10,805 matches
-
este scuzat autorul comic. „Dom’le, este ceva tragic la mijloc.” Și aici este confuzia. Mai întâi revin la ideea că, în orice caz, tragicul este elementul care consacră nivelul înalt al unei culturi. Și că acolo unde nu e tragic, cultura este inferioară sau, mă rog, neajunsă la maturitate. Tot Dinu Noica, amicul meu, îi imputa lui Goethe lipsa de tragic. Eu nu spun că, la urma urmei, în Goethe e greu să găsești o dimensiune tragică, deși este interesant
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
în orice caz, tragicul este elementul care consacră nivelul înalt al unei culturi. Și că acolo unde nu e tragic, cultura este inferioară sau, mă rog, neajunsă la maturitate. Tot Dinu Noica, amicul meu, îi imputa lui Goethe lipsa de tragic. Eu nu spun că, la urma urmei, în Goethe e greu să găsești o dimensiune tragică, deși este interesant că el are o tragedie - Ifigenia în Taurida, care se termină cu cuvintele Lebt wohl, adică un final cu totul impropriu
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
unde nu e tragic, cultura este inferioară sau, mă rog, neajunsă la maturitate. Tot Dinu Noica, amicul meu, îi imputa lui Goethe lipsa de tragic. Eu nu spun că, la urma urmei, în Goethe e greu să găsești o dimensiune tragică, deși este interesant că el are o tragedie - Ifigenia în Taurida, care se termină cu cuvintele Lebt wohl, adică un final cu totul impropriu pentru un sfârșit de tragedie. Dar atmosfera, contextul, sunetul Ifigeniei în Taurida sunt de esență tragică
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
tragică, deși este interesant că el are o tragedie - Ifigenia în Taurida, care se termină cu cuvintele Lebt wohl, adică un final cu totul impropriu pentru un sfârșit de tragedie. Dar atmosfera, contextul, sunetul Ifigeniei în Taurida sunt de esență tragică. Se simte ceva din suflul tragediei, deși lipsește condiția, adică obstacolul, interdicția fatal transgresată. Asta este, nu-i așa, dilema tragică : trebuie să înfrângi o lege și trebuie să suporți consecința ei mortală. Ei, vedeți, formula aceasta, care este definitorie
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
final cu totul impropriu pentru un sfârșit de tragedie. Dar atmosfera, contextul, sunetul Ifigeniei în Taurida sunt de esență tragică. Se simte ceva din suflul tragediei, deși lipsește condiția, adică obstacolul, interdicția fatal transgresată. Asta este, nu-i așa, dilema tragică : trebuie să înfrângi o lege și trebuie să suporți consecința ei mortală. Ei, vedeți, formula aceasta, care este definitorie și esențială pentru orice structură tragică, nu se găsește la Goethe nici în Ifigenia în Taurida și nici în Faust, unde
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
tragediei, deși lipsește condiția, adică obstacolul, interdicția fatal transgresată. Asta este, nu-i așa, dilema tragică : trebuie să înfrângi o lege și trebuie să suporți consecința ei mortală. Ei, vedeți, formula aceasta, care este definitorie și esențială pentru orice structură tragică, nu se găsește la Goethe nici în Ifigenia în Taurida și nici în Faust, unde-i cu totul altceva. Dar eu zic, de ce este nevoie neapărat de tragic ? Există foarte multe forme ale spiritului. Nici Dante nu e tragic. Este
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Ei, vedeți, formula aceasta, care este definitorie și esențială pentru orice structură tragică, nu se găsește la Goethe nici în Ifigenia în Taurida și nici în Faust, unde-i cu totul altceva. Dar eu zic, de ce este nevoie neapărat de tragic ? Există foarte multe forme ale spiritului. Nici Dante nu e tragic. Este o eroare de a crede că Dante e tragic. Nu putea sa fie tragic, fiind un poet creștin. Și, mă rog, nu numai creștin, dar, în general, un
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
structură tragică, nu se găsește la Goethe nici în Ifigenia în Taurida și nici în Faust, unde-i cu totul altceva. Dar eu zic, de ce este nevoie neapărat de tragic ? Există foarte multe forme ale spiritului. Nici Dante nu e tragic. Este o eroare de a crede că Dante e tragic. Nu putea sa fie tragic, fiind un poet creștin. Și, mă rog, nu numai creștin, dar, în general, un poet plin de simboluri și de sensuri ezoterice, în care tragicul
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
în Taurida și nici în Faust, unde-i cu totul altceva. Dar eu zic, de ce este nevoie neapărat de tragic ? Există foarte multe forme ale spiritului. Nici Dante nu e tragic. Este o eroare de a crede că Dante e tragic. Nu putea sa fie tragic, fiind un poet creștin. Și, mă rog, nu numai creștin, dar, în general, un poet plin de simboluri și de sensuri ezoterice, în care tragicul nu prea are cum să se situeze. Dar este altceva
