9,526 matches
-
și corpul lui de hârtie să putrezască, tu însuți puteai să nu te naști, să fii din numărul celora ce n-au fost niciodată... ei bine, totuși existența era posibilă pentru că este. Ar fi existat ca o idee, ca o comedie primită al cărei manuscript s-a pierdut și despre care nimeni nimic nu știe, deși a existat, ba există în creierul naturei. Prin urmare ai fost, ești, vei fi totdeuna. {EminescuOpVII 287} 2262 În fiecare om Universul s-opintește ........ Omul
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ca să nu știe nimeni unde-i, or în vo ladă veche cu lumânări de său, din care ieșa uns ca dracul. El observase ca nu pe el, ci pe dadacă o batjocuresc totdeuna și de aceea nu trecea zi fără comedii. Dadaca lui era roaba Maria - țiganca, dar era clar cumcă ea nu putea fi fiica tătînă-său. Ea era de-un boi mijlociu, dar părea naltă în trup pentru că era subțire. Cu păr negru și totdeuna pieptănat cu îngrijire și acoperit
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
c-auzi cântec de bucium și fluier din acel codru verde, el va asculta cum îi țiuie pin ureche și-ți va spune anume aria ce s-aude. Un asemenea om face cucoși de hârtie și-i pune să joace comedie pe masă, e-nstare să-ți spună dacă o muscă surâde, ce planuri diplomatice îmblă pin capul unui painjen, ce idei asupra lumei are un gânsac. Și dacă-ți spune vo anecdotă or vo istorie, ea se-ntîmplă totdeuna pe terenul naturei
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
porni spre stradă gesticulând și strigând ca un apucat, spre uimirea deplină a lui Anton: Ia uite, mă, d-aia nu mai puteam io. Mai lăsați-mă, bă, cu baba aia. Să fie sănătoasă, nene! Să fie sănătoasă, da? Ei, comedia, dracului!". Deci catastrofa cu dezinsecția o înlăturasem. Drama poporului meu de gândaci fusese evitată, iar poziția, notorietatea și autoritatea mea erau la un nivel de-a dreptul stratosferic. Cu toate acestea, nu m-am apucat de prostiile la care o
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ceva mai inteligent decât Voiculescu, adică n-a fost chiar atât de isteric. și-a lăsat supape majore în trust. El însuși ni le arată: Realitatea FM, Guerilla și Vox Publica, canale media fără mare influență, așadar libere să joace comedia libertății de exprimare cu unicul scop de a credibiliza Realitatea TV. O recunoaște Vântu într-un dialog cu Sergiu Toader, executant de un servilism sinistru, cureaua de transmisie dintre SOV și redacție. Toader se autoproclamă comisarul sovietic, ghicește în general
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
suntem Încă În vârful hotelului „Crillon”. - Ai instincte bune, Chick, mi s‑a adresat. Păcat că nu ai În alcătuirea ta o doză mai mare de nihilism. Ar fi trebuit să fii În mai mare măsură asemănător cu Céline, cu comedia sau farsa lui nihilistă. Femeia disprețuită care‑i spune amantului ei, Robinson: „De ce nu poți să rostești «Te iubesc»? De ce crezi că ești atât de deosebit? Ai și tu erecții ca oricare altul. Quoi! Tu ne bandes pas?” Pentru ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Dar Abe nu voia să fie consolat pentru că era ceea ce era. Ar fi preferat să râd de el, să‑l zeflemisesc că scuipa și i se scurgeau balele și‑i tremurau mâinile de stângăcie și febrilitate. El se delecta cu comediile bufe, cu gagurile răsuflate ale vodevilurilor, cu observațiile usturătoare, cu insolențele și hazul grosolan. Așa Încât n‑a fost deloc impresionat de amabilitatea mea prostească, de firava, liberala mea Încercare de hai‑să‑vedem‑și‑partea‑cea‑bună. Abe nu punea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
În copilărie! Dar am ajuns prea familiarizați cu datele experienței, așa cred eu. Modul nostru de a organiza datele care se perindă rapid Într‑un stil gestalt - adică În forme tot mai abstracte - ne accelerează experiența prefăcând‑o Într‑o comedie periculoasă, alandala, cu capul În jos și picioarele În sus, grabnic derulată. Nevoia noastră de a simplifica totul la iuțeală elimină amănuntele care ne vrăjeau, ne rețineau, ne Întârziau În copilărie. Arta este una dintre posibilitățile de salvare din această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
