57,527 matches
-
există în mod cert, mai intens și mai concret decît niște formalități fără profunzime și adevăr, de aceea cred că întregul univers e, de fapt și de drept, în adevăratul sens al existenței sale, neoficial și neaparent. Orice fel de călătorie, în spațiul concret real sau metafizic spiritual implică o evoluție, o transformare, o schimbare de un fel sau altul. Etapele evoluției sînt la rîndul lor drumuri: mai există călătoriile interstelare, cele spirituale, cele între dimensiuni paralele ale universului, cele în
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
adevăratul sens al existenței sale, neoficial și neaparent. Orice fel de călătorie, în spațiul concret real sau metafizic spiritual implică o evoluție, o transformare, o schimbare de un fel sau altul. Etapele evoluției sînt la rîndul lor drumuri: mai există călătoriile interstelare, cele spirituale, cele între dimensiuni paralele ale universului, cele în subconștient, cele în trecut, cele în viitor, cele înspre imposibilul devenit posibil, mai sînt și cele care înseamnă plonjarea în abisul privirii cuiva și înălțarea interioară a sufletului, în
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
ai început să te gîndești la ale tale, după vreo jumătate de oră apare și culoarea roșiatică a răsăritului undeva pe cerul gri alburiu de iarnă... îți lasă cu siguranță o impresie durabilă... alteori un guturai și totuși, e preferabil călătoriei cu mașina decapotabilă, de exemplu... sigur că nimeni nu merge cu mașina decapotabilă prin frig, dar dacă ar merge, închipuiește-ți ce viscol i-ar șuiera în față! Sau dacă mergi o noapte întreagă cu trenul, ce senzație de libertate să
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
rece al nopții... Acum e din nou singur pe străzile tăcute și răcoroase ale orașului. Își amintește de clipele inedite și ireale ale concertului, de toate acele sentimente. Ce-a fost asta? Ce-a fost și ce-a însemnat această călătorie? Această întîlnire? Orice ar fi fost, își spune Romeo-Ulise, chiar dacă s-a terminat acum, e o experiență de care totuși îi pare bine, oricum ar fi fost. E singur pentru că sirena cu ochii de foc a plecat, dar a rămas
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
ea cu o complicitate neașteptat de instantanee. Într-o zi, cînd avem timp, ne urcăm în tren și plecăm... Da... chiar vreau, spune ea din nou, interesată de ideea ce se înfiripă în mințile noastre, la gîndul libertății și al călătoriei fără traseu stabilit, ca o evadare din limitele cunoscute, ca un cadou, ca un plan secret care ne aparține... Acum e sigur că sîntem de acord. Eu mă bucur de acest lucru și îmi închipui cum va fi să fugim
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
bucur de acest lucru și îmi închipui cum va fi să fugim împreună cu trenul, așa, la întîmplare, aiurea, să vedem unde ajungem, ca niște exploratori care caută granițele îndepărtate ale lumii... într-o zi de vară, ca aceasta... Însă acea călătorie a rămas doar o idee, o imagine, un vis iluzoriu al verii... de ce? nu știu. Oare să fie din cauză că iubirea e ceva atît de important, atît de esențial și totuși atît de ușor de pierdut, încît dacă nu o prețuiești
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
lux și mari amatori de subcultură, de tip manele. Nici Claudia nu poseda vreo brumă de cultură, dar a cunoscut oameni culți și-i admira fără să-i înțeleagă. În realitate, oamenii culți cunoscuți de Claudia erau niște amatori de călătorii exotice și tot ce povesteau era legat de "ce au mîncat". Niciodată nu povesteau despre "ce au văzut". Rareori mai arătau și ce au cumpărat, în general "grosolănii din aur masiv". Claudia merge la baie, face un duș fierbinte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
aflam În cimitirul românesc și m-am emoționat și mi-a venit să plîng. E moină afara. O vreme de mort. Și eu nu știu cum să fac să mă conectez la o sursă de veselie. Un lamento prelungit e ca o călătorie În deșert. Dacă În această confesiune incontinentă nu apare din cînd În cînd bufonul să-și facă tumbele, cititorul Își va lua fulgarinul și umbrela și va da o raită prin piață. Nimic mai stenic decît o piață bucureșteană toamna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
