1,535 matches
-
să apese, de voie-de nevoie, întrerupătorul. Lumina electrică intransigentă, de neon, sancționează și mai drastic sărăcia lucie din vizuină, prin contrast violent și ireconciliabil cu fastul și cu luxul orbitor, de sus. La masa hodorogită, răsturnat pe-un scaun, în vervă, etalându-și pingelele roase, Nae Contrabandă scotea limba și se strâmba la ei, abțiguit. Intrase fără probleme, pe ușa lăsată descuiată, câtă vreme cei trei fuseseră invitați în vizită, la proprietăreasă. Spre lauda lui, de dată aceasta nu mai apăruse
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Unitate!“. Ca de obicei, a dezamăgit grupul naționaliștilor în albastru, ce aveau ca însemn un vultur cu tricolor. Spectatorii nu s-au încălzit nici măcar când au apărut cei doi faimoși clovni ventriloci: îmbătrâniseră și nu mai aveau nici cheful, nici verva de altădată. Una peste alta, lumea a plecat mulțumită. A doua zi caravana a plecat în alt oraș, ca să continue lupta pentru voturile de la alegerile din luna viitoare. Conform sondajelor, se putea conta pe o prezență bunicică la urne: între
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
asupra majorității figurilor marcante ale literaturii actuale, de la Nicolae Breban și Ștefan Bănulescu la A.E. Baconsky și Leonid Dimov, dar și asupra ultimilor veniți pe scena culturală românească. În toate cazurile el își exprimă cu aceeași pasiune plină de vervă adeziunile, cum procedează cu scrierile lui Marin Preda sau Nicolae Manolescu, ca și respingerea unor formule literare, cum ar fi cea optzecistă. În Gheața din calorifere și gheața din whisky. Jurnal politic 1990-1995 (1996; Premiul Uniunii Scriitorilor), reunind texte publicate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289910_a_291239]
-
pe Lumânărică al lui Costache Negruzzi (Lux Caucaniae), câteva bucolice dezvoltând reflecții pe teme ca elementele, infinitul, veșnicia etc., și tot astfel Solilocvii, în timp ce două compuneri, Twist 1963 și Computer 1967, semnalează critic aspecte ale lumii contemporane. Curios este că verva sarcastică denunță situații caracteristice mai ales modului de existență occidental, categorii umane degradate aparținând societății capitaliste. Cei pecetluiți sunt, între mulți alții, „băieți de bani gata”, „pezevenghi ai tuturor puterilor instituite”, „chibiți ai tuturor bordelurilor / din concernul Realpolitik”, „idealiști ai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289850_a_291179]
-
în lumea presei bucureștene. Ar fi superficial să ne referim la similitudinile dintre ziaristul Ladima și gazetarul Eminescu, deși acestea sunt atât de evidente, încât ai senzația că romancierul Camil Petrescu a premeditat în construcția personajului un alter ego eminescian. Verva polemică, perfecta verticalitate morală care îi face imuni în fața șantajelor politice, devotamentul față de meserie îndemnându-i nu arareori să scrie singuri câte un număr întreg al ziarului, sunt aspecte comune ce pot fi observate chiar și cu un ochi de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
care nu o poți combate cu nici un mijloc. Murdăria distruge treptat voința de a trăi; ea epuizează și demoralizează” (Revel, 1998, p.243). Într-un articol recent publicat în revista L’Express, Éric Conan notează că, „după ce a debutat în vervă la începutul secolului, epopeea intelectuală franceză s-a scufundat în greșeală, delir și se încheie astăzi în ridicol” (Conan, 2000, p. 102). „Elita progresistă din Saint-Germain-des-Prés” pozează și face nazuri, dar nu mai este decât un „spectru grotesc”: „Ei se
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
care se știe atins. De care se și simte dezamăgit. Într-un loc, îi povestește lui Aichelburg întâlnirea cu Jünger. Pur și simplu îl admiră. Trăind tot în Occident, Jünger exprimă prea plinul existenței: „este mai viguros și mai în vervă ca niciodată. În vreme ce eu sunt la regim, el, care are cincisprezece ani mai mult ca mine, bea și mănâncă exact ca un om tânăr. Are o curiozitate prodigioasă, se interesează practic de tot. Nu știe ce-i oboseala și dezgustul
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
cu faima” (II, 338). Cel de-al doilea, o lectură în care Cioran se cufundă cu totul, îi dă prilejul de a se recunoaște cu dorințele sale contradictorii. Îi place la Luther, “în opoziție cu preferințele mele actuale”, spune Cioran, „verva, furia, acțiunea”, faptul că acesta „voia să schimbe, să răstoarne totul” (II, 338). Îi aduce, oricum, aminte de pasiunile sale din tinerețe. Or, acum, Cioran mărturisește: „ideea însăși de a mă lupta pentru ceva îmi repugnă și mă depășește. Am
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
