891 matches
-
sau dezangajîndu-se. Fiind sursa propoziției, el o poate prezenta ca validă sau nu (sau validă în ordinea lucrurilor) în spațiul său de realitate. Scopul referențial al enunțării unei propoziții este (co)construirea finalizată a unui spațiu semantic. Pe baza marcatorilor referențiali (care fac trimitere la proprietățile indivizilor), enunțiativi și argumentativi, destinatarul-interpretant (re)construiește unul din spațiile semantice. Pentru o abordare concretă a primelor două puncte (a) și (b), luăm un exemplu la îndemînă: textul deja invocat, aflat pe ultima copertă a
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
aflat pe ultima copertă a romanului Destinul unei cîntărețe de blues, apărut la editura Seuil în 1986. Ne vom opri la cel de-al doilea paragraf. Folosind prezentul cu valoare absolută și generală, precum și pronumele SE, din punct de vedere referențial, locutorul (L) se delimitează de un enunțător lipsit de precizie și gol de referențialitate. Propoziția " Se poate descoperi aici..." apare în cadrul unei validități generale (validitatea doxei), într-un univers pe care prezentul absolut și indicatorii de generalitate ("în general", "pe
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
elaborați tabele recapitulative. 2. Propuneți o parodie sau o pastișă a paratextului unui autor. Puteți să vă inspirați din lucrarea lui Umberto Eco, Pastiches et postiches (Grasset, 1987). 3. Analizați secvențialitatea narativă și orientarea pragmatică (orientarea argumentativă, dimensiunea semantică și referențială, dimensiunea enunțiativă) din textul de pe ultima copertă a romanului Pour un rêve d'amour Pentru un vis de dragoste (de Violet Winspear) din colecția Harlequin. "Nepoată a celebrului muzician Courland Bell, Rosary sosește la Vozes do Mar pentru a preda
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
generic al articolului hotărît, fiind astfel un indicator rigid. Originalitatea tezei lui R. Martin rezultă din faptul că rigiditatea se referă la un anumit univers de credință: SP vehiculează predicații care nu au stabilitate de la un univers la altul: Actul referențial are loc într-un anumit univers. Un anumit locutor face referire la un anume obiect. Nu contează dacă descrierea pe care el o propune este sau nu acceptabilă. El face referire la obiectul căruia el consideră că îi poate aplica
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
lor sortită clandestinității și eșecului, acei ani în care triumfa dictatura. Să vedem, mai întîi, textul de prezentare de la Povestiri orientale: În primul rînd, regăsim două propoziții "publicate în 1938, revăzute în 1963" care, în lipsa indicatorilor nominali, așteaptă o ancorare referențială. Este o operație descriptivă de relaționare care oferă informații despre obiectul descris (Sit Temp: "1938"; "1963"). Această operație influențează direct tema-titlu care garantează ancorarea referențială: "aceste nouă nuvele". Tema-titlu este dublu tematizată: originea povestirilor în legende, originea nuvelelor în vechile
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
două propoziții "publicate în 1938, revăzute în 1963" care, în lipsa indicatorilor nominali, așteaptă o ancorare referențială. Este o operație descriptivă de relaționare care oferă informații despre obiectul descris (Sit Temp: "1938"; "1963"). Această operație influențează direct tema-titlu care garantează ancorarea referențială: "aceste nouă nuvele". Tema-titlu este dublu tematizată: originea povestirilor în legende, originea nuvelelor în vechile tradiții literare. Prin urmare, obiectul discursului este situat într-un ansamblu mai vast; dezvoltarea are loc pe baza unei relații metonimice: propoziția SIT este dominată
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
Dumneavoastră sînteți eroul acestor cărți). (13) [P13] Mai devreme sau mai tîrziu, copilul trebuie neapărat să descopere [P13'] că există și alți oameni mari în afară de tatăl său. Cărți prezentate: Dumnezeu; Mozart; Picasso, înțelept și nebun. 2.1. Dimensiunea enunțiativă și referențială a propozițiilor Valorile de adevăr ale campaniei publicitare Teoria polifonică a enunțării (J.-C. Anscombre și O. Ducrot, 1983; J. Authier-Revuz, 1982) subliniază că orice discurs se adresează unui interlocutor. Un anumit număr de forme perceptibile, din punct de vedere
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
de presă și prin prezentarea felului în care ironia apare în raportul dintre propoziția enunțată și cărțile propuse. Lăsăm deocamdată cazul [P1] în care [P1'] realizează o valoare ironică a enunțării; vom reveni asupra lui. Vom urmări dimensiunea enunțiativă și referențială din întreaga campanie și vom pune întrebări privind funcțiilor ironiei: după "cum" și "de ce". De ce o instituție ca "Gallimard Jeunesse" a recurs la ironie? Ce rol are ea? Remarcile lui A. Berrendonner ne sînt de real folos: Ironizînd, se marchează
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
