1,240 matches
-
prietenul său Naono, care a lucrat, de asemenea, la Universitatea din București, cuprinde basme românești și se intitulează Rumania no minwa (1978). În Japonia, unde Mircea Eliade este mai cunoscut și tradus ca istoric al religiilor, H. s-a devotat tălmăcirii prozei literare a acestuia, dând la tipar, rând pe rând, Honigberger hakushi no himitsu [Secretul doctorului Honigberger] (1982), Jukyuhon no bara [Nouăsprezece trandafiri] (1993), Reijo Christina [Domnișoara Christina] (1993), Yoseitachi tachi no yoru [Noaptea de Sânziene] (1996) și Maitreyi (1999
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287416_a_288745]
-
ea „se naște la punctul de convergență dintre Est și Vest, dintre Orient și Occident”. A transpus și din proza lui Liviu Rebreanu: Daichi a no inori [Ion] (1985), versiune premiată de Asociația Traducătorilor din Japonia pentru „cea mai bună tălmăcire dintr-o limbă străină apărută în 1985 în Japonia”, și Shokei no mori [Pădurea spânzuraților] (1998). În Ion l-a impresionat nu drama protagonistului, ci a învățătorului Herdelea, exclus din învățământ pentru că își apăra limba strămoșească. În diverse periodice și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287416_a_288745]
-
tipărite de succesorul său Filaret), completate de prefețe originale, atestând orizontul iluminist al clericului, ce se inspiră masiv din Enciclopedia franceză și din opera bizantinologului Charles Le Beau. La traducerea Mineielor, lucrare colectivă, condusă de episcop, bazându-se pe vechile tălmăciri ale lui Dosoftei, Radu Greceanu și Damaschin al Râmnicului, au colaborat mitropolitul Grigorie, Filaret de Râmnic, Anatolie ierodiaconul, Rafail monahul și Iordan Cappadochianul. Prefețele conțin, în ansamblu, o meditație asupra evoluției istoriei și a timpului. Predoslovia la Mineiul pe octombrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286192_a_287521]
-
dimpreună cu Costa Carei" "cercetător din Serviciul Bibliotecii Academiei R.P.R." Costa Carei este sătmăreanul nostru din Sanislău, pe numele adevărat Coriolan Coltău, (n. 1919-m.1970) poet, gazetar, traducător al lui Ady Endre, Jozsef Attila, Petöfi Sandor despre a cărui "tălmăciri" Perpessicius va scrie în Revista Fundațiilor Regale (nr. 12, 1947). 22 M. Eminescu, Fragmentarium, Ediție după manuscrise, cu variante, note, addenda și indici de Magdalena D. Vatamaniuc, Ed. Științifică și Enciclopedică, Buc., 1981, p. 57. 23 Ioan Slavici, Lumea prin
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
A. Philippide. Sunt consacrate capitole speciale Junimii și lui Titu Maiorescu, lui Mihai Eminescu, bogatelor traduceri de la sfârșitul secolului al XIX-lea și de la începutul secolului al XX-lea, lui Lucian Blaga, care dă și una dintre cele mai strălucite tălmăciri din Faust. Istoricul literar stabilește paralelisme, efectuează analize comparate ale versiunilor românești, urmărește bibliografia până în periodice și înregistrează receptarea critică. Profund cunoscător al literaturilor din spațiul germanic, R. s-a afirmat, începând cu deceniul al șaptelea, ca excelent traducător al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289301_a_290630]
-
comparație cu nivelul liricii, proza publicată în revistă este minoră. Relativ bine scrise sunt intervențiile comunicând informații despre soarta literaturii românești în străinătate, cum ar fi cea aparținând lui Nicolae Drumaru ( Succesul cărții românești în Italia, în care este comentată tălmăcirea realizată de Claudiu Isopescu din Pădurea spânzuraților de Liviu Rebreanu) ori acelea semnate de Olimpiu Boitoș (Literatura română în Franța) sau de Aurel Decei (Scriitori români în Italia, cu comentarii, iarăși, despre versiunea italiană a unor romane precum Ciuleandra ori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285426_a_286755]
-
