57,527 matches
-
poarte ceva de Thack. — Da. Îți mulțumesc că ai trimis-o, am spus. Ce naiba se petrecea? Veni și Hunter. O salută pe Sophia cât se poate nonșalant, ca și cum nu era nimic aiurea În faptul că lua cu el Într-o călătorie de afaceri o femeie frumoasă, poliglotă, cu picioare ca ale femeilor din Sardinia. Ce spusese Marci? Niciodată să nu ai Încredere Într-un bărbat care e mereu În călătorii de afaceri? Într-o clipă, strălucirea mea pariziană se risipi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
era nimic aiurea În faptul că lua cu el Într-o călătorie de afaceri o femeie frumoasă, poliglotă, cu picioare ca ale femeilor din Sardinia. Ce spusese Marci? Niciodată să nu ai Încredere Într-un bărbat care e mereu În călătorii de afaceri? Într-o clipă, strălucirea mea pariziană se risipi și am simțit din nou familiarele spasme de paranoia. Deodată, Hunter mă luă În brațe și mă strânse lung, cu multă căldură. —Doamne, ce dor o să-mi fie de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
dăruise o splendidă blană crem pe care o cumpărase când se oprise pentru o zi la Copenhaga. Stătuserăm treji până târziu, uitându-ne la Letterman, stând de vorbă și făcându-ne de cap. Printre sărutări, i-am relatat vag despre călătoria la Moscova și i-am povestit cum Își pusese În cap Lauren să se Îndrăgostească, total nepotrivit, de un bărbat logodit. Hunter fu intrigat de poveste și Îmi spuse nenumărate Întrebări, dacă Lauren Îl plăcea pe Giles foarte mult cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
pe perioada sărbătorilor, făcusem bagajele Într-o clipită. Megève, cel mai bizar orășel din Alpi, face Aspenul să pară doar un mall din America. Are străzi Întortocheate pavate cu piatră, patiserii Îmbietoare, buticuri Încântătoare și o piață a bisericii imaculată. Călătoria noastră fusese epuizantă - luaserăm un zbor de noapte către Paris și apoi o cursă foarte devreme dimineața spre Geneva, dar a meritat efortul atunci când, În cele din urmă, am ajuns la destinație. Cu țurțuri unul lângă altul, căbănuța noastră părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
pe chip, Hunter mă luă În brațe: —Nu-i așa că te bucuri că am plecat din New York de Crăciun? — Da, sunt, am răspuns, cu entuziasm. Hunter fusese atât de drăguț În ultimele zile și avusese atâta grijă de mine În timpul călătoriei noastre, că tot episodul acela misterios Barbara Walters Începuse să pară lipsit de importanță. Acum că ne aflam acolo, În acel loc minunat, grijile din ultimele luni se risipiră. Chiar atunci bătu cineva a ușa dormitorului. O menajeră aduse o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
neașteptate, am auzit o voce cunoscută venind din spatele meu: —Sylvie! Sylvie! M-am Întors și l-am văzut pe Milton În spatele meu. Era bronzat și purta o pălărie afgană și o manta din păr de iac. Așadar se Întorsese din călătoria sa pe Drumul Mătăsii. Bună, am bâlbâit eu un salut. Ce s-a Întâmplat? Sylvie, plângi? —Din cauza lui Hunter. A plecat, am răspuns, cu umerii zguduindu-mi-se de plâns. —OK, hai să te duc acasă, zise Milton, punându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
cu Sophia până la urmă? Asta era mult prea oribil ca să poată fi descris. L-am fixat cu privirea, Înghițind cu nervozitate, așteptând. Poftim? bîiguii eu, Într-un sfârșit. —Am angajat-o pe Îngrozitoarea aia de Sophia. I-am spus, În călătoria aceea la Londra, că voiam să iau ceva special pentru tine, ca să mă revanșez pentru contramandarea lunii de miere, și ea s-a oferit să mă ajute să aleg ceva pentru tine. Mi-a spus că n-o să conteze că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
gura să casc și am lăsat să intre o albină pe care, cuprins de panică și dezgust, din întâmplare am înghițit-o, în loc să o scuip; sau, și mai improbabil, momentul în care mă pregăteam să urc în avion pentru o călătorie de afaceri, cu numai șapte ani în urmă, cu tichetul de îmbarcare ținut lejer între degetul mare și mijlociu, și când, îmbrâncit de la spate, am scăpat tichetul și l-am văzut plutind spre crăpătura dintre rampă și pragul avionului - cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Bucurați-vă!“ Și apoi, strângând tare brațele balansoarului în timp ce accelera ritmul legănării, își privea tatăl în ochi și striga: „Jeliți! Jeliți pentru cei zece care au pierit. Jeliți pentru cei zece ale căror vieți s-au dus, care își încep călătoria în marele necunoscut. Jeliți neîncetat pentru cei morți. Jeliți pentru oamenii, bărbați și femei, care au fost buni. Jeliți pentru oamenii, bărbați și femei, care au fost răi. Jeliți pentru cei bătrâni, pe care trupul nu i-a mai ajutat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
