57,527 matches
-
Îl așteaptă tremurând de dorință pe o stradă ferită de lume. Se retrage atunci, copleșit de oprobriu, pe domeniul familiei, Împreună cu devotatul Sainte-Barbe. În 1826 Îi mor, unul după altul, fiul și mama. Din nou, un același remediu Împotriva melancoliei: călătoriile Împreună cu Sainte-Barbe În Italia, Germania, Spania. Dar În plus, de această dată, și scrisul. Nici romanul Olivier, nici celelalte proze sau piesele de teatru nu sunt Încununate Însă de succes. Dar apartamentul său din strada la Rochefoucauld 6 Îi primește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prietenii) se va dovedi providențial. Trădat de Igancy, care o seduce pe Isabela de Spania (spre a se căsători mai apoi cu ea), nefericitul Astolphe cade pradă unei depresii cumplite. Și de această dată Îl salvează patima scrisului. Notele de călătorie se transformă În două cărți de un succes copleșitor: Scrisorile din Rusia și Rusia la 1839. Apoi, ca Într-un du-te-vino al norocului și dezastrului, se simte tot mai singur, după ce, la jumătatea secolului, Îi dispar mare parte din cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
studiile la Liceul Bonaparte din Paris (viitorul Liceu Condorcet, care-l va avea ca elev și pe Marcel Proust): se Îmbarcă la 21 de ani pe un vas de război ca medic chirug, urmând cariera tatălui. Moartea acestuia Îi Întrerupe călătoria și Îi aduce nu doar o frumoasă avere, ci și o libertate de neprețuit. Tânărul Sue intră brusc, amețit de plăcere, În vârtejul vieții mondene, abandonând cariera de medic și dedicându-se scrisului. Deși nimic din ce scrie (romane de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
că numele franțuzesc al redingotei vine din engleză și că ascunde două cuvinte (riding și coat): așadar, un veșmânt pentru mersul călare. Spre finele veacului al XVIII-lea, când apare ca piesă de vestimentație, bărbații o folosesc mai mult pentru călătorii, ca În saloane redingota să intre mai târziu, În secolul al XIX-lea. Ea cucerește Însă terenul definitiv abia după 1850. Până atunci se Înfruntă pe câmpul modei hainele scurte În talie, dar cu cozi lungi de la Londra și cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
suta a optsprezecea, coconașii din Paris și le spălau În Flandra și cei din Bordeaux la Curaçao, și așa știa să vorbească de toate, cu asemănări din trecut, cu apropieri și amănunțiri fermecătoare de câte ori i se Întâmpla să povestească de călătoriile lui prin ținuturile străvechi ale Răsăritului; sau prin ostroavele pierdute ale oceanului liniștit, unde domnește primăvara veșnică”. Povestitorul proiectează peste existența „eroului” său o aură demonică: „Așa, de pildă, am Înțeles că se Îndeletnicea cu cercetări oculte Îndrăznețe, pentru cari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
la care să nu fie nimeni în preajmă. Ca să ducă corpul jos? —Poate. Deși nu ți se pare că e mai probabil să fi fost omorâtă acolo jos? Adică, să omori pe cineva și să începi după aceea o lungă călătorie pe scări, târând corpul după tine, când sunt atât de mari șansele să fii prins? Asta dacă nu a fost premeditată, bineînțeles. Cineva s-a trezit pe cap cu un cadavru și ăla a fost singurul mod în care s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mai departe. Și îmi vei citi cărțile. Și vei revedea atunci scena asta: părintele tău, în veșmânt napolitan pe galionul care-l aduce spre coasta Africii, tot mâzgălind hârtia, ca un neguțător care-și face socotelile la capătul unei lungi călătorii. Dar oare nu asta fac: ce am câștigat, ce am pierdut, ce Îi voi spune Creditorului suprem? Mi-a dat cu împrumut patruzeci de ani, pe care i-am risipit după voia peregrinărilor: înțelepciunea mea a trăit la Roma, pasiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
viilor, atunci doar lunile solare îți îngăduie să te descurci; în preajma sărbătorii de Mihrajan, de pildă, se știa că era timpul să fie culeși trandafirii târzii, cu care unele femei își împodobeau atunci pieptul. În schimb, la plecarea într-o călătorie, nu de ciclul soarelui e bine să te interesezi, ci de acela al lunii; dacă e lună plină sau lună nouă, în creștere sau în descreștere, căci doar astfel poți stabili etapele unei caravane. Acestea fiind zise, n-aș respecta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
