2,708 matches
-
Curtea de Argeș vindea en-gros, în scopul revânzării de către Costică pentru a trăi și el. Când pe străzile satului se auzea guițatul porcilor sacrificați de sărbătorile Crăciunului, într-un peisaj pitoresc al iernilor bogate în zăpadă ce scârțâia sub bocanci, auzeai glasul stins al lui Costică. „Hai la drojdie, neamule/Drojdie bună, prospețică,/De la năicuțu, Costică/Prăjituri crescute și colaci/ Fără drojdie nu-i faci” ... striga din poartă-n poartă să fie auzit, iar femeile cumpărau de 1 leu, 2 sau 3, după
DOMNEŞTIUL OAMENILOR SIMPLI de ION C. HIRU în ediţia nr. 229 din 17 august 2011 by http://confluente.ro/Domnestiul_oamenilor_simpli_0.html [Corola-blog/BlogPost/360867_a_362196]
-
ciclu de viață cu rodire în cultură. Peste zare se așterne a tristeței nostalgie, când din Cer, ploaie se cerne de la munte la câmpie. Natura îngălbenită intră în melancolie. Că viața e răstignită în a morții veșnicie. În întunericul ceții stinsă-i raza fericirii. Numai în copacul vieții a rămas floarea iubirii! Să ducă în primăvară, speranța vieții de mâine. Iubirea de-a-nflorii iară, cu muguri în noi destine. © Maria Filipoiu 7.10.2014 Referință Bibliografică: RENAȘTEREA SPERANȚEI / Maria Filipoiu : Confluențe
RENAŞTEREA SPERANŢEI de MARIA FILIPOIU în ediţia nr. 1384 din 15 octombrie 2014 by http://confluente.ro/maria_filipoiu_1413321956.html [Corola-blog/BlogPost/383690_a_385019]
-
tot răscolitoare, Ne-ademenește glasu-i pe-amândoi, Ne aduce-ntreagă dragostea-napoi Și ne poartă iar pe cărări de soare. Dar rămân copacii desfrunziți și goi, Noaptea cade-ncet printre stele rare, Deși se aude, clară-n depărtare, Vocea tristă, stinsă a unui oboi. Și se întinde murmurul de jale, Până ajunge necurmat la mine, Trecând peste păduri ce-i ies în cale, Întunecând chiar zilele senine. Ne-ar mai salva doar cântecele tale, Cu mângâieri ce vin de către tine. (Leonte
OBOI de LEONTE PETRE în ediţia nr. 2028 din 20 iulie 2016 by http://confluente.ro/leonte_petre_1469042599.html [Corola-blog/BlogPost/382553_a_383882]
-
Publicat în: Ediția nr. 374 din 09 ianuarie 2012 Toate Articolele Autorului atingi (Poetului) atingi vârstele cuvintelor adormite în palma de piatră a statuii gândului, rostogolind metaforele în peștera în care cuvintele își pierd trupul, dorința, lașitatea... în ecouri din ce în ce mai stinse, iubirea, prietenia, gesturile unei tandreți neîmplinite, își primesc indiferente fibra cenușie a iluziei. o clipă, doar o clipă strălucesc, precum umbra mea sau a ta, atunci când își măsoară înălțimea după un braț ridicat într-un moment de euforie a învingătorului
PROZĂ LIRICĂ ŞI POEZIE de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 374 din 09 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Atingi.html [Corola-blog/BlogPost/361899_a_363228]
-
colț, scrisoarea mea e roasă. Pe-aici, printre pereți străini, port strigătul pierdut și răzlețit în mine, zilnic scormonind în gânduri după tine. Te văd cum cauți în lătrat de câini poștașul cu o veste ce nu vine; cu ochii stinși,întrebători, când zeii din rugăciuni căzură, mă cauți printre călători, cu scrisoarea prefăcută-n zgură. Și-acolo sus, lângă fereastră, pe unde zorii se strecoară întâi, unde așezai icoana noastră, și-o mică lumânare în cățui, în lungă rătăcire tu
CÂND MĂ CULC... de STELIAN PLATON în ediţia nr. 102 din 12 aprilie 2011 by http://confluente.ro/Cand_ma_culc_.html [Corola-blog/BlogPost/349625_a_350954]
-
