6,948 matches
-
așezat, era teribil de prietenos și modest. L-am revăzut într-o zi, câțiva ani după ce am părăsit Naționalul, și era același, doar că foarte slăbit și îmbătrânit, o umbră a marilor umbre printre care a trăit o viață întreagă. Nenea Sârbu, Păp’șelu cum îi spuneam noi, pentru că avea ticul de ți se adresa cu acest apelativ... A jucat și el câte în lună și-n stele, de la boieri la țărani de pe toate meridianele și era peste tot credibil, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
de o ființă dragă. Nu știu dacă era sau nu mulțumit de condiția sa, nu cred că aspira să fie o vedetă, trăia cu bucurie în spațiul lui, nu l-am auzit bârfind sau spunând răutăți despre unii sau alții. Nenea Mircea Cojan și-a cheltuit energia pozitivă cu noi, colegii lui mai tineri, cu care a trăit pasiunile, durerile și aspirațiile, iar când venea vremea premierelor, când noi ne aflam în lumina reflectoarelor gloriei, zâmbea cu drag și cu bucuria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
ba cred că erau foarte mulți spectatori care veneau special să vadă cum ne puneam poalele în cap, ajunsesem cam de râsul târgului, așa ceva nu mai putea fi tolerat și s-a luat înțeleapta decizie de a-l face uitat. Nenea Nae Bălănescu, un glas rar, puternic, o dicție sobră, dar cu un fizic ingrat, nici înalt, nici scund de tot, exact cât să nu fie nimic, dar un om vesel, zâmbitor, bun în tot ce făcea. Îi plăcea grozav să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
jucau table peste tot, în turneu, la dus ca și la întors, în pauze, înainte și după spectacol, în cabine și pe holuri, absolut oriunde era un locșor care putea susține cutia miraculoasă. Dacă se auzeau zarurile, știai că și nenea Nae Bălănescu era acolo și îndată aveai confirmarea, căci glasul lui tare nu se lăsa așteptat. Executa ireproșabil roluri de boieri, mai mari sau mai mici în grad, roluri de cetățeni onorabili, comice sau dramatice, doar că teatrul înseamnă, fir-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
care face ca totul să treacă rampa și să vrăjească spectatorul care stă ca în fața unui prestidigitator extrem de abil sau totul să rămână fără strălucire, deși este corect, corect până în cele mai mici amănunte. ― Copii, ne striga Beligan, haideți, că nenea Costică are să ne spună ceva. Ce ai, Costică, dragule, parcă nu ți-ar fi toți boii acasă. Ia spune... ― Maestre, începe nenea Costică, maestrul Constantin Bărbulescu, cel care îl jucase cu atâta foc pe Cuza Vodă, că începuse să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
rămână fără strălucire, deși este corect, corect până în cele mai mici amănunte. ― Copii, ne striga Beligan, haideți, că nenea Costică are să ne spună ceva. Ce ai, Costică, dragule, parcă nu ți-ar fi toți boii acasă. Ia spune... ― Maestre, începe nenea Costică, maestrul Constantin Bărbulescu, cel care îl jucase cu atâta foc pe Cuza Vodă, că începuse să se creadă el însuși Cuza în viața de zi cu zi. Adevărul este că și semăna, teribilă asemănare, destulă ca să te prostești. ― Maestre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
Ei, soția, vorba ceea, fost-ai, lele, dar Dacia e sfântă... ― Așa, adaugă Beligan, văzând că omul o lua cam greu cu povestitul. ― Așa că, venind eu de la spectacol obosit, căci mă cunoașteți cu câtă osârdie joc eu... ― Mai e vorbă, nene, ce dracu’, doar suntem aici. Și... ― Și, ca să nu greșesc eu cumva din cauza oboselii, mi-am tras două linii albe de la poartă până în garaj, cât să pot duce Dăciuța cu ochii închiși acăsucă. ― Și... ― Și aseară, nu știu cine, niște nemernici mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
Începuse nebunia cu degetu-n fund și Bâtu avea un avans formidabil, îl controlau băieții fără milă, iar omul răcnea ca din gură de șarpe. Vine într-o zi cu un bandaj mare la cap, ne minunăm noi, ce-ai pățit, nene, ce să pățesc, zice, m-am dus la doctor să mă caute de prostată. Și? ne minunăm noi iarăși. Și mă pune să-mi dau nădragii jos, mă proptește cu mâinile de perete și, al dracului neom, îmi bagă deștu-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
lăsat la Rășinari. Lumea râdea, râdeam și noi, era o viață. Altă dată, la final de scenă, eram cu toții, Beligan în centru, cu fața la public, Hudac pe jos cu scutul în mână, Brancomir aerian ca o statuie fără nume, eu, Gelu, nea Puiu Cristescu, Mișu Fotino și vine Gonța: era nervos, venea de pe front și instiga la răzmeriță contra lui Romulus, avea de spus un întreg monolog în timp ce trecea dintr-un arlechin în altul. N-a spus un cuvânt întreg, n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
