1,372 matches
-
cu genunchile plecate, cu fețe rușinate și se roagă la dumneavoastră să le dați iertăciune așa cum Dumenezeu a binecuvântat pe cei doisprezece patriarhi de le-a înfrunzit cununiile de pe capetele lor, precum a binecuvântat Dumenezeu pe Adam de-o înfrunzit toiagul uscat de 99 de ani, iar dumneavoastră cinstiți părinți să-i iertați și să-i binecuvântați! Părinții spun: “Dumnezeu să-i ierte și să-i binecuvânteze! (mirii stau în geninchi în fața părinților - fata în stânga mirelui, socrii mici în stânga socrilor mari
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
ce ascultă, De Dumnezeu și de părinți. Apoi tot el povestește Despre-un Copilaș frumos Care-n ceruri locuiește Și acesta e Hristos. Eu l-am vazut pe Moș Crăciun, e un moșneag Cu barbă albă, cu cojoc și cu toiag, Ca toți moșnegii care trec pe drum. Departe, într-o țară fermecată În care nimeni n-a ajuns vreodată, Sta singur cuc într-un bordei de fum. Și trage moșul, trage din lulea. Și zilele se duc, și iarna vine
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
limita nevoii de decodificare. „Sofisticarea” stilistică, remarcată prompt de critica literară, este înlocuită în următoarele romane de exprimarea nudă a faptelor, astfel încât Lumină târzie (1974) și Popasul (1975) constituie adevărate mostre de proză „limpede”, de realitate recuperată „fotografic”. Drumețul fără toiag (1977) și Rădăcinile casei (1978) fac parte din proiectul unui ambițios ciclu romanesc intitulat Ispășirile Severinilor. Dacă primul se axează pe destinul de victimă al unui tânăr nevinovat, acuzat de crimă, celălalt pledează patetic pentru salvarea „rădăcinilor”, în pofida tuturor vicisitudinilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289691_a_291020]
-
folosind exhaustiv posibilitățile prezentării descriptive, dicționarul are meritul de a înlesni cunoașterea, din perspectivă panoramică, a spiritualității unei mari culturi extrem-orientale. SCRIERI: Balanța cu umbre, București, 1971; Spațiile altora, București, 1972; Lumină târzie, București, 1974; Popasul, București, 1975; Drumețul fără toiag, București, 1977; Rădăcinile casei, București, 1978; Pecetea dragonului. Însemnări de călătorie în China, București, 1980; Civilizația japoneză tradițională, București, 1984; Prizonierul deșertului, București, 1985; Dicționar de literatură japoneză, București, 1994; Crângul semnelor, București, 2001. Repere bibliografice: Sorin Titel, „Balanța cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289691_a_291020]
-
20; Valeriu Cristea, Fluctuații stilistice, RL, 1974, 38; Ardeleanu, Opinii, 141-145; Valeriu Cristea, Pseudorealism, RL, 1976, 15; Vasile Andru, Un roman al redresării morale, VR, 1977, 10; Dan C. Mihăilescu, Întoarcerea fiului..., LCF, 1977, 45; Radu G. Țeposu, „Drumețul fără toiag”, ST, 1977, 11; Maria-Ana Tupan, Timpul interior al personajului, LCF, 1978, 47; Mircea Doru Lesovici, „Rădăcinile casei”, RL, 1979, 36; Paul Dugneanu, „Prizonierul deșertului”, LCF, 1986, 11; Adriana Iliescu, „Prizonierul deșertului”, RL, 1986, 31; George Șipoș, Literatura japoneză pe articole
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289691_a_291020]
-
este ridicat Emanou răstignit pe motocicletă. Țeavă face parte din aceeași sfera semantica vizuală cu bastonul orbului pe care-l vindeca Emanou. Se poate extinde, așadar, simbolismul bastonului la nivelul țevii. După Dicționarul de simboluri, bâtul (incluzând aici bastonul sau toiagul, iar, în cazul nostru, țeavă), pe lângă faptul că poate fi considerat o axă a lumii, mai poate fi pus în legătură cu focul fertilizant al fulgerului, al trăsnetului, care "aduce ploaia sau face să țâșnească izvoarele subterane".77 Prin urmare, acest substitut
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
necredincioși arabi. Veneau cu repeziciune către el din partea opusă a peninsulei atho‑ nite. Au părut că au ajuns la porțile mănăstirii aproape dintr‑o dată. Azarie a văzut un tânăr, În jur de 18 ani, ieșind de pe porțile mănăstirii. Ținea un toiag În mână. Ca și cum ar fi fost proprietarul acelui sălaș sfânt care tocmai a fost atacat de hoți, el i‑a lovit pe cei trei intruși cu toiagul său. Azarie, mirat de spectacol, Îl putea auzi batjocorindu‑i pe călăreți, spunând
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
un tânăr, În jur de 18 ani, ieșind de pe porțile mănăstirii. Ținea un toiag În mână. Ca și cum ar fi fost proprietarul acelui sălaș sfânt care tocmai a fost atacat de hoți, el i‑a lovit pe cei trei intruși cu toiagul său. Azarie, mirat de spectacol, Îl putea auzi batjocorindu‑i pe călăreți, spunând : „Pe cine căutați aici, copii ai pierzaniei ? Nu vă ajunge focul gheenei ? Ați vrea să furați și o oaie de pe proprietatea mea ? Nu aveți ce căuta aici