Câmpulung Moldovenesc referitor la menținerea prefecturii locale; Doctorul Lupu și țăranii, Scrisoare către țărani, reproduceri de versuri din Adevărul artistic și literar versuri de Alex. Vlahuță (Hristos a înviat), G. Coșbuc (Blestem de mamă), D. Anghel (Spaniole), Șt. O. Iosif (Tălmăciri), Nicu Dracinschi (Sihastrul, Copii fără vină). Cu numărul 36, duminică 16 noiembrie 1930, Desrobirea își schimbă sediul redacției și administrației la Cernăuți, Hotel Central și apare „după o întrerupere de 4 luni”. Tipografia Guttman - Zuckermann str. I. Flondor nr.28
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
supranumit Sfântul de la Pătrăuți, el fiind o figură simbolică de luptător pentru drepturile românilor. A contribuit la apariția în 1893 a Deșteptării, gazetă destinată educației sătenilor, pe care a condus-o și a scris-o. 70 A publicat versuri și tălmăciri în Aurora română, Amicul familiei, Candela etc. Constantin Morariu Casa care a adăpostit (18541927 ) Deșteptarea în anii 1892-1904 * Deșteptarea Deșteptarea, gazetă pentru popor, apare la Cernăuți între 1 februarie 1921 și decembrie 1922, lunar. Editor și proprietar: Societatea academică Junimea
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
asupra „Instrumentelor pescărești”, p. 69-75 din articolul „Balta Ialomiței” al dlui V. Morfei și cap. VI Archeologice, p.127 - 136 din studiul „Coasta de argint” al dlui „I. Lepși, precum și recenziile lui Sals asupra studiilor dlor „Ionescu Dobrogeanu, Spicuiri și tălmăciri de Herodot” și „Ion Neicu, O infiltrare românească în Dobrogea Veche. Colonizarea Dobrogei-Noi cu macedoromâni”, apărute în Bulet. Soc. reg. rom. de geografie, Tom XLII (1923). (Din Codrul Cosminului - Buletinul „Institutului de Istorie și Limbă.” - Universitatea din Cernăuți, Anul I
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Gerusalemme liberata (cântul VII) de Torquato Tasso, Orland furiosul de Ariosto, Infernul de Dante, Fingal de Ossian. A tradus și prelucrat numeroase fabule de La Fontaine, P. Lachambeaudie, J.-P. Viennet. După o versiune franceză a lui Florian a dat prima tălmăcire românească din Cervantes (Don Chișot de la Mancha, 1840). Dintre romancierii contemporani a ales pe Al. Dumas (Din Corricolo, Speronare) și pe E. Sue (Crucea de argint). În „Curierul românesc” și „Curier de ambe sexe” sunt răspândite articole, fragmente tălmăcite din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287426_a_288755]
-
bun-simț, valabilă și astăzi: „Ar fi prea absurd să credem că chiar realizarea celei mai dorite forme sociale ar fi în stare să facă să dispară, ca prin farmec, toate mi zeriile sociale“. Tot lui îi aparțin, desigur, și alte tălmăciri, nesemnate, 6 studiu introductiv printre care Părinții nihilismului de Victor Tissot, precum și o scurtă relatare despre al doilea Congres național al studenților universitari români, întrunit la Pitești în septembrie 1881, în cadrul căruia el prezentase darea de seamă oficială, o înflăcărată
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Ed. Eminescu); Omul și drepturile umane în concepția și practica socială românească (Ed. Politică); Reducerea costurilor de producție în unitățile agricole (Ed. Politică); Teorie și metodă în educația materialist-știin țifică (Ed. Politică); O sută de ani de poezie cubaneză. Selecție, tălmăcire și prefață de Darie Novăceanu (Ed. Minerva) ș.a.m.d. Nu prea aveau ce să ci tească pe atunci bieții noștri concetățeni! În aceste 40 notă asupra ediției (2014) condiții primul volum din Bucureștii de altădată a apărut în același
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
