6,679 matches
-
Capitala Republicii Moldova (unii-artiști ai poporului; alții-emeriți) corectează verdictul: Într adevăr, zic ei, Todorov era mare, dar la repetiții! Vorbea timp de șase ore, Dumnezeiește!... Un escroc, printre puținii regizori-escroci pe care i-a avut România, proceda altfel: după prima lectură, urla la interpreți că au zgură-n creier, că accentul, În limba română se pune pe negație și că e scîrbit de ce-a văzut și pleca, imediat, la București. În fine, alt prolific regizor, la vizionarea viitoarei reprezentații, chema multă
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
e apropiat și care ar putea face parte din familia mea. Lucrez cu actorul Într-o manieră relaxată. Am auzit că sunt regizori care țin actorii la repetiții și câte zece ore; Îi țin, chiar dacă nu au treabă. Regizori care urlă, care Încearcă să domine prin autoritate de tip maladiv... Nu-i stilul meu! - Sunteți adeptul fidelității față de text? - Depinde de text. La o comedie de bulevard trebuie să fii fidel textului. E atât de bine făcută, Încât nai de ce să
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
și nu alta, ca o asasină ordinară, pe amărâta aia. Să-l creadă, tocmai pe el, în stare să trăiască cu o croitoreasă... Și azi-dimineață năvălise să-i mai spună, ca pe o veste nemaipomenită, că îl va face tată! Urlase la ea până răgușise. Noroc că nu avusese pistolul la el, că cine știe ce s-ar mai fi întâmplat. Îl descărca în ea, mai mult ca sigur. Așa impertinență, oricât te-ar chinui amorul și setea neostoită de pițiroanca ei (și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
oprit în ușă. Craniul acela minuscul mormăi, amenințător: „Te-ai dat cu popii, Gonceo?! Ei te-au făcut ce te-au făcut? Și tocmai cu Macovei, tartorul popilor te-ai dat?!“ Goncea icni, speriat. Dădu să spună ceva. „Știi cum urlă bunică-tu, Lavrentie, când te vede ce faci?“, întrebă de data asta, furios, crănicelul acela spânzurat de gherdan. „Uite așa face!“ Și slobozi un urlet prelung, clămpănind din fălcile-i abia ghicite. „Dar e ordin, ce să fac“, bâigui Goncea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
aceea rozulie și pasărea care-i strigase și ei „Pardalian!“ Avea să fie băiat și așa are să-l cheme. Fărmăcata aproape sfâșie hainele de pe fată. Gâfâia furioasă, tremura, bolborosea agitată. Cum fa, să nu știu io?! Mama ta carea am urlat când te-am scos din mine?! Cine-i nenorocitul, fa, cine a umblat la tine să-mi facă nenorocirea asta, tocma când ne mai ajunsesem și noi? De-asta are tac-tu carte de muncă și rate la ceare? Mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
deschizătura cârlionțată. Apoi încercă să treacă toată mâna, răsucind-o, scormonind, scotocind, cotrobăind, colcăind tot mai adânc. Fata se zbătea, lovind-o, trăgând-o de plete pe maică-sa, devenită dintr-o dată o atât de aprigă, hapsână și criminală moașă. Urla înnebunită de durere. - Io ți-l scot, fă, acușica, pă moment, în ziua asta de s-a născut Sfântul Cristos, ăl răstignit pă crucea durerilor și necazurilor noastre. Cu mâinile astea ți-l scot, nenorocito! Ca cu furculița ți-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
noi la televizor, cu veselie și muzică, că ne simțeam oameni ca toți românii. Că ne bucuram de prima asta care am luat-o. Și uite, ce-ai făcut din bucuria noastră... Fărmăcata nici nu-l mai auzi. Începu să urle ca la mort. Ridică fata, o acoperi cu cearșaful, cu macatul, cu ce mai găsise pe pat și o zbugi afară. Țipa deznădăjduită: - Nu muri, prințesa mea! Nu mă lăsa chiar acușica, comoara vieții mele! Cum să mori, regino? Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mori, regino? Cum să ne lași, scumpetea scumpeților?! Nu vezi că e sărbătoare sfântă, cum să mori, chiparoasa mea?! Aooooleeeuuuu, săriți că mi se moare prințesa, chiar acu’, la mine-n brață! Era în poarta casei, cu fata în brațe, urlând disperată. Girevengu începu și el să țipe. - Trotilaș, bă Trotilaș, sări bă, fratele meu, că-mi moare fata, n-auzi?! Săriți, băi, că moare zânișoara tatii. N-auziți?! Vă fut muma-n penalitate la toți de nu ieșiți! Voi petreceți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mațe la toți, de nu ieșiți!!! Ieșiseră câțiva. Mulți se buluciseră pe la ferestre. Cei mai mulți se pregăteau de spectacol. Când Girevingu se îmbăta, ieșea de multe ori cu scandal și distracție. Se suia și pe