5,393 matches
-
ales locale, spațiale sau morale. În al doilea rând tocmai pentru că povestea constă Într-o transformare slăbită a temelor a căror amplificare este specifică mitului, povestea este mai puțin determinată, dintr-un triplu punct de vedere, al coerenței logice, al ortodoxiei religioase și al presiunilor colective. Povestea oferă mai multe posibilități de joc, permutările devin libere și ele dobândesc, progresiv, un caracter arbitrar (C. Lévi-Strauss, 1973, p. 154). Este evident, deci, că substanța sau forma mitului nu pot fi considerate unicul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
pe vremea studiilor la Viena. Avea să mărturisească mai târziu că se simte foarte apropiat de Brâncuși, dar sub raportul unui „tradiționalism metafizic”, care detestă pitorescul etnografic sămănătorist și caută nota diferențială autohtonă în apriorismul inconștient. De asemenea, nu recunoștea ortodoxiei deținerea „adevărului revelat”, ci o socotea, ca și pe alte credințe religioase, o izvodire culturală, cu o amprentă stilistică proprie, adică o reprezentare subiectivă, deformată a realității. A și intrat, până la urmă, în conflict cu directorul „Gândirii”, vechiul său prieten
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
ordin. Morfologul culturii semnalează o reprezentare spațială „ondulată”, o predispoziție de „retragere din istorie”, o împăcare cu destinul, văzut ca succesiune a unor „suișuri” și „coborâșuri”, ca năzuință formativă geometrizantă, temperată. Spațiul mioritic aduce și alte observații originale, referitoare la ortodoxie, influențe spirituale străine, ornamentică etc. Geneza metaforei și sensul culturii îi dă prilej lui B. să reevalueze, în comparație cu știința, și manifestând vădit o simpatie superioară pentru ele, metafizica, mitologia, gândirea magică, mistica, sub raportul importanței lor. Strădania sa speculativă e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
haine preoțești. Iarăși o jertfă salvează integritatea corpului religiei autohtone. Un moșneag, care crede în Isus pământul, ia asupra sa vina incendierii bisericii din sat și-i ajută astfel preotului să se smulgă de sub fascinația luteranismului și să rămână fidel ortodoxiei. Dramele cu punct de plecare istoric, Meșterul Manole, Cruciada copiilor, Avram Iancu, dizolvă o vagă atmosferă de Ev Mediu românesc în mit. Forțele chemate să ducă înainte acțiunea sunt până la urmă tot stihii, de la puterile diavolești și divine conlucrând, conform
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
Indrieș, Dimensiuni ale poeziei române moderne, București, 1989, 7-69; Fanache, Vârstele poeziei, 89-126; Ierunca, Românește, 23-26; Negoițescu, Ist. lit., I, 275-283; Steinhardt, Monologul, 339-344; Eliade, Împotriva, 195-199; Simion, Mercuțio, 108-111; Dumitru Stăniloae, Poziția d-lui Lucian Blaga față de creștinism și ortodoxie, București, 1993; Eva Behring, Rumänische Literaturgeschichte von den Anfängen bis zu Gegenwart, Konstanz, 1994, 217-220, 255-257; Ierunca, Dimpotrivă, 262-265; Papu, Scriitori-filosofi, passim; Simion Mioc, Modalități lirice interbelice, vol. I: Tudor Arghezi și Lucian Blaga, Timișoara, 1995; Const. I. Turcu, Lucian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285754_a_287083]
-
aceasta nu înseamnă că normele se schimbă, ci numai factorii relevanți din punct de vedere etic, care se referă la situațiile în care oamenii sunt chemați să acționeze moral. O ulterioară clarificare a problemei supusă dezbaterii o extragem din raportul ortodoxie și ortopraxis. 1.3 Ortodoxie și ortopraxis Termenul „ortopraxis” (din grecescul orthós = corect și pràxis = acțiune) a fost introdus în teologie prin contribuția teologiei eliberării și a teologiei politice, pentru a face apel la dimensiunea „practică” a vieții creștine care
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
se schimbă, ci numai factorii relevanți din punct de vedere etic, care se referă la situațiile în care oamenii sunt chemați să acționeze moral. O ulterioară clarificare a problemei supusă dezbaterii o extragem din raportul ortodoxie și ortopraxis. 1.3 Ortodoxie și ortopraxis Termenul „ortopraxis” (din grecescul orthós = corect și pràxis = acțiune) a fost introdus în teologie prin contribuția teologiei eliberării și a teologiei politice, pentru a face apel la dimensiunea „practică” a vieții creștine care nu se reduce la o