de setea de putere. La drept vorbind, am cunoscut această sete în tinerețe. Am însă meritul de a o fi biruit. Măcar pe acest plan pot vorbi de progres” (II, 356). La un moment dat, admirându-l pe Luther pentru „verva, furia, invectiva, acțiunea”, pentru dorința lui de a răsturna totul, își amintește de „orgoliul dement pe care-l aveam în tinerețe” (II, 338). Este vorba de orgoliul de a răsturna el însuși lumea, de a-și construi țara, ca un
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
ce prevestesc pe A. Mirea și G. Topîrceanu. Dintre piese, Ultimul sacrificiu ambiționa să dea „o felie de viață”, dar alunecă adesea în dramă bulevardieră. În schimb, Îndrăgostiții!, un act în versuri, are o anumită tensiune, la care se adaugă verva marivaudescă a replicilor și un aer de prospețime adolescentină. Poemul dramatic Mircea, evocând moartea fiului Reginei Maria și refugiul în Moldova, suferă de grandilocvență. SCRIERI: Arta și școala dramatică, București, 1901; Epigrame, pref. Dr. Urechiă, f.l., 1913; Mircea, Iași, 1918
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285857_a_287186]
-
în epocă, dând atenție elementului literar, excluzând vulgaritățile și atacurile personale. H. își propune să publice producția umoristică a scriitorilor autohtoni cunoscuți și să popularizeze scriitorii de același gen, străini, prin traduceri și localizări. În cronici umoristice, A. Bacalbașa, cu verva specifică scrisului său, discută aspecte ale vieții intelectuale și literare: „modele” literare, mania imitațiilor, neînțelegerile dintre diversele grupuri etc. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287422_a_288751]
-
cu accente de violent sarcasm în intervențiile pe teme politice (îndeosebi în chestiunea angajamentului României alături de Antantă, opțiune dezastruoasă în ochii săi), K., partizan al Puterilor Centrale, își lansează argumentele și într-o broșurică, Rusia în fața cugetărei românești (1915). O vervă corozivă degajă șarjele lui de pamfletar. Bun cunoscător al literaturii franceze, el se oprește cu un prilej sau altul asupra câte unui scriitor, făcând, în manieră empatic-impresionistă, notații ce pivotează în jurul unor formulări sesizante. Apelul generos la metafore nutrește o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287704_a_289033]
-
Kübler), se înșiră în Bohema de altădată (1944). E o lume aparte, de visători și inadaptabili, de cheflii simpatici și ratați întristători, aceea care, mai ales la căderea nopții, se perindă în paginile acestor ușor aburite rememorări. Cozeuri de scăpărătoare vervă, firi dificile, făcându-și din nonconformismul criant un panaș, inși care stârnesc râsul, bieți nefericiți, purtându-și la vedere crucea, chipuri atinse de umbrele ftiziei în floare, cătând parcă dincolo de clipă, spre sorocul funest ce se apropie. Glume, farse (crude
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287704_a_289033]
-
Enciclopedia biografică a femeilor și bărbaților contemporani cu carieră de succes din România, Ediția a II-a, 2007, publicată în Elveția, pag. 865. Lucrări în instituții: Galeria de Artă Naivă a Muzeului Județean de Artă, Argeș, Pitești. „Imaginația vie, fantezia, verva și umorul cu care își compune imaginile îl recomanda ca pe unul din cei mai originali pictori naivi. Scenele cu multe personaje pe care le creează consemnează elementele de decor prin care se definește cu cadru de desfășurare a acțiunii
50 de ani de artă naivă în România : enciclopedie by Costel Iftinchi () [Corola-publishinghouse/Science/759_a_1584]
-
atâtea ori în folclorul nostru. La rândul ei, Povestea vorbii (mai originală decât Năzdrăvăniile..., împletire de traducere și prelucrare) e un „dialog”, în creștere arborescentă, între - pe de o parte - adevărate lanțuri de „proverburi” („vorba ăluia”), desfășurate cu o neistovită vervă și cu destule, imprevizibile, salturi, până la măsura unui adevărat spectacol verbal, și, de cealaltă parte, „povestea” care ilustrează, plastic, narativ, în versuri, „vorba”; sunt narațiuni pe tipare de fabulă, de basm, de snoavă, de alegorie amplificată uneori metaforic și parodic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
stilizării pe tipare când baladești, când fabuloase, de legendă sau basm. Cu o vizibilă plăcere a jocului estetic, intertextual, în Abu-Hassan sau în Kir Ianulea, la I. L. Caragiale, dar și cu o sugestie, puternică, de sterilitate și marionetizare („trăiri”, gesturi, vervă) a lumii lui „Mitică”, din Momente și schițe sau D-ale carnavalului. Cu dezvoltări, la Gala Galaction, narativ-parabolice, într-un orizont de umanism și etos popular, balcanic și oriental (Papucii lui Mahmud) sau în visul lui Stoicea (Moara lui Călifar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
de sinteză, prefețe de catalog (inclusiv ale Pavilionului Românesc la mai multe bienale de la Veneția), va participa la emisiuni radiofonice și, ceva mai târziu, de televiziune. O activitate intensă, întreprinsă cu un simț precis al valorii și cu o specială vervă polemică. În 1956 e numit asistent (apoi lector și conferențiar cu delegație) la Institutul de Arte Plastice „N. Grigorescu” din București (în 1975 va deveni șeful Catedrei de istoria și teoria artei). În 1971 și 1972 a fost director al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287105_a_288434]