-l aud recitind la Festivalul de poezie de la Sighișoara: „...Polonia e o țară frumoasă cu peisaje Încîntătoare, cu hoteluri confortabile, cu catedrale, cu munți și România e o țară frumoasă cu peisaje Încîntătoare cu hoteluri confortabile, cu catedrale, cu munți - călătoria n-a mai avut loc. Textul de mai sus a fost extras dintr-un pliant pentru turiști.“ Birgit e distrusă. Acum Îmi dau seama că această legătură pe care am dezaprobat-o cu toții a Însemnat pentru ea mult mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
grețoasele ei obligații trăim Într-o fundătură În devălmășie cu trei patru prieteni ne cunoaștem și pe față și pe dos pînă la exasperare cum să mai aprinzi curiozitatea tentația am nevoie de neprevăzut ca de aer o petrecere o călătorie un scurt concediu miracolul se poate produce oricînd ai altă identitate sau nu mai ai identitate și mai bine ești apt pentru aventură ești liber natura Însăși se bucură atunci cînd i te supui adulterul nu poate fi un păcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Stați să-mi iau chitara, vă fac un cîntec pe cinste. Doamnă neagră, doamnă moarte, unde-s nucile lui sparte? — Bravo Guță! Vivat pomana rediviva! Pentru merite deosebite i se decernează menestrelului titlul de Cavaler al Ordinului Anna. — ... muntele lunii. Călătorii, aventuri. Atracția banului, dar și vocația eșecului. Fanatism. CÎtă cruzime. CÎtă impulsivitate. Ai două fețe, madonna... de ce-ți tremură mîna? — Berbecul vinee! — Ce-au cu tablourile mele, domnule, fă-mă să Înțeleg ce i-a supărat, Împărații, femeile goale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
tulburat cîndva adolescența uscîndu-i bărbăția. Și fetița cu bretonul cărunt, numită Emilia, ochelarii punîndu-i În locul obrajilor doi ochi uriași, un fluture de noapte, o domnișoară Pogany În pragul pensionării. Și flăcăul acela cu ciuful lui vesel de rusnac, numit Romanciuc, călătoriile lui cu degetul pe hărțile continentelor, acum Înecate Într-o mare de praf. Și Gherase, iată-l și pe Gherase, fantele din Obor, ochi alunecoși, păr pomădat, totdeauna la costum gri cu cravată, campionul anecdotelor, aducătorul de ploaie În marile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
planeta. O mulțime gălăgioasă, pestriță, chipuri neasemănătoare ce se reînnoiesc fără Încetare corpuri palide, corpuri cu pigmenți, galbene, negre, alungite, rotunde, Într-o continuă vibrație, agitate, lente, obosite. Identice. Molecule ale unui organism reglat perfect la semnalul unui robot poliglot. „Călătorii pentru avionul În direcția Berlin sînt rugați să se prezinte la vamă... Les passagers pour Berlin sorit invités de se presenter aux...“ La auzul vocii agitația se liniștește, mișcarea se disciplinează, corpurile se regrupează, formează alte desene ca Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
pentru că orice resentiment e o implicare, un transfer afectiv ca iubirea. Vreme de cincisprezece ani Niki Bârsan existase acolo, În fiecare din ei, era negativul lor pe care-l urau și-l adulau În secret. țașa m-apucă totdeauna Înaintea călătoriei se umflă și crește de parcă am sculament pînă deasupra buricului sînt excitat ca Înainte de-a intra Într-o femeie sigur Wanda așa-i umblau sfîrcurile tari și groase ca niște degete pe pieptul meu le simțeam prin cămașă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
de nebuni nu domnilor lumea e a mea atîta timp cît hoitul Își mai vede de treabă am dreptul să mă Înfrupt cît Încape scrupule față de cine se uită la mine ca la un delapidator ordinar că am Împușcat o călătorie În Japonia păi nu e dreptul meu ia să mai beau un coniac și să-i dau dracului pe toți că doar nu era să refuz și să-l recomand pe unul cu cașul la gură care mi-a și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
lucrurilor pe care am fost destul de rapid să le notez și să le păstrez; fragmente care acum mi se par tot mai incomplete și mai derutante. Iată ceea ce știu, ceea ce înlăuntrul ființei mele simt că e adevărat: toate cercetările pierdute, călătoriile, alegerile periculoase, pe toate le-am făcut pentru o fată pe nume Clio Aames. O iubeam, Eric. Foarte mult. Și ea a murit. Nu mai prind decât sensurile generale ale lucrurilor, iar acestea dispar atât de repede, ca mirosurile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
bine căutarea unui loc de muncă. Ai grijă să alegi persoana potrivită pe care să o studiezi. O identitate falsă bine plănuită, perfect realizată, îți va oferi cea mai bună protecție de zi cu zi în caz că te hotărăști să începi călătoria. E nevoie luni întregi de muncă grea pentru a-ți însuși la perfecție particularitățile, gesturile și atitudinile unei alte persoane, dar asta îți va permite să te miști prin lume fără să generezi o singură undă recognoscibilă. Dacă e nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
