8,392 matches
-
arc s-a țesut bolta - și ea a fost unicul meu cer, unicul cer de care îmi aduc aminte. De atîta amar de vreme, de treizeci și nouă de ani, vopseaua s-a scorojit. în fiecare clipă, ea s-a topit înăuntru. Și io m-am topit cu totul în ea. în acest fel, ma mea a rămas, pentru totdeauna, în mine. în acest fel, io am rămas pentru totdeauna în ma a mea. 2. Vino în lume, îmi strigă Ademenitorul
Mihail Gălățanu by Mihail Gălățanu () [Corola-journal/Imaginative/10635_a_11960]
-
ea a fost unicul meu cer, unicul cer de care îmi aduc aminte. De atîta amar de vreme, de treizeci și nouă de ani, vopseaua s-a scorojit. în fiecare clipă, ea s-a topit înăuntru. Și io m-am topit cu totul în ea. în acest fel, ma mea a rămas, pentru totdeauna, în mine. în acest fel, io am rămas pentru totdeauna în ma a mea. 2. Vino în lume, îmi strigă Ademenitorul. Vino în lume, îmi șoptește. Vino
Mihail Gălățanu by Mihail Gălățanu () [Corola-journal/Imaginative/10635_a_11960]
-
Emil Brumaru Oh, unde-i insula pustie Cu papagali, capre și fluturi Ca viața mea din nou să fie Topită-n dulcile-nceputuri! Căci vreau să naufragiez!! Dați-mi corabia cu vele Și-un țărm stîncos, ca s-o pisez În zece mii de bucățele. Ci numai eu rămas întreg, Să-mi fac un țarc de pari și-ntr-însul Hamacul moale să
Cantecul lui Robinson Crusoe by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/10133_a_11458]
-
de a ascunde săniile și pe câinii polari, felul ei de a se fofila în cele mai ascunse unghiuri ale pământului, apoi de a se strânge într-un singur loc în care n-a nins niciodată, felul de a se topi repede sau încet, de a sta mult timp ca o lapoviță, apoi de a se liniști ca ființă vie, rămânând pe vârful munților Kebnekaize, mult timp, aproape un an, până când, în sfârșit, va întâlni imaculata față de copil a unei noi
Logica visului by Gabriela Melinescu () [Corola-journal/Imaginative/14173_a_15498]
-
dispărea. Acum străzile văzute de la fereastră erau acoperite de un strat alb murdar, cu mici porțiuni de alb, exact ca bucata de pânză cu care eu obișnuiesc să șterg pianul de praf. Deodată am auzit cântecul picăturilor de pe acoperișuri. Zăpada topită de pe acoperișul impozantei noastre case "cânta" în urechile mele: Drip, drap, drop, nea de zahăr de pe creasta unui aiurit de mare top. Plip, plap, plop, ploaie mică dându-se trup și suflet, în vederea unui scop. M-am îmbrăcat în cea
Logica visului by Gabriela Melinescu () [Corola-journal/Imaginative/14173_a_15498]
-
anilor răsturnate prin parcurile din jur de cîteva zile mioape amprentele erau șterse înainte să fi dovedit ceva nu de mult, doar luna se mai ocupa cu mărunțișuri de astea obișnuia să se furișeze în fabrica de vise pe fereastră topindu-se apoi ușor și sigilînd ieșirea noastră eu mă țin de povești și uite că strada m-a și băgat într-a ei pașol na turbinca ghiavol ce-mi ești, e cald și bine în antologii, o să vezi e
O stradă mai lungă decît viața by Dan Bogdan Hanu () [Corola-journal/Imaginative/12422_a_13747]
-
făcusem pasul suprem, mă definisem pe mine însumi în maximul potențialității mele, gustasem din elixirul fericirii!... În noaptea care a urmat am avut cel mai odihnitor somn și m-am visat iar pasăre într-un vis apoteotic. Lumea mizeră se topise în albastrul de o intensitate dureroasă al cerului, nu mai exista nimic din abjecțiile și eșuările omenești, nimic decât imensitatea albastră prin care eu zburam liber, triumfător, cu aripile mele puternice, strălucind în culorile curcubeului. Timpul se suspendase, încetase scurgerea