iarbă - tot mai ușor îmi pare drumul spre casă luna lui cuptor - în bulboană se scaldă până și umbra frunza pe valuri - pentru păstrăvul flămând încă un eșec cerul mohorât - în firidă gutuia lampă de veghe luna plină - peste candela stinsă pânza de paing boare pe iezer - în zbor planat spre lună frunza de arțar stol spre miazăzi - bătrânul cocor târând prin mâl aripa gheața subțire - doar umbra turturelei face cumpăna Marea Roșie - săgeata lui Orion în cornul lunii școala primară - anevoie
IOAN RASINARU de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 332 din 28 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Ioan_rasinaru.html [Corola-blog/BlogPost/358916_a_360245]
-
Cuvânt fără umor- întoarcere- reverberează în adâncul pădurilor de sentimente care se revoltă împotriva timpului care a trecut, împotriva schimbărilor inerente. „Nostalgia întoarcerii”- expresie plină de lirism, de povești spuse la gură sobei, cu miros de rășina, de zăpadă niciodată stinsa, cu parfum de iasomie, de salcii curgătoare și de amurg. Un dor-fior străbate fiecare poem, fiecare vers, fiecare cuvânt învăluindu-ne gândurile și transbordându-ne în lumea mirifica a copilăriei, a satului din trecut, a sătenilor din vremuri poate apuse
CRONICĂ LILIANA BOIAN TERZIU LA CARTEA NOSTALGIA ÎNTOARCERII DE TITINA NICA ȚENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 1952 din 05 mai 2016 by http://confluente.ro/al_florin_tene_1462422815.html [Corola-blog/BlogPost/378839_a_380168]
-
soarta-l știe. Scânteia ta din ochi mă mistuie flămândă, Bruma de pe tâmplă ne pare utopie. Imperii moi de frunze ca-n basme au pierit, Prin toamne despuiate se-nvârtesc întruna. Zace acuzatoare, trează amintirea Cum în sertarul nopții zace stinsă Luna. Și nici măcar zăpada n-a rămas pe lume, Doar între perdele sângerândul soare. Cu noi merge de mână mută iroseala Iubirii noastre adânci și devoratoare. 24-06-11 Referință Bibliografică: IUBIRILE ADÂNCI / Stelian Platon : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 457
IUBIRILE ADÂNCI de STELIAN PLATON în ediţia nr. 457 din 01 aprilie 2012 by http://confluente.ro/Iubirile_adanci_stelian_platon_1333264369.html [Corola-blog/BlogPost/358770_a_360099]
-
de sudoare. Vătaful, epuizat și el, striga în zadar, agitând bățul: înc-o dată iar așa! Hăi, hăi, hălăișa! Călușarii mergeau din nou în cerc, târându-și pașii grei. Abia mai strigau: hă...lăi...șa! Mergeau sprijinindu-se în bețe. Glasuri stinse...mișcări molatice...trupuri aplecate. Și lăutarii smulgeau note leșinate, adormite. Vătaful încetează să mai strige. Toți își poartă trupurile inerte în scurgerea leneșă a cercului. În această amorțire, mutul se încordează, întinde piciorul și scoate la iveală vigurosul instrument: -Ă
HĂLĂIŞA!-PARTEA ÎNTÂI de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1612 din 31 mai 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1433091896.html [Corola-blog/BlogPost/377793_a_379122]
-
pietrele nepietruite și cele de pământ urcau muntele de nepiatră și se opreau la izvoarele neizvorâte ce șușoteau în curgerea lor necursă și se prelingeau în suspendarea staționării secetei ce mustește în noroaiele secate ale satului, unde la umbra lumânărilor stinse tata recitea scrisoarea ce eu am uitat să o scriu de pe o coală imaculat de albă, și înveșmântat în mantia roză precum cafeaua, am căutat să-l țin treaz toată noaptea cu un ceai de gargară din coajă de stejar
AMINTIRE de STEJĂREL IONESCU în ediţia nr. 2217 din 25 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/stejarel_ionescu_1485339852.html [Corola-blog/BlogPost/362540_a_363869]
