5,700 matches
-
filmul s-a terminat, sala era pe jumătate goală. Era publicul obșnuit al societății cinematografice: în multe cazuri mari amatori de filme de groază care admirau, după cum era moda, filme cu buget mic despre adolescenți americani sfârtecați de psihopați sau coșmaruri științifico-fantastice pline de efecte speciale sângeroase. Ce avea totuși acest film, atât de duios și de trist pe alocuri, de făcea femeile să țipe șocate și bărbații să fugă spre ieșire? Nu l-am mai văzut de atunci, dar mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
avut din nou sentimentul (care nu mă părăsise cu totul niciodată după vizita de ziua mea de naștere la cinematogaful din Weston-super-Mare) că eram predestinat să joc rolul unui omuleț timid, stângaci și vulnerabil, prins în plasa unor evenimente de coșmar pe care nu le putea controla. Afișele de pe pereți au început să se transforme în vechi portrete de familie, în spatele cărora o pereche de ochi iscoditori putea să apară în orice moment, și căsuța lui Joan începu să semene să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
era trecut sub tăcere. Națiunea, pentru o scurtă și furtunoasă perioadă de timp, i-a respectat și i-a fost teamă de ei. Lucrurile stăteau altfel când Thomas venise să lucreze prima dată la Stewards: City încă se refăcea după coșmarul Tribunalului Ratei Dobânzilor, care timp de două săptămâni expusese în 1957 opiniei publice pentru prima oară unele dintre afacerile sale. Parlamentari laburiști și tabloide ridicaseră din sprâncene, scandalizate în fața dezvăluirilor tranzacțiilor de câteva milioane de lire sterline care se realizaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
secol, Michael. Putem să uităm amândoi acum. Îmi dădeam seama că Joan voia doar să mă consoleze și să mă încurajeze și nu era vina ei că prezența ei în spital avea efectul opus: confruntat cu această perspectivă imposibilă, de coșmar, mă simțeam mai dezorientat ca oricând. Nu îmbătrânise deloc în cei opt ani care se scurseseră: avea aceeași față rotundă, încrezătoare, deschisă; aceeași corpolență pe care totuși o purta cu atâta ușurință; aceeași inocență ascunsă, dințoasă, pe care era dispusă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
ore își luaseră cumplitul obol. Oricare ar fi fostmotivul, când m-am uitat în oglinda toaletei de bărbați mai târziu în aceeași noapte, nu mi-a venit să cred ce-am văzut.. Era fața care mi se arătase într-un coșmar cu peste treizeci de ani în urmă: fața unui bătrân, răvășită de bătrânețe și zbârcită ca o veche sculptură de urme de suferință. Era aproape două când infirmiera a venit în sala rudelor să mă trezească. Eram cufundat într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și a stat și te-a privit vreo cinci minute până când tu te-ai trezit și l-ai văzut și ai început să zbieri de-am crezut că o să cadă acoperișul pe noi. — Dar era visul meu, spuse Michael. Era coșmarul meu. Visam că îmi priveam propria față. — Nu, nu era fața ta, spuse ea. Era fața tatălui tău. Un timp, Michael nu spuse nimic. Era prea uimit ca să vorbească - până când, distrus, reuși să întrebe: — Și pe urmă? Pe urmă nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
umbră, dincolo două, se adună apoi în pâlcuri, îndreptându-se cu grabă spre stația de autobuz. Pe cer pălesc ultimele stele, orbite de neonul din care se prelinge o lumină coclită. Intrând în raza ei, chipurile călătorilor devin hidoase, de coșmar. Oamenii se strâng însă în jurul stâlpului, înfruntând urâțenia, de frig. Chiar dacă un felinar de neon nu poate da pic de căldură, ei se apropie totuși de el mânați de un străvechi instinct. Gerul se întețește. Așa e întotdeauna în zori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
căutat refugiul într-o relație amoroasă cu o femeie numită poate chiar Teodora, precum eroina poveștii sale. Izolarea în care trebuia să trăiască, întâlnirile tot mai rare cu femeia iubită îl vor fi dus la dese momente de insatisfacție, la coșmaruri de genul acelora atribuite eroului său. Noroc că visele sale tulburi (psihanalizabile, dar nu insist) erau urmate și de viziuni onirice de-a dreptul frumoase, precum aceea cu zborul pe deasupra pomilor din grădina părintească de pe malul Nistrului (sau pe malul
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
