8,226 matches
-
să se ridice la Înălțimea paginii 22... ...Dar iată că Începe. Desdemona, plângând, Își dă jos corsetul, Îl Împăturește și Îl pune Înapoi În lada de zestre. Se aruncă pe pat - pe patul lui Lefty - și continuă să plângă. Perna miroase a pomada lui de lămâie și ea o adulmecă printre suspine... ...până când, amețită de narcoza plânsului, adoarme. Visează visul pe care l-a tot avut În ultima vreme. În vis totul e ca pe vremuri. Ea și Lefty sunt din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
electrica, ventilatie et confortu cel mai mare“), călătorise o dată pe lună Între Trieste și New York. Acum lumina electrică funcționa numai la clasa Întâi și chiar și acolo sporadic. Balustradele de fier erau ruginite. Fumul din coș murdărise steagul grecesc. Vaporul mirosea a cârpe vechi de spălat pe jos și a o Întreagă istorie de vome. Lefty Încă nu se ținea bine pe picioare. Se tot sprijinea de balustradă. Rămase un timp, cât era nevoie, lângă lanțul despărțitor apoi, traversă la babord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În coșul de gunoi. Desdemona se pregătea să protesteze, dar Lina o opri dintr-o privire. (Și observați cum Desdemona Începuse să strâmbe din nas. În ultimele două zile simțul mirosului Îi devenise incredibil de ascuțit. Mâncărurile Încep să-i miroasă ciudat: brânza feta a șosete murdare, măslinele a căcăreze de capră.) ― Cât de des faceți baie, domnule Stephanides? Întrebă cel Înalt. ― În fiecare zi, domnule. ― Cât de des vă spălați pe dinți? ― În fiecare zi, domnule. ― Cu ce? ― Cu bicarbonat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
săptămâni se Învelește În cearșafuri ca un vierme de mătase. Cearșafurile se ridică și coboară, dezvăluindu-i chipul extenuat, euforic, resemnat, nerăbdător. I se deschid ochii. Strigă. Lina Își Înfășura picioarele În jambiere ca să nu facă varice. Îngrijorată că-i mirosea urât gura, ținea pe noptieră o cutie cu bomboane de mentă. Se cântărea În fiecare dimineață, mușcându-și buza de jos. Îi plăcea silueta mai nurlie pe care o căpătase, dar Își făcea griji pentru consecințe. ― Sânii mei n-or
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mea. Desdemona și Sourmelina rămaseră la etaj, unde creșteau copiii. Ceea ce Însemna, practic, că Desdemona Îi lua din pat dimineața, Îi hrănea, Îi spăla pe față și le schimba scutecele Înainte de a-i prezenta Sourmelinei, care deja primea musafiri, Încă mirosind de la feliile de castravete pe care și le punea pe pleoape În timpul nopții. La vederea Theodorei, Sourmelina Își deschidea brațele și fredona: ― Chryso fili! Și Își smulgea comoara de fetiță de la Desdemona, acoperindu-i fața cu sărutări. Tot restul dimineții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ce lăsase pe trupul lui Tessie. Avea conformația delicată, ca și el. Părul, deși mătăsos, Îi era negru, ca al lui. Când nu Îl spăla suficient de des, devenea gras și, adulmecându-și perna, fata se gândea: ― Poate că așa mirosea tatăl meu. Pe timpul iernii făcea herpesuri (pentru care Zizmo luase vitamina C). Dar Tessie avea pielea albă și se ardea ușor de la soare. De când Își amintea Milton, Tessie fusese mereu la ei prin casă, purtând costumațiile severe, bisericoase, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
reculul. Cinematograful e plin doar pe jumătate, În cea mai mare parte cu femei tinere, ca ea. Și ele se Înfruptă cu dulciuri din motive sentimentale; și ele caută În pelicula granulată a buletinului de știri chipuri de logodnici. Aerul miroase a acadele și a parfum și a țigara pe care o fumează plasatorul În hol. În cea mai mare parte a timpului războiul e un eveniment abstract, care se Întâmplă În altă parte. Numai aici, preț de patru sau cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pierduse strălucirea. Vechea piele de zebră, pe care Încă o mai avea pe perete, se uscase și crăpase. Fumul de țigară Înnegrise romburile tavanului de tablă. De-a lungul anilor, Casa Zebrei absorbise emanațiile clienților permanenți din industria auto. Locul mirosea de la berea și loțiunile lor capilare, de la suferința lor pontată, de la nervii uzați, de la sindicalismul lor. Și cartierul se schimba. În 1933, când deschisese bunicul meu barul, zona era populată de albi din clasa de mijloc. Acum devenea din ce În ce mai săracă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
