8,226 matches
-
ori acolo, am urcat la ultimul etaj, m-am lăsat pe vine ca să privesc totul de la-nălțimea copilului care fusesem, am încercat să rechem din memorie ceva. Nu mai știu decât că ușa closetului dădea direct în dormitor, încît uneori mirosea greu în toată casa. Mai știu cada, care avea un fel de scaun din fabricație, încît nu puteai sta lungit în ea, și care la un capăt avea monstruosul cilindru albastru-închis al boilerului. Mama turna în apa fierbinte permanganat violet
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
sac cu jucării, în majoritate păpuși cu cap de carton smălțuit, ciobite ca vai de ele. Și-această a doua grotă în care mi-am adăpostit trupul moale, asemenea racului ce intră în cochilie, era arhitectura Iu 'pește: bloc muncitoresc mirosind a săpun de rufe, a varză stricată, a fecale. Și totuși, aș da orice să revăd acel apartament, să mă plimb prin el, să mă-ntorc acolo unde memoria mea a tras oblonul. Mama nu mai putea merge la lucru
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ne zugrăvească apartamentul, mergând pe scările lor ca pe catalige. Unul s-a prăbușit peste mine, aproape strivindu-mă. Au făcut apoi modele cu rolul: brăduți și floricele cafenii pe tencuiala galbenă. Mi se păreau minunate. îmi plăcea și cum mirosea vopseaua. Ieșeam și intram din casă pe fereastră. Copiii de vârsta mea ne adunam la demisol și ne jucam "de-a doctorul cu chiloții jos". Foarte aproape de vila noastră era o mare groapă de gunoaie unde-și avea corturile o
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
nu mai predomină în noile gunoaie. Le vezi mai mult agățate prin crengile copacilor, tot mai decolorate, an de an, până putrezesc cu totul. Acum, ambalajele produselor electronice made in China formează o bună parte din materia gunoaielor. Bineînțeles, ceea ce miroase e altceva: același noroi menajer în care stau înfipte foi de caiet cu teme la compunere, aceleași coji de cartofi și lături cenușii. La parterul blocului meu e un butic de tablă și sticlă în care un domn cumsecade stă
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și o mamaie m-a dus, aproape de mână, în locul unde trăise, despotic, proprietăreasa și brusc m-am văzut în fața unei case care exista de mult în mintea mea, aureolată de suferință și nebunie. Casa în formă de "U", cu leandru mirosind extatic, cu galerie la etaj, acum părăsită, aproape o ruină, cu geamuri sparte, cu tocurile ușilor smulse... Intrând în curte, m-am lăsat în voia memoriei corpului, care m-a purtat sus, în aripa stingă, pe scara complet putredă, m-a-ndreptat
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
acel portal, marea, de asemeni pictată, pe care corăbii pictate simt imposibilitatea mișcării, așa cum o postula Zenon. Simțim încremenirea, blestemul timpului zenital, viețuirea în aceeași lumină spectrală de amiază a lui Herodot, a lui Doinaș și a noastră. Este butaforie, miroase a clei și a scândură proaspătă, dar tocmai prin asta poemul e actual și ne seamănă, căci la fel sânt scufundate într-o creație ironică, la mâna a doua, Odradek al lui Kafka, manechinele lui Schultz, fantoșele mascate ale lui
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
la soloul lui Slash din Sweet Child O’Mine. Are frumusețea clasică proprie pieselor inspirate, consistența exprimării unui artist care știe că asta e ceea ce știe el să facă, suplețea & vigoarea tinereții cutezătoare, sentimentul simplu și uman al celui care miroase un trandafir într-o dimineață însorită, dar și nostalgia unei istorii a sângelui ce-ți circulă prin vene și aparține unui neam violent. Poate să fie doar inspirația unui chitarist ce-a lins o doză consistentă de cocaină înainte, după
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