Interesul unei asemenea alegeri, pentru Gallimard Jeunesse, este de cel puțin două tipuri: pe de o parte, dimensiunea enunțiativă a propozițiilor permite stabilirea adevărului/validității absolute pentru importanța, totuși relativă (față de concurență), a diferitelor colecții; pe de altă parte, dimensiunea referențială rezultată articulează o prezentare reală a cărților cu o auto-referențialitate a enunțurilor (a căror validitate este relativă față de propriul lor context de enunțare) pe care ironia o autonomizează. 2.2. Dimensiunea secvențială a propozițiilor În acest punct, vom începe analizarea
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
denotat, adică învățarea progresivă (dacă s-ar putea și rapidă) a copilului, aparține unui tip de entități (evenimente, proprietăți...) care nu sînt denumite, nici clasificate. Ele nu dispun de nume care să le aparțină. Nu fac parte dintr-o clasă referențială în care indivizii au același nume. Prin urmare, ei sînt candidații referențiali ideali ai fixării prin cuvîntul "lucruri". Nimic mai nou cînd vine vorba de învățarea pentru viață; sau mai degrabă de învățarea "anumitor" lucruri pentru viață. Semnalăm valoarea argumentativă
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
aparține unui tip de entități (evenimente, proprietăți...) care nu sînt denumite, nici clasificate. Ele nu dispun de nume care să le aparțină. Nu fac parte dintr-o clasă referențială în care indivizii au același nume. Prin urmare, ei sînt candidații referențiali ideali ai fixării prin cuvîntul "lucruri". Nimic mai nou cînd vine vorba de învățarea pentru viață; sau mai degrabă de învățarea "anumitor" lucruri pentru viață. Semnalăm valoarea argumentativă a adjectivului nehotărît; sînt lucruri care nu se pot mărturisi cu ușurință
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
situația care ne interesează, înscrise în prezentarea cărților vizate. Am observat de nenumărate ori pînă acum că este imposibil de realizat o separare între redacțional și vizual și că un studiu complementar este util. De asemenea, după examinarea dimensiunilor enunțiativă, referențială și secvențială a extraselor de presă din această campanie și a diferitele structuri secvențiale ale enunțurilor propoziționale care o alcătuiesc, putem să încercăm acum o delimitare a orientării configuraționale a ansamblului publicitar. 2.3. Orientarea argumentativă a campaniei publicitare Reamintim
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
a înțelege întreaga campanie publicitară este necesară o trecere de la secvență (lectura-înțelegerea propozițiilor ca succesiune a lor) la figură (înțelegerea ansamblului ca avînd sens global). Prin urmare, propozițiile au o semnificație proprie în acest întreg. Am văzut cum dimensiunile enunțiativă, referențială și secvențială contribuie la organizarea ansamblului; rămîne de văzut care este orientarea sa argumentativă globală: un act de discurs, explicit sau nu, rezumîndu-i orientarea pragmatică. J.-M. Adam și A. Petitjean subliniază miza acestei analize: Un asemenea demers procedural și
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
de propoziții narative (sau altele) care îl alcătuiesc. O înlănțuire de propoziții narative nu reprezintă, în sine, o intrigă elementară. Pentru ca un segment de propoziții să formeze o intrigă și implicit un text coerent, trebuie să existe legături de identitate referențială; de fapt, inferențele referențiale permit stabilirea unor raporturi între enunțuri. Găsim aici: § 1 (Nepoată) Rosary → (De la început) ea § 2 (Dar...) Rosary → § 3 Patronul ei să o facă Pentru a putea vorbi despre o povestire, este obligatoriu ca măcar un rol
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
ca și propozițiile sintetizate în [P8] care au valoare de argument pentru concluzie [P9]. Am văzut deja că această concluzie era ea însăși depășită de o alta [P12]/[P13]. Două tipuri de marcatori au asigurat funcția de asumare: 1) Marcatorii referențiali (care prin proprietățile lor trimit la indivizii-obiect) analizați în progresia tematică și în formele anaforice din text: "această", "viitoarea", "unul", "al doilea", "al treilea", "aceste modificări", "îl"... 2) Marcatorii sau conectorii analizați în utilizările argumentative: "și", "dar", "astfel", "iar". Faptul
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
al textualității / 83 1.2. Prezentarea colecției "Bouquins", Robert Laffont / 88 1.3. Cuvîntul înainte la catalogul de la Éditions Minuit / 93 1.4. Notele de catalog / 98 2. Studiul unei campanii publicitare, Gallimard Jeunesse / 101 2.1. Dimensiunea enunțiativă și referențială a propozițiilor / 102 2.2. Dimensiunea secvențială a propozițiilor / 109 2.3. Orientarea argumentativă a campaniei publicitare / 121 3. Coperte și supracoperte / 123 3.1. Contractele de lectură ale copertei / 123 3.2. Rolul supracopertei / 135 Exerciții / 139 Cheia exercițiilor
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
până la urmărirea comportării produselor în exploatare, îndeplinește condițiile certificării prevăzute în standardul sau documentul normativ de referință. Preocupările pentru ridicarea nivelului calitativ nu încetează odată cu obținerea certificării, ci dimpotrivă trebuie în continuare depuse eforturi pentru respectarea condițiilor prevăzute în documentul referențial după care s-a făcut certificarea, evitându-se apariția neconformităților pe întregul ciclu de viață al produsului. Chiar dacă o firmă ar fi tentată să “rupă ritmul” asigurării și îmbunătățirii calității, odată intrată în familia organizațiilor certificate nu mai poate face