fumează tot timpul și Își ferește capul de fum, În timp ce Își leagă nodul. Cântăreții și orchestra revarsă valuri de Italianca În Alger. Asta e muzica de fond pentru Îmbrăcare, accesoriu muzical sau fundal, dar Ravelstein are o perspectivă nietzscheană, favorabilă comediei și muzicii de fanfară. Preferabil Bizet și Carmen decât Wagner și Inelul. Îi place ca volumul aparaturii sale muzicale să fie dat la maximum. Telefonul care sună Întruna e lăsat În seama răspunsurilor robotului. Își Îmbracă apoi costumul de cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
chiar cereau, un anumit gen literar: tragedia nu era o formă arbitrară, ci era reclamată de substanța și sensul evenimentelor și personajelor. Forma și conținutul se află Într-o perpetuă concordanță: nu o poți (re)prezenta pe Antigona Într-o comedie. Replicând, Hayden White a dat exemple de emplotment contraintuitiv care nu trădează totuși, retoric și etic, un subiect extrem: filmul italian din 1997 distins cu marele premiu la Cannes În 1998, La vita e bella (regia: Roberto Benigni; Benigni joacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ascultau. Nu o zăriră pe doamna În lila. Nu o Întîlniră nici pe aleile parcului, unde trecură Însă pe lîngă cei doi „caraghioși”. Erau Îmbrăcați mai Îngrijit ca de obicei și se grăbeau spre teatrul cazinoului unde se juca o comedie. Patul de fier... Timpul trecea cu o viteză surprinzătoare cînd nu avea nimic de făcut. Cornurile, cafeaua, bucățelele de zahăr Împachetate În hîrtie, ziarul de la Clermont-Ferrand... Maigret, În fotoliu, lîngă fereastră, fuma prima pipă, Îmbrăcat În pijama, bînd cafeaua cît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
nu s-au mai auzit obișnuitele aplauze, ci un murmur de dezaprobare în momentul în care mi-am primit porțiile pentru acasă. Furios, m-am dus la Rotari; el însă a râs cu poftă de cele relatate, ca la o comedie. Predicatorul a fost alungat, dar cuvintele sale s-au răspândit în oraș. Șarpele invidiei a început să iasă la suprafață și să muște, până ce zvonul a ajuns chiar și la Pavia. Arioald a trimis după mine și, în fața întregii curți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cu gesturi elegante. Nu mi-am dat seama că a rostit unele replici din Miles Gloriosus de Plaut, până nu l-am auzit adresându-i-se lui Heraclie: - Stăpâne al lumii, divine Heraclie. Pentru a încheia, pregătisem tradiționalul epilog al comediei, însă actorul care trebuia să-l interpreteze pe Pirgopolinice a căzut la pat, bolnav de stomac. M-am gândit să mă opresc aici, dar am văzut printre spectatori un tip mai lăudăros decât adevăratul Pirgopolinice. Dacă tu îmi îngădui, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
să-l chem ca să completez ceea ce am pregătit. Privitorii se uitau unii la alții, nu fără oarecare teamă în ochi. Am simțit inevitabilul gol în stomac și am încercat, dându-mă de ceasul morții, să-mi amintesc cum se sfârșea comedia lui Plaut pe care o citisem cu mulți ani în urmă. Giuliano a încremenit când Flaviano a arătat spre mine cu degetul. Toate privirile s-au îndreptat asupra mea. Heraclie s-a aplecat peste balustradă și, surâzând, l-a întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cumva e vorba despre tine, prietene? Senatorul tocmai voia să spună ceva, dar eu i-am făcut un semn și m-am ridicat. Am hotărât pe loc ce aveam de făcut, spunându-mi totodată că eram idiot: îmi amintisem finalul comediei. Am izbutit oricum să surâd și să fac o plecăciune spre împărat. În teatru tăcerea a devenit absolută. - Cine este invitatul tău? l-a întrebat Heraclie pe Giuliano. - E un învățat sirian, Luminăția Ta, care trăiește în regatul longobarzilor, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Giuliano. Ajuns față-n față cu Flaviano, l‑am fixat drept în ochi: erau plini de batjocură și de pizmă. S-a adresat publicului și a spus: - Acum o să-l joc pe Periplecomeno; ne aflăm chiar la ultimele replici ale comediei. Cred că pentru un asemenea Pirgopolinice nu e cazul să pierdem prea mult timp. Eu stăteam nemișcat în mijlocul corului, mascându-mi rușinea cu un surâs sfidător pe buze. Flaviano a făcut un gest de dezgust, exclamând: - Să-i dăm fanfaronului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o vadă pe nenorocita aia în fața altarului. Dar în același timp, situația o măcinase. Și acum, privind pentru a nu știu câta oară invitația, se întreba dacă nu cumva ar trebui totuși să se ducă. Ca să se termine cu toată comedia asta. Râse scurt. Comedia. Ce cuvânt banal. Și de fapt ce însemna? Că puteai să ierți și să uiți de cum se lăsa cortina? Nu prea vedea cum ar putea să-i reușească nici una, nici iertarea, nici uitarea. Să-i vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