erau în mod sigur de bună calitate: inteligenți, cu stare, influenți - bancheri, oficialități guvernamentale, artiști, oameni de știință, directori de edituri, profesori, patroni ai artelor, directori de teatru, dirijori de orchestră - oameni pe care i-ai considera iluminați, capabili să miroasă cu nasul lor mare primejdiile. Dar, cu câteva excepții, ei nu au luat în seamă semnalele de avertisment. Au adoptat opinia că au trăit aici de tot atâta timp cât și ceilalți, că erau la fel de germani ca și restul populației. La urma
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
militară“ - de Dan Spătaru. În casa scării blocului, toate erau la locul lor: avizierul, cutiile poștale, becul palid. Dar când am început să urc hotărât spre etajul patru am început să primesc semnale de SOS din partea nasului. La fiecare etaj mirosea a ceva diferit. La unu, procurorul făcea friptură, fiindcă, deh, își permite, mama lui de... La doi mirosea a borș cu legume, sigur de la tanti Vica, pensionară CAP, care când strânge bani de fasole și se bucură ca Năstase la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
Dar când am început să urc hotărât spre etajul patru am început să primesc semnale de SOS din partea nasului. La fiecare etaj mirosea a ceva diferit. La unu, procurorul făcea friptură, fiindcă, deh, își permite, mama lui de... La doi mirosea a borș cu legume, sigur de la tanti Vica, pensionară CAP, care când strânge bani de fasole și se bucură ca Năstase la un Rembrandt. La trei - sarmale. Nu că ar fi mare boierie să sărmălești, dar știu că nu e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
mici. Doamne, cât babilonism, câtă inechitate socială se reflectă în mirosul de haleală al vecinilor. Și doar nu a fost dintotdeauna așa. Au fost vremuri bune, vremuri de egalitate socială și, implicit, culinară. Dacă primeau pește la alimentară, în bloc mirosea numai a pește, că doar asta se găsea. Dacă, la sărbători, se făcea import de portocale, tot blocul era plin de coji subțiri și galbene, fiindcă pe vremea aia albul de pe coajă era considerat delicatesă și se mânca. Iar când
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
bucuros că nici vecinul n-are. Dar acum discrepanțele erau prea mari, iar eu nu puteam accepta divizarea între foarte bogați și foarte săraci. Așa că am coborât imediat la subsol și, cu cheia franceză, am spart conducta de căcat. Acum miroase la fel peste tot, s-a produs reegalizarea și uniformizarea socială între vecini. În scară domnește din nou socialismul olfactiv, cu șanse egale pentru toți. ENȚICLOPEDIA ENCARTA Litost Luiza VASILIU Ne tot mândrim cu intraductibilitatea cuvântului „dor“, ca și cum n-ar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
Dincolo de ușa aceasta, e lumea celor care se odihnesc. Vă rog să nu-i deranjați.“ Veioza se stinge, găsim greu drumul spre ușă. Și lumea de dincolo ni se deschide terifiantă, cu șoapte, umbre, vaiete de viori. Înapoi nu există Miroase a lumânări. Pe masă e întinsă, între valuri spumoase de dantelă, dureros de frumoasă, mireasa. Înaintăm în castel și iată în capătul coridorului iarăși o femeie în rochie albă. Ne face semn să o urmăm, privind trist în urmă. Silueta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
ciudat-hilare sunete, tot așa cum nasul lui Bobo, mișcat, scobit, întărâtat și calmat, devine protagonistul unei proiecții care-ți lasă gura apă. Bobo amestecă cu lingura o ciorbă fierbinte care nu te face să te gândești decât la cât de bine miroase. Dacă ai cu ce să miroși. Conceptul muzical al scenariului spectacolului captează o narațiune în care absurdul, ironizat de Dabija, picură în sunete.
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
Bobo, mișcat, scobit, întărâtat și calmat, devine protagonistul unei proiecții care-ți lasă gura apă. Bobo amestecă cu lingura o ciorbă fierbinte care nu te face să te gândești decât la cât de bine miroase. Dacă ai cu ce să miroși. Conceptul muzical al scenariului spectacolului captează o narațiune în care absurdul, ironizat de Dabija, picură în sunete.