N-a fost niciodată la Koza Han. Mediul și-a spus deja cuvântul În privința lui. Are privirea tiranică, preocupată de sine, a copiilor americani... Și acum intră În cadru doi câini care țopăie. Rufus și Willis, boxerii noștri. Rufus Îmi miroase scutecul și, cu o sincronizare perfectă și comică, se așază pe mine. Mai târziu va mușca pe cineva și ambii câini vor fi dați. Apare mama, gonindu-l pe Rufus... și iată-mă din nou pe mine. Mă ridic și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
nu mai simtă iritarea dintre picioare și reziduurile de la bărbați, de care nu se mai pot descotorosi, oricât de tare s-ar parfuma. Nu e ușor să rămâi curat pe străzi și la ora asta fiecare dintre aceste tinere deja miroase În locurile care contează ca o brânză franțuzească moale, foarte matură... Sunt amorțite și În privința gândurilor la copiii lăsați acasă, bebeluși de șase luni cu răceli crunte, care dorm În pătuțuri uzate, molfăind suzete și respirând cu greu... imune la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să-mi asculte inima, mi se oferea o viziune aeriană a Galapagosului de cruste de pe creștetul său chel. (Arhipelagul Își schimba poziția an de an pe globul țestei sale, ca În deriva continentelor, dar nu se vindeca niciodată.) Doctorul Philobosian mirosea ca o canapea veche: a ulei de păr, a supă vărsată și a moțăieli neprogramate. Diploma lui În Medicină arăta de parcă ar fi fost scrisă pe pergament. Nu m-aș fi mirat dacă, pentru a trata febra, doctorul Phil ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
hochei se apropia? Cam tot ce putea simboliza o minge de hochei pe iarbă. Hocheiul pe iarbă, acel joc din Noua Anglie, moștenit de la vechea Anglie, ca toate celelalte lucruri din școala noastră. Clădirea și culoarele ei lungi, cu ecou, mirosind a biserică, ferestrele plumbuite, Întunecimea gotică. Manualele bej de latină. Ceaiurile de după-amiază. Reverențele echipei noastre de tenis. Stofele corpului profesoral și programa școlară Însăși, care Începea, elenic, byronian, cu Homer, și apoi sărea direct la Chaucer, continuând cu Shakespeare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Daisy rozalii stăteau În picioare Într-un păhărel, lângă un spray de șampon instant Psssssst. Un tub de cremă de buze Dr. Pepper, care avea același gust ca băutura răcoritoare respectivă, se pupa cu o sticlă de „Mm, părul tău miroase grozav“. Balsamul meu de păr Breck pentru Volum Îmi promitea să mă facă „fata cu părul Acela“ (de parcă n-aș fi fost deja). Acum trecem la produsele de cosmetică: Setul Epi* Fără Acnee; ondulatorul de păr Crazy Curl; o cutie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În culorile curcubeului. Ce mai era? A, da: fratele meu Încetase să folosească deodorant. ― Puți! am obiectat eu Într-o zi, când stăteam lângă el În camera cu televizorul. Capitolul Unsprezece ridică firav din umeri. ― Sunt om, spuse el. Așa miros oamenii. ― Atunci oamenii put. ― Ți se pare că put, Meg? ― Nici pomeneală. Și-i adulmecă subsuoara. ― Mă excită. ― Ce-ar fi să vă cărați de aici? Eu chiar urmăresc emisiunea asta. ― Auzi, iubito, surioara mea vrea s-o ștergem. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
acum a ajuns să-mi placă oarecum gustul. Zâmbi. Am zâmbit și eu. Apoi scurt, de probă, am râs Împreună. ― Nu-i așa de rău ca mestecatul părului, am reluat eu. ― Cum așa? ― Pentru că atunci când Îți mesteci părul, Începe să miroasă a ce-ai mâncat la prânz. Făcu o mutră și spuse: ― Push! La școală ne-am fi simțit ciudat vorbind Împreună, dar aici nu ne vedea nimeni. Într-un cadru mai larg, În lumea de-afară, eram mai degrabă asemănătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
năravuri de om bătrân, acele nevoi grosolane, adulte, și paliative disperate. Obiectul era Încă prea tânără ca să se vadă efectele. Încă nu avea cearcăne sau unghii Îngălbenite. Dar sofisticata sete de distrugere era deja prezentă. Când te apropiai de ea, mirosea a fum. Avea stomacul făcut praf. Dar fața Îi emana În continuare Înfățișarea autumnală. Ochii de pisică de deasupra nasului cârn Îi erau vii, clipeau și Își orientau iar atenția spre gălăgia crescândă din fața scenei. ― Uite-i pe ai mei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fuste subțiri, de catifea reiată, și cu saboți În picioare, am apărut pe peluză. Dar Obiectul mă opri pe verandă Înainte să intrăm. Își mușca buza. Ești prietena mea cea mai bună, da? ― Da. ― Bine. Câteodată am impresia