6,425 matches
-
de durere. Ehei! ... prieteni, acesta a fost momentul când am înțeles că eram bine, acela a fost momentul declan șării schimbării mele totale, acela a fost cel mai minunat moment din viața mea, după mai bine de paisprezece ani de chin și durere continuă. Căutam durerile în corp, dar ele nu mai existau, atunci am sărit în brațele soțului meu și am izbucnit în plâns. Plângeam de bucurie pentru că nu mai aveam dureri și pentru mine a fost ceva fantastic, atunci
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
de mică se întărește sistemul imunitar și când o să fiu mare o să fiu o persoană sănătoasă și puternică. {i acele vorbe mă făceau să intru în criză de timp și să-mi doresc să cresc repede mare să scap de chinurile copilăriei, fapt care a dus la trecerea mea prin copilărie fără satisfacție și fericire. Ce copilărie am avut, deh...tânără și neliniștită. În mintea mea inocentă de copil, eu voiam să mă bucur de viață, dar problemele repetate de sănătate
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
bine, pentru că mama nu trebuia să plătească nimic. Am avut o perioadă mai bună, eram fericită că în sfârșit aparțineam elitei orășenilor. Eram mândră de mine și fericită că mi se îndeplinise visul meu de a scăpa de munca și chinul de la țară, așa cum îl concepeam eu. Această realizare m-a echilibrat un pic și pentru ceva timp nu am mai avut probleme de sănătate. Totul a fost bine, am terminat școala, am luat examenul final urmând să fiu repartizată în
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
interioară) care era și este energia vitală unitară, eternă, mereu prezentă și comensurabilă și care m-ar fi ajutat să-mi recapăt echilibrul. Gândirea mea devenise haotică, ca un impuls permanent și repetitiv, ceea ce făcea imposibil să mă opresc din chinul în care eram. Să gândesc la mai mult și mai bine, muncind pe rupte mi se părea normal și nu aveam cum să ascult corpul meu, care țipa de durere. Acel zgomot mental haotic mă împiedica să găsesc pacea și
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
senzație de durere. Ehei! ... prieteni, acesta a fost momentul când am înțeles că eram bine, acela a fost momentul declanșării schimbării mele totale, acela a fost cel mai minunat moment din viața mea, după mai bine de paisprezece ani de chin și durere continuă. Căutam durerile în corp, dar ele nu mai existau, atunci am sărit în brațele soțului meu și am izbucnit în plâns. Plângeam de bucurie pentru că nu mai aveam dureri și pentru mine a fost ceva fantastic, atunci
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
se sfârșesc, la sălbăticiunile care se hăituiesc Între ele, la șerpii care le mușcă pe căprioarele tolănite la umbră, la lupii care‑i sfâșie pe miei, la libelulele care‑și ucid bărbătușul, la albinele care pier după prima Înțepătură, la chinurile mamelor când ne aduc pe lume, la puii de mâță azvârliți de copii În apa râului, la groaza peștilor În pântecele balenei, la groaza balenei prăvălite pe uscat, la jalea elefantului mistuit de beteșuguri, la bucuria vremelnică a fluturelui, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
la frumusețea amăgitoare a florilor, la zădărnicia Îmbrățișărilor de dragoste, la grozăvia spulberării sămânței, la neputința tigrului jigărit, la putregăciunea dinților din gură, la miliardele de frunze uscate așternute În păduri, la sfiiciunea puiului abia ieșit din găoace, la năprasnicele chinuri ale viermelui perpelindu‑se la soare ca pe jăratec, la durerea despărțirilor, la grozăvia leprosului, la uimitoarea metamorfoză a sânilor femeii, la răni, la suferința orbului...“ Și deodată se văzu cum trupul muritor al lui Simon Magul putea fi văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
nu era vrednic, poate de aceea Domnul Îl purta pe aripile Îngerilor peste acele grădini, tocmai ca sufletul să le presimtă dulceața și desfătarea, să simtă mireasma tămâii și adierea narciselor, blândețea rugăciunii, tocmai ca să‑i cadă și mai greu chinurile iadului, cât Îi mai răsunau În Închipuire rugăciuni și cântări, cât Îi mai erau Încă vii În simțire izul tămâii și al făcliei, cât mai presimțea aievea lumina cerului. 10. Chiar o fi vis? Un vis - lumina zilei Domnului, lumina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