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Faust, unde-i cu totul altceva. Dar eu zic, de ce este nevoie neapărat de tragic ? Există foarte multe forme ale spiritului. Nici Dante nu e tragic. Este o eroare de a crede că Dante e tragic. Nu putea sa fie tragic, fiind un poet creștin. Și, mă rog, nu numai creștin, dar, în general, un poet plin de simboluri și de sensuri ezoterice, în care tragicul nu prea are cum să se situeze. Dar este altceva. Este nu tragicul, ci abisalul
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
având un instinct salubru, pe care evident Noica l-ar fi blamat, mușcat cum era de acest morb tetanizant !) ÎNTREBARE : — Cum explicați Dvs. tragismul pur care există în unele dintre nuvelele lui Caragiale ? RĂSPUNS : — Vă referiți la acele nuvele numite tragice ? Uitați-vă cum le explic, dacă e vorba să-mi permit să-ncerc o explicație. Mai întâi că sunt mai slabe decât restul operei. Mi se pare că lucrul a fost susținut de critică în ultima vreme și cred că
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
decât restul operei. Mi se pare că lucrul a fost susținut de critică în ultima vreme și cred că și cu temei. Făclia de Paște, Păcat sunt mai slabe decât opera propriu-zis comică. Dar mie îmi par că nu sunt tragice. Valoarea lor este, după mine, reală, pentru că nu trebuie nici contestate cu desăvârșire, deși cred și eu că sunt pe un palier mult mai jos decât marea lui operă comică (adică de momente, de schițe și piese de teatru), dar
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
și în sensul de „jeux populaciers”, a petrecerilor populare, care constituie elementul liant, o materie care face parte din plasma întreagă a creației lui Caragiale. Acuma, ca să revin la întrebarea pe care mi ați pus-o : nu cred că sunt tragice acele bucăți. — Am rămas cu impresia că Dvs. excludeți tragicul din opera lui Caragiale... — Da. — În Comediile d-lui I.L. Caragiale, acel studiu faimos al lui Maiorescu, mentorul „Junimii” spune, referindu-se chiar la Caragiale, că în spatele oricărei comedii se
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
echipament, zeci de mii de refugiați și tot atâtea gospodării și locuințe, cu tot inventarul lor, au fost părăsite în câteva ore, în fața ocupantului. Pentru populația românească din Basarabia și Bucovina de nord a început unul din capitolele cele mai tragice ale existenței sale, ocupația sovietică, prigoana politică și cultural - religioasă, deportările masive în alte zone ale U.R.S.S., chiar dincolo de Cercul Polar. Notele ultimative din 26-27 iunie 1940 nu numai că au inaugurat ci, pur și simplu, au declanșat procesul
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
la cedările teritoriale, iar acestea, la rândul lor, au agravat situația regimului care s-a prăbușit instantaneu în septembrie 1940. De altfel, însuși regele Carol al II-lea nota la 16 octombrie 1943 în Jurnalul său, referindu-se la evenimentele tragice din vara anului 1940:” Am făcut greșeala de a-mi apleca urechea <celor> fricoși și, îndeosebi, a lui < Urdăreanu>, care în acel moment se făcuseră campionii închinării, de frică, în fața aroganței germane. E adevărat că România ar fi suferit, dar
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
conducătorul delegației române la Conferința de la Viena, în zilele de 2930 august 1940) nu au fost luate în seamă, iar ele nu mai pot fi reconstituite total astăzi, deoarece arhiva lui s-a pierdut, iar el a pierit în condiții tragice. S-a folosit expresia " argumentele nu pot fi reconstituite total" deoarece s-a reușit să se regăsească o parte a schițelor hărților demografice folosite la Viena, la executantul lor, geograful - cartograf Nicolae Economu. Realitățile etno-demografice au fost schițate de cei
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
Cazul preotului român Traian Costea, care, după ce a primit un glonte în cap, a fost tras pe galeria de lemn a prezbiteriului - căruia i s-a dat foc si care a ars în întregime odată cu cadavrul preotului, este tipic. Mai tragica a fost soarta multor copii români a căror tragedie este descrisă de un martor ocular astfel: După încetarea focului de arme, ungurii au pus mâna pe copiii de români si de vii ii aruncau în văpaia focului arzând de vii
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
