57,527 matches
-
altceva, în care a fost adus. Auzi un vâjâit, undeva sus. Apoi se uită cu luare aminte la hainele argintii ale celor trei, la chipurile lor care nu aduceau cu ale nici unuia din multele neamuri ale lumii văzute în lungile călătorii. Își aduse aminte de felul în care a fost ucis câinele. Și fulgerător mintea i se lumină: oare nu erau aceștia zeii despre care se tot vorbea în mulțime că ar fi coborât din cer într-un turn de foc
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
apusului. Marea era turbată. Vântul sălbatic îi mâna întruna spre răsărit, aruncîndu-le corăbiile de pe un munte de apă pe alt munte de apă. Cerul era negru. Marea era neagră. Felinarele de pe catarg se stinseseră de mult. Marea și vântul prefăcuseră călătorii în niște făpturi neputincioase și oarbe. În cele din urmă, una din corăbii se sparse și oamenii ei fură înghițiți de valuri. Numai o minune i-ar fi putut scăpa de mânia apelor. Cei rămași plutiră mult timp (trebuia să
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
o zeiță pământeană ca a ta, și poate ea o să mă ierte... Gata! Plecăm! Toți aveau capetele în globuri. Și Nefert, care însă nu știa: i-l puseseră în somn. Hor întoarse un mâner, și toate jilțurile se răsturnară, lăsîndu-și călătorii să stea legați de ele cu capul în jos. Luntrea minunată, căreia i se închinaseră neamurile pământului, începu să tremure. Un vuiet surd se auzi dedesubtul ei, apoi luntrea țâșni în adâncimile de sus, ducând cu sine doi copii ai
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
putea judeca ceva, mai ales când Puarem le-a strigat în marele liman al orașului acoperit de fum, de ploi și de zgomot că alte corăbii le vor lua familiile și că zeii vor avea grijă ca ajungând la capătul călătoriei, fiecare să-și găsească, cine avea, femeia și copiii. - Vom cuceri o țară mai frumoasă decât Atlantida și stăpânii ei veți fi voi! le-a spus Puarem. Iar când au coborât pe țărmul țării Ta Kemet și au aflat câte
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
meu... CAPITOLUL XXVII Răstimpul de zbor în jurul pământului se apropia de sfârșit. De la înălțimea la care se afla minunata lor luntre, călătorii vedeau pământul ca pe o lună mult mai mare și așteptau întoarcerea între arborii și râurile lui. Toți călătorii erau neliniștiți, fiecare în felul lui. Auta se îndeletnicea mare parte din vreme cu învățătura, în restul vremii cu dorul de a se vedea pe pământ. Ajunse mai înțelept și mai învățat decât toții învățații pământului, dar nici învățătura, nici
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Auta: - Dacă ar fi să zburăm aici toată viața noastră, tot nu mi-ar fi dor de pământ. Iar Auta o privea trist și uneori o întreba dacă n-a iubit niciodată pământul pe care l-a părăsit. Târziu, când călătoria lor trebuia să se încheie, Nefert izbuti să găsească în mintea ei pricina nepăsării față de ceea ce se vedea, prin fereastra luntrei, mai mare decât luna plină. Și atunci nepăsarea încetă. - Ce-am văzut eu din pământul pe care numai de-
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
să ne îndoim: dacă se vor putea deprinde măcar urmașii cu deosebirea de greutate și dacă vom găsi în pământul vostru izvoare de putere. Căci îți dai seama că nu ne-ar fi de ajuns nici topoarele de aramă, nici călătoria pe măgari. - De ce ai spus că e deosebire de greutate? întrebă Nefert. N-am înțeles niciodată de ce voi, care sunteți mai mici decât bărbații de la noi, ziceți că sunteți mai grei. Chiar eu cred că v-aș ridica ușor pe
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Când ai să mă duci în stele, tot n-ai să știi? Uite, îți mai spun o dată, dar nu mai uita: Mehituasehet mă cheamă. Auta și ceilalți doi priveau uimiți. Cine putea fi pământeană care vorbea cu atâta liniște de călătoria în stele? Cu greu, Auta îi încredință și pe ceilalți doi prieteni ai săi că nu li se va întîmpla nimic în luntre. Și izbuti mai ales cu ajutorul zglobiei Nefert, care zise luînd-o pe Ntombi de mînă: - Voi vă temeți
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și zise bucuros: - Nu e mai dulce decât zeița mea Mehituasehet! Am spus bine? Și numaidecât după aceea își porni luntrea, fără a bănui, încîntat cum era de cei dintâi fiori ai dragostei pământene, ce se poate petrece într-o călătorie prin văzduh. CAPITOLUL XXX În clipa când luntrea săltă și țâșni în aer, cei doi străini împreună cu Nefert și cu Auta își priviră cu grijă tovarășii de călătorie. Ntombi își dădu seama cea dintâi că se ridică în aer și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