-
se suia la Templu, Ana își purta povara blestemului de a nu avea copii, cu o intensitate crescândă. Ea se ruga Domnului cu sufletul amărât și plângea (1 Samuel 1:10). Discreția cu care se apropia de altar și vocea stinsă cu care se adresa Dumnezeului oștirilor nu ar fi atras atenția dacă nu ar fi transmis ceva dincolo de puținele cuvinte strecurate printre suspine...; acea mireasmă atât de plăcută a unei inimi smerite, care știe să se roage astfel: Doamne, dacă
RĂBDAREA NOASTRĂ ÎL GRĂBEŞTE PE DUMNEZEU de TITIANA DUMITRANA în ediţia nr. 1521 din 01 martie 2015 by http://confluente.ro/titiana_dumitrana_1425231382.html [Corola-blog/BlogPost/342435_a_343764]
-
verde sperare vrea să ajungă, însă în întinderea rece sare suspendând viața într-o subțire ață. Gaura neagră ce stropește în negru universul învins amenințând moartea cu moarte de lumină nu mai are parte fiindcă s-a prăbușit în multiversul stins. FANTEZII NOCTURNE Marea de iarbă ce pe buzele colorate de flori se linge, sub cerul negru ce răspunde de lună, pe norii amintirilor se prelinge, în timp ce oamenilor multe ar vrea să le spună. Ascunde secretos lumina de noapte care nu
POEME (1) de EMIL SAUCIUC în ediţia nr. 2072 din 02 septembrie 2016 by http://confluente.ro/emil_sauciuc_1472805932.html [Corola-blog/BlogPost/382481_a_383810]
-
la zidirea unor construcții ideatice, de la rostire la intru, via Eminescu. Chiar și presocraticii sau Corydaleu îmi erau familiari prin auz și citit, măcar și din lămuriri la curiozități că din întâmplare. Portretul i-l văd, din profil, cu pipa stinsa (?) în gură, a la Eliade, catre Athene Palace, prin fața statuii lui Eminescu. Altfel, spre încruntarea unui pastor dintr-un ordin propriu, luminată de logos mai degrabă rece. * Noica se autointilua, uneori, biograful, în spe, al lui Eliade. Am început-o
BAUDELAIRE ŞI POEŢII ROMÂNI -INDOEMINESCOLOGY de GEORGE ANCA în ediţia nr. 2359 din 16 iunie 2017 by http://confluente.ro/Eveniment--Comemorari/george_anca_1497600283.html [Corola-blog/BlogPost/340064_a_341393]
-
a privit medicul, apoi pe Dragoș, închizând ochii rugători într-un gest de așteptare, de îndurare. Apoi a luat cu o mână sticla cu apă de la Dragoș și, mângâind femeia pe cap cu blândețe, o distanță puțin și cu glasul stins, dar liniștitor, îi spuse: - Mai luați puțină apă..., vă rog! Bătrâna, cu ochii închiși, acceptă câteva guri de apă. Bău cu înghițituri mici. Deschise ochii și observă cei doi bărbați, care o priveau îngrijorați, încurcați. Bătrâna tresări. O presimțire sumbră
ÎN MÂNA DESTINULUI...( XIV ) de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1599 din 18 mai 2015 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1431920443.html [Corola-blog/BlogPost/368063_a_369392]
-
se sufla flacăra pentru că el trecea din timpul individual al ceasornicului în timpul universal străjuit de lună. Azi nu mai simt un prag, nu mai fac o trecere spre reverie. Cine să mai contemple în galopul existențial?” Steaua: „Am amintit mereu «stinsul amor». Azi mulți au uitat că iubirea poate avea înălțimea și lumina stelei chiar și în cădere. Balta: „Nu mai sunt înfrumusețată de o «lebădă murindă». îmi ascult colcăielile șoptite ale celor cu inima ascunsă”. Trestia: „Răsărea sprințară iubita dintre
IERTARE? de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 742 din 11 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Iertare_rodica_elena_lupu_1357898551.html [Corola-blog/BlogPost/361173_a_362502]
-
