57,527 matches
-
după ce a murit mama și Într-un fel Încă-mi mai porți de grijă. CÎt mai stai? — O săptămînă. Ar trebui să ajung la Helsinki pentru un documentar de televiziune. Dar o să mă-ntorc. — Mereu bîntui prin lumea largă. Toate călătoriile astea nesfîrșite, toate sălile de așteptare... Mai și ajungi vreodată undeva? — E greu de zis - uneori mă gîndesc că am transformat oboseala decalajului orar Într-o nouă filozofie. E singura noastră formă de penitență. — Și cum e cu cartea ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
aici o pot lămuri. — Dar măcar o să ieși din Închisoare și-o să fii undeva În siguranță. — Undeva de unde nu pot fi extrădat pentru crimă? (Frank se sculă și Împinse scaunul spre masă.) Va trebui să mă iei cu tine În călătoriile tale. O să călătorim prin toată lumea Împreună. Mi-ar plăcea asta... Polițistul mă așteptă să mă ridic și Îmi duse scaunul la perete. Frank mă Îmbrățișă, apoi rămase tot cu zîmbetul lui șmecher pe buze. Își ridică țigările și dădu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Nu, niciodată nu era singur. De fapt, avea mai mulți prieteni decît mine. Se pricepea la toate jocurile, era genul practic și cu picioarele pe pămînt. Eu eram cel cu imaginație. — Un talent folositor pentru cineva care scrie literatură de călătorie, comentă Cabrera În timp ce-mi răsfoia pașaportul. Poate În copilărie fratele dumneavoastră a manifestat tendința de-a se vedea În postură de sfînt, asumîndu-și responsabilitatea pentru dumneavoastră și pentru prietenii lui? — Nu, nu era nimic sfînt În privința lui, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
fi fost o serie de țarcuri psihologice care calmau și domesticeau populația de imigranți. Simțeam că, asemenea zonelor locuite de pensionari de pe coastele Floridei, din Caraibe și din Hawaii, nici Costa del Sol n-avea nimic de-a face cu călătoriile și recreerea, ci constituia un soi aparte de purgatoriu la cerere. Deși În aparență pustii, pueblele adăposteau mai mulți locuitori decît am presupus la Început. Un cuplu de vîrstă mijlocie ședea Într-un balcon la zece metri de mine; femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
În fîșii de lumină aurie. Aproape invizibili la prima vedere, locuitorii stăteau pe terasele și În curțile lor, privind Îndelung la un orizont nevăzut, ca niște personaje din picturile lui Edward Hopper. Avînd deja În minte un viitor articol de călătorie, observam trăsăturile acestei lumi tăcute: arhitectura albă menită să aducă uitarea; odihna forțată care fosiliza sistemul nervos; aspectul aproape africanizat - dar În maniera unei Africi de Nord inventate de cineva care nu vizitase niciodată Magrebul; aparenta absență a oricărei structuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
să se mai trezească vreodată. Ca Întotdeauna cînd conduceam de-a lungul coastei către Marbella, Îmi părea că treceam printr-o zonă care doar unui savant neurolog i-ar fi fost pe deplin accesibilă, nicidecum unui autor de literatură de călătorie. Fațadele albe ale vilelor și ale clădirilor de apartamente erau ca niște monolituri temporale cristalizate la marginea drumului. Aici, pe Costa del Sol, nimic nu se Întîmpla de două ori, iar locuitorii pueblelor erau deja doar stafiile lor Înșile. Încetineala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
nasturii bluzei, urmărindu-mă cu oarecare curiozitate și poate comparîndu-mă cu Frank. Păși Îndărăt și se lovi de cealaltă valiză. — Dumnezeule mare, cîte de-astea sînt aici? Cred că ești pacostea aeroporturilor. Cum naiba te-ai apucat de literatură de călătorie? Poșeta ei zăcea pe podea, cu tot conținutul Împrăștiat pe lîngă noptieră. Ea Îngenunche și Începu să-și pună la loc cheile mașinii, pașaportul și carnetul de rețete. La picioarele mele era o carte poștală destinată personalului de la Clubul Nautico
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
a fi doar fratele Îngrijorat al lui Frank, reprezentam o amenințare pentru ele. O nouă crimă nu le-ar fi servit interesele, dar o semi-strangulare putea foarte bine să mă trimită la aeroportul din Malaga și de-acolo Într-o călătorie rapidă Înapoi spre siguranța Londrei. La ora șase, puțin după Întoarcerea Paulei, am făcut un duș ca să-mi limpezesc gîndurile. Pe cînd mă frecam cu gelul de duș al lui Frank, i-am recunoscut mireasma, un amestec ciudat de paciuli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