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
nimic important În viață. Începu să se plimbe prin rulota Întunecoasă, din camera de zi până În dormitor și Înapoi, trecându-și degetele peste husele de plastic de pe mobilier, de pe chiuveta din bucătărie și din baie, de pe pat, de peste tot. Toate miroseau a nou. Simți că i se Închid ochii de oboseală și În cele din urmă cedă. Se Întinse pe pat, Îmbrăcată. Despături cuvertura subțire ca o coală de hârtie și Încercă să se Încălzească sub ea. Se strădui să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
un Picasso, un Gucci sau un Jimmy Choo. Îl folosești În fiecare zi, Îl privești În fiecare zi, Îl simți În fiecare zi. Îl văd toți musafirii tăi, toate femeile cu care te culci Îl văd, Îl ating și Îl miros. Trebuie să fie perfect. Vasul de toaletă e cel mai important obiect pe care-l folosești. Și e singurul lucru din viețile bogătașilor din Los Angeles care chiar are profunzime! Kitty râse. — Deci tu ești Vrăjitorul din Rahat-Oz! — Da, le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Baia e acolo, poți merge. Fugi imediat să se curețe. Când se Întoarse, revenise și Fitzgerald. — Crezi că o să te poți stăpâni de-acum Încolo? o Întrebă. Trebuie să mergem să-ți luăm amprentele. Jos. Încăperea unde se luau amprente mirosea Îngrozitor a urină și-a mizerie. Fitzgerald se dovedi neîndemânatic și brutal cu degetele ei de la bun Început. Desert Rose țipă de durere și Își strânse degetele de frică. Fitzgerald Îl strigă pe Robinson. — James, vino și ajută-mă până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
n-aveau însă egal, mingea pleca cu precizie și lua o viteză aiuritoare, ca și buzele Nicoletei când o conduceai acasă după ore și, fără să aprinzi lumina la subsolul scării, intrai cu ea de mână pe culoarul boxelor, unde mirosea a gogonele și a cartofi umezi. Ciocații mei negri o făceau să râdă strepezit pe Alexandra Ștefănescu, o ființă cu ochi puțin strabici, care-a izbutit să nu fie poreclită Sârmoasa, deși dinții ei, ca să nu crească strâmbi, au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
streptococi gheboși, toți roș-albaștri. Adevărul gol-goluț e următorul: mi-am pus plonjoanele, reflexele, degajările, plasamentul, detenta, genunchii juliți și coatele vinete în slujba dușmanului. A fost groaznic. Sufletul meu se perpelea ca pe jar și, vă jur, la culcare parcă mirosea în cameră a inimă de câine roșu arsă. Mă apăsa ceva pe piept, nu era pătura, nu era nici Fifi, pisica, dar atârna greu, cam oprea respirația, trebuie să fi fost privirile mustrătoare ale băieților ațintite asupra mea prin întuneric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
am dus și eu la Steaua. B. Problema transportului în comun, a banilor și a timpului a) de pe aleea Băiuț până pe Ștefan cel Mare era cale lungă, se schimbau două autobuze și-un tramvai; b) în autobuze și-n tramvai mirosea a transpirație și a pârțuri; c) mirosul de transpirație și de pârțuri dura o oră la dus și o oră la întors; d) o oră la dus + o oră la întors = două ore; e) două ore + ora din stațiile I.T.B.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ce legătură ar fi putut să aibă cu năpârliții din Ghencea? Zău, ca dinamovist, sunt de părere că-i mai bine „muie Steaua“ decât „trăiască și steliștii la fel ca Aldo Moro“. Descriind perpelelile mele nocturne (când în cameră parcă mirosea a inimă de câine roșu arsă), apare în treacăt și un nume: Fifi. E urmat de-o precizare: pisica. Or, nu-i posibil ca lucrurile să rămână așa. Despre Fifi, draga de Fifi, sunt atâtea de spus! Era maidaneză, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
la toată strada, încerca să imite driblingurile lui Gigi Mulțescu (fără sclipirile jupânului), nu-l ura pe antrenorul cu ochi de șprițar și creier micuț, murea după filmele cu nemți și după Roșu Daniela, avea o casă fără tablouri, unde mirosea ușor a usturoi și a murături. Ca să apară Cubanezu, a fost nevoie să se construiască C37, un bloc cât un sat, cu 10 etaje, 6 scări și 264 de apartamente. În timpul șantierului, s-au dat lupte grele între armatele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
la nouă, jocuri, țară, țară, vrem ostași! (pe cineeee? pe Nicoleetaaa!), uliul și porumbeii, baba oarba și mai știu eu câte și, în plus, poate bijuteria acelei tabere, o terasă lungă la parter unde săream seara pe fereastră (fără să miroasă nimic Stăneasca), o terasă pe care-am aranjat primul sărut din viața Cubanezului, convingând-o pe Nicoleta să pună puțin suflet sau măcar să-i arate ce știe. P.S. 1: am uitat o scandare dintr-a cincea, „Steaua, sunteți buni/ La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ale lui. Eu, de exemplu, îl cunoșteam pe Bogdan ăsta de la un joc de fațea, el avea șase ani atunci, iar eu vreo trei, în orice caz, jucam pentru prima oară în viață așa ceva, era noapte, întuneric beznă, dar nu mirosea defel a brânză, Bogdan se punea, capul se rezema de braț, iar brațul de un tomberon de gunoi, număra din zece-n zece până la o sută, evident, cine nu era gata era luat cu o lopată și mânca și niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]