Tu te simți așa de bine Când te mângâi solitar. Dar din zare negre vremuri Se apropie gonind, Să te rupă de pe ramuri Și-n tristețea ta lovind. Vei muri ușor, vei trece Fără lacrimi de regret - Cu un zâmbet stins și rece Căci ai fost un vals concert. Tu - o floare Tu - un vis Te iubesc la disperare Plăpândă floare de cais ... Referință Bibliografică: PLĂPÂNDĂ FLOARE DE CAIS / Liviu Pirtac : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1631, Anul V, 19
PLĂPÂNDĂ FLOARE DE CAIS de LIVIU PIRTAC în ediţia nr. 1631 din 19 iunie 2015 by http://confluente.ro/liviu_pirtac_1434725311.html [Corola-blog/BlogPost/352900_a_354229]
-
anume teamă, dar nu zise nimic. Când s-au mai rărit clienții, și-a spălat mâinile și a bătut la ușa domnului director. Secretară, una Nina, voia s-o oprească, dar era prea târziu. - Am venit zise, cu o voce stins și înțepeni lângă clanța ușii. M-ați chemat. - Da, da, spuse directorul, haide, apropie-te. Șezi! Fata a făcut câțiva pași, apoi alți câțiva până ajunse în dreptul unui scaun de piele, din fața biroului de stejar, încărcat cu zeci de acte
CINE A SEDUS-O PE LIZETTE? de HARRY ROSS în ediţia nr. 1512 din 20 februarie 2015 by http://confluente.ro/harry_ross_1424459244.html [Corola-blog/BlogPost/377107_a_378436]
-
întâmplate. Într-un târziu, domnul Arsu a intrat în clasă, adus de spate, târșindu-și picioarele, el, care avea un mers majestuos. S-a prăbușit pe scaun la catedră și, cu privirile în gol, pe deasupra noastră, a șoptit cu o voce stinsă: -Ce-ați făcut, măi copii? Referință Bibliografică: Coana Preoteasă (din Vol. Domnișora Iulia ) / Năstase Marin : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1881, Anul VI, 24 februarie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Năstase Marin : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială
COANA PREOTEASĂ (DIN VOL. DOMNIȘORA IULIA ) de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1881 din 24 februarie 2016 by http://confluente.ro/nastase_marin_1456338583.html [Corola-blog/BlogPost/383074_a_384403]
-
plecând apoi zoriți de rostul zilei... La ceasul bilanțului diurn ne adunăm din nou spre seară, trei bătrâni schimbându-ne păreri și hainele de drum, pe câte un sărut de noapte bună... Și-n urma zilei,o țigară pe jumătate stinsă rămâne-n scrumieră visând la mâine. Referință Bibliografică: Visând la mâine / Gabriela Blănariu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2032, Anul VI, 24 iulie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Gabriela Blănariu : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a
VISÂND LA MÂINE de GABRIELA BLĂNARIU în ediţia nr. 2032 din 24 iulie 2016 by http://confluente.ro/gabriela_blanariu_1469335978.html [Corola-blog/BlogPost/366610_a_367939]
-
în întâmpinarea glonțului dorindu-și să fie răpus cât mai degrabă. Este închis în camera de arest unde i se coboară „țambalul” pe care va avea să doarmă. Gornistul batalionului sunase ora stingerii. Lumina din arest nu va fi însă stinsă. Se ghemuiește pe țambal simțind acut disconfortul scândurilor rare și goale. Oricât de obosit este, o grămadă de lenjerie din colțul arestului îi atrage atenția. Cu mișcări controlate doar de instinct trage toată lenjeria peste scândurile tari, se culcușește și
XI. ECOU RĂTĂCIT (INCURSIUNE ÎN ABSURD) de ADRIAN LIȚU în ediţia nr. 2101 din 01 octombrie 2016 by http://confluente.ro/adrian_litu_1475299421.html [Corola-blog/BlogPost/365292_a_366621]
-
