913 matches
-
un an de zile va fi respectată pacea, vor fi eliberați. O întrebare îmi stătea pe buze: „La ce bun acest măcel?“. Doar ura și cruzimea nu îl pot justifica. Andras se uita la mine cu dispreț: - Poate că tânărul Rotari a spus despre tine adevărul, dacă nu te-ai dumerit încă. Eu însă continui să cred că tu nu ești prostănacul care vrei să pari. Dă-ți răspunsul singur: cum ai proceda dacă poporul tău ar fi gata să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și toți ducii și domeniile mai importante au primit poruncă de întrunire de la rege la Verona, în a cincisprezecea zi a lunii august. Faroald m-a întrebat în fiecare seară aceleași lucruri. Întrebarea finală era mereu aceeași: „Ești sigur că Rotari mai trăiește?“. Devenise de nerecunoscut: un bătrân disperat și descumpănit. Și de la Brescia a sosit un luptător care mi-a cerut imperios din partea lui Maginulf o relatare amănunțită despre ceea ce se-ntâmplase la Oderzo. Nu-mi aduc aminte de câte ori am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
la Oderzo. Nu-mi aduc aminte de câte ori am fost interogat și nici de câte persoane, dar neîncetata rememorare a fiecărui detaliu a stârnit în mine atâta ură față de romani, încât am jurat să-l eliberez sau să-l răzbun pe Rotari. Probabil din cauza înverșunării mele, adunarea a luat o hotărâre menită să scandalizeze nu puțini longobarzi. În a zecea zi a lui august m-am dus la călugărul Garibaldo, cel pe care-l credeam a fi monofizit. Mânuia de zor un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Am scos din săculețul de la gât moneda pe care Kakko mi-o dăduse și i-am întins-o călugărului. - Ia acest ban și folosește-l pentru a ridica un altar în biserică, cu câteva podoabe sfinte, i-am spus. Când Rotari va fi eliberat, eu mă voi ruga de un episcop să vină s-o sfințească. S-a uitat la monedă, fără să o atingă. - Ia-o! am stăruit. Mi-a răspuns: - Eu nu sunt arian și nici ce crezi tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
toți adunați sub stejar. Vipera de aur atârnată de nuc mi-a dat de înțeles că întrunirea era importantă. Fără să zic ceva, m-am dus în odaia mea și am început să desfășor o bucată de pergament pe care Rotari încercase să scrie un gând. Mi s-a pus un nod în gât, și am aruncat cât colo pergamentul, furios. Ce mă interesau pe mine un tânăr înfumurat și un popor care nu era al meu? În clipa aceea mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Mi s-a pus un nod în gât, și am aruncat cât colo pergamentul, furios. Ce mă interesau pe mine un tânăr înfumurat și un popor care nu era al meu? În clipa aceea mi-am citit limpede în inimă: Rotari a fost unicul bărbat dispus să-mi ofere în chip spontan prietenia lui, iar longobarzii nu m-au tratat nicicând ca pe un intrus apatrid. Am plâns așa cum plângem doar în singurătatea propriei case: cu disperare. Rodoald mi-a relatat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
în călugării de la San Zeno decât în gărzile palatului ducal de pe colina San Pietro, înălțat de regele got Teodoric. În aceeași biserică cu noi era și Grasulf, care, după asasinarea nepoților, a revenit la cârma ducatului, precum și Maginulf, unchiul lui Rotari, Arioald, ducele de Torino și cumnatul regelui prin căsătorie cu sora acestuia, Gundeperga. Mai era Gisulf, fratele mai mic al ducelui Archi din Benevento și văr cu Taso și cu Kakko, de felul lui din Pavia, precum și ducii de Treviso
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
tu în acest moment? - Rege al războinicilor, i-am răspuns, eu nu sunt decât un fiu de negustor care se află aici prin voința lui Faroald. M-am gândit mult cum să acționăm, și cer îngăduința să-i caut pe Rotari și pe ceilalți prin tatăl meu și administratorul lui, slujindu-mă de relațiile lor în ținuturile bizantine. În tăcerea ce se lăsase, regele s-a încruntat, și-a arcuit sprâncenele, m-a măsurat din cap până-n picioare, după care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Exact, orfan a fost și Adaloald, și eu i-am fost magistru. S-a aplecat asupra mea, privindu-mă drept în ochi. - Nu încape comparație, am stăruit fără să-mi plec privirea. - Poți însă pricepe. Fii sincer și spune-mi: Rotari de Brescia este ca toți tinerii