Stalin tocmai încetase din viață... by Gabriel Chifu () [Corola-journal/Imaginative/15029_a_16354]
-
dublată însă de o cerere de colaborare în slujba statului, de o misiune de delator. Ceea ce se negociază în filmul lui Borys Lankosz sunt roluri emblematice, situații-tip reprezentative pentru opțiunile dramatice pe care istoria le revendică. Scena burgheză se topește pentru a face loc scenei revoluționare, iar dacă actul sexual care păstrează o similitudine degradantă cu violul sau sexul ilicit al redactorului-șef cu una dintre angajate pe biroul acestuia, scenă surprinsă de către Sabina par hazard, nu tulbură atât de
Reversul medaliei by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6157_a_7482]
-
moral, capacitatea de a acționa conform cu idealurile naționale, la fel cum manierele și bărbăția lui Bronek deghizează demisia morală, violența și chiar turpitudinea. Întreaga familie, frate, mamă și bunică, ia parte la volatilizarea la propriu și la figurat a cadavrului, topit în acid într-o vană acoperită cu operele realismului socialist, opere realizate de fratele mai mare al Sabinei, Arkadiusz Jankowski (Lukasz Konopka). Și aici, revalorizarea simbolică a gesturilor sare în ochi. Bunica propune foarte serios ca oasele trădătorului să fie
Reversul medaliei by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6157_a_7482]
-
merge și zîmbește. Ca un Mefisto. Ochii negri îi joacă în cap și îi subjugă, rînd pe rînd, pe toți ceilalți. În timpul nopții cu furtună, amintirile m-au așezat cu armele și bagajele sufletului pe insula lui Prospero. M-am topit în cuvintele lui Shakespeare rostite de George Constantin. Vocea lui senzuală și puternică m-a ispitit spre locurile fermecate din teatrul românesc. Acolo unde el a fost MAGISTRUL!...
Fiecare iși are pe scenă Dumnezeul lui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/2562_a_3887]
-
caracterizare decât cea pe care autoarea însăși o sugerează la un moment dat: starea de greație. Din bogăția scriiturii romanului se desprind descrierile sinestezice, care acaparează și pun în mișcare toate simțurile, le stârnesc, le frustrează, le agresează. Narațiunea se topește sub tensiunea barocă a viziunii, se sublimează în poezie sau, dimpotrivă, devine tăioasă, cu asperități de invectivă. Versatilitatea registrului nu lasă cititorului nici un moment de relache, dar îi oferă în schimb fascinația cuvântului insurgent, redescoperit. Elena Pasima, Curtea-de-ape, Editura Vinea
Arheologie literară by Irina Marin () [Corola-journal/Journalistic/12949_a_14274]
-
Emil Brumaru Căutam să scriu cît mai închegat, topind cuvintele unul într-altul, dînd frazelor o formă longilină... mă rog, lunguiață, ușor ondulată pe margini, compactă în miez. Da, mijlocul... centrul obligatoriu mă obseda, sîmburele... acolo aveam nevoie de curaj, de iluzie, de fantezie bine hățuită... de abnegație, de
Într-o neglijență tandră... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/11878_a_13203]
-
răsfățatul tandru pîntec Și amăgindu-ți viața pîn'te dumeri Că numai eu mă-ncumet să-ți suspin Picioarele prelungi și dulci pe umeri într-un amurg cleios supt de destin. Căci clipa ne-o învîrt moi patefoane Pe plăcile topite-n bulioane... Emil cel lovit cu leica în cap chiar de teleleica Lui Pe drumul de costișă ce duce la Vaslui