casa Hollinger, nu-i așa? Nu-mi place să mă uit la nimic, domnule Prentice. Eu visez În Braille. Își ridică geanta de lucru pe umăr.) SÎnteți un om cumsecade, Întoarceți-vă la Londra. Duceți-vă acasă, vedeți-vă de călătorii. S-ar putea să mai fiți atacat o dată. Nimeni din Estrella de Mar nu vă vrea Înspăimîntat... Se Îndepărtă prin mulțime, un stîlp de spînzurătoare legănîndu-se pe deasupra mulțimii voioase ieșite să cineze În oraș. Am așteptat-o pe Paula la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Îl purtă printr-o Estrella de Mar tainică, o lume de umbre, a barurilor clandestine, a magazinelor cu casete video hardcore și a drogheriilor dubioase. Nu se produse niciun transfer de bani și am bănuit că scopul primordial al acestei călătorii În trombă era inspirația, o extensie a rolului său de responsabil cu buna-dispoziție de la Clubul Nautico. Către sfîrșitul excursiei, a parcat iar În Plaza Iglesias, a ieșit din Saab și-a plonjat direct În mulțimea de oameni care se călcau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Îmbarcat pe un vas de croazieră plin de retardați. Se apucă să fure colo dintr-o cabină, dincolo dă foc la o draperie, aruncă o bombă puturoasă În sala de mese, și deodată se trezesc pacienții. Începe să-i intereseze călătoria și următorul port unde se face escală. — Dragă Charles... (Paula mă luă de mînă și mă trase spre oglindă, adresîndu-i-se imaginii mele reflectate, de parcă se simțea mai În largul ei În lumea aceea Înversată.) Ești obsedat de el. Tot farmecul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
de la atîta optimism și creativitate. În cursul serilor, trîndăvind pe marginea piscinei, schițasem deja scheletul unei viitoare cărți - „Marco Polo: Primul turist al lumii?“ - care avea să fie o istorie a turismului și-a intrării sale În eclipsă odată cu era călătoriilor. După luni de zile de cînd Își pierduse nădejdea În mine, agentul meu de la Londra mă bombarda acum cu faxuri, conjurîndu-mă să-i trimit un sinopsis detaliat. Jucam deseori bridge cu Betty Shand și cu soții Hennessy, deși cam fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
ziarele peste gardurile de zid. Înflorea iasomia și se chircea neudată. Deșertul își întindea biciul de pedeapsă și foc peste sufletele lor credincioase și rătăcite. În Yazd învățase neîndurarea față de propria inimă și râvnea la norocul uitării și al unei călătorii fără întoarcere. Era însă chiar numai un noroc. Zartosht-ii care plecaseră spre Canada, spre Mumbai, spre Karachi sau spre lumea largă reveniseră mai târziu în sicriu sau pe jos, lângă templele lor de stâncă, să rămână în ținutul lui Zoroastru
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
care trecea și torpoa rea de dinaintea orelor de siestă. Nu venea nimeni în urma lui. El știa că nu vine, dar alerga, fiindcă nu se putea întoarce și fiindcă știa că nu va mai fi la fel cum fusese. Ultima lui călătorie cu maică-sa fusese un drum parcă scris în rai: totul se potrivise. Venise și ploaia să stingă deșertul, ca pe un gâtlej însetat. Praful prinsese crustă, vântul se îmblânzise. La șiiți era ziua Sisdah Bedar, când ieșeau din case
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
risipeau ghinionul era sfântă și pentru ea. De aceea pusese la cale un drum doar al ei cu băiatul, socotind că au să stea doar o noapte în Kerman și apoi au să plece mai departe, spre nord. „E o călătorie a comorii“, îi spusese zâmbind, însă el credea asta o Dorugh-e Sisdah, așa că râsese și se hârjonise tot drumul cu băieții și fetele celorlalți. Dorugh-e Sisdah e o păcăleală a blândeții, o minciună de spus numai celor apropiați, o dată pe
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
cu o urmă de sâmbure de cireașă. Era în paradisul mirosurilor peste care trecea gânguritul femeilor, ca o briză. Omar simțea asta drept muzică. Atunci, în Kerman, auzise cântatul unor voci care nu există decât între sufletele pornite în aceeași călătorie. După ceai, sosiră bărbatul și femeia lui farhavită să îi ducă la Turnul Magilor. — Ce-i acolo, mamă? — Un templu... Nu era nici templu, nici turn, arăta ca un dom de piatră, pierdut între stâncile munților Bashagard. Fusese, pe rând
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
dusese, ci maică-sa. După noaptea petrecută în Kerman, porniră devreme spre nord și Omar merse întâia oară cu avionul. De atunci, doi-trei ani, de Sofreh, ori la joacă, în vacanțe, cu puștii, nu vorbise decât despre zbor și despre călătoria comorii. Și orașul, și leul îl dezamăgiseră. Hamadanul îi păruse murdar, iar colosul - un bolovan prea tocit ca să mai fie și magic. În plus, rămăsese cu mamă-sa. Cârdul de femei învățate să râdă în șoaptă se risipise. Erau singuri