se cuveneau pentru a-și cumpăra o locuință în Bronxville - pe care Rachel, cu înclinația ei naturală către limbajul colorat, mi-o descrisese ca fiind „foarte drăguță“. De asemenea, începuse niște cursuri pentru adulți la Columbia, făcuse cel puțin o călătorie în Europa și, dacă gura târgului spunea adevărul, era combinată cu un vechi prieten al nostru, avocatul Jay Sussman. Soția lui murise acum doi ani și, dat fiind că avusese întotdeauna o slăbiciune pentru Edith (soții detectează ușor chestiile astea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
monede de 25 de cenți, patru de un cent și o bucată de hârtie cu numele lui Tom, adresa și numărul de telefon scrise pe ea. Dar nu tu bilet de autobuz, nu tu indiciu pentru punctul de pornire al călătoriei. — Bine, Lucy, a spus Tom. Acum, că ești aici, ce intenționezi să faci? Unde ai de gând să stai? Lucy a întins un deget arătător către unchiul ei. Tom a râs scurt, a mirare. — Uită-te bine unde-ai ajuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
imaginară, durerea lumii acesteia dispare. Atâta timp cât povestea continuă, realitatea nu mai există. Fata noastră sau „Coca-Cola, nu-i așa?“ De la New York la Burlington, Vermont, se poate ajunge în două feluri: mai repede sau mai lent. Pentru primele două treimi ale călătoriei, am preferat traseul rapid, unul care includea drumuri urbane precum Flatbush Avenue, BQE, Grand Central Parkway și Route 678. După ce am traversat podul Whitestone și am intrat în Bronx, am continuat să mergem spre nord preț de cîțiva kilometri, până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
cîțiva kilometri, până am ajuns la I-95, care ne-a scos din oraș prin partea estică a districtului Westchester și sudul Connecticut-ului. La New Haven am intrat pe I-91. Pe ea am făcut cea mai mare parte a călătoriei, traversând ce ne mai rămăsese din Connecticut și întregul Massachusetts, până am ajuns la granița sudică a statului Vermont. Modalitatea cea mai rapidă de a ajunge în Burlington ar fi fost să rămânem pe I-91 până la White River Junction
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
tot conținutul fiecăreia dintre ele în rezervorul Oldsmobilului meu Cutlass, cândva sănătos. De unde a știut că zahărul e ca otrava pentru motoarele cu combustie internă? De unde a avut ploada atâta minte? Nu doar că a pus capăt, brusc și categoric, călătoriei noastre, dar a reușit să o facă în timp record. Cinci minute, după socoteala mea, șapte cel mult. Indiferent cât a durat, când s-a întors ea la masă, încă mai așteptam comanda. Dintr-odată, era iar toată numai zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
conversație telefonică purtată cu cea al cărei nume nu poate fi pomenit și am cruțat-o de amănuntele dureroase ale escrocheriei cu Litera stacojie. Dar aproape toate celelalte elemente erau prezente: Cartea nebuniei omenești, vărul Tom, Harry Brightman, mica Lucy, călătoria în Vermont, aventura lui Tom cu Honey Chowder, conținutul testamentului lui Harry, Tina Hott făcând playback la Can’t Help Lovin’ That Man. Rachel m-a ascultat cu atenție, străduindu-se să absoarbă cantitatea mare de informație în timp ce își înghițea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
bărbatul ei să-și dea seama ce se întâmplase, ne-am urcat în mașină, am dat înapoi, ieșind de pe alee, și am lăsat pentru totdeauna în urmă Hawthorne Street. Fuga spre nord Aurora nu era într-o stare potrivită pentru călătorie, dar, când i-am propus să tragem la un hotel și să așteptăm să-i treacă febra, a clătinat din cap, insistând să luăm următorul avion spre New York. — David e deștept, mi-a spus ea. Dacă mai stăm aici fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
iar politica, la fel de detașat, pe ultimul. Mai facem un pas și constatăm că primele cinci locuri se referă la spațiul domestic, în timp ce ultimele lucruri ca importanță țin de spațiul public, în orice caz de unul extra muros, ca să spunem așa : călătorii, afaceri, distracții, politică. Mergînd și mai departe, la întrebări cu alegeri impuse, constatăm că familia este preferată prietenilor, copiii sînt mai importanți decît timpul liber personal, o viață liniștită este mai importantă decît una intensă etc. Am fi tentați, probabil
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