Managementul calității by Roșca Petru, Nan Costică, Gribincea Alexandru, Stroe Cosmin () [Corola-publishinghouse/Science/1648_a_3156]
-
sensului comun, înțelegerea operei de artă variază între referențele termenilor de tip natural determinați de conceptele limbajului și cei care sunt asociați cu termenul dat. Există un contact cauzal între cei care stabilesc referința acestor termeni și obiectul sau individualitatea referențială. Obiectul de artă este interpretat și înțeles prin intermediul unei relații cauzale dintre limbaj și înțelegerea în sens larg a naturii obiectului dat. Dar orice înțelegere cauzală a obiectului de artă poate să se dovedească falsă. Natura metafizică a unui roman
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
interpretarea noastră, pachetul concret de acte ale raportării la realitate, privește însăși vizarea caracteristică primului tip și își ia ca obiect acele manifestări (ale propriului sine) care nu aparțin în vreun fel realității exterioare, dar care se preocupă în manieră referențială permanent de ea. Astfel situată în spatele accesului direct la lume, conștiința fenomenală schimbă tipul de aprehendare și maniera de interacțiune într-un circuit închis și protectiv, care mânuiește un arsenal instrumental multiplu investit cu valoare personală (în care totul se
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
discursiv poate fi supusă verificării (fie în pragmatică oglindire reciprocă, fie în confruntarea "ideologică" a interpretărilor) pentru ca apoi să îngăduie un progres cu două fețe (una a concluziilor înregistrabile și alta a unui productiv demers aplicativ care leagă teza auto- referențială de aventura concretă a înaintării pe cale). Sinteza capătă aici o nuanță a unui provizorat benefic și just, necesar în perspectiva unei lucidități ghidate de conceptul adaptării și corelat unui proces de mișcare a spiritului care împrospătează mereu doctrinele fără a
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
abordare cogniția devine, o dată cu gândul, activă și depășește pasivitatea specifică percepției, aducând modificări discrete (conform cu maniera noetică ce-i e caracteristică) lumii fenomenale care alcătuiește obiectivitatea interioară. Ea elaborează și traduce în practică aplicativă modele coordonatoare de intervenție, convertind preferința referențială de tip contemplativ în principiu de investire dinamică și regăsind pe fața obiectului său indiciul recurențial al propriilor obsesii tematice. Ea combină simultan o concepție a înrădăcinării pe solul unui statornic rezervor de tradiție cu o viziune a proiectului inovator
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
lărgesc gama auto-definitorie pâna la punctul extrem al individualismului. Este firesc, deci, ca societatea să fie compusă din reprezentanți perfect distincți și să primească aportul interiorității fiecăruia cu înaltă înțelepciune înglobatoare. Dacă supremul controlor al conduitei este interioritatea, atunci dispersia referențială în câmpul comunitar este un fenomen deplin explicabil. De aici și pâna la idealul integrator nu se poate face decât un pas calculat (de lideri, de reprezentanții decantării tradițiilor și de eroul social circumstanțial). De aceea expresia stabilă a ecuației
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
afirmă în viziunea poetică, își creează un Spațiu propriu care nu mai are nimic comun - sau, în orice caz, foarte puțin - cu spațiul real"23. Autoafirmarea imaginii implică negarea lucrului existent; imaginea nu doar se desprinde prin reducție de realitatea referențială, dar o și neagă, propunându-i replica unei alte perspective. Negare care însă nu atentează la real decât în ipostaza sa imediat fenomenală, de apariție ce trebuie eclipsată. De aceea "negația nu desființează lucrul negat, ci - din contră - îl întemeiază
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
nespusul se absoarbe inspirator în fondul originar al semnificabilului nemanifestat arată imaginea retrasă în inaparentul unei rostiri care ni se dă în imaginație înainte și dincolo de cuvântul rostit al textului 43. Cuvântul nu numai că e privat de funcția sa referențială și de valența reprezentării; el e evacuat din chiar orizontul desemnării discursive, redus la tăcere și la nevedere. O reducție radicală care îi destramă corporeitatea poetică, o destituie până la firavul trup poetal al unor imagini abia - deja - posibile, așa cum se
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
un grad mai ridicat de coerență și complexitate. Avantajul acestei concepții constă, mai întâi, în reliefarea interdependenței nivelelor: „Pentru Borges, labirintul este, concomitent, tipar compozițional, temă și motiv emblematic” - scrie autoarea, relevând întreita ipostază a semnului literar, ca element semantic, referențial și autoreferențial deopotrivă. Apoi, identificarea celor șase „nivele configurative” constituie o modalitate plauzibilă de a motiva „validitatea lecturilor multiple aplicate unuia și aceluiași text literar”, în funcție de poziționarea sistemului critic pe un anumit nivel al operei. Pe de altă parte, ipoteza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288787_a_290116]