amintire despre unchiul meu, emigrat în Berberia 1 când eu aveam abia un an, și nici despre bunica mea, plecată o dată cu el, fiul ei mai mare. Eram sigur însă că primirea lor călduroasă ne va face să dăm uitării necazurile călătoriei. Călduroasă a fost, într-adevăr, față de Salma și față de mine. În timp ce ea se pierdea cu totul, trup și lucruri, sub vălurile ample ale mamei sale, eu m-am pomenit în brațele lui Khâli, care m-a privit îndelung, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
din orașul cel mare al Constantinopolului. De îndată ce a fost astfel desemnat, unchiul meu i-a făcut o vizită sultanului din Fès, dar și lui Boabdil, obținând de la ei scrisori de recomandare și de acreditare. De fiecare dată când evoc această călătorie, mă încearcă o strângere de inimă, chiar și astăzi, deși am cunoscut de atunci ținuturile cele mai ciudate și locurile cele mai inaccesibile. Visasem dintotdeauna să cunosc Constantinopolul și, aflând că unchiul meu Khâli se va duce acolo, tropăiam de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Khâli se va duce acolo, tropăiam de nerăbdare. Suceam și învârteam pe toate fețele problema asta în minte, tot întrebându-mă dacă puteam cumva trage nădejde că, la zece ani cât aveam atunci, aș putea lua și eu parte la călătorie. Fără să mă amăgesc de unul singur, mi-am deschis inima în fața unchiului meu. Or, mare mi-a fost surpriza când mi-a zis, deschizând brațele în semn de bun venit: — Unde aș putea oare găsi un mai bun însoțitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
atât de repede încât a trebuit de mai multe ori să mă pună s-o iau de la capăt. Din păcate, m-am ales imediat cu un refuz definitiv. Poate că s-ar fi cuvenit să aștept să-i înfățișeze Khâli călătoria, în felul său. El ar fi putut lăuda grăitor avantajele unui asemenea periplu. Poate că Mohamed ar fi acceptat atunci, pentru a nu-l supăra pe unchiul meu cu care tocmai se împăcase. Mie îmi putea zice „nu“ fără s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
lăuda grăitor avantajele unui asemenea periplu. Poate că Mohamed ar fi acceptat atunci, pentru a nu-l supăra pe unchiul meu cu care tocmai se împăcase. Mie îmi putea zice „nu“ fără s-o ia pe departe. A pretextat primejdiile călătoriei, mi-a numit oameni care nu s-au mai întors niciodată, mi-a vorbit de studiile mele, pe care ar fi trebuit să le întrerup pentru a pleca. Cred totuși că adevăratul motiv era că mă simțea prea apropiat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a refuzat fie și numai să-l întâlnească. Timp de o săptămână, m-am trezit în fiecare dimineață cu ochii roșii ca focul și cu perna umedă. Ca să mă împace, unchiul mi-a jurat că îl voi însoți în viitoarea călătorie; avea să se țină de cuvânt. A sosit și ziua plecării. Khâli trebuia să se alăture unei caravane de negustori care plecau spre Oran, urmând apoi să se îmbarce. Încă din zori, granadinii au venit în număr mare să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Spre sfârșitul acelui an, s-a întors din lunga-i preumblare unchiul meu. De îndată ce au aflat vestea, andaluzii din Fès au sosit în grupuri succesive, spre a-i asculta istorisirea și a cunoaște rezultatele misiunii. A povestit în amănunt despre călătoria sa pe mare, cu teama de naufragiu și de pirați, despre cum îi apăruse Constantinopolul, despre palatul sultanului, ieniceri, drumul prin diversele ținuturi ale Orientului, Siria, Irak, Persia, Armenia, Tartaria. Destul de iute a ajuns la ce era mai important. — Pretutindeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cei mai puțin entuziaști. Când am rămas singuri, seara, am stăruit pe lângă unchiul meu: — Când crezi că ne vom întoarce? Nu a părut că pricepe ce voiam să spun: — Să ne întoarcem unde? Mi-am explicat reacția lui prin oboseala călătoriei. — La Granada, nu de asta vorbeai? S-a uitat la mine îndelung, măsurându-mă parcă, înainte de a spune cu glas încet și apăsat: — Hassan, fiule, ai împlinit acum doisprezece ani și se cuvine să-ți vorbesc ca de la bărbat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
la care țineam și pe care o băteam până începea să plângă. Era la începutul verii, într-o livadă de măslini pe drumul spre Meknès. Tatăl meu hotărâse ca eu să-l însoțesc, împreună cu Warda și cu Mariam, într-o călătorie în interiorul țării. Tot mai căuta terenuri pentru luat în arendă. Intenționa, cu ajutorul unor agronomi andaluzi pe care îi cunoștea, să dezvolte culturi care erau puțin și, mai cu seamă, prost practicate pe pământ african, mai ales dudul alb pentru creșterea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