dezamăgirea. Am primit cadoul, am mulțumit, dar a doua zi am trimis orătania la țară la Nelu, la sanatoriul său de animale domestice depeizate.) Mai e ceva. Pentru mine, toate rațele sînt Gertrude. Mi se trage de la Jules Verne și călătoria sa spre centrul Pămîntului. Cea mai traumatică amintire a mea din copilărie a fost scena din filmul omonim în care Gertrude este sacrificată în mod mîrșav, iar imaginea penelor însîngerate rămase pe o piatră mă urmărește și astăzi. De atunci
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Și parcă toate celelalte necazuri ale mele sunt mai mici și mai depărtate, ca atunci când te uiți, la operă, prin binoclul întors. 2 Din patul lui, lipit de al ei, doctorului i se auzea respirația egală. Dormea încă, obosit de călătoria din ajun. Rareori sforăia, ceea ce era una din marile lui calități, destule neveste își iau dormitor separat ca să poată dormi, fiindcă bărbații lor duduie ca trenul, toată noaptea. Agata se gândi la duduitul trenului până la Giurgiu, duminică, și la cel
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
la Bucureștiul sărac, al mahalalelor și al dezmoșteniților soartei, ce nu puteau lipsi din peisaj. În cele din urmă, Viața începe vineri e o carte care poate fi citită sub diferitele ei aspecte (ca roman polițist, roman fantastic pe tema călătoriilor în timp sau roman istoric), dar cititorul va fi enorm câștigat dacă va uita de toate aceste categorii și-o va vedea pur și simplu ca pe o lume vie, plină de poezie și adevăr, cum sunt toate scrierile care
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
reprezentarea lumii subterane, cu animalul - mamă, cufundări și cu cele două stăpâne ale râului. La tungușii din Transbaikalia, pieptarul uruptum, care este piesa de căpătâi a costumului, pentru că șamanul poate executa ședințe doar îmbrăcat cu pieptarul (cu excepția ședințelor comportând o călătorie în lumea de dincolo), reprezintă de asemenea cele trei lumi și copacul cosmic. La tungușii occidentali, ca și la cei orientali, nu există un model obligatoriu și rigid, șamanului fiindu-i lăsată libertatea de a alege ornamentația. Costumul șamanic nu
Costumele ?amanilor ?ungu?i by Dan Cristian R?caru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83573_a_84898]
-
și copacul cosmic. La tungușii occidentali, ca și la cei orientali, nu există un model obligatoriu și rigid, șamanului fiindu-i lăsată libertatea de a alege ornamentația. Costumul șamanic nu prezintă doar o reprezentare a lumii de apoi, ci permite călătoria acolo, zburând în lumea superioară când este vorba despre un costum pasăre, coborând în lumea inferioară, când este vorba de un costum - ren sau de un costum.- urs. Roba spiritelor, armură, mijloc de transport, costumul este, în plus, instrument muzical
Costumele ?amanilor ?ungu?i by Dan Cristian R?caru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83573_a_84898]
-
a tehnicii moderne. Există bănuiala că absența culturii l - ar face pe om mai insensibil. Deci mai fericit. Deocamdată, mulți oameni nu ajung nici prin suburbiile culturii. Utopicii au crezut că pot logodi cultura cu masele. Nici lectura și nici călătoriile nu reușesc să frăgezească șunca de pe creierul ignorantului arogant. Dacă sufletul ar avea tub digestiv, l - am hrăni cu siguranță mult mai bine. Se spune că arta nu poate schimba oamenii. Dar nu se știe cât de pociți am fi
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
călduri. Trăim din neliniști și extaze. Nu este totuși prea rău dacă pierzi bani și câștigi minte. După comunism, oamenii speră să vină consumismul.. Protestul din priviri este cel mai expresiv. Și nici nu poate fi inculpat penal. Reușita unei călătorii depinde de bagajul spiritual cu care plecăm. Când e sacru, focul nu are fumuri. Numai optimiștii pot pipăi limitele tragicului. Avem straturi de scepticism. Dar și pete de speranță. Întâmplarea favorizează, nu semnează descoperiri. Dimineața tușesc mai ușor. Pentru că exersez
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Avem straturi de scepticism. Dar și pete de speranță. După comunism, oamenii speră să vină consumismul. Am nostalgia bucuriei generate de lumina marilor începuturi. Protestul din priviri este cel mai expresiv. Și nici nu poate fi inculpat penal. Reușita unei călătorii deprinde de bagajul spiritual cu care plecăm. Ca orice balanță, și cea a justiției are o oarecare toleranță. Nu știm de ce s-a supărat Dumnezeu pe noi, că doar postim de câteva decenii. Unii au fără să fie, alții sunt
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]