7,087 matches
-
al „libertății“ și al „însănătoșirii“. Nimeni nu știe dacă mai păstrează amintiri de atunci. Poate e o amintire implantată mai târziu. La urma urmei, nu-și aduce aminte nici camera în care a locuit atâta timp. Chiar dacă este real sau imaginar, locul acesta, „Disneyland“, există în mintea ei. Nu știu exact ce fel de imagine este. Aș vrea să văd prin ochii ei. Normal că nu pot. Doar Shizuko poate să facă lucrul ăsta. - Ai vrea să mergi cu familia la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
întrebările cititorilor), să demitizeze neintenționalitatea ideatică a cărții. Merită cu prisosință să spicuim câteva „luări de poziție“: „ «Bufnița oarbă» e plein d’effets conștiente, foarte calculate, precise [...]. Fiecare pagină e condusă ca o partitură muzicală. Pasajele care par cele mai imaginare sunt chiar cele asupra cărora am muncit cuvânt cu cuvânt. Otrava, căci e otravă înăuntru, am distilat-o picătură cu picătură. Întâi mă întrebam ce voiam să spun, apoi căutam cea mai bună formă, tonul cel mai convenabil [...]. Unii [...] au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Cine dorește n-are decât să-mi citească hârțoagele rupte, nu-mi pasă absolut deloc! Nu scriu decât din nevoia de a scrie, care, pentru moment, a devenit indispensabilă. Am nevoie, din ce în ce mai multă nevoie, să-mi comunic gândurile ființei mele imaginare, umbrei mele. Umbra asta sinistră care se apleacă pe perete, la lumina lămpii, și care pare să citească cu atenție, să devoreze tot ce scriu. Cu siguranță, ea înțelege mai bine decât mine. Numai umbrei mele pot să-i vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
lemnărie închisă la culoare. Stofele trebuiau să fie de culoare deschisă, husele, jaluzelele, dar și covoarele, deși acestea erau mai „sensibile“. Ea ar fi pus în încăpere piese selectate, i-ar fi creat mai mult spațiu - și mergea prin camerele imaginare pe care familia Saner urma încă să le construiască și făcea în închipuirea ei, fără să-și dea seama prea bine, tocmai ceea ce făceau ’jde mii de vizitatori la „cel mai mare centru de mobilă“, chiar dacă în camere concrete amenajate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
în memorie episodul World Trade Center. La un moment dat, aurolacii migrează spre spatele autobuzului. Mirosurile persistente îi îndepărtează pe „localnicii“ din acea parte a autovehiculului. Localnicii migrează către mijlocul autobuzului. Dincolo de burduf. Astfel că acel burduf devine o graniță imaginară între barbarii care s-au autoexilat în spate și autohtonii care au întemeiat o nouă comunitate între burduf și șofer. Bătrânii satului obișnuiesc să povestească și că, pe vremuri, vatra satului se afla undeva într-un loc numit „În Siliște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
eu pe Baricadă, la metrou și în fața Bisericuței, adunat la un loc, se hotărăște Roja să iasă la atac. Nu-i nici o noutate, n-o să scăpăm tocmai de ce ne era frică, zice Croitorașul, fixîndu-și privirea în gol asupra unui punct imaginar. — Ce urmărești de fapt? reia Milițică puțin iritat, aștepți să ne facem cu toții mea culpa, să ți cerem iertare în genunchi, sau ce? — Ar fi și asta o soluție, că tot n-am avut ocazia să auzim pînă acum versiunea
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
nu era posibilă, iar racordarea dintre biografie și pagină oferea mai curând o diversiune decât o cheie. Eroul transfigurării poartă numele Marcel, ca un truc... Umpleam caiete cu deziluzii versificate și trimiteam unui confident de departe periodice rapoarte despre țara imaginară a cărților și cuvintelor prin care cutreieram. „Dublul” care ținuse strâns la piept, În 1945, la 9 ani, coperta volumului de basme românești avea să mă acapareze, din nou, după 20 de ani. Eram și nu eram inginerul „proiectant principal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fi amuzat, presupun, constatând că, acum, pantofii mei americani au valoare crescută pe piața dâmbovițeană. Acest amănunt nu Îl prevăzuse sau poate se ferise să mi-l Împărtășească. Aura acelei zile de vară bucureșteană a intrat, Între timp, În tărâmul imaginar. Ficțiune a trecutului, fabula unei biografii care se tot depărtează fără a se separa de ea Însăși. New York, ianuarie 2000 (Familia, nr. 4/2000) Dialog epistolartc "Dialog epistolar" Pe Radu Enescu l-am văzut doar o singură dată. Anume, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