stâlpii de lumină și începea să urle măscări. Nu înjura însă partidul sau guvernul. Nici autoritățile locale. Îl blestema însă pe șeful pieții, unul Andronaș Soporan, nepot al tovarășei Rela de la Șoptireanca. Și mai avea ce avea cu unul Țongu, care se zicea că era mare de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Dom’ Goncea, evenimentele se arată prea grave, după cum văd eu că le e mersul. Poate că ar trebui să puneți unul mai tânăr, mai cu plămâni. Nu vedeți, acuma, la evenimente, trebuie să țipi, să ai plămâni de măgar, să urli la haut-parleur, că altfel nu te crede nimeni. Te mai și huiduie, aruncă cu bolovani, cu petarde. Îmbulzeală și agitație mare la revoluția asta, ce mai! Zău, nu e pentru mine. Stau prost și cu inima. Eu credeam că faceți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
o face cum trebuie. Tehnic și cu metodă! Oameni serioși, conștientizați, cu activitate de bază, pregătiți de noi cum se cuvine. Pe matale doar vă cheamă să le fiți președinte. De urlat la chestia aia de care ziceai mai adineauri, urlă ei, nicio problemă. Are plămâni zdraveni, sănătoși, are experiență, are tot ce le trebuie să fie convingători. Matale doar stai în față și aprobi. Și mai citești câte o chestie care vine de la centru. Lăsați pe noi organizatoricul, ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să pescuiască. L-a luat sorbul și l-a adus înapoi mort. Ripleiso și acum a venit prefect dom’ Soporan. M-ați înțeles? Pancratz zâmbi înduioșat. - Așa vezi tu politica. Masele, în general, idealizează politica și țin cu ăla care urlă mai tare și spune măscări cât mai porcoase, sau le promite cât mai multe. Levcovici, când l-au adus în balconul Județenei, ce-a promis populației? Nu era plin de promisiuni, că aia, că aialalta, că proprietatea sfântă se înapoiază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Ștunțkovici îi dăruise câteva nopți de pasiune cum nu mai întâlnise până atunci. Parcă toți ciulinii stepei ruse îi pârpoleau trupul, șfichiuri de crivăț îi răvășeau sufletul și nesfârșite hoarde de cazaci tot dădeau să intre în ea, când Ștrunkovici urla nesătul: „Sanitarnaia, eșcio raz, sanitarnaia, madam!“ După o săptămână, Ștrunțkovici s-a dus cu frontul și n-a mai știut nimic despre el. I-a lăsat doar un fel de epistolă, și cu adresa lui, scrisă cu creionul chimic pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Matrozu“ și povestea despre piramide. Apoi dispăruse. Se vorbea chiar că s-ar fi sinucis când au inundat pentru Baraj. Mai mult la sigur că au băgat serviciile chestia asta ca să dea lumii de-o preocupare serioasă, să nu mai urle că ce bine era înainte. Se gândea la ăștia tinerii, de acum. La anii lor, nu mai știu nimic de alergătura vieții, de cursa zilelor. Era specialist în alergări. Ținea mereu să iasă mereu în frunte. Când cu Festivalul Tineretului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
ați făcut cu banii de compensate?!“ Un altul chemă ambulanța. Tânăra Mirandolina Crețu, proaspătă asistentă a maestrului Pârțângău, se gândi speriată: „Îmi șochează sarcina. Iese ecografia damblagită.“ Un câine, sub o Toyotă parcată chiar în fața intrării în clădire, începu să urle. Duduia Felicia, sora șefă, nu-și mai aminti de ce ridicase stativul cu cele patrusprezece eprubete goale. Îl privi nedumerită, intrigantă, cu puțină îngrijorare. Apoi îl lăsă la loc, pe marginea mesei, înspre chiuvetă. În zori, mai ales Dacă s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mână, ca și cum ar fi vrut să-l dezmeticească. - Știi tu toate astea câte le-am făcut cu morala aia de tremuram toată numai pentru tine? Mă trezeam noaptea și veneam la patul tău și te priveam și-mi venea să urlu, „de ce ,Doamne, îi chinuiești și pe copilașii ăștia, nu destul îi lași pă securiștii ăștia de la partid să ne belească, cum le vine lor cheful, ce-are copiii ăștia nevinovați de trăiește și crește ca niște gândaci?“ Venea tac’tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
dintre generații. Oftă resemnat, în cel din urmă: - Insuportabil, într-adevăr, din punctul de vedere cu canicula. Altfel, oamenii sunt drăguți, n-am ce zice. Dar nu-ți vine să crezi ce-i acolo. Mai ales noaptea. Încep ăia să urle, să geamă, se plimbă pe culoar ca drogații. Ce-or fi vrând? Acuma au adus și un popă care cântă într-una cântece de-ale lor, cu slavă că a biruit crucea și nu știu care diavol a murit în fața lui într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
