5,700 matches
-
Înseamnă că acum am scăpat? Nu știu ce înseamnă, din punctual tău de vedere, această idee. Să scapi... De cine? De ce? De tine, spre exemplu, este foarte greu să scapi. Putem să scăpăm, spre exemplu, de gândurile noastre, de temerile noastre, de coșmarurile pe care uneori le numim chiar vise frumoase, în funcție de propria dispoziție? Totul ține de voință... Rahat. Voința nu are nicio legătură cu asta. Voința este o noțiune abstract, dacă vrei să știi. Bla, bla, bla. Autosugestie, delimitare, abandonarea energiilor negative
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
cu ciocane uriașe. Auzi întrebarea, una lansată (conform stilului incondundabil) în zeflemea: - Ai visat urât? Da, își spuse, trecându-și mâna prin părul ciufulit, poate că am visat, poate că totul - chiar viața mea ratată - nu a fost decât un coșmar, poate că niciodată nu mi-a sunat la ușă un agent imobiliar și nu am un geamantan cu bani în debara. Sau am? - Ai. - Știi ceva? Du-te la dracu`. - Am fost de câteva ori. Este o gazdă care nu
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
Mai erau câteva săptămâni și în casa lor trebuia să sosească cel așteptat. Cum mariajul lor se deteriorase așa de mult, se gândea că din partea lui Victor va avea puțin sprijin în creșterea copilului. Acest lucru o făcea să aibă coșmaruri, nopți de chin, o viață lipsită de lumină. Orizonturile sale se încețoșau fără încetare. Văzându-se în situația de a nu putea ieși din impas, apelă în disperare de cauză la un subterfugiu: îi scrise Inei, nu mamei sale care
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
pe un șes nămolit, ducând între maluri multele ei suferințe. Victor se îndura uneori să o viziteze în rezerva în care intrase o dată cu boala ei, neștiind când și în ce fel va ieși din această încăpere plină de umbrele unor coșmaruri vizibile chiar la lumina zilei. Deși doctorii o încurajau, spunându-i mereu: te vei vindeca, te vei vindeca! ea știa tot atât de bine ca și ei că în asemenea boli, finalul este previzibil. Boala lucra spornic și o dată cu ea și frica
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3122]
-
nepotrivite deux-pièces-ul meu jalnic, părul pleoștit și totala absență a accesoriilor, bijuteriilor și a spilcuirii personale. Până În ziua de azi, amintirea vestimentației mele din acea zi - precum și faptul că duceam În mână ceva aducând a servietă-diplomat - continuă să Îmi provoace coșmaruri. Roșesc toată de câte ori Îmi amintesc cât de total, complet nepotrivită eram printre cele mai frumoase și stilate femei din New York. Și abia mai târziu, când am ajuns și eu la periferia clasei din care ele făceau parte, am aflat cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
sugestia mamei de a face drumul până acolo „dus-Întors“, ca să nu mă rătăcesc a doua zi. Cu o săptâmână În urmă, când fusesem la interviu, luasem un taxi, fiind convinsă că experiența unei călătorii cu metroul avea să fie un coșmar. Dar, fapt remarcabil, am dat de o funcționară de la metrou care chiar vorbea limba engleză și care m-a sfătuit să iau trenul numărul 6 până la 59 Street, să ies pe 59 Street și să merg pe jos Încă două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
trecut prin minte că știe ceva, că e relativ În cunoștință de cauză privind mersul treburilor pe acolo ca să-și dea seama că nu erau așa cum le părea celor din afară. Poate că ar trebui să-l amuz povestindu-i coșmarul reprezentat de lăsarea Cărții din cursul acelei seri? Nu, nu, nu aveam nici cea mai vagă idee cine era tipul ăsta... din câte știam eu, putea să lucreze și el la Runway În vreun departament pe undeva, În capătul coridorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
un amploaiat o pusese pe masă pentru ea. O simțeam pe Emily privindu-mă și știam că privirea pe care mi-o aruncă era una de simpatie și ură: Îi părea rău că trebuie s-o iau de la capăt cu coșmarul de iad prin care tocmai trecusem, dar mă ura pentru că Îndrăzneam să fiu supărată pe chestia asta. În fond, un milion de fete ar face moarte de om pentru slujba asta, nu? Și așa, cu un perceptibil suspin - artă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
