6,679 matches
-
folosit de mine. Mi-ai distrus cariera și te-ai uitat cum mi se duce viața de râpă... Serios acum, intervine iritat Arnold, întorcându-se spre ceilalți. A întrecut deja orice măsură. — Nu vreau decât să-mi răspunzi la întrebare ! urlu la el. Când mi-ai pus memo-ul ăla pe birou ? Fiindcă nu cred în ruptul capului că a fost acolo înainte de deadline. Firește că a fost acolo. Arnold se întoarce spre mine preț de o secundă, plictisit și cu aerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de mine, stă jos și se uită fix înainte. Ce... De ce e... — Nathaniel ! încerc să strig, dar glasul îmi devine un țipăt răgușit. Nathaniel ! Îi fac cu mâna frenetic, încercând să-i captez atenția. — Iisuse, el e ! exclamă Dominic. Nathaniel ! urlă cu un glas ca de megafon. Aici, amice ! — Nathaniel ! Până la urmă, îmi revine glasul. Nathaniel ! La țipătul meu disperat, ridică în fine privirea și tresare vizibil în clipa în care mă zărește. Preț de un moment, pare că nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sărut. Doar ieri Cipriano Algor i-a cerut o îmbrățișare ginerelui, acum Marta îi cere un sărut tatălui, se întâmplă ceva cu familia asta, mai lipsește să apară pe cer comete, aurore boreale și vrăjitoare galopând, călare pe mături, să urle Găsit toată noaptea la lună, chiar dacă lună nu e, să devină steril dudul negru de la o clipă la alta. Doar dacă nu cumva toate astea n-or fi altceva decât efectul unor sensibilități excesiv de impresionabile, cea a Martei pentru că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Își Încovoaie spinarea, grumazul, umerii, așteptând să treacă furtuna. Negăsind o pradă care să-i cadă În gheare, Nasr Han Își Înșfacă veșmintele de ceremonie, le scoate unul după altul, le aruncă, furios, la pământ și le calcă În picioare, urlând, În dialectul său turco-mongol din Kashgar, potopuri de sudălmi răsunătoare. Potrivit obiceiului, suveranii poartă trei, patru, uneori șapte veșminte brodate, unul peste altul, pe care le leapădă În cursul zilei, așezându-le solemn pe spatele celor pe care Înțeleg să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mă potopi cu sudălmmi, acuzându-mă că sunt trup și suflet alături de Cârmuitorul Dreptcredincioșilor, Împotriva lui... M-a amenințat că mă pune În fiare... Vizirul se bâlbâia Într-adins. — Treci la fapte, vorbește, ce a spus Toghrul Beg? — Sultanul a urlat: „Afurisit clan, acesta al Abbasizilor! Strămoșii lor au cucerit cea mai frumoasă jumătate a pământului, au zidit cetățile cele mai Înfloritoare, și privește-i astăzi! Le cuceresc imperiul, se deprind cu gândul. Le cuceresc capitala, se felicită pentru asta, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
este impresionată, supusă și admirativă. Trimisul din Alamut se află acolo, undeva, sub cea mai neașteptată deghizare. Membru al gărzii, de exemplu. În clipa când toate privirile sunt ațintite asupra victimei, lovește. Aceasta se prăbușește, călăul nici nu se mișcă, urlă o formulă Învățată pe dinafară, abordează un zâmbet sfidător, așteptând să se lase măcelărit de străjile dezlănțuite, apoi sfâșiat În bucăți de mulțimea Înfricoșată. Mesajul a sosit; succesorul personalității asasinate se va arăta mai Îngăduitor În privința Alamutului; iar În rândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
când În când, ronțăie fructe zaharisite În oțet, dulciurile sale preferate, pe care bucătarul său le cară pretutindeni În enorme vase de pământ, ca să fie sigur că n-au să lipsească niciodată. Dintr-odată, dureri de pântece, sfâșietoare. Malik Șah urlă de durere, tovarășii săi tremură. Mânios, Își azvârle cupa, scuipă ce mai are În gură. S-a frânt În două, măruntaile i se golesc, delirează, Își pierde cunoștința. Împrejur, zeci de curteni, de soldați și de slujitori tremură, privindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
să ridice enigmatic din sprâncene. Faptul cel mai ieșit din comun este că Howard e Îmbrăcat după moda americană, arborează chiar un joben care, În ciuda tragediei care se desfășoară pe scenă, e de un comic irezistibil. Cu toate acestea, mulțimea urlă, se văicărește și, pe cât Îmi dau seama, nu există nici cea mai mică urmă de amuzament pe nici un chip. În afară de acela al pastorului, care catadicsește, În sfârșit, să mă lămurească: — Există Întotdeauna, la aceste ceremonii funebre, un personaj european, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