că-mi miroase gura. Se opri. ― Chestia e că nu-ți dai seama niciodată dacă-ți miroase gura sau nu. Așa că - făcu o pauză - te-aș ruga să mă verifici tu. Nu știam ce să spun, așa că n-am spus nimic. ― E prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Dar Obiectul mă opri pe verandă Înainte să intrăm. Își mușca buza. Ești prietena mea cea mai bună, da? ― Da. ― Bine. Câteodată am impresia că-mi miroase gura. Se opri. ― Chestia e că nu-ți dai seama niciodată dacă-ți miroase gura sau nu. Așa că - făcu o pauză - te-aș ruga să mă verifici tu. Nu știam ce să spun, așa că n-am spus nimic. ― E prea scârbos? ― Nu, am spus În cele din urmă. ― Bine. Fii atentă. Se aplecă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să te las În pace? am spus. Bine, te las În pace. Am rămas nemișcată. ― Nu pot nici măcar să vorbesc cu un băiat la o petrecere? Întrebă Obiectul. ― Te luam de acolo Înainte să fie prea târziu. ― Cum adică? ― Îți miroase gura. Acest lucru o blocă. Obiectul fusese lovită drept În inimă. Se pleoști. ― Chiar așa? Întrebă. ― Aduce ușor a ceapă, am spus. Eram acum pe gazonul din spatele casei. Copiii stăteau pe gardul de la verandă, cu jarul de la țigări strălucind În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
zgomot ca de rămurele rupte. Obiectul Îl apucă pe Rex de mână. ― Ce-a fost asta? ― Poate un urs, spuse Jerome. ― Sper că nici una dintre voi nu-i pe stop, spuse Rex. ― Rex! protestă Obiectul. ― Băi, vorbesc serios! Urșii Îl miros. Eram o dată Într-o tabără În Yellowstone și o femeie a fost omorâtă. Urșii grizzly simt mirosul de sânge. ― Nu-i adevărat! ― Jur! Mi-a spus un tip pe care-l cunosc. Era ghid al organizației Outward Bound. ― Păi, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
deasupra. Simțeam păianjenii care-și vedeau de treabă prin colțuri. Cearșafurile erau reci. Din plapuma rulată la picioarele noastre ieșeau fulgi. Crescusem În miros de covoare noi, de cămăși de poliester scoase fierbinți din uscătorul de rufe. Aici cearșafurile egiptene miroseau a tufe, pernele a păsări de apă. La treizeci de centimetri de mine, Obiectul făcea parte din toate acestea. Culorile ei păreau să se Înțeleagă cu peisajul american, părul ca bostanul, pielea În nuanța cidrului de mere. Scoase un sunet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
prin cercul picioarelor mele și dispărea din nou, lasându-mă să mă clatin, Încerc să-mi mențin echilibrul. Totul era umed acolo jos. De la mine sau de la ea, nu știu. Îmi lăsam capul pe pieptul ei, sub tricoul suflecat. Subsuorile Îi miroseau a fructe coapte prea tare. Părul Îi era foarte rar acolo. ― Norocoaso i-aș fi spus În timpul zilei. Nici măcar nu trebuie să te razi. Dar Calliope cea din timpul nopții nu făcea decât să mângâie părul sau să-l guste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
acela: „bine“. Ce voia să spună tata? Ce aveau de gând să-mi facă? Sunetele străzii ajungeau până sus În cameră, ciudat de clare, reverberând din clădirea de piatră de vizavi. Ascultam sirenele poliției, claxoanele furioase. Perna mea era subțire. Mirosea a fumător. Dincolo de fâșia de mochetă, mama mea deja dormea. Înainte de conceperea mea, se Învoise să ia parte la planul bizar al tatălui meu, acela de a-mi determina sexul. Făcuse asta ca să nu mai fie singură, ca să aibă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
69, n-am dat crezare unor asemenea povești. Dar un pescar de ton pe care Îl cunoaștem ne-a adus deunăzi o pradă uluitoare. Și acum știm că acele povești sunt adevărate. Doamnelor și domnilor, Îngână Bob Presto, nu vă miroase... cumva... a pește? La această indicație regizorală, Zora, În costumul ei de cauciuc, cu solzi de paiete verzi, strălucitoare, se cufunda În bazin. Costumul Îi venea până În talie, lăsându-i pieptul și umerii goi. Zora Înota În lumina acvatică, deschizându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
învățasem la biologie. Cu ea mersesem de câteva ori în parcuri și ne sărutaserăm - eu pentru prima dată - și-mi amintesc și acum ușorul miros de sulf al părului ei. Acum e activistă PNȚ-CD și, sigurissim, părul ei nu mai miroase ca atunci. Cum eram grafoman și până și comentariile, la școală, le făceam de 30-40 de pagini, cu atât mai mult mă-ntindeam în scrisorile de dragoste, încărcate de metafore și aiureli. Pe drum spre Chirnogi am oprit într-un
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]