în jos și i se îmbinară preț de o clipă, apoi fură ridicate din nou de un rânjet scurt. E dureros și minunat felul în care glumele pe care le facem ne supraviețuiesc. De când am plecat de acasă în această călătorie, m-am gândit mult la asta - la faptul că mare parte din viața unui om ține de modul și motivele punerii ei în funcțiune. De construirea sistemelor, dispozitivelor, motoarelor. De întoarcerea mecanismului de ceas al debitelor directe, de configurarea livrării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Angliei. Lăsam câte o carte de vizită în orice loc ce putea fi descris ca ne-spațiu peste care dădeam. Comitetul de Explorare a Ne-spațiului, oricine ar fi făcut parte din el, îl ajutase pe Primul Eric Sanderson în călătoria sa. Poate că cineva avea să mă ajute și pe mine să-l găsesc pe Trey Fidorous. Ăsta era planul meu, speranța mea. Numai că telefonul mobil nu suna niciodată. După atâtea săptămâni în care lăsasem cărți de vizită peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Ian? Am încuviințat. Ea râse. — Excelent. Știam că la un moment sau altul va trebui să mă revanșez față de motan pentru incidentul de mai devreme. Mai știam și că atunci când Ian avea să vadă că avem un nou tovarăș de călătorie, erau puține șase să-l cuprindă o dispoziție veselă sau iertătoare. Îmi puteam imagina deja dezgustul fulgerător și dezamăgirea zugrăvite pe toată fața lui mare, turtită și roșcovană. — E un afurisit, am spus, gândindu-mă în continuare la el. Scout
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
roșu distanța parcursă și beam apă și poate mâncam ceva, apoi îl pasam pe Ian de la unul la celălalt și porneam iar la drum. Treceau bucăți de timp incolor. După-amiaza devenea seară și rămâneam în pană de glume și jocuri, călătoria devenind un marș în mare parte tăcut, meditativ, care ne chinuia picioarele. În jurul orei șase după-masa, Scout hotărî în sfârșit să ne oprim și ne pregătirăm pentru noapte. Ajunseserăm într-un depozit părăginit, unul dintre cele cu acoperiș sprijinit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
că era nevoie. După ce înălță un nou „cort“ din hârtie și lemne, Scout suflă în cenușa alb-prăfoasă din mijlocul lui. Am privit-o un timp. — Deci, am spus, acum ce urmează? — Păi, depinde la ce te referi. Dacă întrebi de călătorie, suntem în urmă cu câteva ore bune, dar tot ar trebui să ajungem astăzi dacă grăbim pasul atât cât trebuie. — Și dacă vorbesc despre. Despre. M-am lăsat din nou pe spate. Nu mă pricep prea bine la asta. — Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
deasupra capetelor noastre, se afla ceva ce semăna cu o cornișă mică. — Acolo, zise Scout, arătând cu degetul în sus. — Acolo trebuie să urcăm? — Capătul dârei. — Ce se află acolo? — O să vezi cam peste treizeci de secunde. Bine sau rău, călătoria noastră se sfârșise. Am auzit un zgomot. În capătul cel mai întunecos al încăperii, o stivă de foi de hârtie se nărui cu un fâșâit prelung. Scout se uită la mine. Eu m-am uitat la ea. — Ce-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
lui Scout era acolo; stăteau amândouă laolaltă, unul lângă celălalt, unul puțin peste celălalt. M-am apropiat de ele. Cele două rucsacuri erau mărturia grăitoare a unei apropieri naturale care acum se pierduse. Mi-am dat seama că lumea întreagă, călătoria noastră de două zile prin ne-spațiu, tot ce se întâmplase între noi, puținele semne, puținele avataruri ale ei care existaseră, curând aveau să se piardă, frânte și rămase în urmă. Mergem cu toții înainte și n-o să ne mai întoarcem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
că o sacrificam după toate prin câte trecuserăm împreună. Eu stăteam cu picioarele încrucișate sub mine pe punte, lângă imprimantă, urmărind-o cum pufăie și se tânguiește și scuipă mecanic paginile poveștii mele - podeaua dormitorului, doctorul Randle, Primul Eric Sanderson, călătoria mea, hotelul Willows, Clio Aames, domnul Nimeni, jeepul galben, ne-spațiul, Mark Richardson, fișetul roșu, bolta din Pagini Aurii, Fidorous și samuraii și paharul cu cuvinte, Scout, multe despre Scout - pagini de hârtie luminoasă căzând peste pupa, în apele oceanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]