Mâinile șezând pe Dumnezeu Și cu Dumnezeu căzând în hau. Număr fericiri din șapte-n șapte, Te scad din păcatele de noapte, Te adun pe buzele, ce coapte Stau închise între două șoapte. Șapte licurici dacă întreabă Cum de focul stins ne-a ars mocnit, Cum de fuge luna noastră-n grabă, Trupul meu în tine-a putrezit. Te port pe-al meu creștet o cunună; Șapte licurici stau într-o rană Și cu luna-n brațe, îți sunt mâna Pe
ROZA TUTUROR TIMPURILOR de LORENA GEORGIANA CRAIA în ediţia nr. 2070 din 31 august 2016 by http://confluente.ro/lorena_georgiana_craia_1472624458.html [Corola-blog/BlogPost/361045_a_362374]
-
la biserică, la Sf. Liturghie, altădată anubță un pericol (inundațiile) sau moartea cuiva (dacă murea un bărbat, clopotele anunțau de patru ori acest lucru, cu întrerupere, în cazul unei femei, de trei ori); când la școală clopoțelul anunța „cu glas stins“ (așa îl percepea el ca școlar) începerea unei ore, iar când anunța pauza clopoțelul avea glas „vioi“. Alungat de soție din locuință, la iarnă, Dorian își găsește adăpost în clopotnița bisericii. Femeie rea, lipsită de suflet, Luminița, soția lui Dorian
TIMISOARA, LANSARE DE CARTE: AUTOARE ANA-CRISTINA POPESCU de ANA CRISTINA POPESCU în ediţia nr. 1643 din 01 iulie 2015 by http://confluente.ro/ana_cristina_popescu_1435748901.html [Corola-blog/BlogPost/369784_a_371113]
-
Iar raza ei abia acum/Luci vederii noastre./ Icoana stelei ce-a murit/ Încet pe cer se suie;/ Era pe când nu s-a zărit,/ Azi o vedem și nu e./ Tot astfel când al nostru dor/ Pieri în noapte-adâncă,/ Lumina stinsului amor/ Ne urmărește încă..” Eminescu a dus o imensă activitate jurnalistică. Articolele pe care le scria constituiau o educație politică pentru cititori, prin analiza profundă asupra situației în care se afla țara. Încă de la 17 ani când scria poezia Ce-
163 DE ANI DE LA NASTEREA LUI EMINESCU de VAVILA POPOVICI în ediţia nr. 745 din 14 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/163_de_ani_de_la_nasterea_lui_eminescu_vavila_popovici_1358205476.html [Corola-blog/BlogPost/342343_a_343672]
-
copilărie și pierderea părinților, exercită asupra versului său o presiune imaginativă aparte, fondată pe realități trăite și captată acum ca spațialitate și ereditate conștientizată. “în locul în care bunica mea creștea liniști”, “locul din care nu fug niciodată, copilăria”, “printre lumânări stinse”, “puținul din adolescentul din mine a rămas acolo”,”tată, de ce m-am născut?”- sunt doar câteva titluri în sensul enunțat. Al doilea argument de adăugat ar fi că discursul ondulează nonfictivul existențial spre blajinul accent al solitudinii asumate. (noaptea ca
MOARTEA, UN FLUTURE ALB de TEODOR DUME în ediţia nr. 1663 din 21 iulie 2015 by http://confluente.ro/teodor_dume_1437490154.html [Corola-blog/BlogPost/374892_a_376221]
-
se sufla flacăra pentru că el trecea din timpul individual al ceasornicului în timpul universal străjuit de lună. Azi nu mai simt un prag, nu mai fac o trecere spre reverie. Cine să mai contemple în galopul existențial?” Steaua: „Am amintit mereu «stinsul amor». Azi mulți au uitat că iubirea poate avea înălțimea și lumina stelei chiar și în cădere. Balta: „Nu mai sunt înfrumusețată de o «lebădă murindă». Îmi ascult colcăielile șoptite ale celor cu inima ascunsă”. Trestia: „Răsărea sprințară iubita dintre
EMINESCU S-A VRUT TROIENIT «CU DRAG DE ADUCERI-AMINTE. AZI MULŢI VOR SǍ AIBǍ AMNEZIE, FIINDCǍ ÎŞI AMINTESC PREA DES DE LUCRURI NECUGETATE! de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 1992 din 14 iunie 2016 by http://confluente.ro/rodica_elena_lupu_1465875008.html [Corola-blog/BlogPost/385319_a_386648]