el Însuși de personaje fictive, care a devenit real și, cu timpul, tot mai real pentru mine. Pe de altă parte, o persoană cândva reală, mama mea, care nu Încetează a-mi trimite acum, de pe celălalt tărâm, fictiv pentru că necunoscut, imaginare mesaje de iubire. Sunt nu doar incomparabile aceste două repere ale existenței mele, ci și incompatibile, dar reprezintă, deopotrivă, chiar dacă fiecare În alt fel, o lume ce dispare, treptat și pentru totdeauna. Legătura dintre aceste persoane-personaje nu există, de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
poată rămâne În viață. El nu se considera scriitor, aflăm de la Iudit. Scrisul „era singurul său mijloc de expresie. Dar adevărata exprimare a omului, spunea el, este viața sa”. Este ceea ce ar fi spus, cu siguranță, și Schlemihl, a cărui imaginară confesiune către Chamisso Încerca să exprime, prin cuvinte, ceea ce viața exprimase, fără Îndoială, mai bine. Prăbușirea comunismului Îl deposedase, s-ar zice, pe B. de rațiunea de a persevera În experimentul ororii. „Era ars, consumat”, spune Iudit. „Rezistența se spulberase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe toate meridianele, paralelele și iluziile, avea nevoie să audă, din nou și din nou, cele o mie și una de Întâmplări neîntâmplate din viața secretă a lui Oblomov, sedentarul fără leac al pustiului estic. Dinamismul tânjea după terapia indolenței imaginare. Un mod de a se auto-nega, răscumpărându-și excesul de dăruire, reîncărcându-și rezerva de reverii și melancolie. * Când mi-am luat, precum melcul, casa, adică limba, adică patria, și am pornit În pribegia necunoscutului, primisem deja, din depărtări, un semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
E pe cale să cânte un solo intitulat „Povestea fetei de pescar”. Fata se pregătește într-un cort. Își înfășoară capul cu o eșarfă de un galben strălucitor. E în costum, o vestă roșie cu o fustă-pantalon verde. Ridică o vâslă imaginară, prefăcându-se că e într-o barcă, și își începe încălzirea, pășind într-un ritm de un pas înainte, unul înapoi și unul lateral. Se balansează, legănându-și brațele dintr-o parte într-alta. Zgomotul aplauzelor îi spune că au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
care e așezat. Ca un Buddha pe o floare de lotus. Intră pe scenă în pași de sui-bui, care imită alunecarea pe apă, și apoi liu-quan, brațe de salcie. Își ia de jos „vâsla” și lovește cu grație în apa imaginară. Se apleacă și se ridică, unduindu-se, apoi își îndreaptă genunchii pentru a zugrăvi clătinarea într-o barcă. Bătăile tobelor îi acompaniază mișcarea. Merge când pe vârfuri, când pe călcâie, din partea stângă a scenei în partea dreaptă, demonstrându-și talentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
peste tot sunt prinși „trădători”, „reacționari” și „agenți ai lui Chiang Kai-shek”. Ceea ce-i va surprinde mai târziu pe istorici este că mișcarea e inițiată de Mao și desfășurată de Kang Sheng - doi maeștrii ai conspirației care creează un complot imaginar împotriva lor înșiși. Mișcarea se strânge. Se concentrează pe exterminarea dușmanilor din interior. În toată tabăra din Yenan se răspândește panica. Pentru a ieși în evidență ca stângist până în măduva oaselor, ca adevărat comunist, trebuie să începi să-i pui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
de spirit. Vin să visez, și să simt cum e să fii împărăteasa văduvă și să ai putere adevărată. Nu am nevoie de o trupă care să joace pentru mine. Mă văd pe mine însămi ca protagonistă într-o operă imaginară. Scenele sunt sugestive, în timp ce răsfoiesc manualul de operă al împărătesei. Sunt piesele clasice, cu care am crescut, cele pe care le-am învățat de la bunicul. Jurnalul Traiului Imperial. Parcă aud melodiile și ariile. Se zice că împărăteasa nu stătea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
timp această zi! Am împrăștiat flori pe tot drumul de la dormitorul meu până la poartă. Omul respiră greu și se silește să-și împingă silabele afară din gură: Jiang Ching, dușman al republicii, Biroul Politic a ordonat arestarea ta. Când cortina imaginară se ridică, actrița iese în față. Își închipuie publicul alcătuit din un miliard de oameni aclamând din toate puterile și fluturând steaguri. Un ocean de roșu. Culoarea îi arde ochii. Ea simte mirosul soarelui cald. Se deplasează încet în ritmul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