-
celei cotidiene din zona de vest. Mai e prezent cu poezii, articole și reportaje în „Steaua”, „Contemporanul”, „Luceafărul”, „România literară”, „Amfiteatru”, „Orizont”, „Vatra”, „Transilvania”, „Poesis”, „Reflex”, „Lumina” (Pancevo) ș.a. Semnează și N.S. Timișan, N.S. Iliaș, N.S. Trăica. Jurnalist plin de vervă, insistent și hotărât în convingerile sale, S. este și un poet încercat de suferințe pe care le trece într-un registru cu surse expresioniste: „Răstigni-m-aș și n-am cui,/ n-am cui să-i tac înfiorarea./ Lumina febrelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289493_a_290822]
-
istorice din trecutul Moldovei (Ștefan cel Mare în Târgul Băiei, Un vis al lui Petru Rareș), ca și unele foiletoane, cu adresă politică, răspândite și rămase în pagini din presa vremii, dintre care unul e scris cu mult spirit și vervă: Curierul Iașilor, 10 februarie 1860, apărut în „Steaua Dunării” și semnat Civis Bahluensis. În timpul mișcării de la 1848, K. a scris și două pamflete împotriva domnitorului, impresionante prin acumularea paroxistică a invectivelor (Noul Acatist al marelui voievod Mihail Grigoriu, 1848) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
și prin subtilitatea ironiei (Carte a fostului rege Ludwig Filip către încă fiindul domn Mihail Sturdza). Discursurile lui K., exclusiv politice, dezvăluie mari însușiri literare: construcția savantă, rigoarea argumentării, un patetism lucid îmbrăcat într-o expresie elegantă și sobră, o vervă polemică irezistibilă. Când vorbește despre istoria națională și strămoși, tonul său capătă o solemnitate gravă. Măreția subiectului îi impune o atitudine sacerdotală. Darul de căpetenie al lui Kogălniceanu e de a fi avut spirit critic, atunci când lumea nu-l avea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287719_a_289048]
-
Ironia sorții face ca tocmai scriitoriul în cauză a realizat esența operei sale între 50 și 75 de ani. Platon, care-i credita atât de mult pe tineri, îl asculta pe Socrate care, și după 60 de ani, strălucea de vervă spirituală. G. Verdi compunea opera Falstaff la 80 de ani și la 85 realiza Requem. Goethe scrie partea a doua din Faust la 82 de ani. Cervantes scria între 58 și 68 de ani lucrarea Don Quijote de la Mancha. Sofocle a
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
a venit lui ideea care a fost bine receptată. Liderul va impulsiona grupul cu fraze de genul „Grozav! Să vedem ce va ieși din ideea asta?” sau „Ia să mai auzim o idee!”. Dacă totuși participanții nu sunt cuprinși de vervă și umor, se va iniția o nouă etapă de încălzire, dar pe o temă nostimă, ieșită din comun, capabilă să stârnească râsete. Ideile sunt preluate absolut la întâmplare, deși apar situații în care unul din participanți are o idee cu
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
România literară”, „Luceafărul”, „Steaua”, „Tribuna”, „Ramuri”, „Ateneu”, „Contemporanul”, „Literatorul” ș.a. Debutează cu proză în revista „Adam”(1939), iar primul volum, Povestire, îi este tipărit în 1942. Cărțile sale cuprind povestiri moralizatoare, scrise cu predilecție la persoana întâi, discrete, pline de vervă, aducând în scenă personaje anonime cu drame mărunte. M. își cultivă experiența de bibliotecar, de „arhivar” modest al epocii parcurse, exploatată în scris cu bonomie, cu delicatețe și umor. El are stofă de memorialist delectabil, atent la gesturi, atmosferă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288003_a_289332]
-
mă bag prin fundături, să mă sui pe locuri cocoțate." Elementele portretului sunt completate cu maniera de exprimare a pretinsului poet, prilej cu care Heliade ironizează snobismul lingvistic de a rosti cuvinte românești după sonorități franceze. De asemenea, pline de verva sarcasmului sunt observațiile privitoare la exacerbarea artificială a suferințelor datorate iubirii, neapărat neîmplinite: "Pieptul dumnealui zice că este ocnă de dureri" cauzate de vreun "fel de Dulcinee, un fel de leliță." Rândurile prin care este înfierată maniera de a transpune
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
alături de E. Lovinescu pe terenul polemicilor și în exercitarea actului critic, e numit „infantele criticii interbelice”. Mai puțin și cu frecvente rezerve a scris S. despre prietenul său Șerban Cioculescu. Totuși, i-a apreciat spiritul pătrunzător, spumos, de o cuceritoare vervă orală, inteligența înrudită cu a lui I. L. Caragiale. Versificația modernă (1966; Premiul Uniunii Scriitorilor), „studiu istoric și teoretic asupra versului liber”, lucrare extrem de laborioasă, unică la noi, are ca punct de pornire teza de doctorat a autorului. După ce examinează versul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289977_a_291306]