7,345 matches
-
răi, care nu munceau dar trăiau foarte bine, și pe de alta muncitorii și țăranii, care munceau din zori și până-n noapte, dar tot ce munceau le luau moșierii și fabricanții. Aceștia din urmă erau foarte grași, pe când ceilalți erau desenați musculoși, îndîrjiți, dar cam costelivi. Bineînțeles, dacă n-aveau ce mânca... Într-o compunere, Mircea îi prezentase pe copiii muncitorilor de pe-atunci așa cum și-i închipuise el: zdrențăroși, murdari, jucîndu-se prin noroaie în fața unor cocioabe prăpădite. Dar nu fusese
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
descreierații. Cel mai rău fusese Hitler, cu părul lui lins și mustăcioara obraznică. În cartea, de citire a lui Mircea mai mulți scriitori care aveau portrete fuseseră transformați în Hitleri. Un semn îngrozitor era zvastica. Numai cei mai răi copii desenau cîte-o zvastică pe tablă, cu creta, dar și ei o ștergeau imediat, speriați parcă de curajul lor. "Tovarășa, cutare a desenat o zvastică pe tablă!", se mai trezea cîte-o pârâcioasă la-nceput, dar pârele astea încetaseră repede, căci învățătoarea se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mulți scriitori care aveau portrete fuseseră transformați în Hitleri. Un semn îngrozitor era zvastica. Numai cei mai răi copii desenau cîte-o zvastică pe tablă, cu creta, dar și ei o ștergeau imediat, speriați parcă de curajul lor. "Tovarășa, cutare a desenat o zvastică pe tablă!", se mai trezea cîte-o pârâcioasă la-nceput, dar pârele astea încetaseră repede, căci învățătoarea se apuca să țipe și la fată, ca și când numai pronunțarea cuvîn-tului ar fi murdărit-o și pe ea. La fel făcea tovarășa
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
când tovarășa, la lecția despre Eminescu Și Ion Creangă, întrebase copiii dacă mai puteau da exemple de niari prietenii, Mircea stârnise râsul tuturor spunând "Danieluța și Așchiuță", pe când Pena spusese "Oreste și Pilade" și fusese foarte lăudată. Când avuseseră de desenat o fântână cu cumpănă, nici un copil nu știuse s-o facă, așa că tovarășa o scosese la tablă pe Pena Cornelia, care o desenase grozav, în așa fel că puteai vedea și ovalul de deasupra, dar și partea laterală. Ce să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spunând "Danieluța și Așchiuță", pe când Pena spusese "Oreste și Pilade" și fusese foarte lăudată. Când avuseseră de desenat o fântână cu cumpănă, nici un copil nu știuse s-o facă, așa că tovarășa o scosese la tablă pe Pena Cornelia, care o desenase grozav, în așa fel că puteai vedea și ovalul de deasupra, dar și partea laterală. Ce să mai vorbim de muzică! Pena dirija perfect, cu mișcări de aripi leneșe, până și măsurile de patru timpi, pe când Mircea... Nici măcar "Melc, melc
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
versuri din poezii, dar mai ales porcării. Pe banca lui Mircea scria la margine, unde erau scobiturile pentru pus călimara, SUGEO. Degeaba-ncercase să răzuie cuvîntu-ăsta cu lama, că școlarul dintr-a șasea îl făcea mereu la loc. Mai erau desenate și prințese, cu carioca, așa cum le făceau fetele: în loc de nasuri aveau două punctișoare iar pe cap, deasupra părului buclat, purtau o coroniță cu trei vârfuri. Mircea făcuse și el pe banca lui un pistol de cow-boy. La closet era același
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tâmplărie. Săracele femeile de serviciu nu mai pridideau să șteargă porcăriile, că apăreau mereu altele și altele. Era de parcă Jean de la blocul lui Mircea (care însă nici nu învăța la școala aceea) ar fi avut o sută de mâini ca să deseneze în toate cabinele aceleași siluete de pești zâmbăreți, cu două rotocoale mari, păroase, la coadă. Mai scria cu pixul și poezii, cu litere de tipar strâmbe, abia puteai să le deslușești. Una dintre ele îi intrase atât de bine-n
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vreun băiat țipau toate și-l dădeau afară. Mircea intrase o dată acolo din greșeală, când nu cunoștea încă bine împrejurimile clasei. Din fericire, nu fusese nimeni înăuntru, și closetul arăta exact ca al băieților, doar că pe pereți nu era desenat sau scris nimic, erau albi și curați. Când ieși, lipindu-se de perete ca să fie cât mai departe de Porumbel, lui Mircea nu-i veni să creadă când se auzi strigat. Nu mai avusese de-a face cu golanii. O