găsindu-și obștescul sfârșit. Puțini au fost cei care s-au mai întors acasă, căci unii au fost obligați să rămână să populeze satele măcinate de război în Siberia, în Taiga și în altele părți ale Imperiului Roșu. Noapte de coșmar Era primăvara lui 1945, noapte cu lună plină și cu câțiva nori, când în localitatea Glodenii-Gândului, pe la miezul nopții, au început să se audă rafale de puști automate. O bandă de tâlhari înarmați au luat satul de la un capăt la
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
gol pușcă, până la marginea satului, adăpostindu-se la Iedul, care i-a dat o fașă de țol cu care s-a înfășurat să nu i se vadă păcatele și să se poată duce dimineață la copii și nevastă. Noaptea de coșmar a avut la bază unele răfuieli mai vechi, fiind, de fapt, o reglare de conturi. Tâlharii aveau casele și persoanele bine stabilite dinainte pentru a fi jefuite. Cum fiecare localitate avea pe timp de noapte o strajă, și satul Glodenii-Gândului
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
putea fi părăsit de ea. Acum era cam trei dimineața, și Francis Macomber, care reușise să adoarmă puțin după ce nu se mai gândise la povestea cu leul, se trezi și adormi din nou, pentru a se trezi Înspăimântat dintr-un coșmar În care capul Însângerat al leului se afla deasupra sa, și, trăgând cu urechea În timp ce inima-i zvâcnea În piept, Își dădu seama că soția sa nu se află În celălalt pat de campanie din cort. Rămase treaz, conștient de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
modificase ceva care simțeam că era esențial. Dacă pînă și Lung, Îmi spuneam... Prin mica sumă de bani ce-o trimiteam În secret soției sale prin tatăl Anei (ea știa că toți banii vin de la el), mă eliberam de un coșmar, de ceva Încîlcit care-mi stătea În destin, se săvîrșea o eliberare de care aveam nevoie, printr-o solidarizare, la fel de secretă, cu el care era prizonier În plasa puterii. Vezi, domnule Învățător, am ajuns complici Într-o noapte care ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Era singur. Din nou glasul acela, cuvintele acelea: „Nu-l omorî“. Le auzise ca și cum cineva - un spirit, o zeitate, o creatură infernală - s-ar fi aplecat deasupra lui și le-ar fi rostit în timp ce el dormea. Glasul acela răsuna în coșmarurile sale de când părăsise Roma și străbătuse drumurile care, traversând Alpii, îl duseseră spre ținuturile înzăpezite din miazănoapte și până la pădurile de pe Rhenus, în căutarea lui Julius Civilis, regele batavilor, vechiul său prieten, cel care fusese atât de curajos încât reușise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Îi vedea pe quazi apropiindu-se. Strigau, dar Antonius nu auzea nimic, fiind cufundat într-o liniște ireală. Strânse cu putere sica și ridică scutul. O mânie cum nu mai simțise niciodată îi încețoșă privirile. Mișcându-se ca într-un coșmar, începu din nou să alerge. Luminișul se ivi pe neașteptate în pădurea în care Valerius și gladiatorul intraseră, în încercarea de a ajunge la Antonius. Din înaltul colinei asistaseră la victoria soldaților romani și îi văzuseră pe quazi fugind. Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
lupte, dar l-au ales căpetenia lor. La Ludi, nopțile erau pline de disperare și mânie. Glasurile răzbăteau de la o celulă la alta. Cei închiși își povesteau viața, regretele, dorința de a avea o femeie. Unii se lamentau, alții aveau coșmaruri. Un începător din Britannia cânta refrene nostalgice, un altul, îndrăgostit de tovarășul de celulă, îl implora să-i strângă mâna printre gratii. Pentru Valerius, noaptea însemna întâlnirea cu Velunda - glasul ei liniștit, mâinile răcoroase, trupul său alături de el, îmbrățișându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
toga. Și apoi, eu am oroare de sânge. M-ai adus aici cu forța. Tot ce vreau e să mă ridic și să plec; nu mă interesează ce-ai născocit tu ca să-i omori pe gladiatori. Și acum mai am coșmaruri... Mă chinuie de când am văzut focurile lui Nero... Toți creștinii ăia care ardeau de vii pe cruci!... Închise ochii, palid. Vitellius însă nu-i mai dădea atenție. La un semn al lui, o mulțime de petale albe de trandafir inundă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ninsori și promoroaca urcată până la frunte! Zăbovesc tânguindu-se, răcnind peste punte. Arinna îmi spune printre suspine, nu pleca... eu o aud, deși sunt la poartă în așternutul aspru, în lumea mea moartă. * * * Aș vrea să mă trezesc din acest coșmar, toți mor încet cu vraja pe frunte: unii urcă la munte, alții spre câmpie coboară, parcă ar fi primăvară! Ei se duc pe rând noi ne ținem de mână, până vraja ne învăluie fața, așteptând ca buzele să le trezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
