1,481 matches
-
ridice privirile. Încercau și ei să Înțeleagă, poate, cum a fost posibil.Și, mai ales, de ce. Atacul unui ceambur de tătari, fără știre de la străjile de hotar și fără nici un jaf până la casa capitanului Oană din preajma Albeștilor, pe apa Jijiei, sălbăticia cu care se năpustiseră asupra puținilor oșteni lăsați de căpitan drept pază a carelor cu arme și merinde pentru oastea cea mare, scotocirea casei În care n-aveau ce găsi, toate acestea nu erau firești, nici chiar În nefirescul sângeros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
doinite. O liniște Înaltă și răcoroasă, vălurită cu codri spre hotare, spre mănăstirile ascunse prin văi, Neamțul, Bistrița, Pobrata, Moldovița, și mai departe, peste Prut, spre malul Nistrului, despărțind țara de Întinderile nesfârșite de dincolo, de frământările polonilor și de sălbăticia tătarilor din Crimeea. Departe, În adâncul adormit al pădurii, Începea să se deslușească tropot de cal. Oană tresări. - Olăcar... În crucea nopții... pregătiți porțile! Stegarul Balotă dădu poruncile de ridicare a drugilor. Tropotul se apropia. Era un cal la galop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
patru, uciși. Dar, cum miracole se Întâmplă, Pietro a ajuns la timp ca să spulbere toți atacatorii. - Cine? - Semnul șarpelui și al săgeții Îți spune ceva? - Doamne... murmură Oană Îngândurat. Vor să ne ia viața, mie și copiilor... Această hotărâre, această sălbăticie... nu se termină niciodată? Angelo, ia-mi măcar una dintre greutățile de pe inimă! Apără-l pe Alexandru! Fă-o În taină, dacă Apărătorii cred că nu e un lucru important. Dar fă-o! - Alexandru este deja sub aripa Apărătorilor, fără ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
aristocratic de măști și de valsuri, un perpetuu carnaval. O formă exuberantă a inconștienței. Dar, mai ales, Înțelegea că tatăl său se află din nou În luptă cu moartea, că fiecare pas al armatei ungare aduce mai aproape ciocnirea, sângele, sălbăticia vieții adevărate și absurde. Îi era teamă. De data aceasta, Îi era teamă pentru tatăl său. Își aminti de cuvintele lui Gianluca și Întrebă: - Ce spuneai? Unități de recunoaștere dincolo de trecători? - Da. Au fost semnalate unități maghiare la frontiera cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de cadavrele a cel puțin o sută de Ninja Hattori și Rokaku cărora li se adăugau două mii de morți din rândurile samurailor. Acum, pe toate văile și pe toate potecile, asediatorii urcau spre primele sate. Fiecare pas era apărat cu sălbăticie. Agresorii cădeau sub săgeți, sub shuriken-uri, sub toate armele de aruncat pe care Ninja le foloseau cu rapiditate și precizie. Dar valul continua să urce. Din pădure, luptătorii Takamori țâșneau pe neașteptate, masacrau câteva sute de samurai În lupta la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
maluri se ridicau brazi bătrâni, scorojiți, trăitori ai vremurilor de demult. Mai sus se ridicau alte creste, umbrite de alte păduri de brad. Era un fel de muzică În toată acea Înfățișare a naturii, o Învolburare armonioasă de vârfuri, o sălbăticie care nu ascundea nici o amenințare, o sălbăticie aspră, dar și molcomă. În asemenea locuri, gândi voievodul, nu se poate cânta la trompetă, ci doar la tulnic. Sunetele n-ar fi putut fi decât prelungi, legănate, ca niște chemări venite de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ai vremurilor de demult. Mai sus se ridicau alte creste, umbrite de alte păduri de brad. Era un fel de muzică În toată acea Înfățișare a naturii, o Învolburare armonioasă de vârfuri, o sălbăticie care nu ascundea nici o amenințare, o sălbăticie aspră, dar și molcomă. În asemenea locuri, gândi voievodul, nu se poate cânta la trompetă, ci doar la tulnic. Sunetele n-ar fi putut fi decât prelungi, legănate, ca niște chemări venite de pretutindeni. Apoi Își dădu seama că muzica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