gospodinele din chat rooms în păsărească, postând comentarii lungi pe blog-urile despre teoria conspirației, încărcând imagini discutabile la crazedpics.com. Jumătate din timpul pe care nu și-l petreceau la abator era dedicat acumulării de puncte în contul unor personaje imaginare din numeroase lumi alternative. O îngrozea numărul de ore pe care era dispus să le petreacă într-un loc cu totul imaginar. Acum era blocat mult mai departe, într-un loc unde mesajele instant nu ajungeau. Și toate relele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
lui secret, domnul Thurman. Sutele de kilometri de șoapte confidențiale dintre băiețel și fantasmă o înfuriaseră pe Karin; ea n-o putea vizualiza nici pe prietena ei făcută din carne și oase, aflată la zece ore distanță, darămite un tovarăș imaginar. Când ajunseseră la Casper, începuse deja să-l necăjească pe Mark. Mama lor își luă obiceiul să-i plesnească de pe locul ei din față, mai întâi cu exemplarul din Rand McNally făcut sul, apoi cu copia cartonată din Judecata de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și o expedie cu un gest. Nu vorbeam despre tipul ăla. Niciodată n-a însemnat nimic pentru mine. Mă refeream la domnul Thurman. Ea rămase cu gura căscată, îngrozită. Mark râse doar, un râs grav, sacadat. Mă gândeam, prietenii ăștia imaginari... după ce termini cu ei, se duc să bată la cap alt puști dereglat? Și, hei! Fața i se boți, uluită. Cine ți-o fi spus de călătoria aia n-a nimerit-o deloc. Jack e tatăl acelei persoane, dar acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
tipic din inima Americii. Pentru câteva secunde, plouă. Apoi, ploaia se transformă în lapoviță, iar lapovița în ninsoare. Lumina zilei se stinse în întuneric. După câteva clipe, noaptea se sfârși, în timp ce cursa toca alte câteva zeci de kilometri din șoseaua imaginară. Orice leziune ar fi suferit Mark Schluter, degetele mari și conexiunile lor îi rămăseseră intacte. Cercetările recente făcute de un coleg al lui Weber sugerau că porțiuni uriașe din cortexul motor al copiilor obsedați de jocurile de consolă erau dedicate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
limbi, o privea pe Sylvie, amețită de noii euro și de aerul florentin, care se învârtea în jurul unei vitrine pline de ceasuri Nardin, în joacă. Prefăcându-se doar că ar fi interesată, fericită că era departe, într-un loc total imaginar. Cu o zi în urmă, văzuseră tot ce se putea din Dom. Deja Weber era incapabil să contureze în minte o imagine detaliată a interiorului bisericii. De dimineață ea alesese programul serii, o reprezentație cu Il ritorno d’Ulisse in
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
la fel de lent ca mașina. Ea așteptă, dar răbdarea nu avu nici un rezultat. —De ce anume? — Pur și simplu îmi aduce aminte. Se îndepărtă de marginea drumului, îndreptându-se spre banda din mijloc. Ea rămase în urmă. El întinse mâinile, reconstituind traiectoria imaginară. — Știu că m-am răsturnat cu mașina. Știu că m-au operat. N-a fost o operație adevărată, Mark. Am avut o porcărie de cep metalic în țeastă. — N-a fost chiar o operație pe creier. Îi arătă palma, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
că există sub forma unui cap plutitor. Încă și mai tulburătoare erau membrele-fantomă. Nimic nu era mai rău decât o durere crâncenă într-un membru care nu mai exista, o durere pe care restul lumii o desconsidera ca fiind pur imaginară - totul e în capul tău -, ca și cum ar mai fi existat și alt tip de durere. O persoană putea suferi dureri persistente în orice organ extirpat - buze, nas, urechi și mai ales sâni. Un bărbat continua să aibă senzația de erecție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
făcuse de râs. Acasă îl așteptau sute de subiecți, oameni adevărați pe care-i folosise doar ca experimente ale minții. Fiecare dintre ei pulsa în interiorul lui și nu putea fi extirpat. În lume nu mai rămăsese nici un loc, real sau imaginar, unde să se așeze. Când era acasă la Mark găsise o descriere online, în ceva ce se numea Enciclopedia populară gratuită. Site-ul părea onorabil, cu notițe de subsol și citate, dar completat în public, prin votul comunității, ceea ce o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
împărtășită la cel mai firesc mod posibil. Ea își ridică privirea, cu pupilele ochilor ei căprui mari cât petele de camuflaj ale unei molii. Îl cunoșteau. Oamenii tot nu renunță la ordine, nu-i așa? Chiar și atunci când ierarhia e imaginară. Nu-i o competiție care să-mi stârnească cine știe ce interes. Ea se dădu înapoi, cu aceeași expresie de scepticism amuzat cu care tocmai îl privise pe Mark. Normal că vă interesează. Dumneavoastră sunteți cartea asta. Vânătorii dau târcoale. Aici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]