care era de trei ori mai greu decît pietroiul și asta doar așa, În joacă, fiindcă grasul era tare de treabă, era cel mai bun prieten al lui Julius pe vremea aceea. CÎnd le-au dat recreație, Într-o dimineață, Silva a zbughit-o furios din clasă urmat de mica lui bandă, o bandă nu foarte sigură, fiindcă s-ar fi putut ca Arzubiaga să-l bată. Grasul de Martinto se duse să-l caute pe Arzubiaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
văzuse un film În care un spadasin Îi tăia altuia urechea și ardea de dorința de a-l lăsa pe Julius fără o ureche, bineînțeles nu de-adevăratelea, fiindcă puseseră dopuri de plută În vîrful bețelor. Așa se jucau În recreație, grasul Încercînd să-i reteze urechea lui Julius, iar Julius provocîndu-l mereu la duel. În dimineața asta Îl așteptase cu nerăbdare, dar uite că acum venea În fugă și-i anunța vestea unei provocări mult mai importante. Arzubiaga spuse că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
a murdărit uniforma de noroi și s-a julit din nou la genunchi. Dar s-a ridicat imediat, a scuipat pămîntul care-i intrase În gură și a luat-o din nou la fugă, ca nu cumva să se termine recreația fără bătaie. „Îi e frică“, spuse Silva, parcă vrînd să-și scoată ghearele. Era plin de el În dimineața asta și grozav de furios, se vedea după ceața care-i Învăluia ochii de pisică Și după respirația sacadată. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bandă, nu prea isteț, desigur, fiindcă stăpînirea desăvîrșită de care dădea dovadă Arzubiaga numai frică nu era. „De ce vrei să te bați?“, Întrebă el, spre disperarea lui Martinto care simțea cum Îi bat În piept minutele care mai rămăseseră din recreație. „Lașule!“, i-o trînti În față Silva În loc de răspuns și Își umflă și mai tare pieptul. Părea gata să crape de Înfoiat și furios ce era. Arzubiaga auzi insulta și se vedea că asta nu-i plăcea de loc. Ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pumn În ochi, i l-a Învinețit și apoi au avut amîndoi de a face cu măicuțele. După trei zile grasul s-a făcut iar la fel de cumsecade ca Înainte. N-au lipsit Încercările de Împăcare, privirile cu coada ochiului În recreație și În timpul orelor, dar n-au mai putut fi prieteni ca altădată. Și apoi, cînd anul școlar pregătitor s-a terminat, pe gras l-au trîntit la examenele de sfîrșit de an, cum era și de așteptat. L-au trîntit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o casă ca oricare alta, n-avea curte și era imposibil să joci mai multe meciuri de fotbal În același timp. Arzubiaga reușea totuși să facă puțină ordine; știa să organizeze echipele, cîte unsprezece de fiecare parte, cu toate că pe măsură ce trecea recreația intrau și alții În joc, de obicei În echipa care cîștiga și meciurile se terminau cu douăzeci de jucători Într-o parte și șapte În cealaltă (doi din echipa care pierdea plecaseră de tot, iar alți doi trecuseră pe furiș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bezmetic spre poartă și intra cu minge cu tot strigînd: gooool! Credea că e ca la rugby. Era băiat bun străinul, fratele lui mai mic era și el băiat bun, dar la fotbalul peruvian era o cizmă. CÎnd se termina recreația, Îi aducea Întotdeauna mingea lui Arzubiaga. Arzubiaga era stăpînul acestei mingi. După-amiezele, o păstra Într-o plasă albă și aștepta să vină ceilalți s-o ia. Dar odată un grup de copii a rămas lîngă ușa de la intrare, voiau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]