754 matches
-
toate cuvintele. Poate că, mai târziu, o să-i spună Sorina ce-nseamnă „nelămurit”, „retrăiesc”, „mit”, vorbe pe care Sorin abia le poate pronunța. Dar micuțul pricepe că versurile, chiar dacă par a fi triste, sunt tare frumoase. O s-o roage pe surioara lui să ncerce să-l învețe această poezie. -”...Vai, cum doream ca, pentru-ntâia oară, Bătaia puștii tatei să dea greș!...” Deci pușca nu e numai o jucărie. E și ceva care, nu se știe cum, “bate” și, ce păcat
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Cuțulache! Azi e vineri, nu-i duminică, nici măcar sâmbătă nu-i. Dar, fii liniștit, mâine seară venim, iarăși, cu toții la tine! „Răzbunarea” lui Sorin Prichindelul e tare mâhnit. Și, totodată, nedumerit. Nu poate pricepe, în ruptul capului, de ce se poartă surioara lui așa de urât cu el. Dacă se gândește mai bine, n-ar putea spune că Sorina e o fetiță rea. Își amintește, de exemplu, că atunci când el a fost bolnav și a fost nevoie să facă niște injecții de
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
urât cu el. Dacă se gândește mai bine, n-ar putea spune că Sorina e o fetiță rea. Își amintește, de exemplu, că atunci când el a fost bolnav și a fost nevoie să facă niște injecții de altfel foarte dureroase, surioara lui era cea mai bună fetiță din lume: ca să-i fie durerile mai ușoare, Sorina îi dădea - după ce pleca asistenta păpușile ei cele mai dragi, cărțile ei cele mai viu colorate - fără să mai țipe la el: „Vezi, să nu
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
lasă să cadă ceva. Nimeni n-a băgat de seamă nimic. Când toată lumea s-a spălat, s-a îmbrăcat și apoi la masă s-a așezat, Sorin mănâncă liniștit, dar foarte atent, privește la cei din jur. Mai ales la surioara lui. Aha! A-nceput să bea din cana cu lapte. Ar fi bine să facă și el la fel. Sorina a băut laptele tot. Și, n-a spus nimic? Parcă nu. Băiețelul aruncă o privire către cana abia golită. În
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
cine se pregătește, ci-i pentru cin’ se nimerește. Și-și mai zice Sorin în gândul său: „De mă gândesc mai bine și eu sunt un băiat rău. De multe ori îmi place să fac altfel de cum bine mă-nvață surioara mea. Doar ea-i mai mare și-ar trebui s o ascult. Nu-i, deci, de mirare că și ea se poartă cu mine-acum cam urât.” Și-a mai prins băiețelul ceva să își mai spună: că răzbunarea la nimic
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Sorina Binee! Știu eu un joc interesant și tare frumos: de-a v-ați ascunselea, vrei? Mai e vorbă! răspunde Sorina. Și, uite, ca să nu spui că-s băiețel rău, du-te și ascunde-te prima! o invită Sorin pe surioara lui. Ba nu, ai să te ascunzi tu, iar eu am să te caut. Mai bine tu. Mai bine tu, că ești mai mic. Ba tu, că ești fetiță și orice băiețel trebuie să fie politicos cu fetițele, în primul
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
nu, ai să te ascunzi tu, iar eu am să te caut. Mai bine tu. Mai bine tu, că ești mai mic. Ba tu, că ești fetiță și orice băiețel trebuie să fie politicos cu fetițele, în primul rând cu surioara lui, așa-i frumos! Bine, fie! Curând, însă, s-au plictisit de acest joc și ar fi urmat, probabil, o ciondăneală-n toată regula, dacă n-ar fi apărut Cuțulache. Înțelegând ce fac copiii, câinele s-a dus și s-
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
vaccin și n-avea nimic. Da, cum s-a întâmplat? Păi, să vedeți, a început să guițe, iar noi ne-am gândit să-i dăm ceva de mâncare, că poate i s-o fi făcut foame... Care noi? Eu și surioara mea, că noi am rămas ai casei în ogradă. Așa!? Face nenea Gheorghe și-l privește cu luare-aminte. Dar ceilalți unde-s? Cu treburi, fiecare. Bunicul și tăticul sunt duși la cosit, iar mămica și bunica sunt la oraș. Și
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