aia în fața altarului. Dar în același timp, situația o măcinase. Și acum, privind pentru a nu știu câta oară invitația, se întreba dacă nu cumva ar trebui totuși să se ducă. Ca să se termine cu toată comedia asta. Râse scurt. Comedia. Ce cuvânt banal. Și de fapt ce însemna? Că puteai să ierți și să uiți de cum se lăsa cortina? Nu prea vedea cum ar putea să-i reușească nici una, nici iertarea, nici uitarea. Să-i vadă pe amândoi împreună pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-o de nevastă... Privi pentru a mia oară invitația. — Oamenii au o mulțime de motive pentru care fac sau nu anumite lucruri, zise Anna. Dar ar fi o prostie să te duci. Cu ce te-ar ajuta? Să sfârșesc odată comedia, zise Darcey nesigură. — Ce expresie învechită. Și-apoi, ai zis că ai depășit momentul. La naiba, ar cam fi și cazul. Te-ai schimbat de atunci, evident, pentru că acum ai o viață grozavă. Știu, știu, însă... Nu pot să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
de Nieve și de faptul că se hotărâse de bunăvoie să se ducă să-l vadă pe bărbatul vieții ei căsătorindu-se cu altă femeie. Zborul spre Singapore dură treisprezece ore. Darcey își umplu timpul uitându-se la mai multe comedii și apoi la un film pe DVD (Lost in Translation, pe care nu îl mai văzuse și care spera să nu semene deloc cu propria ei călătorie de afaceri); citind cartea pe care o cumpărase din aeroport (deși „citind“ nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
-ne și pe noi să mai discutăm de ale noastre, că nu ne-am văzut de o sută de ani ! De mutra ta sunt sătulă ! Hai, gata, spectacolul s-a terminat, spuse ea scoțându-și pălĂria și mustața. Finita la comedia, spuse ea deschizându-i larg ușa. — Și la proiect când lucrăm ? protestă negriciosul, ieșind cu coada Între picioare. — Ai Înnebunit ? i-am spus eu amicei mele când am rămas singure. Ce căuta maimuțoiul Ăsta pe-aici ? — Nu te grăbi să
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Christopher Walker irumpe în cadru ca un old hippie rătăcit în prezent și care și-a permis să nu filmeze litera scenariului ci... culisele platourilor, punîndu-le cineaștilor oglinda-n față. În tradiția fabulelor lui Capra și melodramelor lui Wilder, o comedie romantică ce realizează cu finețe reflectarea incisivă a muncii de creație cinematografică. Bineînțeles că acest lucru se face după chipul și asemănarea uzinei hollywoodiene pe care autorii și-au propus să o satirizeze cu tandrețe! Recent, am mai văzut și
Lumea filmului în oglindă by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/15754_a_17079]
-
soluții, idei noi, provocatoare legate, poate, în primul rînd de toleranță, un subiect de prim rang astăzi. Acest melanj incert și neclar slăbește forțele spectacolului care nu atrage atenția în mod evident prin ceva, deși ar fi putut fi o comedie și dincolo de replicile lui Victor Ioan Popa. Succesul imens de public este dat, desigur, de prezența celor trei mari actori: Radu Beligan (Ianke), Marin Moraru (Take) și Gheorghe Dinică (Cadîr). Numai simpla lor aducere împreună, extraordinară, de altfel, nu este
Viața satului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15788_a_17113]
-
este, poate, latura cea mai rezistentă a unei opere subordonate, în mare măsură, obsedantei teme a exilului, remarcabilă fiind flexibilitatea de care dă dovadă autorul atunci când schimbă registrele. Discursul său, de o eleganță mereu egală sieși, îmbracă pe rând haina comediei (cu multiple valențe germinative) și pe cea a unei drame necanonice, așadar lipsită de artificiile tipice. Viața și pătimirile lui Publius Ovidius Naso este o „comedie amară”, după cum autorul însuși o numește. Poetul latin prezintă doar vagi asemănări cu personajul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]
-
schimbă registrele. Discursul său, de o eleganță mereu egală sieși, îmbracă pe rând haina comediei (cu multiple valențe germinative) și pe cea a unei drame necanonice, așadar lipsită de artificiile tipice. Viața și pătimirile lui Publius Ovidius Naso este o „comedie amară”, după cum autorul însuși o numește. Poetul latin prezintă doar vagi asemănări cu personajul înfățișat de istorie sau de alte scrieri literare. Toate faptele sunt luate în răspăr prin foarte numeroasele trimiteri la realitatea zilelor noastre. Astfel, la Tomis se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]