și sensibil, lipsit de cruzime sau de perversitate. Atunci când străbătu capitala, a două zi după lupte, ca să meargă la palat În tovărășia tutorelui său, dl Smirnoff, fu Întâmpinat cu strigăte de „Trăiască șahul!”. Ieșeau din aceleași piepturi care, În ajun, urlaseră „Moarte șahului!” XLII Tânărul șah făcea, În public, o figură bună și maiestoasă, zâmbind fără să exagereze, fluturându-și mâna albă ca să-și salute supușii. Dar, de Îndată ce ajungea la palat, dădea anturajului multe motive de Îngrijorare. Despărțit cu brutalitate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Deci nu am nici un motiv să nu mă pensionez. E exact cum a zis Tony. La capătul firului se lasă o tăcere punctată doar de respirația ei neregulată, și Emma se uită scurt la mine. Știu că Barry, producătorul, îi urlă probabil în cască să facă ceva, să umple spațiul. — Mult noroc, Enid! zice ea voioasă. Becky, în legătură cu subiectul planurilor pentru pensionare... — Stai... stai puțin, zic, ușor încruntată. Enid, nu există nici un motiv financiar evident, care să te împiedice să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
cu glasul ușor mai strident decât de obicei. Cred că... glumești! Cum am să scap de chestia asta? Cum? — Știu! spune Kent încântată. Așa că, dacă nu ai nici un program în după amiaza asta... Dar am un program ceva! vreau să urlu. Mă duc la Sephora să‑mi iau rimel gratis! — Vor lua cuvântul mai mulți invitați de marcă, intervine Judd. De pildă, Bert Frankel. — Pe bune? zic. Bert Frankel! Naiba să‑l ia pe Bert Frankel ăsta, n‑am auzit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
mă aplec să deschid un bufet, un bărbat cu o claie de păr oxigenat mă bate pe umăr. Hei, ce faci aici? A, bună, zic, ridicându‑mă. Caut niște gin. Cineva a vrut gin tonic. — N‑avem timp pentru asta! urlă. Și‑așa avem criză de personal! Trebuie să punem mâncarea pe masă! Criză de personal? Mă holbez la el. Apoi, în clipa în care îmi cad ochii pe fusta neagră și am o revelație subită, izbucnesc într‑un râs uimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
o fi spus Derek Smeath, oare? — Așa că vedeți, nu am nici cea mai mică problemă, adaug. De fapt, niciodată nu mi‑a fost mai bine ca acum. Aha, spune Emma. Înțeleg. Are o privire neliniștită, și știu că Barry îi urlă probabil ceva în cască. — Dar, chiar dacă situația ta bănească s‑a reglat temporar, viața ta e probabil distrusă. Se apleacă iar spre mine, cu compasiune. Nu ai serviciu... prietenii te‑au părăsit... — Din contră, am serviciu. În după‑amiaza asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
pilotul muncea mai mult decât mașina. Nori bulbucați, bruni și cenușii, înhățară astronava. ― Fiți atenți la mizeria asta. Dedesubt cred e nasol. La fel ca Dallas, Ripley cugeta. Undeva în acest infern de culori întunecate, sub ei, o altă navă urla. la intervale regulate, un apel disperat, uman, înfricoșător. Toată această galaxie lipsea din hărțile lor astronautice , așa că mai întâi trebuia să fie prelevate eșantioane de atmosferă și de scoarță, să le studieze proprietățile și să vadă în ce măsură aceste elemente au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
solul. Vinciurile hidraulice absorbiră zguduitura. ― Am ajuns. Ceva clacă. Un circuit minor, probabil. Sau poate o sarcină insuficient compensată. Apoi un șoc teribil scutură nava. Plăcile de titan de pe cocă vibrară, lansând prin Nostromo un enorm vuiet metalic. ― Pierdut, pierdut! urlă Kane în momentul în care lumina pasarelei dispăru brusc. Indicatoarele de presiune țipară un avertisment când șocul se repercută până-n terminațiile nervoase, electronice și interdependente ale lui Nostromo. În sala mașinilor, unda de șoc îi atinse pe Parker și Brett
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ne procurăm neapărat un surplus de energie dacă vrem să aruncăm o privire pe perimetru. Bateriile de care dispunem nu ajung nici pentru o viziune minimală. Audiocaptoarele consumau mai puțină energie. Ele aduseră în pasarelă glasul acestui glob sinistru. Furtuna urla și prin receptoarele, imobile umplea cabina cu un foșnet aspru. ― Aș fi preferat să ne fi așezat în plină zi, zise Lambert, cu privirea țintită pe acest mediu ostil. Puteam măcar să vedem fără ajutorul instrumentelor. ― Ce se-ntâmplă, Lambert? glumi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
