2,316 matches
-
de până la 750 de militari. În afară de Franța, națiunea-cadru, alte douăsprezece națiuni contribuie cu un număr de 71 de militari detașati permanent la CRR-FR. Astfel, sunt asigurate toate condițiile necesare unui schimb constant de experiență profesională între militarii națiunilor participante, fapt ușurat și de utilizarea limbii engleze ca limbă comună de lucru. Lista țărilor contributoare membre NATO și UE (în ordine alfabetică) și efectivele detașate la CRR-FR: CRR-FR beneficiază de cea mai bună dotare cu fibră optică din fortele terestre franceze; aproximativ
Corpul de reacție rapidă - Franța () [Corola-website/Science/323860_a_325189]
-
și emigrări. În a doua jumătate a secolului, modernizarea societăților a grăbit dispersarea lor prin mutarea în orașe, ba chiar și prin emigrare în Europa Occidentală. Aceste fenomene au provocat asimilarea multor meglenoromâni la populațiile majoritare, inclusiv prin căsătorii mixte, ușurate și de religia comună. Conform estimării lui Atanasov, în 2014, în afara României trăiau circa 5.500 de meglenoromâni, iar în România, istoricul Virgil Coman a apreciat în 1994 numărul lor la 2.500. Istoricul german Thede Kahl a luat contact
Meglenoromâni () [Corola-website/Science/302074_a_303403]
-
a gonflat enorm lexicul; în afară de nevoia de versificare, ce îi stimula pe poeți să creeze noi termeni era și nevoia de originalite stilistică. Astfel s-a ajuns ca araba clasică "coranică" (numită astfel pentru a o diferenția de varianta ei "ușurată", folosită în presă, școală și guvern) este limba care deține recordul mondial în materie de fond lexical, având în jur de 2 milioane de cuvinte, în condițiile în care o limbă modernă, a unei culturi importante la nivel global precum
Limba arabă () [Corola-website/Science/296905_a_298234]
-
După această fărădelege, hoții „spoiți cu negru căzură în lanțurile justiției“. Stavrache avea un han așezat „în drum“, era „om cu dare de mână“ și fusese și el înfricoșat să nu-l calce hoții, așa că acum, că-i prinseseră, răsuflase ușurat. Popa Iancu vine la han și îi destăinuie fratelui său, „ca la un duhovnic“. că el era „capul bandei de tâlhari“, că își înscenase jaful „ca să adoarmă bănuielile“, iar acum regreta amarnic, scuzându-se că „dracu-l împinsese“. Spaima lui
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
se afla pe patul de moarte l-a chemat pe Averescu la el ca să-i vorbească: „"Averescu, multe s-au spus între noi; de mult însă n-am mai crezut nimic rău despre tine. Îți fac această mărturisire ca să intru ușurat în groapă"”. Spre finele vieții sale, bătrân și bolnav, se retrage din viața politică. Moare în octombrie 1938 la București. A fost membru de onoare al Academiei Române. www.lektor-verlag.de (editia germanä a cärtii lui Petre Otu) Imagini
Alexandru Averescu () [Corola-website/Science/297353_a_298682]
-
convinge. Treptat, Orso devine tot mai confuz în fața așteptărilor tuturor și al propriului conflict moral. Venirea prefectului oferă o cale de ieșire, acesta aduce noi dovezi pentru a susține inocența lui Barricini și cere celor două familii să se împace. Ușurat, acesta aproape acceptă, dar cedează rugăminților Colombei și amână răspunsul o zi. Aceasta dovedește că actele aduse sunt false și Orso compromite prin a-l provoca pe unul dintre fii lui Barricini la duel, cerință care îi este refuzată. Aflând
Colomba (nuvelă) () [Corola-website/Science/329462_a_330791]
-
în organizarea autorităților locale, se serbează Ziua Doamnei Chiajna, cu depuneri de flori la statuia realizată de sculptorul Nicolae Popa. În septembrie 1559, după ce Mircea Ciobanul a murit, boierii refugiați în Ardeal, de frica crudului și nemilosului voievod, au răsuflat ușurați, au adunat în mare grabă o mică oaste și, trecând munții, s-au îndreptat spre București cu gândul de a prelua ei puterea. , văduva lui Mircea, dorind cu orice preț să-și ocrotească minorul ce-l instalase deja pe tron
Doamna Chiajna () [Corola-website/Science/302522_a_303851]
-
sex, femela i-a zâmbit la Boas, și-a frecat burta ei și a făcut semn în sus. Boas a interpretat acest lucru ca însemnând că ea avea de gând să ducă copilul lor în spațiul cosmic. Femela părea apoi ușurată că “treaba” lor s-a terminat, iar Boas însuși a spus că s-a simțit înfuriat de această situație, pentru că se simțea ca și cum ar fi fost doar “un bun armăsar” pentru acei umanoizi. Boas a spus că apoi i s-
Antônio Vilas Boas () [Corola-website/Science/333877_a_335206]
-