luni. Hedrock încuviință din cap. Relatarea era satisfăcătoare: ― Și cam ce-ați simțit cînd a murit fratele dumneavoastră? întrebă el. Neelan se mișcă stînjenit pe scaun. Explică la fel de stînjenit că a fost vorba de o durere. Gil murise brusc în chinuri, fără nici un fel de presimțire. Agonia scurtase distanța de milioane de kilometri dintre Pămînt și meteor și-i răsucise nervii într-o comunicare simpatetică înspăimîntătoare. Imediat simțise sfîrșitul acelei presiuni neurale care, chiar și la distanța aceea, constituise legătura dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
mine am discutat efectul posibil al anilor-lumină ai distanței asupra relației sensoriale dintre mine și tine. El crede că viteza noastră de retragere din sistemul solar va avea drept efect o rupere abruptă și bineînțeles că va mai fi și chinul accelerației. Noi..." Neelan se opri aici. Pentru că tocmai asta simțise și el, chinul și apoi ruperea! Gil nu murise. Sau mai degrabă (îl luă șuvoiul gîndurilor) Gil nu murise în ziua aceea de acum un an. Undeva pe parcursul călătoriei, Greer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
mine și tine. El crede că viteza noastră de retragere din sistemul solar va avea drept efect o rupere abruptă și bineînțeles că va mai fi și chinul accelerației. Noi..." Neelan se opri aici. Pentru că tocmai asta simțise și el, chinul și apoi ruperea! Gil nu murise. Sau mai degrabă (îl luă șuvoiul gîndurilor) Gil nu murise în ziua aceea de acum un an. Undeva pe parcursul călătoriei, Greer... Ajuns la acest punct, Hedrock își smulse din nou propria conștiință din relația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
mai aproape. Atunci, cu ochi de seară și-abia deschise pleoape (Căci, grei de-ngîndurare, nămeți mă năpădeau), Cu ochi ce cheamă somnul din goluri și îl beau, Îmi deslușii deasupra, înghemuit pe-o bârnă, Un turc smolit de foame și chin, cu fața cârnă, Cu mâinile și gura aduse la genunchi. Trei petece răzlețe i se țineau de trunchi. Când vasul fără nume trecu prin dreptul nostru Un fund de vad îi prinse și pântecul, și rostru. Cutreierată, apa jur împrejur
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
ochii de bolovanul acela de pământ, urât, negru, respingător; firește, bolovanul a atras asupra lui toate blestemele, toată ostilitatea cercului, m-a iubit, s-a ghemuit, s-a înnegrit și mai tare și a plesnit, încordându-se parcă și răbdând chinul, pentru mine, pentru întreaga lume, pentru tot pământul aflat în primejdie; atunci vrăbiile și-au văzut de treabă, au redevenit prietenoase, ciulinii au foșnit cât se poate de plăcut, o mare povară mi s-a ridicat de pe suflet, iar acum
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
amândoi că nu e nevoie să reformulăm, ci să trăim conform lumii aceleia presimțite, devenind, astfel, disponibili pentru ea; când izbuteam, conflictul haotic al unor elemente și idei se topea de la sine, aparenta dezordine căpăta coerență; aceasta cerea însă destul chin și suferință : ca să le pot suporta, suprafața mea de contact pe atunci încă fragilă mă obliga adeseori să recurg la poezie; atunci incoerența și echivocul intrau în joc doar ca aparențe ale posibilului, pe când, dimpotrivă, înțelegerea formulată mi se părea
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
mustăți de 60 cm. 19. La început, când pui degetul pe un lucru și lucrul acela se aprinde, nu e deloc vesel, te apucă și spaima; de obicei după aceea începe revanșa, cu subtilitățile greu de discernut ale conștientului, începe chinul de a nu fi sigur dacă doar ai presimțit aprinderea sau dacă ea s-a produs pur și simplu la atingerea degetului tău. E greu să te obișnuiești cu gândul că ai putea avea un picior mai lung sau mai
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
urmă și moartea este o binecuvântare, ea pune capăt suferinței și durerilor noastre, mai ales când omul este apăsat de povara multor ani, încărcați de lacrimi și suspine. Atunci somnul uitării învelește în mantiai albastră sufletul, de acum liber de chinurile vieții, încununându-l cu pacea divină și desăvârșită. Cu aceste gânduri încerca Radu să se consoleze în drum spre casa părintească, pentru a-l conduce pe tatăl său pe ultimul drum. Merse la trenul ce urma să-l ducă în
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
