9,812 matches
-
cuprindea o panică fără limite (cînd se rătăcise de câteva ori prin oraș, când visase un urs, când fusese ridicat de copil cu scripetele prin golul blocului, când îl duseseră la dentist, când îi făceau injecții) își închipuia că el tremură, când, de fapt, întreg universul se zguduia între degetele nesigure pentru o clipă. Când privirea lui Yoga se oprise, după minute de rătăcire prin sală, asupra lui, copilul simțise pentru prima oară că drumul urca și percepuse, în urechea internă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Ce ar fi vrut să fie și el la defilare... Mircea se plictisea până la urmă de curgerea aia monotonă, dar tot nu pleca de la geam. Aștepta el ce aștepta. Pentru că deodată, la început abia simțit, pervazul și geamurile începeau să tremure și un vuiet surd umplea șoseaua. Zgomotul se apropia din ce în ce mai mult. "Vin tancurile!" striga bucuros copilul. Milițienii începuseră să se-agite, împingeau mulțimea spre trotuare, zgomotul creștea până la un urlet greu, continuu, și deodată se arăta coloana militară, mai întîi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de oribilul scaun, de tăvița de porțelan stropită cu sânge, de cleștii și pensele și oglinjoarele azvârlite pe ea. Și mai ales de brațele suspendate ale bormașinei, pliate ca niște labe de păianjen. Mort de frică, se așezase pe scaun tremurând atât de violent, că paharul cu apă se răsturnă. Când îl văzu pe doctor, mare, cu mâini păroase, că se apropie de el cu o cange de aluminiu în mână, o luă la fugă țipând disperat. Mama îl alergă prin
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se apropie de el cu o cange de aluminiu în mână, o luă la fugă țipând disperat. Mama îl alergă prin curtea dispensarului fără să reușească să-l prindă. "Las' că vezi tu acasă! Vine el tata diseară!" îi striga tremurând de furie. Mircea nu mai știa cum trecuse ziua, dar seara tatăl lui nici nu strigă la el, nici nu-l bătu. Îi zisese doar calm (înspăimîntător de calm): "Mergem imediat înapoi." De mână cu băiatul, fără să schimbe o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tare și emisfera de gheață începu să asude. Stratul se făcea mereu mai subțire, iar sub el peștii dezghețați înotau iar, arătîndu-și spinănle-ntu-necate. Pe fundul îndepărtat al golfului strălucea o lumină. Maarten se opri în mijlocul imensității de gheață. Picioarele-i tremurau. Se așeză direct pe sticla fragilă și scoase din desagă o coajă mucegăită de pâine și puțină brânză pietrificată. Nu le putu mânca. Timpul șuierase mânios pe deasupra lui. Se privi în oglinda gheții: un chip bătrân, înconjurat de păr cărunt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
afară. Imediat le căzură ochii pe copil. Stătea în picioare, într-un pătuț din cele cu gratii de lemn, așezat lângă peretele din stânga. Avea o coroană de cârlionți aurii, ochi negri, adânciți de penumbră, obrăjori pufoși, pe care lumina luminării tremura ușor, făcîndu-i atât de străvezii, încît puteai avea o clipă impresia că vezi, întunecate, prin pielea feței, oasele maxilarelor, vomerul ascuțit, orbitele mai largi și mai enigmatice decât ale adulților. Degetele, roșietice, strângând balustrada pătuțului, erau și ele străvezii, așa
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-se pe ea, ghemuit cu genunchii la gură, până ce presiunea din țeasta bărbatului deveni de nestăpânit și craniul îi zbură-n țăndări și din acel ou se-nălță, întinzînd aripile peste lume, himera nebunească a minții lui. Maarten privea mut, tremurând din toate încheieturile, către Coca și Victor, incapabil să fugă sau să-și desprindă ochii din ochii copilului, știind că pentru clipa aceea venise pe lume. Căzu pe podea, încă privit necruțător drept în ochi, iar Cedric îl tîrî afară
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
te-a apucat? Că doar de fiecare dată ne bați și niciodată nu ai refuzat miza... ― Păi cum să o refuz, Jeremiah? De ce să o refuz? Doar am cîștigat-o! se miră Stin privindu-l contrariat în ochi pe bondocul care tremura morfolind zarurile în mână. ― Da, dar Xentya înseamnă foarte mult pentru mine și eu am fost atât de aproape! De două ori am fost la egalitate și numai a treia dată... Stin își privi prietenul cu luare-aminte. Trăsăturile cunoscute, rotunde
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