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
batjocorindu‑i pe călăreți, spunând : „Pe cine căutați aici, copii ai pierzaniei ? Nu vă ajunge focul gheenei ? Ați vrea să furați și o oaie de pe proprietatea mea ? Nu aveți ce căuta aici, plecați !” La acest ordin și din cauza loviturilor de toiag, călăreții au dispărut. Tânărul era milostivul Pantelimon care a alungat pe demo‑ nii ce veniseră deghizați În călăreți malefici pentru a fura un miel din turma sfântului, care era patronul spiritual al mănăstirii. Mielul, Azarie, a privit această viziune. Atunci
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
Providență pentru a participa la realizarea unui plan divin, comparându-se cu vechii israeliți. Benjamin Franklin a propus ca marele sigiliu al tinerei țări să-i înfățișeze pe evreii care treceau printre apele despărțite ale Mării Roșii, pe Moise cu toiagul ridicat și oștile faraonului care erau gata să se înece 12. Thomas Jefferson a sugerat ca sigiliul să-i înfățișeze pe copiii lui Israel în deșert, "călăuziți de un nor în timpul zilei și de o coloană de foc în timpul nopții
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
întors meciul în fața unui tip bolnav, pe fruntea căruia scria „Dați-mi un emetiral!“. Pe jumătate, e corect. În mare parte din setul 4 și în aproape tot setul 5, Andy se sprijinea în rachetă precum babele la poartă, în toiag. Pat McEnroe nu mai prididea cu pungile, pe care numărul patru mondial le umplea ca unul care zboară pentru prima dată cu avionul. Roddick poate avea scuze, dar meritele lui Andrei rămîn. La mingea de meci a adversarului, în setul
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
-i lumineze calea „dincolo”, defunctul era spălat de regulă de către două persoane care nu aparțineau familiei acestuia, după care era îmbrăcat cu haine noi și așezat în sicriu. Se confecționa o lumânare din ceară, având lungimea celui decedat (numită „toiag”), ce trebuia să ardă până la înmormântare. Deasupra ușii de la intrarea în casă era fixată o pânză neagră cu inițialele celui decedat. Exista credința că în ea se află sufletul mortului. Astfel pregătit, mortul era privegheat timp de trei zile și
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
de tineri: „Învierea mortului”, „Popa a dus calul” (parodie după slujba de înmormântare) ș.a. Bocetul în zona noastră nu este rimat. Fiecare își plânge necazul în manieră proprie. Cortegiul funerar de la înmormântare era deschis de sfeșnicul pe care se afla „toiagul” purtat de un copil. Sfeșnicul avea atașate o batistă cu bănuț legat în colț și un șirag de 9 colăcei. Urma crucea, pe care erau inscripționate datele decedatului, apoi „prapurii” sau steagurile, urmate de năsălia cu colaci și colivă. Cele
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
crească și să înflorească precum salcia. Când e furtună, pentru a feri casa de trăsnete, se aruncă în foc mâțișori de salcie. Legenda spune că Maica Domnului, auzind că Iisus era răstignit pe cruce, a încălțat opinci, a luat un toiag de oțel și a plecat să-l găsească. În drum s-a întâlnit cu o broască ce a întrebat-o de ce plânge, iar Maica Domnului i-a povestit că a avut un băiat ce l-au răstignit jidovii. Broasca i-
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
este mai bun decât femeia. Faptul de a spera în ființele umane este o iluzie pioasă: La ce slujește să predici acestor miliarde de somnambuli care se îndreaptă spre haos cu pas măsurat, sub păstorirea seducătorilor lor spirituali și sub toiagul stăpânilor lor?212 Aceste teze, care ne sunt impuse mai degrabă ca certitudini dogmatice decât argumentate cu raționamente, trimit la analiza amplă pe care Caraco a furnizat-o în diferite opere, ale căror titluri vorbesc de la sine: Școala intransigenților (L
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
discipolul Diogene - zis „Câinele Regal” -, face varațiuni asemănătoare pe aceeași temă. De unde și anecdota filosofului cu felinarul, care a avut o contribuție importantă pentru reputația cinicului - dar și contra ei! Cu părul lung, bărbos, desculț, cu traista pe umăr și toiagul în mână, cu o mantie înfășurându-i de două ori trupul care cam mirosea, nu departe de butoiul - mai degrabă o amforă, butoiul fiind o invenție de-a galilor... - în care-și petrece toate nopțile, Diogene bate străzile Atenei cu
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
la prânz În două și seara În trei?”. „Omul!”, a răspuns Oedip Sfinxului; „Când este mic Începe să umble În patru picioare, ca adult viguros va merge În două picioare, iar la bătrânețe, slăbit și firav, va merge sprijinit de toiag, În trei picioare”. Învins, Sfinxul, care deținea acest secret, s-a aruncat În mare. Care este semnificația adâncă a enigmei Sfinxului?. Răspunsul la această Întrebare este concentrat În raportul dintre om și timp. Nimeni În afara omului nu are această conștiință