mogâldeața care tremura toată, a mirosit-o îndelung, a privit o cu multă chibzuință și, pe urmă, a mârâit încă o dată: „Nu vă temeți, nu-i guzgan sau vreun alt răufăcător. E numai un iepuraș mic și tare neajutorat”. Știi, surioară, eu cred că am mai văzut acest animal în cărțile noastre cu poze, dar și în curtea bunicului. Ai dreptate, Sorinel, e Rilă-Iepurilă, nu-l recunoști? Dar ce-o fi făcând el aici? O fi așteptând pe mămica lui? Știu
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
prin oficiile, dormitoarele și sălile de clasă ale Școlii Speciale nr. 2. Nu ți-o fi fost însă îndeajuns de familiară atmosfera cu damfuri iuți de ospiciu a familiei, de vreme ce de doi ani reveniseși și mai mult, oploșindu-te pe lângă surioara ta geamănă, Elenuța... Crescuseră împreună la leagănul-orfelinat și păstraseră o legătură strânsă și cât stătuseră în școli speciale separate, de fete și băieți, și încă puțin după aceea, până ce Elenuța se mărită. Odată măritată, ea s-a văzut intrată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
familia lor reîntregită sub numele otrăvitei cu sodă. Tot e bine că Elenuța începuse să țină la numele ăsta, numele ei de fată, de fapt, măcar că păstra plăcuța de pe ușa apartamentului inscripționată cu Familia Popescu Ghiță. Suntem înconjurați de morți, surioară, nu doar că umblăm pe pământul îngrășat cu trupurile lor, care ne e și hrană de altfel... Păi, spiritele astea pe care n-ar trebui să le zgândări atâta, invocându-le și căutându-le. Păi, bărbatu-tău, mămica noastră, tăticul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
vadă în el mai mult decât era de fapt, și tot așa cum se agăța de el. Rafael o lua pe departe: Îmi place mult să aflu că suntem de familie bună, dar n-ar trebui să uiți... Să nu uităm, surioară, mă rog... Știi bine că prefer să uit. Gata, să n-o mai lungim, refuz, pur și simplu, să-mi aduc aminte. Vocea ei era răgușită parcă de plâns. Rafael nu-și amintea s-o fi văzut vreodată plângând pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
fi atârnat la ea. Unde mai pui că se ducea noapte de noapte la școala aia care nu-l lăsa să uite. Nu că ar fi făcut caz, dar nici să te faci că habar n-ai nu-i bine, surioară. Să îngropăm mizeria asta atât de adânc, încât să fim în stare să ne dăm Sufletul umblând după niște părinți pe care nu i-am văzut și nu i-am avut de fapt și să ne punem nădejdea în niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
mai fi durat sărbătoarea Crăciunului ăluia? Pe la începutul verii, deja dădea semne de osteneală, tot mai rar apăreau camioane în curtea școlii, în timp ce Rafael rânjea cu bogdaproste, să fie primit, să fie de sufletul eroilor-martiri și al orfanilor care suntem, surioară, nu ne mai întâlnim cu pomana asta... Elenuța nu știa ce să creadă, și parcă s-ar fi temut să râdă văzându-l pe frate-său cum îi dădea înainte cu sângele martirilor și, orfanilor, care s-a făcut banane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și-a poftit, păi și ce dacă? Tot așa a tras nădejde și la moșteniri, umblând prin arhive de primării, da’ n-a fost să fie. N-are nimic, Rafaele, ducă-se, noi să fim sănătoși, dar el că nu, surioară, ei ne-au amăgit și ne-au încercat cu spoiala asta de belșug care ne-au băgat-o pe gât, și de-acum încolo ne așteaptă tot ce-i mai rău... Nu se lua însă Elenuța după mintea lui, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
orfanii printre care a crescut, păi, cum e vorba aia c-a dat în mintea copiilor, păi, chiar așa, uite-l cum se scălămbăia precum orfanii ăia când reproduceau scene din filme cu bătăi și că ce-oi fi crezut, surioară, că după ce ne-au omorât și ne-au mâncat fripți or să ne-aștepte ăștia cu mese-ntinse? Măcar că nu pretindea să fie luat în serios, nu-i puțin lucru că trăgea a rău. Se răcise și de madam Ortansa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ăsta, care nici pomeneală să se simtă cât de cât stânjenit că n-a mai dat pe la soră-sa de niște ani ca s-o vadă. Uite-l minunându-se cu inocența senină a celui întors de peste mări și țări, surioară, de când nu ne-am mai văzut... De