căii de urmat. Radoslav se simțise dintotdeauna un caracter ales. Numirea sa în funcția de Abate aproape că nu-l mirase. A conduce însă armatele Domnului în Armaghedon era o misiune de o importanță în fața căreia până și credința sa tremura ca o frunză în vânt. ― Singura mea grijă, Aloim, este ca nu cumva să scapi asemenea vorbe și în alte împrejurări decât cele în care împărțim chilia. ― Fii fără grijă, Rade! ― Mi-aș dori să pot fi cum zici. Semnele
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Ca orice alt martor al luptelor lui Rim, Maria văzu doar o umbră care se agită și apoi corpurile însîngerate ale călugărilor căzând descăpățânate. ― Aaah, strigă Maria, făcîndu-l pe Rim să tresară. ― S-a întîmplat ceva? Te-am lovit? Femeia tremura ca varga, gâfâia și abia dacă mai reușea să rostească vorbele corect: ― Trebuie să mergem la Abate! Prea Fericitul Radoslav trebuie să afle de asta. Imediat! Altfel suntem pierduți. Dacă ne găsesc ceilalți... ― Suntem în perfectă siguranță. ― Așa crezi? Maria
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
iluminări bruște, femeia se așeză direct pe pardoseala incredibil de curată. Începu să vorbească pentru sine: ― Înseamnă că atunci când un Abate va crede că a venit sfârșitul lumii, când va crede că Dumnezeu și-a atins propria-I nemărginire și tremură de frică într-un ungher, o să slobozească toate Ouăle astea și o să strice Lumile Agricole. Atunci întreg Universul se va transforma în haos și... ― Asta e o interpretare simplistă, zise Abatele. Deși trebuie să recunosc că e destul de exactă. Nimeni
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de doi oameni pentru a concepe un copil, e clar că printre noi mai este cel puțin încă un om sănătos. Un bărbat... Gura lui Stin se deschise și apoi se închise într-un gest spasmodic. Mărul lui Adam îi tremura de parcă tânărul înghițise un șoarece care se zbătea acum să iasă. ― Se prea poate, Benedict. Se prea poate... O să o întreb pe Xentya... ― De ce s-o întrebi, nobile conducător? sări de la locul ei Alicia. Ne amintim cu toții cum și mai
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
căror hotărâre inițială, trădată de privirile întunecate pe care le aruncau tânărului, părea să se fi știrbit nițel. Ca și cum, preț de o clipă, s-ar fi gândit să se retragă, își lăsă umerii în jos, dar apoi mantia sa shu tremură spasmodic și înțepeni apoi în cea mai protocolară formă cu putință, cu cele trei cute pe umărul stâng care trădau caracterul oficial al vorbelor pe care dorea să le rostească. - Zi, îl încuraja Xtyn, continuând să traseze cercul perfect care
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
a-și păstra mintea întreagă. - Dar când am venit noi, erați atacați de niște lighioane care scuipau foc. - Da, aprobă Arrus. Numai că înainte fuseseră florile cîntă-toare,. care au trimis asupra dragonului nostru proiectile imaginare, bile imense în care văzduhul tremură atât de puternic încît pur și simplu lichefiază oasele și carnea. - Bine, dar am văzut câțiva oameni care chiar acuză simpto-mele astea. Uite, de pildă, femeia aceea căreia îi atârnă mâna. Aia n-a fost o închipuire, n-a fost
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
răsuflarea că își simți capul gata să explodeze. Din străfundurile minții ei se ridica o imagine atotcuprinzătoare, care deveni în scurt timp atât de pregnantă încît doar cu greu mai putea fi deosebită de realitate. Își simțea doar brațul stâng tremurând spasmodic. În fața ochilor i se perindau valuri nesfârșite dintr-o materie vâscoasă verde în care înota ținîndu-și în mâini capul, care nu mai era legat de corp. Mirosul și gustul lichidului erau atât de scârboase încît abia dacă reușea să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
a dreptul în mintea lui N'Gai Loon: Ce-ai gândit când mi-ai ascuns atâta vreme prezența unui quint în psiac? Femeia alesese din nou viziunea în care mintea ei era un dragon cu voce tunătoare, care făcea să tremure până și cele mai intime resorturi ale gândirii celuilalt. Alaana percepu o lumină ciudată, care o uimi, fiindcă știa că ea corespunde de cele mai multe ori încîntării. - Deci așa trebuie să fie, auzi ea gândul Maestrului. Ce anume? tună din nou
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
vrei să te schimbi pe tine, că ți-ai ales numele ăsta deși în copilăriei te strigau altfel, că nu dormi nopțile întrebîndu-te dacă ești demn să îi conduci. - De unde ai știut toate astea? Ți-a spus Alaana? întrebă Xtyn, tremurând. - Nu ne-a zis, băiete, continuă Kasser cu blândețe, grăbindu-se să răspundă în locul Abatelui, căruia îi era adresată de fapt întrebarea. Important e să înțelegi că nu ești singur în lupta asta și că împreună avem mai multe șanse