Cănd clipa ne-o ănvărt moi patefoane... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/9989_a_11314]
-
și, dintr-o hârtie cât cerul plină de semnele rupte cândva din umărul său, am înțeles că nu-i de văzut în pământul din luna noiembrie că el vizitează ninsoarea unui alt viitor și, axial, de la tine până"n Dumnezeu, topește o pârtie... Colind printre săbii și flăcări învață-mă pe diafară, ia-mă în memorie un deal și o vale; în șemineul de la capătul casei, aprinde niște vreascuri cercuri-cercuri jur împrejurul etherului, cântă-mi holeirunda vieții fără de moarte; fă-mi
Nazaria Buga by Nazaria Buga () [Corola-journal/Imaginative/10533_a_11858]
-
eonul de rouă, alegoria simplă din 9 aforisme e doar himera apei lepădându-și forma, în profunzimile mării materiale, pe dâra de mătase de sub Calea Lactee, când Una sunt toate și, peste gheață și sloiuri, în ani și în ani, se topește poemul de pe tălpile tale vine și arhetipul și deșiră din tine timp din fuiorul primordial îți duce o pernă, pe care, istovit de splendoare, în Insula Șerpilor, sub omături, să dormi e doar elogiul tăcut al hematiei în iarnă, îi
Nazaria Buga by Nazaria Buga () [Corola-journal/Imaginative/10533_a_11858]
-
Emil Brumaru Pentru Absurdica Doamne nu mă părăsi Ia-mă-n miezul de lumină Al soarelui și ți-oi fi Rază îndulcind rășină Pe trunchi moale de femeie Lin topindu-i-o în suflet Ramurile să se-ncleie Între ele-n cuibul umed Și s-o bată frunza-n carne Pînă o să-i cînte sînii Fluturii să se răstoarne-n Luciul unghiilor mîinii Cîtu-i roua preț de-o zi Dată
Rugăciune laică by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/12044_a_13369]
-
Emil Brumaru Să te iubesc, să mă iubești, și să mă ierți, Îmi spui, și prin păduri să nu mă lași, Fiindcă mă pierd, mi-s sînii mici și lași, Oh, cracii șlefuiți devin inerți, Voința-mi se topește lîng-un șarpe, Mă scurg întreagă-n spume ca izvorul Ce-n treacăt îl atinge cu piciorul Vreun zmeu plin de blazoane și eșarfe Fin adiate-n limbile lui roșii, Zmulse-n amoruri fragede cu zîne; Din trupul meu călduț nu mai
Să te iubesc, să mă iubești, și să mă ierți... by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/7640_a_8965]
-
demonii la un suc și-un vin în colțul ispășirii lumea poate ar deveni mai bună pentru o noapte pisicile albe-ar aluneca atunci pe bordura scării în spirală ca fulgii din poveștile copilăriei în poala morții și s-ar topi torcând molcom sub mâinile ei prelungi până în umbra nostalgiilor care încă ne mai veghează la masa rotundă din centrul vechi al orașului cufundați în briza densă a celuilalt ca-ntr-un graal pentru câte vieți? o musculiță de oțet abia
Poezie by Daniela Popa () [Corola-journal/Imaginative/7288_a_8613]
-
toate, încă înainte să fi fost cineva să se roage. Deasupra Atlanticului Unde ne întâlneam? Deasupra Atlanticului. Cuvintele, prin aglomerare, se condensau în două umbre verticale, ce răpăiau din palme și-și dădeau târcoale, ca-ntr-un flamenco, ce, treptat, topea bătrânul aisberg al timidității crase care deja ne consacrase. Eu tropăiam mărunt în spuma fustelor. El avea păr și ochi de matador. Și nu ne speriau vapoare, avioane și oceanul care-și zbârlea spinarea. Ce ne-alunga era ziua, vreun
lui Geo by Anca Pedvis () [Corola-journal/Imaginative/12372_a_13697]
-