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
pusese pe dușumea visase că zboară cu el precum Solomon, lăsându-și Tabrizul la poalele munților. Dar, când se mutase la Teheran, zborul spre cerul roșu al zorilor devenise tulburător și nu-i mai plăcea. Ghazal nu știa nimic despre călătoriile lui, fiindcă nu păreau lucruri de spus nevestei. Unchiu-său îl avertizase înainte de-a se însura: „Nu îi spune totul femeii“ și își ținuse gura pecetluită. Dar, în țara lui nouă, aproape îl uitase. Îl uitase ori se temea să
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Dubai, dar nu e foarte sigur. Nu plecase de prea multe ori din Iran, decât spre Dubai și până la Istanbul, totdeauna fără familie. În rest, făcuse doar drumuri imaginare, prin hărți, prin albume, prin cărți citite. Mai erau și alte călătorii, dar puține, prin povești ale damelor care îi stătuseră în pat. Doar cu Veterinara schimbase rolurile: îl chemase ea cea dintâi într-un fel de salon foarte spațios și scăldat în soare de la prima oră a dimineții. Totul arăta ca
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
orbise într-o sâmbătă în care, în locul vagoanelor care înghițeau șinele, zări doar o pată cenușie și mare, ca un petic de stofă așezat într-un geam. „Așadar, pân-aici a fost“, își zise în sine, cuprins de fiori, iar călătoria aceea a unui expres cu vagon-restaurant și cușete îi rămase de-a pururi neterminată. Duchesse era albă, ca o perlă la gâtul câmpiei întregi, însă nici pe ea nu o mai văzu. O auzea doar cum își scutura coama și
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
să dormim la noapte. - Oliu, tocmai la femeie singură? Că mă râde lumea. Se uita caiafa la muiere, râdea, își scotea căciula, o scutura, își ștergea picioarele. - Văduvă, văduvă, da ce mai ochi! N-ai dumneata inima aia să lași călătorii afară, noaptea, să se prăpădească... O încălzeau privirile pungașilor. fi poftea apoi la masă. Aducea de-ale gurii. Mâncau, se încălzeau la foc. Huiduma se făcea iar spre femeie: - Da vreo ulcică de vin n-ai? - Oi avea, că mă
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
greoi de gunoi, care abia se mișca sub zaua lui neagră, și lungile mustăți ale lăcustei, și pielea albicioasă a rimelor grase, și culoarea ochilor de broscoi, și amestecul țarinei, și adâncimea cerului depărtat. Deasupra gropii, pluteau într-o lungă călătorie corăbiile norilor, mistuite în ceasuri întregi, destrămate de vântul nesimțit. De aici, ea putea să-și închipuie mai bine mările la fel de albastre și galioanele cuprinse de foc pe oceanele îndepărtate. Și, auzind din când în când nechezatul sălbatic al armăsarilor
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
de Mornay, contele Wa³evski, Custine, Chateaubriand, Barbey d’Aurevilly contemplă, când mai rezervați, când cu Încântare, stilul high life al Londrei. Toți sau aproape toți depun mărturie În scris despre unul din polii fascinației lor - dandysmul. Memorii, jurnale, Însemnări de călătorie, pagini de eseu, romane Împânzesc epoca. Până și marele Brummell compune literatură (e drept, fără vreo strălucire): un vraf de scrisori (pierdute, cele mai multe), niște poeme, ba chiar un mic tratat despre arta veșmântului. Vom cita și noi, din când În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
numit Mallarmé. În apartamentul lui din Rue de Rome sau la Valvins mai pot fi văzuți Pierre Louÿs, Edouard Dujardin sau André Gide. Li se adaugă elita dandy-lor englezi de la finele veacului, care, În buna tradiție a du-te-vino-ului Londra-Paris, fac călătorii aproape ritualice În Franța: Whistler, Symons, Merrill și, Încununare a tuturor așteptărilor, Însuși Oscar Wilde. Spre același fin-de-siècle, și alte facțiuni ale Eleganților se Întâlnesc la Paris. Unii, cum s-a văzut, gravitează În jurul lui Mallarmé. Alții nu pot trăda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și dorința de a fi folositori țărei lor nu-i răpește din vârtejul unei vieți triste și neînsemnate; ei nu speră nimic, căci nu cred În nimic și nu trăiesc decât În prezent”1. Fie că sunt ficțiuni, note de călătorie, memorii sau epistole, paginile scriitorilor români din secolul al XIX-lea care Îi introduc În scenă pe tinerii filfizoni din București ori Iași au o amprentă de neconfundat. Rareori tonul lor se Încarcă de simpatie fățișă. Confecționează descrieri neutre, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]