-se cu „un mare dans românesc aranjat de domnul M. Galino“. 240. În mai mare măsură decât Pascaly, Millo apela la repertoriul național sau la capodopere ale literaturii dramatice universale (Molière sau Beaumarchais, ultimul cu Nunta lui Figaro jucată - în tălmăcirea lui Millo - sub titlul Căsătoria lui Figaro); Lipitorile satelor în Moldova era scrisă de el în colaborare cu Alecsandri; spectacolul cu Paraponisiții amândoi cuprindea „cânticelul comic“ Paraponisitul fără slujbă de Alecsandri și replica scrisă de Millo, Paraponisitul pus în slujbă
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
mai mare, Maria, îl socotea moștenitor îndreptățit al tronului părintelui lor), ambasador al Rusiei la Londra (1732-1738), ambasador la Paris (1738-1744). Moare răpus de tuberculoză la numai treizeci și cinci de ani. La Londra, sub influența poetului italian Paolo Rolli, adoptă, pentru tălmăciri în limba rusă, versul liber corespunzător rimelor italiene (limba italiană o vorbea; îi erau, la fel, familiare limbile clasice). L-a convins pe pastorul Nicholas Tindal, cărturar cu studii la Oxford, să traducă în englezește cartea tatălui său Historia incrementorum
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286075_a_287404]
-
vorbea; îi erau, la fel, familiare limbile clasice). L-a convins pe pastorul Nicholas Tindal, cărturar cu studii la Oxford, să traducă în englezește cartea tatălui său Historia incrementorum atque decrementorum Aulae Othomanicae, gest fundamental pentru faima europeană a prințului. Tălmăcirea, apărută în 1734-1735, a stat la baza versiunilor franceză și germană. C. însuși a început, ajutat de abatele Ottavio Guasco, să traducă Historia... în italiană, dar tălmăcirea a rămas neterminată și needitată. La Paris, leagă prietenii cu Montesquieu (realizează o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286075_a_287404]
-
Historia incrementorum atque decrementorum Aulae Othomanicae, gest fundamental pentru faima europeană a prințului. Tălmăcirea, apărută în 1734-1735, a stat la baza versiunilor franceză și germană. C. însuși a început, ajutat de abatele Ottavio Guasco, să traducă Historia... în italiană, dar tălmăcirea a rămas neterminată și needitată. La Paris, leagă prietenii cu Montesquieu (realizează o versiune în rusește pentru Lettres persanes), cu Maupertuis, președintele Academiei de Științe din Berlin (grație căruia s-au publicat, în 1750, în germană Satirele lui C.), cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286075_a_287404]
-
Inconsistentă este literatura propriu-zisă a lui B.-R., reprezentată la început de povestiri alegorice și sentimentale („Rampa”, „Viitorul”, „Credința”, „Zburătorul”, „Tribuna liberală”, „Minerva”, „Izbânda”). În „Miraj” și „Raza literară”, se încearcă și ca poet, fie cu versuri originale, fie cu tălmăciri din Charles Baudelaire și Paul Verlaine. Din 1920 se profilează pe literatura de colportaj, fabricând în serie senzaționale biografii de haiduci sau reluând în prelucrări prolixe pățaniile lui Păcală și Tândală, diferite povești și basme, ale căror surse sunt străvezii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285835_a_287164]
-
sa mijlocește cel mai bine muzicalitatea originalului” (Horst Anger). Varianta lui R. se apropie cel mai mult de originalul românesc, cu toate că traducerea nu este fidelă din punct de vedere metric. Trecut-au anii... și Mai am un singur dor, în tălmăcirea sa, răspund celor mai exigente cerințe, iar varianta realizată la Glossă este cea mai frecvent reprodusă versiune germană a acestei poezii. Traduceri: Aus grünen Wäldern weht der Wind. Rumänische Gedichte, îngr. trad., Viena, 1941 (în colaborare cu Arnold Roth și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289389_a_290718]
-
pe care o conduce (cu Ion Gorun și Il. Chendi) este antimodernista „Viața literară” (1906). Lucrează intens la traduceri: Georgice de Vergiliu (1906), Parmeno de Terențiu (1908), Don Carlos de Schiller (1910), Odiseea de Homer (tipărită în 1966). Munca de tălmăcire a capodoperei lui Dante, Divina Comedie, îl absoarbe în întregime. Dându-se, în 1908, o amnistie pentru toți cei care nu se prezentaseră la serviciul militar în armata austro-ungară, C. vine la Hordou să-și vadă rudele și prietenii și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