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din fața Aleii Circului, între urșii pe monociclu și acrobatele cu pulpe groase, în ciorapi de plasă, primul nume de atracție dintr-o lungă listă era al acestui Yoga Omul Șarpe, scris cu litere mari și groase. Yoga era și el desenat în afiș: își ținea picioarele după cap și stătea în mâini, semănând cu un fel de păianjen strâns ghem. Pe cap avea un turban cu o piatră mare, strălucitoare, în frunte, un cristal cât cel pe care Mircea-l găsise
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Nebunul, Jean... Cei mai proști erau Simfonia și Lumpă. Urmau apoi fetele, care nu prea contau. Ele nu făceau decât să cânte la nesfârșit "Zăresc trei prinți călare", să alerge-n cerc la " Printre munți și printre văi" și să deseneze pe asfalt sau pe poarta morii prințese colorate, cu coronițe și rochii ca niște clopote, de sub care ieșeau vârfurile ascuțite ale pantofilor. Când le făceau tocuri, le desenau atât de caraghios, încît părea că bietele prințese merg doar pe tocuri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să alerge-n cerc la " Printre munți și printre văi" și să deseneze pe asfalt sau pe poarta morii prințese colorate, cu coronițe și rochii ca niște clopote, de sub care ieșeau vârfurile ascuțite ale pantofilor. Când le făceau tocuri, le desenau atât de caraghios, încît părea că bietele prințese merg doar pe tocuri, cu tălpile-n aer, ca pe catalige. Băieții se mai uitau cui îi dădeau țâțele sau ce fund are Silvia, ce bulane are Iolanda... De Mona, sora lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
luptă, pentru țară mori,/ Și-ți va fi mormântul coronat cu flori." Mircea era foarte bătrân, dar tot se mai lupta cu dușmanii în fruntea oștii sale. Se luptase cu Baiazid. Tatăl băiatului îl chemase o dată-n sufragerie și-i desenase ceva pe o coală. "Ei, ia zi, ce-nseam-nă asta?" Erau o baie, un zid, o poartă și-un fes. "Baia-zid poar-tă-fes", îi silabisise el, și Mircișor rămase uimit că se pot face cuvinte și propoziții din desene. Doar că tatăl
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un zid, o poartă și-un fes. "Baia-zid poar-tă-fes", îi silabisise el, și Mircișor rămase uimit că se pot face cuvinte și propoziții din desene. Doar că tatăl lui întrecuse apoi măsura. Da' ia zi, aici ce-am scris?" Și desenă ceva ce nici nu se putea înțelege, căci nu știuse să facă o șuncă și un cat, adică un etaj. Doar lampa și patul le făcuse bine. "Șuncă-cat, lampă-pat!", ar fi vrut tatăl să zică Mircea, dar nu-i ieșise
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mânecile cămeșii de borangic, odihnea un bătrân de o frumusețe și-o măreție fără de seamăn. Parul alb ca lîna-i cădea pe umeri, amestecîndu-se cu barba ce picura în fuioare de-argint până la brâu. Pe fața smeadă, între sprâncenele încruntate, se desena un mare Omega melancolic, zugrăvit parcă de-o pensulă subțire. Ochii-i erau albaștri de parcă-ar fi fost încrustați cu două peruzele străvezii. Pe piept, deasupra bărbii de patriarh, ținea deschis un ceaslov ferecat în argint, cu filele unsuroase acoperite
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
munții vor fi coborâți și toate văile vor fi înălțate", așa încît lumea să devină din nou lizibilă. Pîn-atunci nu avea altceva de făcut decât să se-mbete, cu gâtul lui frânt de cine știe ce pliu al coalei pe care era desenat, cu organele delabrate, cu ficatul martirizat, cu fiecare deget răsucit în altă direcție (cute ale spațiului, cute ale minții), cu fiecare lacrimă și fiecare urdoare și fiecare sclipire a irișilor lui albaștri rătăcite în alte epoci sau pierdute la parseci
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
față, într-un cerc îngust de foc purpuriu, pe când restul sălii se cufundă-n întuneric. Yoghinul îl privea pe băiat cu ochii lui care nu știau să se mire, cu fața lui ce uitase mimica omenească. Mircea se simțea ca desenat într-o bandă cu eroi legendari, încă nu îi venea să creadă. Ridicase capul și-l privea pe indian drept în față, fascinat de cerceii lui spiralați, de zâmbetul lui cu buze încălecate, neadresat copilului și nici altcuiva. Ce avea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe ele un costum transparent prin care nu se vede nimic. "Cum, bă, transparent prin care nu se vede nimic?" întrebase nedumerit Luci. "Păi simplu. Tu crezi că Angelica era chiar așa, in curul gol? Băi prostule, curul ăla e desenat pe costum, nu e al ei. Și țâțele, și flocii, tot. N-au voie să apară chiar în pielea goală!" Și-au tot trăncănit după aia despre cât le-or plăti ca să apară așa în filme. În oraș erau filme