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
la această sau acea acțiune particulară, ci la contextul întregii istorii, a vieții fiecărei persoane și a întregii colectivități umane [...]. Știința morală există numai într-un dialog continuu cu viața și cu funcția vieții”. În acest sens, raportul necesar dintre ortodoxie și ortopraxi ne conduce la stabilirea unor instanțe specifice adevărului: o instanță istorică care erupe din contextul istorico - salvific și are ca centru evenimentul Cristos devenit istorie, o instanță existențială, unită cu sensibilitatea actuală iluminată de valoarea salvifică a adevărului
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
Dargaud, Paris, 1979, p. 8. 54 Domițian a fost celebru în epocă mai ales pentru că a interzis castrarea sclavilor. 55 F. Braudel, La Méditerranée. L'espace et l'histoire, nr. 156, Champs-Flammarion, Paris, 1985, p. 158. 56 În sensul primar ortodoxia înseamnă "dreapta-credință". 57 Ibid., p. 158. 58 Ibid., p. 8. 59 Cifrele citate aici sunt preluate din Situation et statistiques du secteur viti-vinicole mondiale en 1994, The State of Vitiviniculture in the World and the Statistical Information in 1994, publicate
Civilizatia vinului by Jean-François Gautier [Corola-publishinghouse/Science/915_a_2423]
-
lui Andrei Șaguna, LR, 1971, 1; Dicț. lit. 1900, 821-822; Pompiliu Teodor, Andrei Șaguna - om de cultură și acțiune, „Magazin istoric”, 1982, 6; Victor Bunea, Mitropolitul Andrei Șaguna, ctitor al bibliotecii și al tipografiei arhidiacezane, MA, 1984, 1-2; Keith Hitchins, Ortodoxie și naționalitate, tr. Aurel Jivi, pref. Pompiliu Teodor, București, 1996, 21-62, passim; Păcurariu, Dicț. teolog., 431-433; Aurel Papari, Andrei Șaguna, contemporanul nostru, Constanța, 2000; Justin Tambozi, Atena Tambozi, George Justinian Tambozi, Andrei Șaguna, Constanța, 2000; Mihai Sofronie, Mitropolitul Andrei Șaguna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289430_a_290759]
-
cazul românilor după 1918). Principatele Române s-au aflat, din punct de vedere confesional, la intersecția ortodoxismului cu catolicismul. România avea o populație majoritar ortodoxă, cu o ierarhie puternică în stat, însă subordonată încă Patriarhiei de la Constantinopol și supusă influenței ortodoxiei rusești și panslavismului. Statul român a ținut totuși cont de faptul că o parte a populației sale era de confesiune catolică. Majoritatea catolicilor se aflau în Moldova, cu precădere în zonele Iași, Roman și Bacău. În Țara Românească, numărul lor
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
astfel de tratat), iar pe de altă parte, politica Statului Papal în acea perioadă era îndreptată spre promovarea ideilor pacifiste în timpul războiului și nu spre o politică de stabilire a unor relații diplomatice cu state aflate în aria tradițională a ortodoxiei. Evoluția relațiilor și discuțiilor dintre Vatican și statul român cu privire la încheierea unui tratat în perioada 1853-1918 nu au dus la semnarea unui acord. Situația s-a schimbat abia în contextul reîntregirii României, când una din cele mai sensibile chestiuni ce
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
fost tot, pentru că nu ne-a reclamat în mod oficial la Roma! Gazeta de duminică (catolică), ce apare mai târziu (1913) la București, nu a trecut prin cenzura cancelariei episcopale; editorul însă (parohul catedralei, preotul Carol Auner), a garantat pentru ortodoxia ei"340. La 23 decembrie 1911, arhiepiscopul Netzhammer a convocat la propria reședință din strada Esculap nr. 7 un grup de 7 colaboratori, printre care: preotul Carol Auner parohul catedralei "Sf. Iosif", preotul Lucius Fetz secretarul episcopului Netzhammer în perioada
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
la Santa Sede e la Romania 1920-1948, Libreria editrice vaticana, Citta del Vaticano, 2001. Volkoff, Vladimir, Dezinformarea, armă de război, Editura Incitatus, București, 2000. Vrânceanu, Florica, Un secol de agenții de presă românești, Editura Paralela 45, Pitești, 2000. Zanfirescu, Dan, Ortodoxie și romano-catolicism în specificul existenței lor istorice, Editura Roza vânturilor, București, 1992. IV. Lucrări speciale Auner, Carol, "Episcopia Milcovului", în Revista catolică, nr. 1, București, 1912, pp. 533-551. Idem, "Episcopia de Siret", în Revista catolică, nr. 2, București, 1913, pp.