excursii dus-ne’ntors la dânșii în apartament. Au dărâmat hornu’ că nu-ncăpea seiful. Daaa? Și ce-i ăla seif? Se...Un fel de cutie securizată cu cifru, cu... Mițooo, tragemă de...Nu! Mai bine pișcă-mă, că am coșmaruri. Am visat c-a intrat cineva prin efracție. Imposibil, Mișulică. Suntem singuri singurei ca două lebede pe Marea Moartă cum poate să confirme și Dânsu, care tentreba de seif, care-i o cutie de păstrat valori și are ușă dublă
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
rostul vieții. Greu de spus dac-am căutat o noimă acestei lumi pentru a mă salva, cred că n-am făcut decît s-o descriu ca să-ncerc să mă salvez. Știți cum e, fragile cititoare, abia aștepți să-ți povestești coșmarul a doua zi, la micul dejun, te eliberezi, te simți din ce-n ce mai bine, În special dacă-l povestești cu mîna pe genunchiul fierbinte al iubitei, are douăzeci de ani, e-atît de proaspătă, te ascultă cu ochii mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
eliberezi, te simți din ce-n ce mai bine, În special dacă-l povestești cu mîna pe genunchiul fierbinte al iubitei, are douăzeci de ani, e-atît de proaspătă, te ascultă cu ochii mari, ca un copil. Pe urmă mîna urcă, coșmarul se destramă, ceașca cu cafea se sparge, se răstoarnă scaunul și după 9 luni apare-un nou-născut. Puterea de redempțiune a cuvîntului... zice Ștefan. În sens religios, am dubii că te poți mîntui prin cuvînt, mai ales dacă-l obligi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
putut fi recuperate de sub bătătoare, le-am Întins În dormitor În diagonală. Mariana mi-a spus că mă iubește și s-a ras din nou În cap. M-a rugat să plecăm nu știu unde. N-am plecat. După care a-nceput coșmarul. A Început de la Împrumuturile pe termen lung Însoțite de privirile nu tocmai prietenoase ale unor oameni pe care-i consideram prieteni, sau prietenoși, doar Îmi aranjaseră casa, mi-au dat banii cam În silă, pe palier, fără să mă invite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
culme a blîndeței. Sintagma deja găurită „Revoluția continuă” ar trebui Înlocuită cu Iluzia continuă (titlul unui volum de versuri al lui Radu Sergiu Ruba), deși nimic nu este mai departe de poezie decît ce se Întîmplă azi. Această senzație de coșmar total. Am visat și În decembrie ’89 și aflăm că nici măcar nu era visul nostru. S-au reinstaurat teama și frustrarea. Printre atîtea scenarii, coborînd În avalanșă, provocînd lumii un nesfîrșit dezgust. ZÎmbetul de aur al securității. Recuperat. În neputința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
vorbe, decupaje, bobine. Iar filmul nostru e culoare. Să vă povestesc totuși story-ul, așa cum mi-a rămas Într-o memorie paralelă. Savage sosește din Vietnam (iar), Își regăsește iubita (Nastassja Kinski) puțin debusolată de așteptare, proaspăt sositul la vatră are coșmaruri cu șobolani ce-i intră-n gură vezi pentru documentare Orwell și Cimino , o ia totuși de nevastă așa cum e, dar pentru c-o iubește prea tare, nu-i poate face nimic În plan erotic. Rezultatul: țipete, explicații, tăceri, masturbări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
noi cunoaștem În adevărul grozăviei așa ceva? Nu mă gîndesc aici la Fane spadasinul ninja, care cunoaște, da’ păcat că nu scrie avînd altceva de manevrat cu mîna. Tot din capitolul anterior, tulburări mintale, afli că extrem de puțini oameni care visează coșmaruri au ca temă principală a acestor coșmaruri Închisoarea. De regulă visăm urît lucruri mai ușoare, că ni s-a furat automobilul, c-am alunecat pe gheață, c-a venit tatăl ei. Și, cum spuneam, Radu Ciuceanu era acolo, În emisie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
mă gîndesc aici la Fane spadasinul ninja, care cunoaște, da’ păcat că nu scrie avînd altceva de manevrat cu mîna. Tot din capitolul anterior, tulburări mintale, afli că extrem de puțini oameni care visează coșmaruri au ca temă principală a acestor coșmaruri Închisoarea. De regulă visăm urît lucruri mai ușoare, că ni s-a furat automobilul, c-am alunecat pe gheață, c-a venit tatăl ei. Și, cum spuneam, Radu Ciuceanu era acolo, În emisie. Numai el știe cîte a pătimit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]