aproape patru ani, îi amintește Mirela. De când a născut... ba cu câteva luni până să nască... Nu, nu p-ăsta mic, frățioare, ăsta-i Viorel și-i al lui Rafael... Vlăduț dă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Care greutăți? Copiii ăștia doi care dorm ghemuiți pe canapea, unul de treișpe și celălalt de un an jumate... Astea nu-s greutăți pentru o femeie, mai cu seamă dacă are lângă ea un bărbat care ce păzește? Ai bărbat, surioară, face Vlăduț, și că nu-i mai e așa greu ca atunci când era singură, iar Rafael se răstește la Vlăduț că și ce dacă are bărbat? Asta n-ar avea cum să rezolve mare lucru că și-a găsit un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
cine adică? Cum cine? face Vlăduț și că nu spuneai, cumnate, că nu suntem sănătoși la cap? Păi, și el ca și noi toți, ăștia nesănătoșii, cumnate, și pe urmă că nu-i el chiar atât de rău, ăla bătrân, surioară, ba aș zice că abia așteaptă să vă împăcați și o să vezi c-ai să faci ce vrei cu el, dar Rafael tot îndoit și îndărătnic și posac, și nu-nțeleg, dacă abia așteaptă, ce a păzit patru ani de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
caprele... De când a ieșit la pensie, el n-a mai dat nici pe la Câmpulung. Stă acolo la țară cu mama și cu șapte capre și cinci oi, de nici eu nu l-am mai văzut de vreo jumătate de an, surioară, și că înțelege-l și pe el c-a îmbătrânit și că tu ar fi trebuit să-l cauți să vă împăcați, și Mirela, păi, de ce? După toate câte mi-a făcut nu-mi mai vine, iar frate-său, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Romeo i-au urmat exemplul și-au pus mână de la mână toți leii care le mai rămăseseră, patru sute și ceva de mii, cu care și-așa n-ar mai fi avut ce face vreo jumătate de an de-acum încolo, surioară, și i-a văzut cam strâmtorați, și el singurul ei frate, și ea singura lui soră, și toți, cu Rafael și copiii dimpreună, sunt familia lui până una-alta, până și-o face și el un rost și o familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
așa ușor, parcă nici nu ar fi fost la prima sarcină. Tot el a fost cel care mi-a spus că am un băiețel frumos și voinic de aproape patru kilograme. Iar acum o lună i-am făcut și o surioară, continuă medicul zâmbind vesel. Felicitări! Să vă trăiască și să aibă noroc în viață. Așa să fie! Transmite-ți doamnei sărutări de mâni. Cum se simte? Mulțumesc de întrebare, bine. Și-a reluat lucrul la Barașeum 58, dar nu forțează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
într-un ocean. A oferit Adelei un scaun, l-a acoperit cu o rochie păturită, a înconjurat-o cu politeți excesive și naive, a copleșit-o direct și indirect cu complimente intempestive și stîngace: Domnișoara cea mai frumoasă din Bălțătești" - "Surioara matale trebuie să-ți fie dragă tare și seamănă așa de bine cu mata". Bine că n-a spus fiică! (Acum zece ani, în tovărășia unei femei ca Adela, ipoteza doamnei Sabina ar fi fost alta!) Cât despre asemănare! Sunt
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
în brațe și a sărutat-o, îmbunând-o. Unde ești tu, beată mamă acum? Poate nu știi că fetița ta este pensionară de ani buni de zile! Când pisica noastră mieuna îndelung, probabil vrând să spună sau să ceară ceva, surioara mea, pe atunci tot o copiliță, îi spunea: - Ce tot mau, mau, mau? Cici tata! (Ce tot miauni atât. Suge la țâța tatei!) Frumoasă și fără griji a mai fost copilăria mea. Dar ce zic a mea, căci e a
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
fiecare pe al său, ca pe o comoară scumpă. - Al meu e mai crescut, zicea Ghiță, fratele meu, care era cu trei ani și jumătate mai mare decât mine. - Ba al meu e mai crescut, uite ce coamă are! contrazicea surioara. - Al meu este mai arămiu, și dacă vreți să știți, al meu e cel mai crescut! spuneam eu foarte hotărât și serios. Ajungeam la ceartă, încât era nevoie de intervenția mamei, care ne aducea la fiecare câte o felie zdravănă
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]