presus de el și de ea și, poate, de Ștefan. Libertatea. Era un om liber care lupta să le aducă libertatea și altora. Care apăra tot ce merita apărat În lumea europeană. Un Apărător. O fascinase cauza pentru care lupta, sălbăticia acelei lupte, frumusețea aspră, dar unică, a vieții alături de un Apărător. Și Își dădea seama că nici o plecare nu mai e posibilă, nu fiindcă cineva ar putea s-o oprească, ci fiindcă acea sete de libertate, de aventură, de inteligență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu constă În evoluția adevăratei civilizații islamice, ci În degradarea ei la nivelul de terorism. Mahomed Însuși apare, În acest text, ca fiind o potențială victimă a unei conspirații teroriste, ceea ce subliniază polii reali a confruntării: civilizație și spiritualitate contra sălbăticie și obsesie a distrugerii. În ultimă instanță, este vorba despre o carte care cheamă o anume copilărie. Copilăria frumoasă, nebunatică, aventuroasă, uneori șăgalnică, alteori frământată, pe care mulți dintre noi au avut-o sau și-ar fi dorit să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pentru a-mi ușura necazurile? Dacă privesc acest loc, el îmi apare neprietenos și nicăieri, În toată lumea, nu poate fi altul mai trist. Dacă privesc oamenii, căci abia sunt vrednici de acest nume, Văd la ei mult mai multă cumplită sălbăticie decât la lupi. Nu se tem de legi, ci dreptatea cedează în fața forței Și zace la pământ învinsă de sabia cu care se duc luptele. Se apără împotriva frigului năprasnic cu piei de animale și cu pantaloni largi, Iar fețele
Caleidoscop by Gicuţa Elena Agheorghiesei () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93505]
-
după concursul de proiecte, pe un teren gol din Podișul Central din statul Goías, la aproximativ 1000 de kilometri de Rio de Janeiro și la 1620 de kilometri de coasta nord-estică a Oceanului Pacific. Era, efectiv, un oraș nou, ridicat În sălbăticie. Având În vedere că urbaniștii aveau acum la dispoziție „o foaie albă”, grație lui Kubitscheck, care făcuse din construirea capitalei prioritatea sa numărul unu, nu era nevoie de nici un fel de compromisuri „ortopedice”. Agenția națională de urbanism deținea Întreaga suprafață
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Își modifică mediul În Încercarea de a obține hrană. Sigur este totuși că majoritatea speciilor cultivate de Homo sapiens au fost În așa măsură adaptate la peisajul lor modificat, Încât au devenit „monștri biologici” care nu ar putea supraviețui În sălbăticie. Mileniile Întregi de variație și de selecție umană conștientă au favorizat acele specii care s-au dovedit sistematic diferite de cele sălbatice Înrudite. Din motive de confort, am Început preferăm plantele cu semințe mai mari, care germinează ușor, care au
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
000 de oameni. Spahii formau cavaleria de elită; ei posedau feude și numărul lor se ridica la 40.000, în 1475. Mai erau achingii, călăreții care mergeau în dobândă, circa 15-20.000, care se deplasau înaintea armatei, aruncând groază prin sălbăticia cu care se comportau față de locurile prin care treceau. Baiazid ceruse hanului tătar să vină cu forțele sale, peste 50.000 de călăreți și, după cum spunea secretarul Serenissimei, Giovanni Dario, acesta era „gata să îndeplinească orice poruncă a sultanului”. După
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Înțelege greșit și pe ea Însăși! Căci În fața acestuia stă un exemplu clar pentru a arăta că libertatea nu pune În pericol nici În cea mai mică măsură liniștea publică și unitatea obștii. Oamenii depășesc din proprie inițiativă starea de sălbăticie, cu condiția să nu se Încerce voit menținerea acestei stări!” Și Kant Își continuă dorința de a defini și descrie esențial elementele de bază ale Iluminismului: „Am așezat problema principală a Iluminismului, ieșirea omului dintr-o stare de minorat, rezultat
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
dezminți știrea. Iată ce zice ziarul: O mare panică s-a răspândit astăzi în București, comunicîndu-se de la orașele de porturi, unde ea este și mai mare: trec turcii! este țipetul ce se aude, și cei ce-și aduc aminte de sălbăticiile bașibuzucilor, chiar și în 1854 la Turnu-Măgurele, spre esemplu, se împlu de spaimă. Suntem în pozițiune de a afirma, pentru liniștirea acestor temeri, că nici un motiv serios nu le poate justifica până astăzi. Nici poduri pe Dunăre nu se fac
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
aia antică și toate operele minunate expuse publicului, Michelangelo, Christopher Wren, toate ceremoniile alea, cum e prezentarea steagului la parada Gărzilor sau îngroparea vreunui om important în Pantheon la Paris. Vezi acele lucruri magice și crezi că orice urmă de sălbăticie e de domeniul trecutului. Slabe speranțe. Apoi, te gândești mai bine, și vezi că după ce au oprit femeile să mai lucreze în minele de cărbuni sau au dărâmat Bastilia și au scăpat de Tribunalele Inchiziției și de lettres de cachet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pereți, iar zăbrelele începeau la capătul unei scări joase, nu departe de biroul sergentului. Polițiștii ne-au spus să stăm într-o parte, pentru că îi interogau pe alții, și lângă globul electric al biroului erau vreo patru-cinci fețe cu o sălbăticie nocturnă ciudată, iar sergentul trona acolo, cu trupul lui masiv și fața lui albă și grasă. Era și o femeie și era tare greu de crezut că ea fusese obiectul gâlcevii, căci arăta modestă, semăna cu o cusătoreasă, și avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