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nici un cuvânt. - Nu prea înțeleg ce ai vrut să faci, Rade, zise Kasser cu blândețe. Mare minune că nu te-a omorât pe loc. - S-ar fi simțit vinovat și v-ar fi ascultat apoi orbește, murmură sfârșit Abatele, care tremura acum din toate încheieturile. Oricum, quinții tăi m-ar fi apărat... Expresia feței lui Leka Hinnedi arăta însă contrariul și asta îl amuză pe Radoslav, care își strânse și el în jurul corpului mantia pe care o primise și care se
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Xtyn se repezi către el, iar Zuul profită de răgaz pentru a dispărea. Când Oksana ajunse pe locul în care stătuse extraterestrul, aerul abia dacă mai păstra o strălucire vagă. - Ce... ce s-a-ntîmplat cu... el? întrebă Kasser cu un glas tremurând, care se pierdu în vacarmul care se stârnise în sală. - Pentru ei, spațiul, timpul, materia, energia sunt doar forme ale aceluiași continuu. Zuul poate fi oriunde și poate călători instantaneu în orice parte a galaxiei. Mi-a spus asta pe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
auriu - culorile ce desemnau din vremuri străvechi clanul său -, îi făcu, în sfârșit, semn marcomanului să se dea la o parte și încheie: - Bine, o să așteptăm. în timp ce se îndreptau spre casă, copila îi urmărea printre lacrimi și îl mângâia, încă tremurând, pe micul prieten. 2 Audbert mai avea trei copii, toți băieți: unul de șaisprezece ani, unul de treisprezece, iar cel mai mic nu împlinise încă trei. Cei mai mari mâncară împreună cu el în seara aceea, într-o tăcere mohorâtă, înghițindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
plini de groază, le întoarseră spatele și se topiră în pădure. Ultimul abia avu timp să dispară după un brad: o clipă mai târziu, în scoarța acestuia se înfipse, vibrând, ultima săgeată a lui Khaba. Clătinându-se, cu picioarele încă tremurând, Audbert înaintă către Balamber. Hunul, în picioare, lângă trupul lui Gomer, îi lăsase capul să cadă și își curăța sabia cu o mână de iarbă. Văzându-l că sosește, zâmbi sarcastic. — Mulțumesc pentru ajutor! îi spuse pe un ton batjocoritor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
se întâmple - simțea asta cu groază - avea să-i hotărască soarta. Era o zi posomorâtă, cu nori ca de cerneală, grei de ploaie, ce traversau cerul cu încetineală. Adieri slabe de vânt umed veneau din când în când, făcând să tremure frunzișul arbuștilor. Pretutindeni se lăsase o tăcere neliniștitoare, spartă doar de croncănitul îndepărtat al vreunei ciori. Burgunzii se ascunseseră în pădurile ce îmbrăcau versanții văii, iar după număr și poziție era limpede că puneau la cale o ambuscadă - și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
îl țintui pe loc cu o privire amenințătoare, cu mâna deja pe mânerul săbiei. — Așează-te acolo și stai liniștit! îi porunci, arătându-i un pietroi de la marginea drumului. Ascultător, Audbert se îndreptă într-acolo, simțind cum încep să-i tremure picioarele și cu senzația că sângele i se face apă. Aproape sufocat de groaza care îl strângea de gât, blestemă pentru a nu știu câta oară soarta nenorocită pe care o avea; dar de ce - se întreba el, cu capul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
constată că privirea îi era încețoșată. La început, îi veni greu să limpezească imaginea fâșiilor de nori albăstrii ce alergau, pe deasupra sa, către răsărit, scăldați în lumina portocalie a unui nemaivăzut apus; sub mângâierea vântului, frunzișul primăvăratic, proaspăt, al copacilor tremura, lăsând să cadă stropi de ploaie. îl durea capul, își simțea fața arzând, dar, în același timp, trupul îi era străbătut de frisoane intense. Scurta și pantalonii i se înmuiaseră de ploaie și se lipeau de el. Se ridică pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
totuși cu burtă, cu ochii alunecoși și bărbia micuță, gură cărnoasă și pielea grasă și lucioasă: semnele de netăgăduit ale dezmățului. Și ce să mai spunem de acea desfrânată, cu siguranță nu o locuitoare din sat, cu buze voluptoase, care, tremurând își strângea vălul sub bărbie, dar purta încă urme de farduri sub ochi și își ținea cu mare grijă rochia brodată, ca să nu și-o ude în balta unde fusese împinsă de gloată? Vieți răvășite, sărmane rămurele pe care râul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]