57,527 matches
-
sau o doză de cochetărie feminină din pricină că nu dorea să se dea bătută de la prima Încercare a lui, și lăsă să treacă o vreme, fiind sigur de sentimentele amîndurora. Mare Îi fu mirarea prin urmare cînd, Întorcîndu-se dintr-o scurtă călătorie de afaceri, Carmen Ibarra Îi comunică cu absolută dezinvoltură și naturalețe: - Contele de Rioseco m-a invitat să-i văd hacienda din Sevilla și am acceptat... Plecăm mîine. În pofida vastei sale experiențe cu femeile și a unui aplomb recunoscut care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
simt eu sau de ce gîndesc... - N-ai de ce să gîndești sau să simți ceva... Contele Îmi e prieten, iar eu Îl Însoțesc pentru că mi se pare plăcut, interesant și amuzant - Îl cercetă nu fără uimire. Dar ce găsești nepotrivit la călătoria asta? - Îl cunosc pe contele de Rioseco, veni răspunsul. Ăsta se culcă și cu nevasta prietenului său, ba chiar și cu prietenul său, iar casa lui e faimoasă pentru orgiile pe care le organizează... - Știu, admise ea. Dar asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
era valabilă. Totul se Întoarse la normal și redeveni frumos și pasional, norii cei negri din trecut fură dați uitării, pînă cînd, cu cincisprezece zile Înainte de nuntă, ea Îl anunță, pe neașteptate, că fusese invitată de către conte Într-o nouă călătorie și că urma să plece. Cavalerul de Arriaga nu spuse nimic de data asta. Porunci să-i fie Înhămată trăsura și porni Într-un lung periplu prin Europa, ca să moară la Florența, În vara următoare, victimă a ciumei. Carmen de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
libertate. Singură În grădina părăsită - sora ei se recăsătorise și locuia acum În Latacunga -, trecea Încă o dată În revistă amintirile, evocînd chipurile bărbaților pe care-i iubise și Întorcîndu-se la zilele fericite din hacienda de lîngă Cotopaxi sau la frumoasa călătorie pe care o făcuse cu Germán de Arriaga În primăvara cînd căutau capela ascunsă În care voiau să se căsătorească. Toată acea fericire rămăsese pentru totdeauna În umbră și ea știa asta, dar Încă nu era În stare să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Împotrivă, convinsă că acea femeie aducea nefericire bărbaților care se apropiau de ea și doritoare să păstreze aparențele, căci Diego Ojeda era Însurat, deși se despărțise de ani se zile de soția lui. Într-una din acele vizite, vorbi despre călătoria pe care voia să o facă În arhipelagul Insulelor Vrăjite și despre intenția de a se stabili acolo, deschizînd pe insula Indefatigable o fabrică pentru exploatarea prețiosului ulei de broască-țestoasă. - În Galápagos voi Întemeia un imperiu pentru tine, dacă mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Ojeda, Întotdeauna curtenitor, nu se hotărîse nici măcar să-i atingă mîna. O dorea cu Înflăcărare, Însă la fel de mult Își dorea ca ea să fie cea care hotărăște ziua și ora În care să i se dăruiască... Avură parte de o călătorie de neuitat, În ciuda lipsei de spațiu, Încărcați pînă la refuz cum erau cu tot ce avea să le trebuiască pe insule, cu o mare liniștită, cum era de obicei la acele latitudini, și În absența aproape totală a vîntului, Împinși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
ceea ce ar fi putut fi considerat un jurnal. Îl luă. Două treimi din el erau scrise În franceză, limbă pe care ea nu o Înțelegea mai deloc, și din pricina asta deduse, nu fără efort, că era vorba despre Însemnările de călătorie și experiențele personale ale unui marinar. Mai Încolo, aproape spre final, caligrafia măruntă și Îngrijită făcea loc unui scris mare și grosolan, care contrasta violent cu cel dintîi. Prima propoziție, În spaniolă, dar scrisă cu o ortografie oribilă și greu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
că acolo și nicăieri În altă parte trebuia să facă dragoste cu Ojeda pentru prima oară. Acolo, În locul În care o aștepta fiara. Nu-și dăduse seama În acel moment că era același glas care Îi poruncise să plece În călătorie Împreună cu contele de Rioseco sau, cu mult mai multă vreme În urmă, să facă dragoste cu vărul Roberto. Însă acum da, singură În peșteră, recunoștea timbrul acelui glas, care nu era, cum crezuse ea mereu, vocea care o Împingea spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