atât de pline de praf, încât numai ochii le mai străluceau. — Dați apă cailor, ordonă un ofițer. Samuarii călări transmiseră ordinul cu glasuri sonore. Urmă un alt ordin, de a se odihni. Călăreții descălecară, iar pedestrașii se opriră în loc. Oftând ușurați, se lăsară să cadă pe iarbă. Dincolo de râu, Castelul Kiyosu părea nespus de mic. Unul dintre samurai era fratele mai mic al lui Oda Nobunaga, Yosaburo. Se așeză pe un scăunel, privind cerul, înconjurat de o jumătate de duzină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ce se întâmplase și nu băgase de seamă trecea timpului. Pentru el nu exista decât pușca și nimic altceva. În jurul său săreau scântei din forjă. Într-un târziu, reuși să făurească piesa de care avea nevoie, din pilitură de fier. Ușurat că-și terminase treaba, luă muscheta în brațe. Totuși, încă nu avea deplină încredere că plumbul avea să iasă în zbor de pe țeavă. Îndreptă pușca descărcată spre perete și o probă. Când apăsă pe trăgaci, cocoșul țăcăni mulțumuitor. „Ah, pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
îl prinseră de brațe, răsucindu-i-le la spate. Zbătându-se să se elibereze, Hiyoshi spuse dintr-o suflare: — Nu vă pierdeți capul. Ascultați-mă până la capăt, chiar dacă am fost prins și am vorbit. Sunt vasalii Seniorului Dosan. Ceilalți părură ușurați, dar încă se mai îndoiau. — În regulă, cine erau? — Era casa lui Akechi Mitsuyasu. Nu el m-a luat prizonier, ci nepotul lui, Mitsuhide. — Aha, parazitul Akechi, mormăi careva. Hiyoshi se uită un moment la el, apoi cuprinse întregul grup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-l alăpta. Ce s-a întâmplat? întrebă ea. — Nimic. E ziua mea liberă. De când am ajuns la castel, azi am ieșit pentru prima oară. — A, bine. Ai apărut așa, pe neașteptate, încât am crezut că iarăși ia ieșit prost. Oftă ușurată și, pentru prima oară de la sosirea lui, îi zâmbi. Își privi bine fiul maturizat, observându-i hainele curate din mătase, felul cum avea legat părul, spada lungă și cea scurtă. Ochii i se umplură de lacrimi, care se prelinseră pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
pregătea să plece, după o întâlnire de taină, dar confuzia pricinuită de sosirea neprevăzută a lui Nobunaga îl punea într-o situație dificilă. Blocat pe loc, se târâse, tremurând, într-o cameră secretă. Cei doi îl găsiră acolo și oftară ușurați. — Neșteptată vizită! comentă Sado. Ce surpriză! — Tipic pentru el, replică Mimasaka. Îți vine să-nnebunești, încercând să-i ghicești regulile. Nu știi niciodată ce-o să facă în clipa următoare! Nimic nu e mai rău decât capriciile unui nebun! Aruncând o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
În frunte cu maistrul cel ciupit de vărsat, își goliră cu toții ceștile dintr-o înghițitură. Și, exact ca războinicii gata să lupte în avangarda unei armate, se repeziră înapoi pe șantier. Privindu-le însuflețirea, Tokichiro se simți pentru prima oară ușurat din toată inima. — Am reușit! izbucni el, pe negândite. Totuși, n-avea de gând să rateze acea ocazie; se amestecă printre ceilalți, lucrând în glod, trudind ca un nebun, următoarele trei noți și două zile. Maimuță! Îl striga cineva. Văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ai venit aici cu o iuțeală înfricoșătoare. — Nu, am venit să-mi aduc omagiile față de reconstruirea Palatului Imperial, să mă ocup de problemele de stat și, desigur, să mă initeresez de sănătatea Excelenței Voastre. — A, așa este? se simți mai ușurat Yoshiaki. Ei bine, poți vedea că sunt sănătos și că guvernarea merge înainte în pas cu problemele mele, așa că nu ai de ce să te simți neliniștit, venind aici atât de des. Dar hai, dă-mi voie să te tratez cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
provincii. — Acum înțeleg. — Ei bine, cred că ar fi mai bine dacă v-ați retrage undeva în liniște. Îl voi ține eu pe fiul dumneavoastră și-am să-l cresc, așa că nu trebuie să vă faceți griji pentru viitorul lui. Ușurat, Yoshiaki află că era liber să plece - în exil. Păzit de Hideyoshi, fiul lui Yoshiaki fu luat la Castelul Wakae. În realitate, acest aranjament era un exemplu de șiretenie răsplătită printr-o favoare, dar Yoshiaki o luă cu obișnuita sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