întâlnirile Hitler - Antonescu (anii 1940 - 1944) Una din problemele care a afectat raporturile româno-germane a fost aceea a anulării dictatului fascist de la Viena din 30 august 1940 . În fapt, Transilvania, în egală măsură cu restul provinciilor istorice pierdute în vara tragică a anului 1940, a preocupat stăruitor în decursul întregii epoci a conflagrației secolului din 1939 - 1945 pe toți străluciții reprezentanți ai corpului diplomatic românesc, în frunte cu titularii Ministerului Regal al Afacerilor Străine din București: - Grigore Gafencu (decembrie 1938 - mai
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
Magdalena. Iuda și Magdalena sunt amanți, dar iubirea lor nu se Împlinește din cauza lui Isus, care o fascinează pe tânăra femeie. Aceasta spală picioarele Mântuitorului cu parfumul hărăzit nunții sale cu Iuda. La rândul său, Iuda se vede Învestit cu tragica misiune de a-și preda rivalul autorităților. Mesajul piesei lui Dulk depășește sfera esteticului: fără Iuda, Isus n-ar fi murit; fără Maria Magdalena, n-ar fi existat mărturia Învierii. Paul Heyse, devenit Von Heyse, laureat al premiului Nobel pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
spre care țintim ori de care am avut parte la un moment dat. Sens secundar: neatingerea scopului propus, falimentul. ⎯ Sensurile abstracte, „a greși”, „a comite o eroare”, „a se Înșela” etc., apar cu precădere În Odiseea și devin preponderente la tragici. ⎯ Hamartia/hamartema: greșeală scuzabilă, datorată orbirii provocate de o forță exterioară voinței umane. Cu acest sens termenul apare În tragedia greacă. Sensul evoluează spre intenție responsabilă, dar cu circumstanțe atenuante. Comentând un pasaj din Retorica lui Aristotel, Moulinier notează: „hamartemata
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
ființei umane de a transgresa limita impusă de Însăși natura sa muritoare, tinzând la statutul zeilor. Componenta pozitivă este eroismul. Spre deosebire de hamartia, greșeală Întrucâtva pasivă, iresponsabilă, așa cum am văzut, hybris-ul este transgresiunea activă, deliberată. Hybris-ul subîntinde o noțiune tragică și juridică apropiată de aceea a „păcatului iremisibil/de neiertat”. În Noul Testament Accepția creștină a verbului este aceea, juridică și morală, de „a greși”, „a păcătui”. Substantivul hamartia, „păcat”, „greșeală” apare de șaizeci de ori la Pavel. Hamartia denumește păcatul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
caracter a războinicului. Prima călătorie: București Charles de Gaulle Narita Primăvara-2002 Este prima mea călătorie spre Japonia. Sunt „garda de corp” a nepoțelului meu, Dimitrios, în drumul spre Țara Soarelui Răsare, pentru reîntregirea familiei. Deși a trecut puțin timp de la tragicele evenimente din 11 septembrie 2001S. U. A., îmi însoțesc, plină de curaj și hotărâre, prețioasa comoară și am convingerea intimă că totul va fi bine... Drumul de la București la Paris a fost scurt. Aproape că nam avut timp să mă
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
mai cunoscut dintre copiii Mariei (n. Nestor) și ai credincerului Ștefan, de la Curtea domnitorului Ioan Gh. Caragea. Înscris la Școala de declamație a lui C. Aristia, el face exact opțiunea care se potrivește înzestrării sale. Dezvăluindu-i resursele de actor tragic, debutul lui din 1835 în Alzira de Voltaire e salutat de I. Heliade-Rădulescu. Spirit întreprinzător, nu se mulțumește să evolueze pe scenă. La Iași în 1839, la București în 1845 și la Craiova în 1850, el pune bazele unor trupe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286092_a_287421]
-
de sine, ea a intrat deja în conștiința publicului încă din urmă cu 14 ani, când Doina Jela i-a dedicat cartea Această dragoste care ne leagă. Reconstituirea unui asasinat (Humanitas, 1998, 2005), în care a încercat să-i decripteze tragicul traseu existențial. Scrisorile a căror publicare începe cu acest volum reprezintă, însă, vocea ei autentică, nemijlocită, inconfundabilă, auzită pentru prima dată. Rămasă până în prezent în umbra soțului și a fiicei ei, Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu se naște acum ca autoare. Numele cu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
se spune, «intelectual». E vorba de a prelua o întreagă tradiție spirituală, de a o păstra vie și spornică, de a o îmbogăți și mai ales de a o preface în așa fel încât ea să poată face față zguduirilor tragice de mâine“ (articol publicat în Uniunea Ro mână, ianuarie-martie 1949, apud Mircea Eliade, Împotriva deznădejdii. Publicistica exilului, ediție îngrijită de Mircea Handoca, Editura Humanitas, București, 1992, pp. 29- 30). În țară, exilații erau considerați „fugari“ și „trădători“, unii dintre ei
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]