de la un pol la altul. Nu era prima oară cînd o orcă ataca o navă, o scufunda și Îi devora pe membrii echipajului și, cu toate că era improbabilă, aceasta a fost singura explicație logică a misterioasei dispariții a navei. CÎnd, În timpul călătoriei de Întoarcere, velierul trecu la o aruncătură de băț de țămul Înalt al Insulei Hood, nimeni de la bord nu Își putea imagina că acolo, Într-o peșteră ascunsă de pe acel perete de piatră, se afla Închisă, legată cu un lanț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Începură să aibă, de asemenea, lungi conversații În care Îi vorbi despre viața lui, despre anii amari În care fusese harponier pe baleniere urît mirositoare și despre locurile Îndepărtate și stranii pe care le vizitase de-a lungul multelor sale călătorii. Dar mai cu seamă și mai mult decît despre sine Îi plăcea să-i vorbească despre cărțile pe care le citise, și Îi plăcea să afle despre ea, Încercînd să obțină confirmări cu privire la anumite lucruri de pe uscat sau despre comportamente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
o jumătate de oră, timp În care prora rapidă a frumoasei nave tăie cu eleganță apa, Îndreptîndu-se spre stînca sălbatică ce Începea să se contureze clar, pe măsură ce ziua punea stăpînire pe lume. Se simțea fericit și Împlinit. Era prima lui călătorie ca ofițer și avusese norocul de a o face la bordul unui vapor curat și curajos, pentru care era totuna să Înfrunte trufaș Înfricoșătoarele valuri de la Capul Horn și să alunece cu suavitate pe apele liniștite ale Pacificului. Era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
clipă, din pîntecele cald al mamei Într-o mare călduță, unde avea să se scufunde pentru totdeauna, fără să știe măcar că ajunsese pentru o clipă să respire. Avea să treacă dintr-un nimic Într-altul, evitînd În același timp o călătorie Îndelungată prin durere, pentru a ajunge, la sfîrșit, În același punct. Ce sens avea să accepte dinainte un calvar atît de amar ca al lui, cînd avea profunda convingere că nu exista o viață după moarte care să compenseze o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
și să așteptați să vină cineva să vă salveze... Așa o să fim mai liniștiți. Ea nu spuse nimic, pentru că știa că era zadarnic să protesteze. Se lăsă legată, Închise ochii și Încercă să adoarmă și să uite că tocmai Începuse călătoria cea mai dantescă pe care și-ar fi putut-o Închipui vreodată. CÎt despre Oberlus, se mulțumi să caute pe cer steaua care trebuia să-i călăuzească pe timpul nopții. Cea mai mare parte din viață și-o petrecuse În felul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
-i călăuzească pe timpul nopții. Cea mai mare parte din viață și-o petrecuse În felul acela: În aer liber, pe coverta unui vas, iar stelele fuseseră Întotdeauna tovarășele și prietenele lui. Nu-i era teamă de mare, de noapte, de călătoriile lungi. Nu-i era teamă de nimic, În adîncul ființei sale se simțea fericit că putea naviga din nou și mîndru de capacitatea lui de a Înfrunta lumea și de a-și bate Încă o dată joc de urmăritorii lui. Înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
apei de-a lungul trupului, care i-ar fi Îngăduit să uite, fie și pentru numai cîteva clipe, Înspăimîntătoarea monotonie de a sta așezată, ore și zile Întregi, la prova unei bărci care nu Înaintase nici un metru În acea absurdă călătorie În care o ființă de coșmar Îi conducea dinspre nicăieri spre niciunde. Se gîndi să se Îndepărteze, să Îngăduie acelui curent suav să o Îndepărteze de ambarcațiune foarte Încet, pînă cînd marea cea mare, marea cea leneșă, avea s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Dacă mergem așa, În cîteva zile trecem de jumătatea drumului... Ea lăsă să-i scape un oftat răgușit: - Jumătatea drumului! exclamă ea. Dumnezeule milostiv! Prostul Knut, vlăguit, Își pierdu și puțina judecată care-i rămăsese după a patra săptămînă de călătorie, cînd hrana se Împuținase și era limpede că În acea mare foarte adîncă și liniștită peștii nu se ridicau la suprafață, oricîte feluri de momeală ar fi Încercat să le dea cei de la bord. Norvegianul Începu subit să cînte Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