îi vrăjise pe toți de la masă în această sufragerie cât un grajd care trăda bunăstare. Regăseam spiritul satiric al Bunicii, peste pâinea albă împletită și peștele cu rămurele de rozmarin și lumânările de pe masă - da, duritatea inventivă a bătrânei, precum și sălbăticia ei travestită, chiar și anumite țipete rusești. Nu știam că Simon împrumutase atât de multe de la ea. Mă întorceam cu mintea de-a lungul a șase sau șapte sute de seri de vineri și îi vedeam parcă ochii ce nu comentau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nu-i mai dădea drumul din casă; și cum trăsese prima lui doză, pe care a descris-o ca dându-ți o senzație „că te-ai trezit într-o cutie cu râme fierbinți pentru pescuit.“ Trecerea bruscă de la râs la sălbăticie l-a făcut pe Happy să vrea să își dea demisia, iar ochii lui mari, pricepuți, spălăciți au sclipit a avertisment, întunecându-se în timp ce eu încercam să repar greșeala. Pentru că de mine depindea să îi împac. N-am permis nimănui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Nu face decât să se dea peste cap ca să mă ajute să ies din bucluc. Da, sigur că da, i-a răspuns el. Oh, ce mai scursoare de om! a spus ea. Era prea slăbită ca să imprime acestei remarci toată sălbăticia pe care o simțea. Am dus-o tremurând la mașină și am demarat cât am putut de repede. Îmi pare rău, puștiule. Ți-am stricat ploile. Cine era? Un tip - n-are nici o importanță. Oricum nimeni nu se uită în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
să se fi pregătit pentru eșec. Asta vor poeții să spună când vorbesc de ravagiile timpului - Sau mergi la Roma care e sepulcrul Presupun că știi versurile lui Shelley - Te du la Roma - ce-i deopotrivă Și rai, mormânt, oraș, sălbăticie. Care va să zică operele de artă nu sunt eterne. Și frumusețea este perisabilă. Căci nu s-a trezit neamțul ăsta în atâtea dimineți inspirat, cu bucurie în suflet? Ce să îți dorești mai mult? Nu putea să fie și fericit și sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a luminii și cu aceeași zbatere nebună a viscolului de afară. Apoi, brațul atins de degetele lui Mihai, aduce imaginea brațului puternic, scuturat cu ură, în holul Universității, să se elibereze, lăsînd-o pradă deznădejdii: Nuu! țipă scurt Maria, înfigîndu-și cu sălbăticie coatele în abdomen, ca și cum ar fi fost înjunghiată; apoi se răsucește spre dreapta, cade lîngă calorifer, peste patul improvizat, cu tîmpla rezemată de elemenții fierbinți și rămîne așa un timp, înmărmurită, după care, cu mișcări de somnambulă, pătrunde sub cearșaf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
lui sumară în revistă, i-a reținut atenția, trimițîndu-l cu gîndul la Maria Săteanu. "Ce întîmplare! clatină Mihai din cap, amintindu-și țipătul Mariei și, mai ales, modul în care s-a prăbușit, parcă topindu-se, lîngă calorifer, înfigîndu-și cu sălbăticie coatele în burtă. E un miracol că n-am făcut o criză de inimă! Dar și mai miracol e că mi-a scăpat își surîde el. O, nu, sînt vulgar de-a binelea se înfioară, amintindu-și privirea Mariei, goală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ori ba. Și-n ochii Mariei s-au aprins azi steluțe cînd, sărind din fotoliu, mi-a strigat: "Dumnezeule mare! Și tu ești ca un blestem, și tu...", dar s-au stins brusc, acoperite de durere, cînd a țipat cu sălbăticie. Chiar atît de inuman să se fi purtat bărbatul acela cu ea?! Hm!... Acel bărbat, care e tatăl biologic al Doinei..." Să aflăm și părerea tineretului utecist face președintele un gest cu palma spre fete, invitîndu-le la discuție. "Doina!" tresare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
plutește încă în aer. Sau poate doar mi s-a părut mie că încăperea e invadată de ceață. Cineva zăcea pe covor. Mi-au trebuit câteva secunde ca să-mi dau seama că este Georgie, nu numai pentru că părul tuns cu sălbăticie o făcea greu de recunoscut; trăsăturile ei, în toropeala inconștienței, își pierduseră identitatea, deveniseră anonime. Parcă părăsise deja această lume. M-am aplecat asupra ei și am strigat-o. Era complet inertă și mi-am dat seama că în starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]