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
Quintilian, în Instituția oratoriei, în Cartea 1, scrisă în 93 d.H este cel care o intitulează astfel. Se pot formula, la adresa lui Horațiu, două critici diferite. Pe de o parte, el a înțepenit gândirea lui Aristotel într-un fel de ortodoxie. Emite legi în calitate de teoretician, fără a se situa vreodată pe poziția spectatorului, cum o face adesea Aristotel. Ar fi zadarnic să căutăm în Epistolă referințe la spectacolele la care a putut asista Horațiu. Pe de altă parte, în ciuda dogmatismului său
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în primele structuri democratice ale Clujului, inclusiv în redacția revistei „Atlas. Clujul cultural”, rămânând până în ultimele clipe un apărător al democrației. Ca poet, debutează cu o poezie în 1938, la „Universul literar”, și mai publică în „Gândul nostru”. Prima carte, Ortodoxie păgână, îi apare în 1941. După o lungă perioadă de interdicție a semnăturii, revine în presa literară, colaborând mai ales la presa clujeană („Steaua”, „Tribuna”, iar după 1990, „Clujul liber”, „Nu”). Va publica volumele Țărâna serilor (1967), Reminiscențe (1969), Trecerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288111_a_289440]
-
pentru mine este o stare orfică a vieții și o stare sacerdotală a cuvântului”. O protoistorie fabuloasă, așezată sub semnul unor zeități antice, purtătoare de puritate și de har, îi populează încă de la debut lirica, aflată în prelungirea lirismului gândirist. Ortodoxie păgână e cartea unui poet trecut prin școala lui Blaga, Barbu și Arghezi. Un prim strat al poemelor este furnizat de o arhaitate frapantă, creștină și latină totodată, înveșmântată în armonii clasice, de o seducătoare solemnitate: „Străbunii mei dintâi sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288111_a_289440]
-
și dreptul la muncă. Vibrante pagini sunt închinate înmormântării lui Lucian Blaga, ca și bunei și tandrei Nicanora, care se stinge bolnavă de cancer. Literatura gulagului și a detenției își găsește în memorialistica lui M. o reușită de excepție. SCRIERI: Ortodoxie păgână, București, 1941; Țărâna serilor, București, 1967; Tărâmul izvoarelor, București, 1968; Reminiscențe, București, 1969; Trecerea pragurilor, București, 1972; Elegii, București, 1975; Nimburi, Cluj-Napoca, 1977; Pâinile punerii nainte, Iași, 1979; Frumoasa risipă, Cluj-Napoca, 1980; În lumina înserării, București, 1982; Înstelatele oglinzi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288111_a_289440]
-
România literară”, „Argeș”, „Ateneu”, „Scânteia”, „Scânteia tineretului”, „Flacăra”, „Săptămâna” ș.a. În calitate de publicist și cronicar literar, Z., polemist redutabil, adeseori incomod prin subiectivitatea și retorica agresivă a intervențiilor, se va opri la ceea ce crede că ilustrează relația dintre specificul național românesc, ortodoxie și militantismul cultural, dar va semna și numeroase pagini de circumstanță, oportuniste, într-un stil grandilocvent, patetic, ca în Accente și profiluri (1983) sau în articolele din Un om pentru istorie (1985), având în centru „personalitatea unică” a lui Nicolae
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