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
de munți înalți acoperiți cu păduri de conifere. Făcu câțiva pași când apăru din senin o bătrână, dreaptă ca lumânarea, îmbrăcată cu haine negre curate, având fața zâmbitoare și luminoasă, în spate avea o desagă, iar în mână un minunat toiag, care părea de fildeș. -Bun găsit fata mea. Te-ai rătăcit, așa-i? Fetița tremurând de frică mormăi: -M-am, m-am rătăcit. -Ți-o fi foame. Spunând acestea dădu jos desaga din care scoase pâine, măsline, o bucată de pește prăjit
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
în semnul sfintei cruci. În mijlocul poienii dintre munți apăru ca din pământ un palat imens, fastuos, cu zidurile din cărămizi de aur, acoperit cu plăci groase de argint, cu ferestrele din cristale transparente de diamant. Mai făcu o mișcare din toiag spre munții înalți, acoperiți cu păduri de cedri. La poalele munților au apărut sute de omuleți îmbrăcați în uniforme roșii, albastre sau verzi, având fesuri de aceiași culoare, pe cap. Veneau în fugă spre Brigitte, iar când au ajuns la
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
Melchior și Ariel stăpânii întunericului vor să ne fure bogățiile. Păziți bine totul. Pescuiți pește pentru palat, coaceți pâine și scoteți vin din cramele palatului. Ovreme veți locui aici, până trece primejdia. -Hai fata mea să mergem la palat. Mișcă toiagul în semnul știut. În fața palatului au apărut livezi cu pomi fructiferi de toate soiurile, încărcați cu fructe prospete și coapte. Fântânile arteziene și lacul făceau parte din comorile palatului. La intrarea palatului le aștepta trei câini enormi-rasa lup alzacian-gudurându-se la
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
meleguri a fost tulburată într-o zi de invazia lui Melchior și Ariel. Cerul se întunecă. soarele, luna, stelele au dispărut în noaptea neagră ca smoala. Vijelia șuera la ferstrele palatului, lovind cu putere. Atacul infernului era iminent. Brigitte cu toiagul de fildeș în mână ieși în fața palatului, mișcându-l în semnul crucii. Vijelia se opri. O lumină strălucitoare lumină noaptea ca de smoală. Demonii luaseră înfățișarea unor fiare violente și atroce: lupi, urși, râși, tigri, pantere care atacau gnomii și
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
mișcându-l în semnul crucii. Vijelia se opri. O lumină strălucitoare lumină noaptea ca de smoală. Demonii luaseră înfățișarea unor fiare violente și atroce: lupi, urși, râși, tigri, pantere care atacau gnomii și câinii palatului cu mare îndrăzneală. Brigitte ridică toiagul transformând mulțimea fiarelor într-o turmă de pisici fricoase, care s-au împrăștiat care încotro. Melchior și Ariel care erau ascunși au ieșit la vedere, cerând îndurare, dar Brigitte cu toiagul de fildeș îi transformă în stane de piatră. Pentru
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
gnomii și câinii palatului cu mare îndrăzneală. Brigitte ridică toiagul transformând mulțimea fiarelor într-o turmă de pisici fricoase, care s-au împrăștiat care încotro. Melchior și Ariel care erau ascunși au ieșit la vedere, cerând îndurare, dar Brigitte cu toiagul de fildeș îi transformă în stane de piatră. Pentru Marta, bătrâna Brigitte era adevărată mamă, dar sub masca ei de vârstnică ascundea multe enigme neelucidate încă de nimeni. Dar acest lucru nu deranja și nici încurca pe pe nimeni. Dimpotrivă
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
stăpâni calul care era teribil de speriat. Dar iată, în față îi apăru de parcă ar fi fost căzută din cer o bătrână înaltă, dreaptă ca lumânarea, cu trăsături fine și frumoase, îmbrăcată în negru, purtând o desagă în spate și toiag de fildeș în mână. -Ai rătăcit prințule. Pe cine cauți? -Caut palatul din poiană. De ce oare m-am rătăcit? -Îl cauți pe vicontele Henri?întrebă bătrâna, mișcând toiagul de fildeș. Stâncile și locul acela înfiorător dispăruseră ca desintegrate într-un
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
fine și frumoase, îmbrăcată în negru, purtând o desagă în spate și toiag de fildeș în mână. -Ai rătăcit prințule. Pe cine cauți? -Caut palatul din poiană. De ce oare m-am rătăcit? -Îl cauți pe vicontele Henri?întrebă bătrâna, mișcând toiagul de fildeș. Stâncile și locul acela înfiorător dispăruseră ca desintegrate într-un nimb orbitor de lumină. Ca teleportată apăru o imensă poiană înconjurată de munți, în poiană palatul cu toate bogățiile. Lupii alzacieni baricadau intrarea palatului mărăind fioros. Brigitte dispăruse
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]