Barcelona ceva ce Încă n-ai văzut și că nu te poți duce la El Ferrol cu idiotul ăla pe care nu pot crede că-l iubești, fiindcă, dacă faci asta, orașul are să te urmărească și ai să mori În chinuri. — Pari foarte sigur pe tine, Daniel. Eu, care niciodată nu eram sigur nici de ora exactă, am Încuviințat, cu convingerea ignorantului. Am rămas să mă uit cum se Îndepărta prin acea galerie infinită, pînă cînd silueta i se topi În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
cămașa de noapte suflecată n-a rezultat nici un copil. După cîțiva ani, Antoni Fortuny s-a lăsat păgubaș să mai viziteze dormitorul Sophiei, În mod definitiv, luînd obiceiul de a citi Sfînta Scriptură pînă În zori, căutînd acolo alinare pentru chinul său. Cu ajutorul Evangheliilor, pălărierul făcea un efort de a-și deștepta În inimă dragostea față de copilul acela cu privire profundă, căruia Îi plăcea să facă glume despre orice și să născocească umbre acolo unde acestea nu existau. În ciuda strădaniilor sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
șchiop. Să nu te aștepți să tragă. Te lasă în drum tocmai când ți-i lumea mai dragă...Dar și un cal potcovit prost! Vai de zilele lui...Se împidecă sau se cosește la alergare și mersul îi devine un chin. Poți să-mi explici ce înseamnă a se cosi un cal potcovit rău? Cum să nu? Și asta se întâmplă la picioarele din spate. De fapt, calul se lovește cu hacurile potcoavelor nefăcute cum trebuie. Partea de deasupra copitei devine
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
înspre-o umbră întunecată Ca o pală rătăcire coborând din alte zări. Ah, mi-ai spus atât de simplu că ți-i sete de iubire Neascultând decât șoptirea singuraticei păduri, Îți opreai cu mâna sânul și zâmbea a ta privire, Chinul depărtării noastre neputând să-l mai înduri. - Ha, ha, ha, râdea ecoul, de râdeam de-a ta plăcere, Între om și-ntre femeie mi-ai spus ura din trecut, Te-am lăsat să-nșiri povestea cu dureri și cu mistere
Plumb. Cu voi. Scântei galbene. Stanțe burgheze by George Bacovia [Corola-publishinghouse/Imaginative/295560_a_296889]
-
înaltul cerului, mă gândesc cât de lipsită de sens este viața, cât de zadarnică, atâta zbatere când natura, aici, lângă noi, ne face părtașă la toate bucuriile. Lângă geacaranda mov, câțiva lămâi se rup sub greutatea fructelor. Îmi aduc aminte chinul de acasă, de alergătura și de sărăcia de acolo, nu vreau să las amintirile să mă copleșească, mă uit la această vegetație copleșitoare, la copacii de eucalipt, și deodată tulpinile acestora se colorează în roz, cerul se întunecă, soarele dispare
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de ani știu că mă liberez. Chiar să vrei, și n-are cum să mă mai țină. Eu, prostii, ca să fac alte minuni, aici nu fac. Păi, și-atunci, dacă mă liberez la 60 de ani, dimpotrivă, e mai mare chinul pentru mine atunci, afară. Eu copiii nu i-am crescut, am doi, dar nu cu pocăita mea. Pensie - nu. Servici - nu. Casă, nu cred... că moșnegii au murit și frații au început să scoată ochii după casă. Ori mai găsesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
la tupeu, să zic. Când am ieșit după zece zile la izolare, fără țigară, mâncarea era ca vai de soarta ei, nu ieșeai la aer, nu ieșeai la WC - acolo stăteai, aveai un WC în cameră, un dezastru, practic, un chin. Degeaba îi spunea școală specială de muncă și reeducare. Era o junglă pentru niște oameni care nu aveau o anumită tărie de carcter. Nu zic că eu aveam o mare tărie de caracter, dar am văzut pe alții că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
pisicile. Însă după întâmplările cu cucurigu a început să mă atragă animalele. Pisica a avut purici și am tuns-o cu foarfeca fiindcă nu știam ce să-i fac. După aia a avut un picior sărit din genunchi și mare chin am tras până i l-am pus la loc. Pentru pisică am făcut presiuni la prieteni care ieșeau la muncă. Le-am promis 5 pachete de țigări și ei mi-au adus-o după trei luni de zile. Hamsteri am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
nu s-au gândit nici o clipă că vor întâlni greutăți pe care nu sunt pregătiți să le înfrunte și aici calapotează și demonstrează că în fond sunt mult mai slabi decât victimele lor și atunci încearcă să scape de acest chin pe care sunt conștienți că nu-l pot duce până la capăt și vin la mine cu siguranță că nu-l pot duce până la capăt și vin la mine cu siguranță, că au început să mă cunoască și știe că totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]