sunt doar încântat că am făcut o grăsană să zâmbească. Asta o făcu pe Judy să chicotească și mai tare, iar Ben i se alătură. — Ești ciudat rău, tată, îmi zise, rânjindu-mi peste masă. E ca un fel de călătorie a lui Pygmalion, sau așa ceva. Ce naiba speri să obții? Am ca scop să comunic cu cineva mai puțin privilegiat decât dragul de tine, iubitul meu fiu. Provocarea mea, am continuat eu, în vreme ce râdeam mai tare ca oricând, este să creez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
n-ar fi putut determina reacția ciudată de dimineață a fiului meu, legând instinctiv și instantaneu referirea lui la „seara trecută“ de misterul șosetelor și pantofilor mei. Când eram copil, fusesem un somnambul frecvent și aventuros, trezit adesea la jumătatea călătoriei de o mamă anxioasă, pentru a se regăsi, terifiat, în alt loc decât în căldura și siguranța propriului dormitor. Niciodată nu îmi aminteam plimbarea în sine, iar mai târziu mi-am putut reaminti doar momentul șocant al revenirii la conștiență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
inimă ca tine. Am fost binecuvântată să cunosc în persoană mulți din îngerii mei, da’ tu ești preferata mea, deși suntem doar amice prin scrisori. Ai fost o parte foarte mare din viața mea în ultimu’ an de când am început călătoria asta și încercarea asta să fiu o ființă umană mai bună și mai sănătoasă. Și vreau doar să spun: Mulțumesc că ai fost acolo!!! Mă rog pentru tine, iubito, să poți ajunge la destinație, la ODS, așa cum am ajuns eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
cu celălalt. Dar nu aveam habar cum stau lucrurile până nu am preluat apelul de la biroul tatei în dimineața aceea; stăteam pe canapea și mă uitam la Neighbours, gândindu-mă că ar trebui să încep să pun la cale celebra călătorie în străinătate în care tot zic că plec, când a sunat telefonul. Era David maimuțoiul, Stevenson, funcționarul de la cameră de la tata sau ce-o fi. Era ciudat să-l aud întrebând unde e tata - ca o imagine din oglindă sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
bunul-simț și de nevoia instinctivă de a păstra deschise toate canalele către Stacey, așa că i-am zâmbit vag în loc de asta. Am ezitat o clipă înainte să-i răspund, dar am conchis că odată ajuns atât de departe în cadrul extraordinarei mele călătorii n-aș câștiga nimic invocând vreun motiv jalnic pentru prezența mea. Într-adevăr, șansele mele de a progresa ar fi putut fi îmbunătățite dacă recunoașteam motivul într-adevăr jalnic al prezenței mele. — Mda - așa e, am zâmbit eu, apucându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
la mijloc, să nu mai intre vântu’ înghețat. Burnița un pic și m-am gândit că am ghinion c-o să-nceapă imediat să plouă, până să ies din metrou pe partea cealaltă avea să plouă cu găleata și gândul la călătorie era de-a dreptul deprimant oricum. Chiar și după ce cobor la metrou e oribil: mereu trebuie s-aștept să deschidă poarta de lângă locurile pe lângă care-ar trebui să treci. Tre’ să stau acolo și să mă uit cum toți oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
scumpo! Ce faaci? Oau - mi-e tare dor de tine. Nu că ne-am distrat??? Fată rea ce ești! Bine, m-am întors iar la muncă acuma și spectacolu’ merge minunat. Le-am zis la toți și la toate de călătoria mea britanică și-s așaaaaaa geloși!! Mi-am pus ținuta aia drăguță pe care m-ai pus să mi-o iau de la British Home Shops (e corect?) la o petrecere care-a dat-o zilele trecute prietenu’ meu Gavin și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
evitând, pe cât posibil, să îl îndoi sau să marchez suprafața. Aveam la îndemână și celelalte instrumente: mi-am băgat mâna în buzunar după bucățile rupte din lama de ras și după cercel, care era murdar și un pic pufos din pricina călătoriei din ultimele zile în haina mea uzată, dar încă lesne de identificat ca fiind al ei. Cu degetul mijlociu mi-am cufundat cu atenție prada în borcan, iar cercelul ieftin sclipi o clipă pe suprafață înainte să fie împins adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de după-amiaza (cumva pare mult mai ușor să ne simțim adevărați când suntem plecați de acasă), am observat cum se uită la copiii mici cu un aer de tristețe teribilă. Acum Ben și Sally sunt amândoi plecați, desigur, fiecare în călătoria sa, dar jur că văd ceva mai mult decât simpla nostalgie după copiii noștri în felul în care privește în landouri sau se uită la micuții din cărucioare. De parcă l-ar face să se simtă deosebit de vinovat. De asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]