instrumentelor. ― Ce se-ntâmplă, Lambert? glumi Kane. Frică de-ntuneric? Ea nu-i întoarse zâmbetul. ― Nu mi-e frică de întunericul pe care-l știu. Cel pe care nu-l știu mă îngrozește. Și mai ales atunci când în bezna asta urlă un apel de naufragiat, zise ea întorcându-se spre exterior. Voința de exprimare a spaimei sale iraționale nu ameliora cu nimic ambianța depresivă a echipajului. Deja în vremuri obișnuite, pasarela nu favoriza deloc efuziunile. Dar în această situație tensională, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
-ncă cum! Mai rău, dacă Mama are dreptate. Am mai zis, nu este sigură, dar crede că semnalul poate fi un avertisment, o alarmă. ― Ce fel de alarmă? ― Ce importanță are "Ce fel de alarmă"? ― Nu e un motiv să urli. Ripley respiră profund, numără până la cinci. ― Trebuie să mergem după ei. Trebuie să-i punem imediat la curent. ― Cu totul de acord, zise Ash prompt. Dar nu ar folosi la nimic. De când au pătruns în astronava necunoscută, i-am pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
să improvizez o targa. ― Cu ce? întrebă ea, când el se ducea din nou în sala din care ieșiseră. ― Trepiedul. E destul de rezistent. Lambert se așeză cât mai departe de Kane, așteptând cuminte să se întoarcă Dallas. În jurul epavei vântul urla, proclamând apropierea crepusculului. Nu era în stare să-și ia ochii de la micul monstru agățat de fața lui Kane și să pună stavilă celor mai nebunești speculații. Reuși totuși să nu se gândească la ceea ce ar putea să-i facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
eu sunt acela care susține un prieten în stare de inconștiență. În douăzeci și patru de ore poate să moară, dacă n-o fi deja mort. Deschide sasul! ― Ascultă-mă, imploră Ripley. Dacă nu respect carantina, am putea muri cu toții! ― Deschide sasul, urlă Lambert. La dracu' cu regulile Companiei. Trebuie neapărat să-l ducem la infirmerie unde "autodocul" se va ocupa de el. ― Nu pot. Dacă ați fi în locul meu, cu aceleași responsabilități, veți reacționa ca mine. ― Ripley, zise Dallas încet. Mă auzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
cocârjă pe sub o grindă și se uită la ceea ce era pitit acolo într-o scobitură. Păr din plin și o mustață: Jones! ― Vino, pisoiaș... ce bine-mi pare că te văd, stârpitură! (Întinse mâna spre animal. Acesta căscă gura și urlă înspăimântat. Se vârî și mai adânc.) Hai, vino, motanule. Vino la Brett. N-avem timp de joacă, astăzi. Ceva... aproape tot atât de gros ca bârna pe sub care trecuse "tehul", se lăsă fără zgomot din plafon. Din această apariție emana o puternică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
place să mă joc de-a șoarecele și pisica la nesfârșit. Când o s-o ejectăm prin sas, vreau să fiu de față. Vreau să văd cum moare. (Tăcu un moment, apoi zise mai puțin emoționat:) Vreau s-o aud cum urlă ca Brett. ― În cât timp asamblăm trei sau patru unități de incinerare? întrebă Dallas. ― Dați-mi douăzeci de minute. Avem deja în stoc aparatele de bază. E de ― ajuns să le modific pentru folosirea manuală. ― Încearcă să dotezi aceste aruncătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
știrea morții lui... În pragul isteriei, jenată de instrumentele pe care le ținea în mână și statul în fața gurii negre a conductei, își privi detectorul. Pe micul ecran, un singur punct roșu pierzându-și intensitatea. Precum strigătul. ― Dumnezeule! Parker, Lambert! urlă ea în interfon. ― Aici suntem, Ripley, răspunse Lambert. Dar ce se întîmplă? Am pierdut semnalul! Ripley era pe punctul de a începe, o frază, dar se abținu la timp, De-acum înainte, îi reveneau noi responsabilități. Inconștient, se crispă și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
fi a ta pe veșnicie. Dumnezeule, numai doi pași... Fascinat de clipirea regulată a indicatorului. Străinul trecut peste prag. Intră cu totul în sas. Nu era decât la un metru de intrare, dar dacă bănuia ceva? Sau se răzgândea? ― Acum, urlă. Acum! Ripley, pregătită să acționeze închiderea tambuchiului, era pe punctul de a coborî maneta când soneria de alertă a lui Nostromo răsună în cursive. Ea și Lambert tresăriră. Se priviră șocate. Ripley împinse maneta. Creatura auzi și ea soneria. Mușchii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
ridicându-se de pe locul ei. A mers? ― Nu sunt sigură. Tambuchiul interior este închis și cel exterior a sărit. ― Deci a reușit treaba. Și Parker? ― Nu știu. Nu obțin nici un răspuns de la el. Dacă a mers, acum ar trebui să urle în microfon. (Se hotărî:) Cobor să văd. Preia comenzile. Își părăsi locul și se precipită spre puntea B. În graba ci, era să cadă de două, trei ori. Reuși totuși să-și păstreze echilibrul și să-și continue cursa nebună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]