6,026 matches
-
despre ea și Godun. Nu era cu putință. Îi rămăseseră în minte doar mâncatul momițelor și felul în care Veterinara îi strânsese încheietura ca într-o cătușă. După prima lună a anului, doctorița nu dăduse vreun semn. Omar devenise detectivul discret al mișcărilor și al disparițiilor neanunțate ale prietenului Godun. Dar îi trebuia o armată să afle cu ce se ocupa gazda lui, pas cu pas. Deși era rotofei ca un urs, Godun se rotea pe o jumătate de glob într-
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
atunci, poate, voi renunța să mă mai apăr. Deocamdată, însă, n-am atins această limită. Încă mai sunt convins că inima mea are dreptate. Și, oricum, dacă voi fi "victimă", se pare că destinul meu e să fiu o victimă discretă. Singurul lucru care mă îngrijorează e că nopțile mele nu se liniștesc. XVI ― Într-o zi, Galilei, pământul se va învîrti nu numai cu mormintele noastre, ci și cu mormintele celor de care ne temem. Ceea ce contează este ce vor
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
apare Îmbrăcat cu un fast orbitor, Într-un veșmânt purpuriu, brodat cu strasuri, ca la marile curți ale veacului său. Dar Brummell taie pur și simplu respirația asistenței aristocrate printr-o eleganță ciudată, cum saloanele nu mai văzuseră: o simplitate discretă, căutată Îndelung, de un rafinament uluitor. O vestă bleu, Încheiată cu nasturi până deasupra brâului, terminată la spate În două cozi, un pantalon crem, ușor colant, ghete negre și o cravată albă apretată În pliuri. Dacă fastul celui dintâi poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
revendică prin semne vizuale, exterioare eleganța și finețea interioară a spiritului, și Macedonski a fost neîndoielnic un astfel de dandy, cu observația că el a citit tablele legii În felul său, balcanic ș...ț. Poetul nu cultivă eleganța meticuloasă și discretă a lui Brummell, nu este, cu alte cuvinte, un fashionable ori un dandy flegmatic și distant, precum Baudelaire, ci se apropie mai curând de ostentația și vanitatea agresivă a redingotelor lui Barbey d’Aurevilly, extravagante și demodate. Asemenea lui Moréas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
dar curajul său - o spune Încă Barbey d’Aurevilly - e „plin de tact, oprit la timp, găsind Între originalitate și excentricitate faimosul punct de intersecție al lui Pascal”. Semnele prin care dandy-ul se distinge și neagă trebuie să fie discrete. Altfel, efectul scontat se pierde. Eleganța negatoare a dandy-ului devine obscenă, trivială și, În consecință, se demonetizează. Dar mijloacele prin care dandy-ul ajunge potrivnicul lumii din jurul său? Care ar fi acestea? Prin ce anume Își semnifică el protestul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
hainelor”, despre o Întreagă „metafizică textilă”, deși nici Balzac nu spusese ceva mult diferit. Numai că rumoarea stârnită În jurul Filosofiei vestimentației a lui Carlyle, ca și relativa ignorare a tratatului balzacian chiar de către francezi dau câștig de cauză Angliei În discreta luptă pentru Întâietate În elegantologie. Rareori Însă carte mai disputată decât acest Croitor... răscroit cu atâta vervă ironic-parodică de către Carlyle. Între nemăsurate elogii și valuri de dispreț, el a străbătut toate cercurile paradisului și infernului criticii. Prefața lui Mircea Mihăieș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Gide, Reynaldo Hahn, Hugo von Hofmannsthal, Elton John, Jean Lorrain, Maiakovski, Freddy Mercury, Robert de Montesquiou, Proust, Raymond Radiguet, Vaché, Mișu Văcărescu, Andy Warhol, Oscar Wilde, Witkiewicz. Și câți alții. Majoritatea nu Își asumă direct apartenența la „clubul uranist”. Sunt discreți și chiar pudici, deși tertipurile lor sunt ușor demontate de ochi vigilenți și scrutători, care nu ezită să Îi stigmatizeze. Între toți, cei mai nedumeriți, dar și mai necruțători, cei ai fraților Goncourt. Într-un fragment de jurnal din 2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
are loc după ce, minute În șir, Loti Îi Împuiază acesteia capul cu iubirea pe care i-o poartă surdei, dar bogatei sale soții. Strategia de seducător a dandy-ului se nuanțează mult (e mai insistentă, mai Îndrăzneață sau, dimpotrivă, extrem de discretă) În funcție de statutul oficial al pederastiei Într-o epocă sau țară. În Franța, de pildă, funcționează cea mai permisivă legislație pentru homosexuali: Codul penal revoluționar din 1791 suprimă crima de „sodomie”, iar dacă În 1873 Începe o supraveghere a pederaștilor prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