Kalidasa, dar și la Divina Comedie a lui Dante), care îl interesau ca expresii ale eposului național, sau la scrierile clasice, care puteau oferi modele și educau nemijlocit (Georgicele lui Vergiliu, Antologia sanscrită, culegere de înțelepciune indiană). El a consacrat tălmăcirilor ani întregi de muncă și s-a impus drept cel mai bun traducător al epocii și unul dintre cei mai talentați traducători ai noștri dintotdeauna, probând calități de mare poet - intuiție, inventivitate, forță expresivă. A realizat o bună versiune a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
fine nuanțe, cu păstrarea hexametrului originar. Înaintea elenistului G. Murnu, traducătorul cel mai autorizat al lui Homer, C. a tradus (și a publicat, în timpul vieții, fragmente) Odiseea după un intermediar german și după tâlcuirea în proză a lui I. D. Caragiani. Tălmăcirile din literatura indiană, făcute tot prin intermediul limbii germane, demonstrează pătrunderea gândirii arhaice indiene și transmiterea ei la nivelul unei înalte poezii. Principala contribuție a traducătorului este însă transpunerea capodoperei lui Dante. C. a reușit să dea în românește una dintre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286434_a_287763]
-
poezie minoră, deseori imitată sau prelucrată după autori străini. A tradus, de asemenea, mult, cu precădere din poezia italiană (Torquato Tasso, Alessandro Manzoni, Giosuè Carducci, Giovanni Pascoli, Ada Negri, volumul Poeți italieni moderni, apărut în 1907, adunând mai toate aceste tălmăciri), dar și din cea franceză (Alfred de Musset, Victor Hugo ș.a.). Și cu veleități de prozator, în scrierile lui, mărunte, îmbibate de sentimentalism și didacticism (Nuvele, 1899), cultivă portretul, tratat când grațios-banal, ca într-o litografie, când în tonuri îngroșate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290184_a_291513]
-
Vest”, devenit mai târziu „Noua gazetă de Vest”, unde iscălește și cu inițiale (G.A.P. și g.a.p.) ori cu pseudonimele Emir Asan, Diaconu, P. Diaconu, Alter Scotus ș.a. Debuta acum și editorial, cu placheta Dumnezău (1928), urmată de o tălmăcire din Ady Endre, Sânge și aur (1930). În deceniul următor scrisul îi mai este găzduit de periodicele „Viața literară”, „Societatea de mâine”, „Țara noastră”, „Gând românesc”, „Gândirea”, „Tribuna”, „România”, mai rar în „Cuvântul”, „Calendarul”, „Curentul” ș.a. Din mai multe volume
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288779_a_290108]
-
ardelean, accentul sporit pus de acesta pe latura pragmatică, educativă, a cuvântului tipărit. Totuși, există și traducători care fac dovada unei conștiințe artistice mai pronunțate, care sunt sensibili la aspectul literar al textelor lui Franklin XE "Franklin" și oferă o tălmăcire fidelă, expresivă și atentă la nuanțe, redând savoarea limbajului original. Totodată, prin asemenea metode, ei reușesc să confere textelor respective o mai mare putere de sugestie, deoarece caracterul atrăgător, simplu, colocvial al expunerii a reprezentat principalul element de succes al
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Spicuitorul moldo-român, care apărea la Iași - n.n.ț. Noi aflarăm cu cale a-l publica și după alta.” Fără Îndoială, interesul față de opera lui Franklin XE " Franklin" fiind unul mai general, convergent, presa românească ardeleană putea găsi Îndemnuri pentru aceste tălmăciri și În Principate. Dar exemple În același sens veneau și din interiorul provinciei, dacă ne gândim la prezența lui Franklin În bibliotecile de aici sau la presa de limbă maghiară ori germană. În 1848, de exemplu, apărea În Vasárnapi Újság
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]