cei dintâi fiori ai dragostei pământene, ce se poate petrece într-o călătorie prin văzduh. CAPITOLUL XXX În clipa când luntrea săltă și țâșni în aer, cei doi străini împreună cu Nefert și cu Auta își priviră cu grijă tovarășii de călătorie. Ntombi își dădu seama cea dintâi că se ridică în aer și când văzu pământul depărtîndu-se dedesubt și vârfurile copacilor sub podeaua străvezie a luntrei, țipă îngrozită, cerând zeilor să aibă milă de ea. Capul acum i se clătina, deși
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
veni lângă ei să-i asculte. Simțeau după fața celui ce era ceva mai tânăr că poetul lor iubit îi va desfăta azi cu o poveste nouă. Când se strânse lume destulă, Adapă începu să cânte o istorie nouă: despre călătoria lui Etana în cerul lui Anu, pe aripile unui vultur uriaș. Oamenii ascultau cu răsuflarea tăiată. Adapă cînta: - Prietene, vulturul zise Alungă tristețea de pe chipul tău. Vreau să te duc În cerul lui Anu. Să se odihnească pieptul tău Pe
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
popoarele vechi au cunoscut calul. Calul a fost adus din răsărit. Imaginea călărețului e sublimă și plăcută ochiului chiar și astăzi. Dar văzută prima dată a fost înfricoșătoare: calul și călărețul păreau o singură ființă. Dacă te îndoiești, răsfoiește memoriile călătoriilor lui Columb. Caraibienii s-au speriat de oamenii genovezului mai ales pentru că i-au văzut călări pe cai. Ăsta a fost centaurul: un călăreț pe calul său. Când toți au început să învețe călăria, legenda s-a hipertrofiat și a
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
basm. - Tema asta știi că nu e numai a folclorului nostru? Am mai găsit-o. Este bunăoară și în Caucaz. În basmul corespunzător georgian, un tânăr pleacă în căutarea unui ținut unde nu este moarte și ajunge acolo după o călătorie lungă și grea. Într-un palat întîlnește o fată care se numea Frumusețea. Palatul e de cristal. Tânărul rămâne cu fata și veacurile scurse i se par zile, până când îl apucă dorul de casă. Rugămințile fetei nu-l înduplecă, și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
nu zic că nu m-a amuzat. Ba aș spune că mi-a creat și probleme. - Vrei să-ți spun un lucru care o să te cam surprindă?... N-am vrut să fantazez, cel puțin în liniile esențiale. Oaspetele rîse: - Cu călătorii astrale, cu distrugerea prin explozie nucleară a Sodomei și Gomorrei, cu nume ca Mehituasehet și Mahukutah care luxau chiar și limba marțienilor dumitale... Gazda îl măsură cu o privire senină: - Sunt deducții și ipoteze, unele chiar certitudini. Numai detaliile intime
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
străzii Fitzjohn. Și Încă puțin - zicea el când ajungeau acolo. Și, de obicei, sfârșea prin a-i ține companie până la Swiss Cottage și, uneori, chiar Îl Întovărășea În omnibuzul Atlas până pe Baker Street (căci se bucura ca un copil de călătoria la etajul omnibuzului), Înainte de a se Întoarce și a sui dealul lung Înapoi spre casă. Amiciția lor se născuse Într-o perioadă când orizontul social și artistic al lui Henry se lărgea rapid. Cel de al doilea roman al său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Fiul său, Louis-Mathurin, tatăl lui George, o cunoscuse pe soția sa englezoaică la Paris, unde se și căsătoriseră, deși Henry nu Înțelese niciodată cum ajunsese familia ei să locuiască acolo. George Du Maurier crescuse În suburbia pariziană Passy, făcând des călătorii pentru a-și vizita rudele din Anglia, și avea amintiri frumoase ale unei copilării idilice. Dar Louis-Mathurin, care era un inventator și antreprenor ale cărui planuri nu dădeau niciodată roade, Își irosise curând averea. Construirea unei lămpi cu carbid care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
