57,527 matches
-
învățătorul lui, un infirm cu o voce splendidă, care îl învățase să citească și să cânte. Mi-a povestit despre loialitatea mamei lui și despre cei cinci frați vitregi, dintre care nici unul nu învățase arta Egiptului. Mi-a povestit despre călătoria la preoteasă, care îl inițiase în arta iubirii făcute în numele cerului. - Nu i-am văzut niciodată fața, zicea el. Ritualurile au loc în camerea cea mai ascunsă, acolo unde nu pătrunde lumină. E ca un vis închis în alt vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cu argint și in și primește-l pe Hamor cum se cuvine unui rege. Tu ești stăpânul aici. Nu ai de ce să aștepți. Dar Iacob s-a încăpățânat și mai mult la insistența Rahelei. - Când se întorc fiii mei din călătorie, o să hotărăsc. Hamor nu-și amintea să mai fi fost vreodată tratat așa de prost. Dar în ciuda acestui lucru, încă avea bunăvoință față de Iacob. - Un aliat bun, cred, i-a spus el lui Shalem a doua zi. Și un dușman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
strigau și dădeau ordine cu asprime. Vocea lui Iacob nu se auzea de nicăieri. Ar fi trebuit să fiu învinsă de durere. Ar fi trebuit să fiu epuizată și să nu mai văd nimic. Dar ura mi-a întărit spinarea. Călătoria înapoi la munte, legată ca un animal de sacrificiu, mă aruncase într-o furie care se hrănea din ea însăși cum stăteam întinsă pe pătură, rigidă și atentă. Vocile fraților mei mă făcuseră să mă ridic și m-am dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ne recunoască nimeni în întunericul nopții. Re-nefer și Nehesi au scos din pământ urcioare pline cu aur și argint și le-au dus pe ascuns, cu mine cu tot, până în portul Joppa, unde au tocmit o corabie minoică pentru o călătorie spre Egipt. Pe drum a fost o furtună teribilă, care a rupt pânzele și aproape a scufundat corabia. Marinarii care mă auziseră țipând și suspinând credeau că sunt posedată de un demon ce dezlănțuise apele împotriva lor. Doar sabia lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
așa cum se purtau femeile pe acolo. Duceam un coș mic pentru Re-nefer, dar eu nu aveam nici un lucru al meu. Nu aveam nici un petec de lână țesută de mamele mele și nici măcar mângâierea amintirii. Erau multe minunății de văzut în călătoria noastră spre marele oraș de la sud unde stătea fratele lui Re-nefer. Am trecut pe lângă piramide, pe lângă păsări și vânători, palmieri și flori, câmpuri deșertice și stânci, dar eu nu vedeam nimic din toate astea. Ochii mei stăteau de obicei pironiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
sunt salvată în numele lui Ra. M-am consultat cu preoții pentru care lucrează fratele meu și lor li s-a părut că și ka al tău, spiritul tău, ține tot de aceste locuri, pentru că altfel n-ai fi supraviețuit bolii, călătoriei sau acestei nașteri. Re-nefer s-a uitat la copilul de la pieptul meu și a spus cu o infinită tandrețe: - Va fi protejat împotriva vânturilor rele, a răufăcătorilor și nu i se va refuza nimic. Va fi prinț al Egiptului. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
pentru amestecat cernelurile. Nakht-re a plănuit un banchet fastuos în cinstea plecării lui Re-mose și i-a dăruit un set de instrumente foarte prețios. Ochii lui Re-mose se măriseră de bucurie la gândul că pleca în lume și vorbea despre călătoria lui ori de câte ori stăteam împreună. Eu priveam pregătirile de pe fundul unei fântâni întunecate. Dacă încercam să vorbesc cu fiul meu, ochii mi se umpleau de lacrimi și aproape mă înecam. El făcea tot ce putea ca să mă liniștească. - Mamă, nu mor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cei de acolo și cum oamenii își aduc pricinile în fața lui. Re-mose a făcut o pauză ca eu să aud bine ce avea să spună mai departe: - Mi s-a spus să învăț care sunt îndatoririle unui vizir. După această călătorie, educația mea va fi completă, iar eu o să-mi încep propria misiune și o să fac cinste familiei mele. Unchiul e mulțumit, Mamă. Tu ești mulțumită? Întrebarea era sinceră, aducând cu dorința unui băiețel de a-și auzi mama lăudându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