onoarea. De jos ne ajungeau la urechi țipetele lui Mariam și rugăciunile Wardei, care o chema pe Madona în castiliană. Cu glas tremurător, Mohamed făcea, la rândul său, o făgăduială: dacă aveam să ieșim de acolo teferi, își va întrerupe călătoria spre a merge în pelerinaj în orașul Taghya, ca să aducă o ofrandă la mormântul lui wali Bu Izza, un sfânt cunoscut pentru numeroasele miracole săvârșite împotriva leilor. Nu știu dacă mai eficace a fost intervenția acestui wali sau cea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și văzând imensa mulțime care se ducea, la fel ca noi, la mormântul acelui wali, am înțeles groaza permanentă pe care le-o inspiră leii locuitorilor Africii. Aveam să-mi dau și mai bine seama de acest lucru în cursul călătoriilor mele. De câte ori, ajungând într-un sat, am văzut oamenii strânși laolaltă și, înspăimântați, pentru că o familie tocmai fusese devorată de fiarele acelea sălbatice! De câte ori, voind s-o iau pe un anume traseu, am fost întors din drum de către călăuze pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
el fusese prieten cu Zeruali, ci și pentru că legăturile proaspăt stabilite între fiul lui și Khâli ne lăsau să tragem mare nădejde. ANUL CARAVANEI 910 de la hegira (14 iunie 1504 3 iunie 1505) Anul acela a fost anul primei mele călătorii importante, care avea să mă conducă, prin Atlas, Segelmesse și Numidia, spre întinderea sahariană, apoi spre Tombuctu, misterioasa cetate din ținutul negrilor. Khâli primise însărcinare de la noul sultan din Fès să ducă un mesaj puternicului suveran al Sudanului, Askia Mohamed
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
gând să se opună. Caravana pornise la drum în primele zile răcoroase ale toamnei, cu două sute de animale care duceau în spate oameni, merinde și daruri. Eram însoțiți de gărzi călărind pe cămile, care să ne apere de-a lungul călătoriei, și de călăreți pe cai, care aveau să facă la porțile Saharei cale-ntoarsă. Mai era nevoie de conducători de cămile și de călăuze experimentate, cât și de slugi în număr suficient de mare pentru ca solia să pară importantă în ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de slugi în număr suficient de mare pentru ca solia să pară importantă în ochii gazdelor. Cortegiului oficial i se alăturaseră, după ce îi ceruseră voie unchiului meu, mai mulți neguțători cu mărfurile lor, înțelegând să profite atât de protecția regală în timpul călătoriei, cât și de tratamentul privilegiat de care cu siguranță urma să avem parte la Tombuctu. Pregătirile fuseseră prea minuțioase, prea lungi după părerea mea. În ultimele zile, nu mai izbuteam nici să dorm, nici să citesc, nu mai respiram decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
șerpi circulă printre case, la fel de blânzi și familiari ca pisicile sau cățeii. Când cineva începe să mănânce, șerpii se adună în jurul lui pentru a prinde frimiturile de pâine, precum și alte alimente ce li se lasă. În a treia săptămână a călătoriei noastre, am coborât munții Ziz, trecând prin nenumărate grădini de palmieri cu delicioase fructe delicate și îndreptându-ne spre câmpia unde se află Segelmesse. Sau mai curând, ar trebui să spun, unde se afla acest oraș atât de admirat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
la întoarcerea lui de la Tombuctu, fata va fi deja la ea acasă. Unchiul îi mulțumise călduros și-mi dăduse vestea. Hotărâsem atunci să mă duc pentru întâia oară în „cartier“ pentru a-i transmite lui Mariam făgăduiala monarhului, precum și vestea călătoriei mele. N-o mai văzusem de un an, din exces de afecțiune, dar și din lașitate. Ea n-a rostit nici un cuvânt de reproș. Mi-a zâmbit de parcă abia ne despărțiserăm, mi-a cerut vești despre studiile mele; mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
fiu nevoit să-i alin durerea, fie și de la distanță, dat fiind firul de apă dintre noi. I-am vestit trimufător făgăduiala suveranului. A reacționat exact atât cât era necesar ca să nu mă jignească. I-am vorbit de plecarea în călătorie, iar ea s-a prefăcut entuziasmată, fără să știu dacă o făcea din bucurie subită sau în bătaie de joc. Firul acela de apă pe care un om viguros l-ar fi putut trece din doi pași mi se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]