ca în Accente și profiluri (1983) sau în articolele din Un om pentru istorie (1985), având în centru „personalitatea unică” a lui Nicolae Ceaușescu ș.a. Studiile și eseurile lui Z. au ca trăsătură comună evaluarea rolului culturii române în aria ortodoxiei și în context european, realizată dintr-o perspectivă comparatistă. Încă de la prima sa lucrare de amploare, Ortodoxie și romano-catolicism în specificul existenței lor istorice (elaborată în 1956 ca teză de licență, dar publicată în volum abia în 1992), se arată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
centru „personalitatea unică” a lui Nicolae Ceaușescu ș.a. Studiile și eseurile lui Z. au ca trăsătură comună evaluarea rolului culturii române în aria ortodoxiei și în context european, realizată dintr-o perspectivă comparatistă. Încă de la prima sa lucrare de amploare, Ortodoxie și romano-catolicism în specificul existenței lor istorice (elaborată în 1956 ca teză de licență, dar publicată în volum abia în 1992), se arată preocupat „de a pătrunde esența istoriei și a destinului spiritual românesc”. Medievist, bizantinolog și slavist, Z. asociază
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
de vedere originale, interpretări noi și date istorico-literare inedite se află și în antologia Literatura română veche (1402-1647), alcătuită împreună cu G. Mihăilă (I-II, 1969). Conceput din perspectiva opiniilor lui Z. despre rolul de excepție al culturii române în aria ortodoxiei și în evoluția istorică a lumii europene este și studiul titular inclus în lucrarea omagială Paisianismul - un moment românesc în istoria spiritualității europene (1996). Elementele puse în relație subliniază modul în care monahismul românesc a influențat cultura rusă și spiritualitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
1977; Via Magna, București, 1979; Contribuții la istoria literaturii române vechi, București, 1981; N. Iorga. Etape către o monografie, București, 1981; Accente și profiluri, București, 1983; Un om pentru istorie, București, 1985; O carte fundamentală a culturii române, București, 1991; Ortodoxie și romano-catolicism în specificul existenței lor istorice, București, 1992; Războiul împotriva poporului român, București, 1993; Regele și mareșalul, București, 1994; Lucian Blaga și condiția culturii românești, București, 1995; Cultura română - o mare cultură cu destin universal, București, 1996; A treia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290695_a_292024]
-
o celebrare, pe când acest imn Îxe "Amon"nchinat lui Aton este o profesiune de credință. Imul reapare În versiuni destul de asemănătoare În mormintele Înalților funcționari regali care se laudă că au urmat „Învățătura” regelui, ca o garanție a loialității și ortodoxiei lor. Pentru a-l Înțelege pe deplin, imnul trebuie privit Într-un context În Întregime nou. Un rege, ultimul descendent sigur al casei care a luptat cu hicsoșii și care Îl proslăvise pe Amonxe "Amon" ca zeu personal, se hotărăște
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
salva de formule practica rituală, de a o lega de realitățile specifice și mereu noi care Îi oferă zeului posibilitatea de a trăi În conștiința celor care se Îndreaptă spre el. 22. EXPERIENȚA NUBIANA: REINSTITUIREA ORTODOXIEITC "22. EXPERIENȚA NUBIANA \: REINSTITUIREA ORTODOXIEI" Epoca acestor stăpâni și regi libieni aduce, odată cu inserarea lor În tradiția egipteană, pătrunderea unui alt element străin, și acesta doritor să fie recunoscut ca egiptean: regii nubieni, care, de la hotarele vechiului imperiu al lui Tutmes situate la a patra
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]