grădină să ne cunoaștem, dar el de-abia și-a aplecat privirea înspre mama cea de joasă speță a elevului său favorit. După ce au plecat, eu am rămas gândindu-mă, fără pic de compasiune, dacă bătrânul acela va supraviețui unei călătorii așa de lungi. CAPITOLUL TREI Benia trimisese cutia așa cum promisese, dar eu n-am fost acolo ca s-o primesc. Când o adusese la poarta grădinii, i se spusese fără menajamente că Den-ne era în camera cea mare cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
făceau o mulțime de copii, nu era nici o moașă pricepută acolo și multe femei mureau. Meryt avea să fie o cetățeană de onoare dacă ar fi vrut să vină și să locuiască acolo. Prietena mea era tentată de idee. De la călătoria dezastruoasă la On, începuseră să circule zvonuri despre moașa străină și tovarășa ei. Preotul pe care îl blestemasem își pierduse glasul după aceea și apoi rămăsese șchiop. Erau tot mai puține solicitări de a asista la nașteri în casele nobililor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la picioarele mele. - Te iert, am spus. Sunt gata imediat și o să-i găsim pe prietena mea și pe soțul meu în drum spre Teba. Re-mose s-a ridicat de la pământ și a așteptat afară până când am fost gata pentru călătoria pe care urma s-o fac. Cât mi-am adunat trusa și ierburile, m-am bucurat de curajul de care dădusem dovadă, rușinându-l pe fiul meu cel puternic, arătându-i propria nepolitețe și insistând să-mi iau la revedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a șoptit ea. Și dacă e așa, să mă lași să mor și eu cu el. Mi-am pus urechea pe pântecul ei și i-am atins vulva. - Acest copil e viu, am zis. Nu te teme. Se odihnește pentru călătoria pe care o are de făcut. La revărsatul zorilor, au început durerile acute. As-naat a încercat să rămână tăcută, așa cum se cuvenea să facă o doamnă de viță regală, dar natura o făcuse zgomotoasă și curând a umplut văzduhul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Fratele meu era însoțit de o escortă de tineri, toți la fel de frumoși pe cât fusese el în tinerețe și de câteva ori l-am surprins uitându-se la companionii săi arătoși cu melancolie. Abia dacă am vorbit unul cu altul în timpul călătoriei. Mâncam separat și nimeni nu se aștepta ca nevasta tâmplarului să aibă ceva să-i spună puternicului vizir. Când totuși schimbam cuvinte - bună dimineața sau comentarii despre copii - nu vorbeam niciodată în limba noastră maternă. Asta ar fi atras atenția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
pentru mulți dintre cei aflați în serviciul regelui. Iosif stătea de unul singur la prova, sub un cort strălucitor, îmbrăcat în pelerina lui neagră. Dacă aș fi fost singură, poate că aș fi stat și eu ca el, amintindu-mi călătoria care mă dusese la casa lui Nakht-re, unde devenisem mamă, amintindu-mi, de asemenea, pierderea fiului meu. Dacă n-ar fi fost Benia, m-aș fi gândit la iminenta întâlnire cu frații mei și aș fi deschis vechile răni din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
-mi, de asemenea, pierderea fiului meu. Dacă n-ar fi fost Benia, m-aș fi gândit la iminenta întâlnire cu frații mei și aș fi deschis vechile răni din inima mea. Dar Benia era mereu prin preajmă, captivat de priveliștile călătoriei, care era, pentru el, un fel de dar al unei alte vieți. Îmi arăta pânzele care fluturau în vânt sau, când nu bătea vântul, cum vâslele se mișcau în armonie. Nu-i scăpa nimic, arăta înspre orizont și înspre copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
văzut o turmă de hipopotami, bucuria lui a fost egalată doar de cea a copiilor lui Iosif, care s-au bulucit lângă el ca să vadă împreună cum copiii zeiței Taweret stropeau și mugeau în trestii. În a treia zi de călătorie, am pus fusul la o parte, m-am așezat liniștită și am privit cum apa mângâie țărmul, cu mintea la fel de calmă și de fără cuvinte ca suprafața fluviului. Am tras adânc în piept mirosul argilos și am ascultat sunetul apei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a arătat cum să stau la suprafață și să înot ca un câine, lovind și frământând apa cu disperare. Râdeam și înghițeam apă. Nu mă mai distrasem așa ca un copil de pe vremea când fiul meu era bebeluș. La sfârșitul călătoriei spre nord, deja puteam să-mi țin capul la fund și chiar să înot cot la cot cu Benia. Când stăteam apoi de vorbă amândoi în pat, i-am povestit cum a fost prima dată când am văzut un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