a numit un stil, ele sunt, Într-adevăr, inconfundabile. Un croi, un accesoriu, o coafură pot fi imitate. Niciodată Însă o alură, o manieră. Scrutatul printr-un lornion, deschiderea tabacherei, protocolul fumatului, privitul unui ceas de buzunar, scoaterea mănușilor, Înclinarea discretă a capului, În fine, ținuta, mersul, statul jos, picior peste picior, totul e studiat Îndelung, pentru că totul trebuie să producă efect. Și Îl produce, fără doar și poate, din două motive. Întâi, deoarece Întregul corp degajă o răceală și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Brummell nu ar mai fi fost el1. De atunci, George al IV-lea n-a mai vorbit niciodată despre dandy-ul văzut la Calais; a recăzut În toropeala amintirilor. Brummell nu s-a plâns; a păstrat acea tăcere fermă și discretă care e proba de bun-gust a mândriei. Și totuși, Întâmplările care au urmat ar fi putut stârni, Într-un suflet mai slab, multe reproșuri. La foarte scurtă vreme, resursele se sfârșiră. Urmară datoriile și mizeria. Brummell avea să Înceapă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
În cursul secolelor ce vor veni; și, cu optimismul naiv ce-i Însoțește declarațiile cele mai sumbre, Își făurește o francmasonerie care, el e sigur, a Început o dată cu primul om și se va sfârși cu cel din urmă. Această societate discretă, alcătuită, În majoritatea ei, din defuncți și din copii ce urmează să se nască, este cu totul satisfăcătoare pentru artist. Mai Întâi, ea e construită după modelul a ceea ce Durkheim numește „solidaritatea mecanică”: Într-adevăr, artistul, cât trăiește, duce cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sloi de gheață. Ceea ce, în traducere, însemna că Melanie Marsh nu avusese nici o reacție atunci când Helen flirtase cu ea. Poate că o să-i dea rolul lui Helen, fata pe care n-o plăcea nimeni. —Oricum, spuse Janey cu o insistență discretă, ce se întâmplă dacă îi arăți tipului ăstuia, lui Sally, studioul tău? Ce ai de pierdut? Am ridicat din umeri. Numai că așa m-am săturat de lucrările mele, Janey, mă simt complet epuizată. Uneori mă întreb dacă nu cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
incrimineze pe Violet. —Eu știam de insulină, sări Hugo, îndatoritor. De fapt, mulți au aflat de la ea. Și chiar dacă nu mi-ar fi spus, aș fi bănuit eu că se vede cu Philip. Gândește-te și tu, nu erau deloc discreți. Vacanțe luate în același timp. După care pe ea o distribuie în rolul Norei... Mare mirare dacă nu și-au dat și alții seama de asta. —Sophie mi-a zis că Violet se întâlnea cu un bancher. Hugo ridică din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
lor, nesfârșita ceremonie. Negustori ambulanți se instalaseră în preajmă, oferind spre vânzare atât papuci, cât și cârnați mirkâs, clătite sau sirop cu apă de flori de portocal. În a zecea zi de Paradă, cum anul arab 882 se încheia, sărbătorirea discretă pentru Râs-as-Sana abia de a fost remarcată în toiul acelor neîntrerupte festivități. Acestea aveau de altfel să se continue pe timpul lunii moharram, cea dintâi din anul cel nou, iar maică-mea, care se ducea în fiecare zi pe Sabika împreună cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
sub supraveghere în turnul Comarilor, o impunătoare citadelă pătrată din nord-estul Alhambrei, față-n față cu Generalife 1. Amanta spera astfel să le deschidă drumul spre putere propriilor ei fii. Curtea era de altfel împărțită între partizanii Fatimei, numeroși, dar discreți, și cei ai Sorayei, singurii pe care prințul îi asculta. Dacă oamenii de rând găseau în istorisirea acestor lupte de palat cu ce să-și amăgească plictisul lungilor seri reci, consecința cea mai dramatică a nepopularității crescânde a sultanului a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ce de frustrări, ce de suferințe! E adevărat că aveam, în ce mă privește, două motive serioase să mă bat. Cel dintâi era subtila chemare în ajutor pe care mi-o lansase Mariam în drum spre Meknès, a cărei îngrijorare discretă abia acum o măsuram. Cel de-al doilea era Marea Recitare, care insuflase adolescenței mele mândria de a cunoaște preceptele Credinței și voința de a nu lăsa ca ele să fie călcate în picioare. Pentru a înțelege ce este Marea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ziua aceea, n-a pierdut o vorbă din conversația noastră, căci n-a întors nici măcar o singură pagină a textului pe care-l ținea în mână. Giulio părea încurcat, căutând în ochii mei un licăr de complicitate. Își drese glasul discret. — O tânără persoană a intrat de curând în serviciul meu. Virtuoasă și frumoasă. Și inteligentă, totodată. Sfântul Părinte dorește să ți-o prezint și să o iei în căsătorie. Numele ei este Maddalena. După ce rosti aceste cuvinte, care, în mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