dimineții. Drapelele foșneau în vânt, iar cornul suna cu putere, auzindu-se până departe. Numărul ostașilor care porniseră în dimineața aceea din orașul castelului Okazaki era într-adevăr enorm, iar oamenii din mica provincie îi priveau cu uimire. Erau atât ușurați, cât și invidioși pe numărul de trupe și echipamente adunate de puternica provincie cu care se aliaseră. Pe când cei treizeci de mii de soldați ai clanului Oda treceau prin fața lor, cu diversele steaguri, însemne și stindarde ale comandanților, numărul unităților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să-și descumpănească stăpânul când avea responsabilități ostășești atât de împovărătoare. — M-am gândit că această lungă campanie v-a obosit, așa că am cules crizantema asta din grădină, spuse Hanbei. Hideyoshi tăcu, dar ochii i se îndreptară spre floare. Părea ușurat că subiectul de conversație se schimbase. Ce parfum minunat. Presupun că pe Muntele Hirai înfloresc crizantemele, dar nu le-am remarcat mirosul sau culoarea. Probabil le-am călcat în picioare, cu sandalele noastre însângerate, râse el, încercând să-l înveselească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
căruia ai primit atâtea favoruri nu va pieri generații întregi. Murashige tăcu. Venele care-i palpitau la tâmple arătau că era cuprins de emoție, dar nu avea elocvența necesară pentru o contrazicere. — Sake-ul e gata, anunță un servitor. Părând ușurat, Murashige se ridică: — Kanbei, poftește înăuntru. Lăsând totul la o parte, nu ne-am mai văzut de mult. Hai să bem ceva împreună, propuse el. Murashige se arătă un amfitrion generos. În citadela principală fusese pregătit un banchet. Evident, cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
rugăminte și aș dori să v-o fac în fața mormântului fratelui meu. — Da? Poate că înțelegeți... în adâncul inimii. — Înțeleg, într-adevăr. — Aș dori să-mi dați drumul. Dacă mă lăsați să plec, știu că fratele meu se va simți ușurat, chiar și sub pământ. — Hanbei a murit spunând că spiritul lui va continua să mă slujească, chair și de dincolo de mormânt. Cum aș putea întoarce spatele unui lucru care l-a îngrijorat cât timp era în viață? Trebuie să faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-și fi schimbat dispoziția. Până și Katsuie s-a mai gândit. — Să mergem. Hideyoshi se ridică. Niwa zâmbi, dar Hideyoshi, serios, ieșea deja din încăpere. Katsuie îl întâmpină privindu-l drept în ochi, pe când ceilalți adunați în sală păreau oarecum ușurați. Atmosfera din sala de conferință se schimbase. Katsuie declară categoric că cedase și acceptase propunerea lui Hideyoshi. Se conveniseră măsurile pentru a-l consacra pe Samboshi ca moștenitor al lui Nobunaga. Odată cu reconcilierea lui Katsuie, toți norii amenințători din sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Narimasa găsi cu neputință că plănuiască o luptă de rezistență. Prin urmare, își disimulă intențiile și în cele din urmă îi declară lui Hideyoshi supunere. Apoi, își căsători fata cu al doilea fiu al lui Inuchiyo, Toshimasa, și se stabili ușurat în propria lui provincie. Astfel regiunea de la miazănoapte de Kitanosho fu pacificată prin inerție, fără a fi necesară aproape nici o luptă. Asigurându-și astfel nordul, armata victorioasă a lui Hideyoshi reveni la Castelul Nagahama cu ocazia Festivalului Băieților, în a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
era formată din trei oameni. Am început cum ne-am priceput, iar în momentul în care s-a văzut că am gândit bine întreaga acțiune, au apărut și „părinții”: mulți „autori” fericiți. Când a venit și ultimul acasă, am răsuflat ușurat. A fost o perioadă în care trei sferturi din corespondența pe care o primea ministrul erau scrisori de mulțumire din partea celor care scăpaseră din conflict. Alt exemplu: constituirea unui Fond consular de urgență. Totul a pornit de la experiențele personale: primeam
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
am mai venit cu vechile sloganuri, că în România nu se dă mită, ci se împrumută bani, nu există mizerie, ci e un fel de turism nostalgic. Iar asta a plăcut - spune șeful Externelor. După aflarea votului, Ungureanu a răsuflat ușurat. „De-acum, problema este a noastră. E un cec în alb pe care ni l-a dat Uniunea Europeană: Poftim, eu cred că poți să te schimbi.” „Scriu doar 15 pagini pe săptămână” Una dintre supărările actualului ministru de Externe este
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]
-
dacă vor deveni cetățeni români. Noi lucrăm însă pe două paliere aici: legea, pe de o parte, trebuie amendată, pentru ca oamenii să capete răspuns la solicitarea lor cât mai curând, pozitiv sau negativ și, pe de altă parte, procedurile odată ușurate trebuie să se reflecte foarte curând în numărul dosarelor prelucrate. Eu cred că această chestiune o vom putea rezolva în prima parte a anului viitor și, odată cu acest moment, nu vor mai exista nici crize, nici așteptări. 1 noiembrie 2006
[Corola-publishinghouse/Administrative/2017_a_3342]