moștenitorii fratelui Chirului. Au apărut într-o bună zi cu actele de reintrare în drepturi, de rămăsese interzis până și prefectul Soporan. Pusese și el ochii pe palat și vroia să și-l facă al său. Goncea pur și simplu urlase trei zile în șir, ca un elefant cu trompa arsă, fript de furie că-i scăpase mișcarea. Se spune că moștenitorii fratelui Chirului, pe care nimeni nu-l mai văzuse dar despre care toți vorbeau, vroiau să facă acolo un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
zici că am lucrat și eu pentru stăpânii veacului?! Am lucrat, da, ai perfectă dreptate, că așa a fost vremea și orientarea. Da știe careva cum am lucrat, de m-am ruinat cu sănătatea și cu nervii la zdruncinare, de urlam noaptea la sufletul meu?! Cum am dus-o, în ce torturare la psihic am trăit, că era datoria mai a dracului decât conștiința care o aveai și șefii mai tari decât oricare Dumnezeu? Ce-a fost cu noi până n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Obancea. Goncea îi făcea nopțile mai scurte. „Poate mi s-a năzărit, își spuse Burtăncureanu, întorcându-se cu cheia spre camera Andromadei. Ațipisem probabil, și...“ Nu-și mai duse gândul până la capăt. Tot ceea ce putu să mai facă fu să urle. Urlet greu, de sperietură grozavă, de spaimă sfâșietoare, urletul groazei de a vedea în clipa aceea deschizându-se porțile încinse ale iadului și năvălind în lume, slobozi, toți nenumiții, toate diavoliile, toți copiii Piedicașului, nefârtații cei nerușinați, sluții sluților, șchiopii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
fruntea ascuțită. Părea atârnată de cele două cornițe sidefii, ițite printre pletele bogate, lățoase. Ținea în mâna stângă o servietă voluminoasă, burdușită. Ușor aplecat, încerca cu cealaltă mână, să meșterească ceva la clanță. Dar nu pentru vederenia asta cu șapcă urla romancierul de parcă burta i-ar fi luat foc și-l perpeleau flăcările pustiirii. Lângă acela, femeia de nor și raze de mai adineauri, întoarsă acum cu spatele la Burtăncureanu, urmărea concentrată cum lunganul meșterea la ușă. Spatele ei, cu carnea sfâșiată, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
așezat, îngândurat, tăcut, dar plin de foc, când mă prindea la-ncheietură dădeam dracului și servici, și jalea din mine că mă persecutase la Facultate, era aprig de ziceai că zăcuse nemângâiat prin cine știe ce ocnă, mă lovea în draci de urlam ca ursoaica împușcată în buci, mă zvârcoleam de-mi rupeam mațele, ficații, splina, toate organili interne le lua la căsăpit, cum taie măcelarul carnea de tochitură, mărunt și bucățică de bucățică, zgârciuri, bojoci, osulețe, tot ce are femeia la sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
toate organili interne le lua la căsăpit, cum taie măcelarul carnea de tochitură, mărunt și bucățică de bucățică, zgârciuri, bojoci, osulețe, tot ce are femeia la sine când le lua Macatist al meu la prelucrat se topea, se fierbea, clocotea, urlam străpunsă de mii de nesătui, moroii moroilor intrau în mine, corbiii corbiilor și aprinșii aprinșilor, popânzoii tarlalelor și totimea șerpoaicelor goneau în vintrele mele, tăciuni de oțel încins, bulgări de stele negre, nesătui și spăimoși, îi răsazvârlea Macatist în mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de mii de nesătui, moroii moroilor intrau în mine, corbiii corbiilor și aprinșii aprinșilor, popânzoii tarlalelor și totimea șerpoaicelor goneau în vintrele mele, tăciuni de oțel încins, bulgări de stele negre, nesătui și spăimoși, îi răsazvârlea Macatist în mine, de urlam că credeam că jucau ăia cu copitele în afundul meu, împungeau cu coarnele să-mi iasă prin țâțe, prin ochi, prin urechi, peste tot unde căta și nu găsea scăpare, băga Macatist toți ăia în mine, îi îndesa, îi colcăia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Rozica de toate imaginile astea, parcă vedeam totul, ca și cum eram acolo ș-atunci, zău, mă prindea un dor de viața mea de dinainte de asta de-acuma, de idealismul când eram și eu tânără, mai să plâng îmi venea și să urlu de durerea din mațele mele, că măcar asta să fi apucat să fac și io cu Păstrămaț din toată tinerețea noastră, să fugim și să vedem Egiptu, da’ regimul nu ne-a lăsat, cred că și de-asta comunismul trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]