eu în seara asta. Ne-am întors unul spre altul și am făcut dragoste tăcuți ca peștii și apoi am dormit ca doi copii legănați la sânul marelui fluviu, izvor de împlinire. La Tanis, am părăsit fluviul și am început călătoria printre dealurile unde locuiau fiii lui Iacob. În Egipt, agricultorii și chiar tăbăcarii erau considerați superiori ciobanilor, a căror muncă era socotită una dintre cele mai de jos și mai dezgustătoare. Scopul oficial al călătoriei lui Zafenat Paneh-ah era de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
părăsit fluviul și am început călătoria printre dealurile unde locuiau fiii lui Iacob. În Egipt, agricultorii și chiar tăbăcarii erau considerați superiori ciobanilor, a căror muncă era socotită una dintre cele mai de jos și mai dezgustătoare. Scopul oficial al călătoriei lui Zafenat Paneh-ah era de a face un recensământ al turmelor și de a alege cele mai bune animale pentru masa regelui. De fapt, asta ar fi fost o misiune sub demnitatea lui, ceva ce făceau de obicei scribii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
misiune sub demnitatea lui, ceva ce făceau de obicei scribii de nivel mediu. Dar era o scuză pentru ca fratele meu să-și viziteze rudele pe care nu le văzuse de zece ani, de când le oferise adăpost împotriva foametei din Canaan. Călătoria cu Zafenat Paneh-ah nu semăna deloc cu cea făcută în copilăria mea. Fratele meu era purtat într-o lectică de către militarii din garda lui, iar fiii lui erau călare pe măgari. Eu și Benia, care mergeam pe jos, eram înconjurați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
servitori care ne ofereau bere și fructe proaspete fie și numai dacă ne ridicam mâna la frunte să ne ferim de soare. Noaptea, ne odihneam pe saltele groase în corturi de un alb imaculat. Diferența nu ținea doar de lux. Călătoria se făcea în liniște, aproape în șoaptă. Iosif stătea singur, cu sprâncenele încruntate, cu falangele albe pe brațele scaunului. Nici mie nu-mi era ușor, pentru că era imposibil să vorbesc cu Benia fără să fim auziți. Doar fiii lui Iosif
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
-mă mult mai bine decât Iosif. Dimineața, Iuda a început pregătirile pentru ca trupul lui Iacob să fie înmormântat alături de părinții lui în Canaan. Iosif a urmărit cum i-au pus trupul în lectica aurită, pe care el o adusese pentru călătoria de înmormântare. Înainte ca Iuda să plece cu trupul tatălui său, el și Iosif s-au îmbrățișat pentru ultima oară. Mi-am întors privirea de la acea scenă, dar, înainte de a ajunge la cortul meu, am simțit o mână pe umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și mi-am amintit ceva ce îmi spusese Zilpa când eram copil, în cortul roșu, ceva ce atunci eram prea mică să înțeleg: - Suntem toate fiice ale aceleiași mame, zisese ea. După o viață, am înțeles că era adevărat. Deși călătoria a fost lipsită de peripeții, iar mâinile mele au stat degeaba, întoarcerea acasă m-a epuizat. Ardeam să mă întorc în casa mea, să-i văd pe Shif-re și pe copilul Kiyei, care se născuse în absența mea. Am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
cu forma zeiței Taweret cea zâmbitoare care mă făcea să râd de câte ori mă uitam la el. Corabia vizirului trăgea după ea un șlep încărcat cu lemn de calitate când am părăsit Memfisul ca să ne îndreptăm spre Teba, ultima parte a călătoriei. Iosif și cu mine ne-am spus la revedere în întunericul ultimei nopți. Nu era nevoie de nici o tristețe la despărțire, a zis el încet. - Ne spunem doar la revedere. Dacă As-naat naște iar, o să trimit după tine. Dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
atunci”, ofta el cu ochii aburiți de amintiri nebuloase pe care nimeni nu le putea confirma, nici dezminți. Aproape sigur venea iarăși vorba despre faptul că Bătrânul ar fi fost în tinerețe căpitan de vapor și că, într-una din călătorii, contractase boala deșertului, o boală curioasă și necruțătoare, care nu figura în dicționarele medicale. Nu e mortală, se spunea, dar nu i se cunoaște leacul. Cine o ia nu mai poate trăi decât într-un deșert. Nu mai suportă lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]