a protagoniștilor din Deliverance. Fratele domnului Tomlinson, foarte distins, cu părul lui grizonat, făcuse greșeala oribilă de a purta un frac alb - și asta În luna mai - cu o batistă În buzunarul de la piept și baston. Logodnica lui purta un coșmar din tafta, verde smarald. Rochia se strângea și se aduna și se Învârtejea Împrejurul corpului ei, Împingându‑i bustul enorm În sus și dând impresia că fata o să piară sufocată de proprii sâni de silicon. Diamante cât pumnul Îi atârnau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de ce n‑am găsit Încă ceva și a trebuit să‑i pun pe toți să aștepe la telefon până vorbesc cu ea, și când reveneam la convorbirea cu ei, constatam că Închiseseră telefonul. A Înghițit zgomotos. — A fost un adevărat coșmar. — Și ce s‑a Întâmplat până la urmă? Aproape că mi‑e frică să Întreb. — Ce s‑a Întâmplat până la urmă? Dar ce nu s‑a Întâmplat până la urmă? Am sunat absolut toate companiile de zbor particulare din statul Florida și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
din cap („Da, excelentă alegere“, „O, da, În mod clar o alegere excelentă“ă, după care și‑au adunat catrafusele și au șters‑o rapid Înapoi spre departamentele lor Înainte ca ea să se răzgândească, așa cum făcea de obicei. Întreg coșmarul a durat doar câteva minute, dar când s‑a terminat eram cu toții epuizați din cauza sperieturii. Ne anunțase deja de dimineață că o să plece mai devreme, pe la patru, ca să petreacă vreo două ore Împreună cu fetele Înaintea lungii călătorii, așa că am anulat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Asta‑i tot. — Știu. Și eu la fel. Ne‑am despărțit În termeni buni, dar nu m‑am putut debarasa de simțământul că proprii mei părinți erau dezamăgiți de mine. Ridicarea bagajelor la aeroportul De Gaulle a fost ceva de coșmar, dar după ce am ieșit de la vamă am găsit un șofer Îmbrăcat elegant care flutura o pancartă cu numele meu și, În clipa În care ne‑am urcat În mașină, mi‑a Înmânat un celular. — Domnișoara Priestly a cerut să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
petreacă așa ceva. Eram sigură că aveam să mă trezesc În patul meu propriu, neatrăgător, cu perne nețesute de mână, peste un minut și că aveam să constat că Întreaga zi - la naiba, de fapt, Întregul an - nu fusese decât un coșmar absolut oribil. Nu se poate ca femeia asta chiar să creadă că eu, asistenta secundară, se poate duce acolo și accepta un premiu pentru felul În care presa prezenintă moda! M‑am uitat disperată prin Încăpere să văd dacă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Își revine. Părea foarte, foarte departe, pierdut În propriile gânduri. — Ce s‑a Întâmplat? Mama mi‑a spus ceva, cum că ea era la volan și a lovit un taxi, sau așa ceva. Nu are nici o noimă. — Oh, e un Întreg coșmar, a oftat el, vizibil nefericit că nimeni nu Îmi spusese Încă totul. Nu prea știu precis ce s‑a‑ntâmplat de fapt, dar am stat de vorbă cu tipul cu care era atunci În mașină. Îl ții minte pe Benjamin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
și ea o dată În viață cu un tip care nu e bețiv. Destul de rezonabil. Părinții mei o convinseseră să facă, În cadrul programului de muncă În folosul comunității, curățenie În biroul decanului de la Universitatea Columbia, ceea ce i se părea un adevărat coșmar, dar care s‑a dovedit până la urmă o mutare bună. El nu numai că a fost de acord să o lase pe Lily să se retragă fără să pice În mijlocul semestrului, dar a semnat chiar aprobarea pentru biroul de burse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de trei ani cu un om pe care Îl iubești, dar alăturii de care nu poți să fii. A fost de‑a dreptul formidabil, incredibil chiar cât de bine ne‑am Înțeles, cu câtă ușurință ne‑am Împărtășit una alteia coșmarurile legate de Runway (eu le mai aveam din când În când: unul cu precădere Îngrozitor, În care părinții mei erau Împușcați mortal de un polițist parizian de modă pentru că purtaseră pantaloni scurți pe stradă, iar Miranda reușise cumva să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
acum că Îi invidiam de moarte pe colegii mei. Dar dacă E. se va apuca să confecționeze și ea o bărcuță În care să pună un mesaj pentru mine? (ieri) Obsedat de Întâmplarea de la Olt, astă noapte am avut un coșmar. Eram pe o plajă albă, Înconjurată de mare. Voiam să intrăm În apă, dar, deși la noi era soare, mai Încolo, cerul se colorase din albastru Într-un negru tulbure; se vedeau burțile umflate ale norilor, niște sădile imense din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