de vârsta lui pe care i-ai cunoscut? Am fost silit să admit: - Nu, mai dezghețat la minte și, totodată, mai copilăros. Și-a desfăcut brațele ca pentru a spune că răspunsul meu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Iov. Să îndurăm cu credință tot ceea ce par a fi nedreptăți de la Dumnezeu, și vom fi răsplătiți. Pietro interveni: - Stiliano, să-i spui lui Faroald să aibă răbdare? Noi facem tot ce ne stă-n putință ca să-i eliberăm pe Rotari și pe ceilalți. Făcând cuvenita plecăciune, am spus: - Voi face tot ce poate să facă un străin, un biet notar. Teodolinda, dând să plece, a aruncat două fraze care m-au întărit și mai mult în decizia mea: - Nu toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
lui Gisulf, care m-a pironit cu privirile. - Ce ai, Stiliano? Ești palid de parcă ai fi văzut moartea. Cu greu am izbutit să articulez: - Doamne, Dumnezeule, e unul dintre cei care au pus la cale asasinarea ducilor și răpirea lui Rotari. Numele lui este Andras. Era îmbrăcat așa cum îl văzusem la Oderzo, având pe față aceeași răceală. Gisulf mi-a trecut o mână peste umeri și, croindu-și loc printre cei de față, m-a adus la câțiva pași de tron
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ura clocoteau în mine. - Bărbatul acela este vinovat de masacrarea lui Taso, a lui Kakko și a celorlalți longobarzi. Era la Oderzo și a fost martor la măcel. Cred că a fost unul dintre uneltitori. El știe unde se află Rotari și toți ceilalți. Andras a intervenit pe tonul său glacial, uitându-se la mine compătimitor: - Eu nu l-am văzut niciodată pe acest om. Bate câmpii. Regele ne-a măsurat când pe unul, când pe celălalt. A văzut apoi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
discutat ulterior mi-au povestit că era însoțit de câțiva membri ai familiei, precum și de un individ îmbrăcat în negru, cu privire de vrăjitor. Prima hotărâre a lui Arioald a fost cea de a-mi îngădui să-i caut pe Rotari și pe ceilalți așa cum știam doar eu. Mi-a dar un răgaz de șaizeci de zile pentru a obține un rezultat, altfel armata longobardă, sub comanda lui Sundrario, urma să nimicească Oderzo, și apoi să atace Ravenna. A doua sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
plus, era cel mai mic de stat dintre longobarzi, putând astfel să treacă drept un slujbaș oarecare. Trebuia să ne strecurăm în ținuturile bizantine ca niște simpli pelerini, trecând pe cât posibil neobservați. Socotisem, pe baza timpului scurs între răpirea lui Rotari și apariția lui Andras la Pavia, cât de departe s-ar fi putut afla tinerii prizonieri. Nădejdea noastră era provincia Ravennei, și nu un vas bizantin cu destinație necunoscută. Trebuia să facem drumul de la Concordia la Ravenna. Prima parte a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
un semn de înțelegere. - Bine, atunci odihniți-vă, a continuat taică-meu. În zori veți găsi gata pregătit tot ceea ce vă trebuie. Am adormit cu greu, și Gundo m-a întrebat: - Te-ai înhămat la treaba asta din dragoste pentru Rotari sau fiindcă îți dă ghes pofta de răzbunare? M-am întors în culcuș spre el și i-am răspuns: - Din ambele motive. Gundo a închis ochii cu un grohăit de consimțire. Dimineața ne-am trezit înainte de răsăritul soarelui. Taică-meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mantaua dublă în care se înfășurase, dădea la iveală de sub pălărie o față tot atât de cruntă ca a unui brigand. Și-a aranjat cele două pumnale ascunse sub glugă și, pipăindu-și capul ras, a mormăit: - După ce o să-l eliberăm pe Rotari, cineva trebuie să plătească și pentru fărădelegea asta. L-am admirat pentru optimismul ce-l însuflețea și care nu-l părăsise niciodată. Atunci când Bovo ni s-a înfățișat, s-a uitat la noi uluit. Avea pe el doar cămașa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mijlocitorul nostru pe lângă aurar pentru un giuvaier care urma să fie donat unei biserici. Noaptea nu ne-a priit deloc. Ne dădeam seama că ajunseserăm la o răscruce periculoasă: dacă Aronne nu găsea o dezlegare în privința locului unde era închis Rotari, eram nevoiți să urmăm căi necunoscute care aveau să ne ducă, probabil, spre pieire. Am ajuns în preajma prăvăliei lui Iov înainte de ceasul fixat, drept care ne-am mai învârtit prin târg, nu înainte de a arunca un ochi spre palatul exarhului, mirându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