părți erau parcate mașini cu roțile din spate urcate pe trotuar. Era un cartier cu reputație bună, Maggie putea să-și dea seama de atâta lucru: copacii erau înfrunziți, mașinile - BMW-uri și Mercedesuri. Șoferul se chinuia să treacă, în ciuda discretului steguleț american ce flutura pe capotă. Vremea se răcise la DC. Aici era cald chiar și seara târziu; copacii răspândeau un miros dulceag, lipicios. Aleea din fața clădirii era plină de lume până la ușa de la intrare. Strecurându-se prin mulțime, remarcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mesei din lemn lăcuit: vocea era a secretarului de stat de la Washington. I-a lăsat adjunctului său însărcinarea de a conduce această ultimă sesiune de discuții de la locul faptei. Voia să păstreze distanța în cazul unui eșec. — Până acum, destul de discretă. Doar o trăncăneală legată de nevoia palestinienilor de a-și demonstra credința în domnia legii. Dar asta a venit din partea unui purtător de cuvânt de mâna a doua, când i s-a solicitat părerea într-un interviu. Nimic de la vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
afli care era acesta. Capitolul 14 Ierusalim, marți, 10.01 p.m. Nu i se dădea voie să plece nicăieri fără șoferul ei oficial, dar nu avea timp de asta. În plus, ceva îi spunea că trebuia să fie o vizită discretă și era greu să fii discret într-un Land Cruiser blindat. Așa că se îndrepta acum spre Bet Hakerem într-un taxi alb, obișnuit. Se mișcase repede. Imediat ce rezolvase anagrama, toate celelalte păruseră să se potrivească. Privise cu foarte mare atenție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
mai repede de noi... pentru că sufletul e și el un copil care așteaptă ceva... GARDIANUL (Indecis.): Hm. ARTUR (Propulsat de acest „hm”.): Nu? Am putea aranja tribuna, am putea împrumuta câteva fotolii... Uite, chiar aici, am putea ridica un eșafod discret, simplu, grațios... Și din resturile astea... am încropi un baldachin... Și dac-am aduce un covor roșu, închipuiește-ți ce efect... Și putină mătase, pe eșafod... și buturuga tronând într-un ocean de mătase... Și chiar un mic dispozitiv de scurgere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
fericit... Dar eu... Toată viața mi-am dorit să întâlnesc un călător prin ploaie! N-aș vrea să mi-o luați în nume de rău, dar eu, domnule... cred că vă aștept de patruzeci de ani... (Pauză; călătorul îl privește discret și compasiv pe ȘEFUL GĂRII; acesta devine tot mai exploziv, combinat cu momente de mare confuzie sufletească.) ȘEFUL GĂRII: Da, da... de patruzeci de ani... Eu, personal, nici n-am crezut de altfel... Da, nu vă pot ascunde acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
ușii; se așază și ea pe ultima treaptă; luminile s-au concentrat asupra. jucătorilor de zaruri; lumina se concentrează numai asupra mâinilor care aruncă zarurile; lumina se concentrează numai asupra zarurilor care cad; în timp ce zarurile continuă să cadă, o lumină discretă trece peste scenă; Bruno stă pe bancă și sunetul zarurilor vine de la jocul singuratic al lui Bruno; Grubi stă întins pe căruciorul de bagaje și își mestecă paiul; Domnul Kapunta stă întins pe fotoliul-leagăn; după câteva secunde se ridică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
Mă ascultă atent, dar nu peste măsură de mirat. Când termin, În sala Consiliului se așterne o tăcere de câteva secunde. Aștept să spună ceva. N-o face. Mă privește doar cercetător și, parcă, amuzat. Liniștea este Întreruptă de zgomotul discret al unei uși care se deschide undeva, În dreapta mea. - Mai aveai câteva minute și mă puneai În situația neplăcută să pierd un pariu important, aud dintr-acolo un glas cunoscut. Foarte cunoscut. Nu Întorc capul, nevrând să-i ofer satisfacția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
răspunde Gomes da Costa. Ministrul de Finanțe e un oarecare Salazar din Coimbra. Se spune ca e foarte bun. Dumneata îl cunoști?" Gazetarul Antonio Ferro nu-l cunoștea. "Nu-l cunoșteam, cum nu-l cunoștea nimeni, în afară de străzile intime și discrete ale Coimbrei, de coridoarele Universității unde pașii se pierd... Și cu toate acestea, militarii au fost aceia care l-au căutat la Coimbra și, negăsindu-l, au venit până la Vimieiro ca să-i ofere portofoliul Finanțelor. Cabeçadas mărturisea unui ziarist (Oscar
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]