reptile alergau în hîrtii foșnitoare numai cîteva cuvinte ajungeau la voi zdrențuită vibrație peste ruptura creierului zumzetul cocoloșit pe timpan se zbătea să devină vertebrat al muzicii auzul scormonea în ecou din zefir guși de pulberi se revărsau peste luna topită în privirile noastre inorogi gravați în lumină amalgamul de steaguri păienjeniș de astre pe sticlă visele mozaic bizantin mimoze nebuloase în pîndele ochiului ceasuri solare pe ziduri desfac prezentul scriam măști sonore în colivia de argint ascund suflete carbonizate viola
dincolo de porii hârtiei by Liviu Georgescu () [Corola-journal/Imaginative/15536_a_16861]
-
corpuri înroșite în așteptare le vezi prin lentile prin valul călător al pereților suprapuse dansurilor cu muchii negre minuscule regimente prin oglinzi retine scufundate și steaguri de hîrtie în arhitectura fumului poți distinge primăvara dincolo de praful privirii transparența unei raze topite într-o floare de colț rechini prin morminte electrolitice lasă închisă în urmă privirea care nu mai vrea să moară și lacrima traversată de la sărat la dansuri alegorice de la prezent la tristețe enzima transformînd alcoolul în văpaie și harfele în
dincolo de porii hârtiei by Liviu Georgescu () [Corola-journal/Imaginative/15536_a_16861]
-
mâncare și de viață cum rar îi fusese să vadă! Se împrieteniseră dintr-o dată și se ajutau una pe alta. Cecilia o mai ținea pe asta mică la ea când ieșea din tură. Era asistentă medicală la Polizu, la maternitate, topită după bebelușii cu care ăl de sus nu vrusese să o binecuvânteze, copiii ăștia pe care îi așez precum franzelele în pătuțurile lor sunt toată viața mea și, știi tu, Adina, fiecare îngeraș este al meu înainte ca mamă-sa
Mafalda by Ioana Drăgan () [Corola-journal/Imaginative/6870_a_8195]
-
mi-au rupt Și tot timpul Te-au așezat cu mine dedesubt în hulă de Sinele Tău eponim Cu uitarea numelui Tău viețuim. Ai pus temeiul Pomului Vieții Cu mine purtând solia Crengii de Smochin, Ai spart negurile și-ai topit nămeții Poporul Tău oprindu-l de la dezmățul cu vin, Lauda Arborilor Cunoașterii - Dafin și Afin -Din cornul de berbec revărsând izvorul graiului cristalin Al belșugului de lapte, de lumină și grâne Glorie bazileică dând Bacilor de la stâne. Lăudat Capul Mielului
Poezii by Ion Gheorghe () [Corola-journal/Imaginative/6777_a_8102]
-
strajă răscrucii cu fântâni, N-a mai rămas o urmă din zbuciumul de-aseară, În inimă se lasă, prinosul să i-l ceară, O liniște-nțeleaptă de dincolo de gând, Ca-n lanurile coapte, sub cerul nalt și blând; Tăcerea se topește și se ascunde-n sânge, Oglindă pentru raza ce nu se mai răsfrânge, Lumină din luntru și fără de răspuns, Un plâns, un plâns de bine și de liman ajuns În drum spre castel În drum spre castel, Am privit nesătul
Poezie by Ion Stoica () [Corola-journal/Imaginative/15319_a_16644]
-
ca unul să-și contemple făptura în treime și nici un rost nu-și mai găsea limanul de-atâta fantastă mutilare de-i zice arătare. Pe ici pe colo doar câte-un grămătic se minuna prea tare făcând să i se topească și roua răcoroasă de-atâta inspirată levitare chiar Verbul, neprihănit, se opri o clipă și adăsta din neîncetata-i descălecare să vadă cum arată genunea vocalelor pe cale de transfigurare și chiar uita de sine și de atât uman prezent incoerent
Poezie by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Imaginative/8550_a_9875]