bune. Au fost debarcați în port o seamă de prizonieri longobarzi și au trecut prin Ravenna pe la sfârșitul lui iulie, puși în lanțuri. Printre ei se afla și un tânăr foarte înalt, a cărui descriere corespundea cu cea a lui Rotari. S-au oprit doar două zile în oraș, după care căpetenia pazei a plecat cu ei, însoțiți de ceva militari. N-au mai fost văzuți nici căpetenia și nici ceilalți. În schimbul a două piese de aur aflase de la un eunuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
părăsit cazarma, aveam deja un plan pentru a intra în mănăstire și a descoperi cine se afla în subteranele ei. IX Mergând voinicește, iată-ne pe seară ajunși la Auxia, un sat mic unde nu cunoșteam decât o familie de rotari despre care îmi vorbise tatăl meu. N-a fost greu să găsim atelierul, deoarece se cocoța deasupra unei vechi mori, învecinate cu un pârâiaș mânios. Am urmat întocmai instrucțiunile primite și, după ce am depus pe bancul de lucru o monedă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
atelierul, deoarece se cocoța deasupra unei vechi mori, învecinate cu un pârâiaș mânios. Am urmat întocmai instrucțiunile primite și, după ce am depus pe bancul de lucru o monedă, am fost primiți în casă ca niște rude. Toți membrii familiei de rotari miroseau a lemn proaspăt prelucrat și toți, fără deosebire, bărbați și femei, se remarcau printr-un nas exagerat de mare. Durando, capul familiei și singurul însurat, avea o nevastă care aproape îl întrecea în privința trompei. Peste tot erau surcele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ascuțite de fier, la un semn al căpeteniei, inimile le-au fost străpunse în aceeași clipă. Am ajuns la gratii în firava lumină a unei semiluni ivite dintre nori. Am îngenuncheat în dreptul uneia din ele și l-am chemat pe Rotari în șoaptă. - Cine ești? - Am venit să vă eliberăm. Rotari e cu voi? S-au auzit o serie de șoapte, și apoi un glas, încă puternic, exclamând neîncrezător: - Stiliano, tu ești! Rezemate de zid, așteptau două scări lungi, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
au fost străpunse în aceeași clipă. Am ajuns la gratii în firava lumină a unei semiluni ivite dintre nori. Am îngenuncheat în dreptul uneia din ele și l-am chemat pe Rotari în șoaptă. - Cine ești? - Am venit să vă eliberăm. Rotari e cu voi? S-au auzit o serie de șoapte, și apoi un glas, încă puternic, exclamând neîncrezător: - Stiliano, tu ești! Rezemate de zid, așteptau două scări lungi, pe care ucigașii cu simbrie le-au luat. Gratiile nu aveau nicio
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
am priceput atunci când mi s-a adus o lampă și am vârât un braț prin deschizătură. Fețele ce mă fixau se aflau la douăzeci de picioare sub pământ. Nu mai insist acum asupra stării acelor tineri și nici a lui Rotari în special și nici n-am să redau cele câteva vorbe pe care le-am schimbat în clipele respective. Am băgat scările în acele gropnițe, și fiecare dintre ei, odată ieșit afară, trăgea în piept lacom aerul curat al nopții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
zi în zori, cineva o să vină și-o să vă ducă la Pad. N-aveam încredere în cărbunari, așa că, în timp ce tinerii dormeau răpuși de oboseală, eu împreună cu Gundo am stat de veghe, rezemați de pragul ușii. M-am uitat atent la Rotari: somnul îi era agitat, și fața, palidă de chinurile și întunericul temniței, deseori brăzdată de zvâcnete și tresăriri. După-amiază când, în sfârșit, s-au trezit, s-au dus să se spele la râu. Păreau să-și fi revenit, mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
L-am îndemnat și eu să bea, ceea ce a și făcut, nu fără să se strâmbe din pricina gustului respingător. A doua zi nu mai avea febră. În vreme ce, odată cu răsăritul soarelui, mă uitam la acei primitivi pregătindu-și mormanele de crengi, Rotari a venit lângă mine. Până atunci mă evitase și, la rândul meu, nici eu nu-l deranjasem cu prezența sau cu vorbele. La drept vorbind, eram dezamăgit, căci mă așteptam să mi se arate recunoștință; în schimb percepeam aproape fizic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]