putut să-mi declanșeze pasiunea, apoi Începusem să mă obișnuiesc cu distanța, chiar să o doresc uneori din exces de zel. Zilele se apropiau tot mai mult de data hotărâtă. Nopțile Însă nu voiau să treacă deloc. Aveam insomnii și coșmaruri. Mă vedeam spânzurând de un fir de păianjen deasupra unui infern de flăcări. Mă visam abandonând totul și rămânând cu Încăpățânare pe loc. Mă visam zdrențuită de căderi și purtată pe brațe apoi, iar eu Încăpățânându-mă totuși să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
nu putea fi Încadrată În limite omenești. Poate și din cauză că strivisem fără milă omenescul din mine. Autosugestia Își făcuse datoria mai mult decât trebuia. Noaptea pe care am petrecut-o la baza Albastrei, Înainte de intrarea În traseu, a fost un coșmar. Luna bătea direct În peretele acela imens și Înfricoșător. Dădeam de multe ori la o parte pânza cortului și mă uitam la perete. Mi-era teamă și mă simțeam epuizată. Pulsul mi se urca și mă exaspera. Aveam un nod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cu pleoapele închise. Deodată, glasul lui Petre, puțin batjocoritor, răsună ca dintr-o depărtare mare: ― Apoi vezi, cucoană, degeaba ai țipat și te-ai zvârcolit, că doar nu te-am... Nadina se ridică, parcă s-ar fi trezit dintr-un coșmar. Își înveli goliciunea cu cămașa de noapte ce-i era la îndemînă și-și acoperi fața cu mâinile, simțind numai o scârbă infinită de corpul pe care și-l adorase. Petre își luase căciula de jos și o înfundase în
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
sentimentul că moartea urcă treptele, gata să bată la ușă ? Întunericul se despică dintr-un fulger. Veioza se răsuci și cercul se strânse în locul unde sprâncenele se adunau la rădăcina nasului. Bătrânul tresări, fără să știe din care tărâm venea coșmarul. Rămase cu ochii măriți și cercul de lumină i se lipi de față ca o mască de ceară. Se săltă în mâini, încercând să se tragă lângă perete. Culorile dispărură, rămaseră albul și negrul, succedându-se ca într-un proiector
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
luminii, căruia i se vedeau mai ales marginile, roșu și violet. Sub veșmintele sfâșiate, loviturile lăsaseră carnea umflată și vineție. Pielea se îngroșase ca o crustă întunecată și hainele, de uscătura sângelui, deveniseră scorțoase. Se trase îndărăt, de parcă trăia un coșmar și ar fi vrut să se ferească, stând cu fața la perete. Numai că, dacă ar fi existat vreun perete s-o adăpostească, nu acolo ar fi trebuit să-l caute. Tânărul amintea de apostolii zugrăviți pe fresce, părul și barba îi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
cu Sticlă, Orhideea, ca să nu ne dea unchiul afară. Aș vrea să am curajul de a-i spune nu mamei. Dar nu am de ales. Rong și Kuei Hsiang sunt prea mici ca să ajute la întreținerea familiei. Rong suferă de coșmaruri groaznice. Să o privești cum doarme e ca și cum ai privi-o suportând chinurile dintr-o cameră de tortură. Își sfâșie cearșaful ca și cum ar fi posedată de demoni. Îi este permanent teamă, e nervoasă și suspicioasă. Pășește ca o pasăre înspăimântată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
care cedează. Plânge: — Îmi este atât de rușine... Demnitatea Chinei a fost sacrificată. Nu mai am onoare să merg la altar. De ce nu poți face ceva? Mi-a devenit imposibil să dorm. Da, am băut. Cum altfel să scap de coșmaruri? Cum adică ținea de mine? Urmează o pauză, după care se aude un zgomot de porțelan care se sparge. Vântul de nord șuieră pe la ferestre. După o lungă tăcere, îl aud pe Hsien Feng suflându-și nasul. Se aude apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
acest tărâm norocul să-l audă pe Fiul Cerului spunând „Ai vrea să fii amabilă“? — Haide! Cum te cheamă? La ce bun osteneala? — Majestatea Sa vrea să se ostenească. — Ar fi mai bine să nu o facă. O să-i dea coșmaruri. — Cum așa? — Habar nu am dacă mă voi transforma într-o fantomă bună. Iar o fantomă rea îi bântuie pe cei vii. Presupun că știti asta. — Înțeleg. Se ridică și merge desculț spre o tavă de aur de pe biroul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]