i-o prezentase, de la sora lui Minny Temple, se dovedi aproape inutilă. Avea să afle mai târziu că dra Woolson purtase cu ea scrisoarea luni de zile, căutând zadarnic o ocazie pentru a face uz de ea. În prima sa călătorie către Europa, În luna decembrie a anului precedent, Împreună cu sora sa, Clara, și cu fiica acesteia, Claire, se oprise inițial la Londra, nădăjduind să Îl găsească pe Henry acolo, dar aflând că el părăsise orașul, pentru a petrece Crăciunul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Înfocat al compozitorului Richard Wagner. La vremea respectivă, el și Jukovski deveniseră chiar foarte apropiați, făcând lungi plimbări Împreună, petrecând Împreună ceasuri cu discuții despre literatură și artă În apartamentul tânărului rus, Înțesat cu obiecte prețioase și curiozități colecționate prin călătoriile lui cosmopolitane. Henry aștepta cu nerăbdare revederea de la Posilippo, la marginea orașului Napoli, unde Jukovski ocupa o vilă. Se stabilise aici ca să fie aproape de Wagner, care petrecea un an la Villa Ungri Împreună cu soția, Înconjurat de un anturaj de admiratori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Începu să se simtă ușurat și chiar Își Îngădui să admire măiestria cu care autoarea Împletise faptele reale cu ficțiunea. Cu toate acestea, când se Întoarse În Italia, În ianuarie, se stabili la Veneția și nu la Roma, unde, după călătorii În crucișul și-n curmezișul Europei, Își făcuse cartierul general Constance și unde știa că ea așteaptă cu nerăbdare reîntâlnirea. Se ținu departe mai multe luni, În parte pentru a nu se lăsa distras de la lucrul la Portretul unei doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
prin finalurile fericite și ușurele, de felul ăsta. — Știu, spuse Constance. — Winterbourne n-are stofă pentru căsătorie, zise Henry. — Da, se vede după nume, spuse Constance. Nu se mai Întâlniră timp de doi ani, timp În care Henry făcu două călătorii În America și suferi o dublă lovitură prin pierderea ambilor părinți, mama murindu-i la Începutul lui 1882 și tatăl În luna decembrie a aceluiași an. Între timp, Constance colinda fără odihnă Italia, Germania și Elveția, scriind un nou roman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lui 1884, pentru a-și vedea de sănătate, și se arătă gata să o escorteze și pe Alice până În Anglia. Henry le Întâmpină pe cheiul portului Liverpool Într-o zi cenușie și ploioasă de noiembrie, Însoțit de o servitoare angajată. Călătoria nu fusese câtuși de puțin agitată, dar Alice Își petrecuse cea mai mare parte a timpului culcată În cabină și doi marinari trebuiră să o coboare la țărm pe o targă. Șocat de imagine, Henry trăi presentimentul că sora sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
căci de drepturile de autor depindea capacitatea de a continua În stilul de viață cu care se obișnuise. La Închirierea și cheltuielile de Întreținere a spațiosului și modernului apartament din Kensington, cu garnitura sa de servitori, trebuia să adauge costul călătoriilor frecvente În Anglia și al ieșirilor ocazionale În Europa, facturile croitorilor și ale cizmarilor, taxele de Înscriere la cluburi și alte societăți, cărțile cumpărate și numeroase alte cheltuieli. Dar neliniștile sale financiare țineau de mai mult decât de partea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și sufleurul trupei, care făcuse parte din ea Încă de la Început, o poveste deosebit de dramatică. În urmă cu un deceniu sau chiar mai mult, Compton fusese logodit cu o actriță, Împreună cu care lucra de mai mulți ani. Dar, În timpul unei călătorii făcute la Paris pentru a-și cumpăra trusoul, aceasta se prăbușise pe neașteptate, după ce băuse un pahar cu lapte rece, și murise În brațele lui. Șocul fusese atât de puternic, Încât Își pierduse tot părul, care nu-i mai crescuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
STRĂLUCIȚI ȘI JOCUL LUI ADMIRABIL SCRIU HENRY“. Rezuma perfect sentimentele sale față de seara aceea. A doua zi, trupa trebui să se mute la Wolverhampton, unde era programată să joace la Grand, În următoarele șase zile. Henry li se alătură pentru călătoria care, dat fiind că era duminică, se dovedi lentă și inconfortabilă, cu distanțe lungi Între legături la Liverpool și Crewe, unde restaurantele erau Închise printr-un decret de respectare a sabatului și singurul adăpost Îl ofereau sălile de așteptare neîncălzite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
liniei, la Birmingham, unde trase peste noapte la Hotelul Midland. A doua zi urma să pornească mai departe, spre Cheltenham, unde voia să o viziteze pe Fenimore. În vara precedentă, Fenimore se Întorsese În Anglia după mai multe luni de călătorii fără odihnă. Vechiul dușman, depresia, revenise să o chinuie, iar leacul obișnuit era schimbarea decorului sau chiar mai multe schimbări, una după alta. În toamna lui 1889 se afla În Anglia, apoi În Franța, iar În iarna și primăvara următoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]