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
săgeată chiar în mijlocul țintei: ia să te văd ce faci acum? Dar "Roaben" trăsese și el direct în săgeata șerifului, o despicase toată și intrase tot în centrul țintei. Sfântul însă era mult mai palpitant. Toți copiii știau să-l deseneze, era plin peste tot de omulețul cu un cerc deasupra capului. Cântecul era cam așa: "Tanana - tanana - ta!" O vreme încercaseră să dea alt serial, "Baronul", dar ăsta era un tăntălău ce nu s-a mai pomenit. De obicei îl
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca pe orice cerșetor sau student fără parale. Nu simpla nemișcare îți dădea dreptul (exorbitant) de-a fi numit om-statuie, căci nu există artă unde nu există spectacol. A sta imobil echivala, în arta statuilor vii, cu a ști să desenezi literele în arta literaturii. Ce distanță de la caietul de clasă primară la epopee, romane și utopii! Profesioniști mediocri, pierduți în mulțime și fără ambiții, erau cei care, de asemenea lipsiți de orice recuzită și machiaj, se străduiau, pe mica lor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lui derizorii și exuberante, pe Spuistraatul cu discrete localuri pentru homosexuali. Îi întîlneai, serile, chiar pe vreun pod, sub felinar: Venus de marmură cu o amforă-n mâini, un faun obscen, o gheișă cu fața vopsită în alb și trăsăturile desenate cu tuș ca pe o coajă de ou. Sau, în plină zi, cu cer schimbător, cu violente încăierări între lumină și mohoreală (nu vă place clima amsterdameză? așteptați un sfert de oră și-o să se schimbe, spunea o glumă), îi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și pânză de păianjen. Razele ascuțite ale lunii pătrundeau prin tencuiala lor. Vedeai, prin ziduri, zone mai întunecate: mobilele masive; vedeai umbre mișcîndu-se: cei dinăuntru. Era ca și cum ai fi privit prin carnea hialină a unui crustaceu. Ferestrele și porțile păreau desenate de curând, neuscate încă, pe fațadele palide. Și așa și erau. Tânărul își înăbuși vertijul și frica și atinse cu degetul scândura cafenie a unei uși. Nu era nici o scândură. Culoarea se-ntindea pe mătasea inefabilă a peretelui. Nu era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mânca decât când era prea slăbit ca să mai refuze tetina. Până la urmă mama lăsă baltă serviciul și rămase acasă, în cămăruța cu ciment pe jos din curtea lui Ma'am Catana, ca să stea toată ziua cu băiatul ei, să-i deseneze și să-i arate pe poze, să-i spună "Un pitic tare mic" și "Păsărică albă-n cioc" și să-l așeze-ntre perne "ca boierii". Îi cumpără lapte proaspăt de la un vecin care avea vacă și îl îndopă cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
își găsește, astfel, analogii în zona sintactică și secvențială cu care vorbim și socotim, iar enigma încremenită și hohstică a viitorului seamănă ca doi gemeni cu zona tarkovskiană, mistică și adâncă a părții drepte a minții noastre, cea cu care desenăm, cântăm, înjurăm și ne rugăm. Primii ani de copilărie sânt capul ciudat, vârât în lumea noastră, al unei ființe prelungi, al cărei torace e adolescența, pântecul - maturitatea, și care diminuează într-o coadă tot mai îngustă, în fiecare clipă a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zi pe creanga ei înnegrită. Lobii frontali ne sânt plini de linii punctate, duse în prelungirea fermelor contururi ale memoriei. Linii punctate ce asigură și înșală, linii ale dorinței, ale omenescului, linii nu ale lumii, ci ale noastre, prin care desenăm viitorul după chipul și asemănarea noastră, îl desenăm pe mâine în culori mai strălucitoare decât a avut ieri, desenăm trupului nostru o piele mai fină, soarelui nostru raze galbene și triunghiulare. N-avem culori pentru nenorocire, nu știm să pictăm
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sânt plini de linii punctate, duse în prelungirea fermelor contururi ale memoriei. Linii punctate ce asigură și înșală, linii ale dorinței, ale omenescului, linii nu ale lumii, ci ale noastre, prin care desenăm viitorul după chipul și asemănarea noastră, îl desenăm pe mâine în culori mai strălucitoare decât a avut ieri, desenăm trupului nostru o piele mai fină, soarelui nostru raze galbene și triunghiulare. N-avem culori pentru nenorocire, nu știm să pictăm realist catastrofa, sîntem orbi la lumina de fiară
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]