dinaintea râsului devastator, îl auzim pe Brancomir informându-se la Hudac cu glasul lui de clopot de catedrală: ― Monșer, s-a bâlbâit? Am fugit care încotro, au rămas Beligan cu Brancomir în scenă. ― Ce i-a apucat, monșer? întreabă Brancomir. ― Nene, se prăbușește dracului imperiul și noi stăm să ne întrebăm ce e cu ăia? Hai mai bine la o bere! Am sumedenie de astfel de amintiri, dar atmosfera era de fapt fabuloasă, iar spectacolul era o joacă de copii mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
pământul despre ce i-ai spus, apoi așa va fi. Eu l-am prubuluit când cu sămânța de porumb. Moș Carpen l-o întrebat atunci când umblam prin sat cu sămânța de păpușoi. Află că atât i-o spus moșului: „Apoi nenea Petrache umblă cu făncialu’, că doar asta-i treaba lui. Cu ce altceva să umble?” L-o întors moș Dumitru pe toate fețele, dar n-o aflat nimic și pace. Așa că, fă o scrisorică și dă-o încoace, că mai
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
lui Costăchel strângeau ca într-un clește gâtul trepădușului. Petrache a sărit să-l domolească pe Costăchel: Costache! Liniștește-te, omule! - a strigat în timp ce se lupta să i descleșteze mâinile... Cum o îndrăznit neisprăvitul ista să-mi spună mie: „Măi nea Costache?” Anafura și grijania mamei lui! Ieși!! Până nu te sugrum, baragladină! Milițianul s-a întors ca fulgerat. S-a repezit spre Costăchel cu pușca în cumpănire... Lasă-l! Că altfel te... N-a terminat ce avea de gând să
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
veninos! Dorul nu m-a părăsit. N-o să mă părăsească până la exitul final”. Nu este de mirare că, Într-o altă scrisoare, mesajul berlinez se Încheia astfel: „Mai am un singur dor. Așa cum stau lucrurile, voi muri la Berlin, ca nea Iancu. Doamne, dacă stă-n puterea ta, fă să mi se ducă leșul, hoitul, cadavrul În România. Indiferent unde - dar nu printre sași și șvabi. Fără flamuri. În oricare cimitir din Oltenia, Maramureș, Hațeg, Vrancea, Argeș, deal sau seș. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pentru că a poluat genele și că ne-a făcut pe noi. Recită întruna chestiile astea uluitoare, chestii pe care până și Mark le uitase. Chestii din ultimii ani ai copilăriei, de dinainte ca Joan să se tragă de șireturi cu Nenea Omnipotentu’. Chestii din anii nasoi, când nu puteai să faci nici măcar „bau“ la ea fără să cadă în genunchi și să dea din ea nume de sfinți mărunți. Mai ții minte cartea aia, Mark? Aia pe care o lua peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
era căldură mare, pădurea de oțetari se usca Însetată lângă atelierul de coșciuge, era fabrica de perii și bidinele la care lucrau numai orbi. Singurii care vedeau erau directorul, contabilul șef, redactorul revistei tipărite În caractere braille Munca Orbilor și nea Vulpe șoferul, care toată ziua cât era de lungă tot căra perii și bidinele cu Molotovul lui și cânta: „Avaramuuu! A-aaaaa! Avaramuuu! Iagardișmenuu, aman cataramuu! Avaramuuu! A-aaaaa!” Așa cânta. Și se ruga de nea Vulpe să-l plimbe cu mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
șoferul, care toată ziua cât era de lungă tot căra perii și bidinele cu Molotovul lui și cânta: „Avaramuuu! A-aaaaa! Avaramuuu! Iagardișmenuu, aman cataramuu! Avaramuuu! A-aaaaa!” Așa cânta. Și se ruga de nea Vulpe să-l plimbe cu mașina și nea Vulpe nu-l plimba și Într-o vreme se plictisea să-l tot roage și către prânz Îl lăsa În pace pentru că avea o pereche de orbi care lucrau la fabrică și el Îi scotea prin pădurea de oțetari și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
-se de la Înălțimi apreciabile cu bocancii peste fața lui. „Na, așa Îți trebuie, să nu ne lași tu să te păzim!” Și tot behăiau: „hă, hă, hă”. În compartiment cei doi Îngeri dorm ca niște frați mai mari. Sachelarie, alias nea Done, explică, că el nu știe să conducă Zündapul și la urma urmei i se pare deplasat ca În filmul ăsta să stea tot timpul pe motocicletă. „Dom’le, eu i-am spus și lui Suzana Gâdea că fără o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
la Club. Învățați. Leșeasca și Țarina de la Abrud. Clubul este Într-o baracă de lemn din spatele Bisericii Bălăneanu lângă cimitir. În Club miroase a bradolină de la dușumea, iar la acordeon cântă un orb din orchestra orbilor. Instructor de dans este nenea Kolea redactor la Revista orbilor care este groasă pentru că e făcută din carton și este scrisă În alfabetul braille pe care Îl citesc numai orbii. Nenea Kolea este bulgar din Turtucaia și când era băiețandru a văzut de aproape armata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
dușumea, iar la acordeon cântă un orb din orchestra orbilor. Instructor de dans este nenea Kolea redactor la Revista orbilor care este groasă pentru că e făcută din carton și este scrisă În alfabetul braille pe care Îl citesc numai orbii. Nenea Kolea este bulgar din Turtucaia și când era băiețandru a văzut de aproape armata sovietică la Oltenița, cum venea ea călare, cu autocamioane, cu tancuri și căruțe, iar fasciștii germani fugeau după ce furaseră mobila și alte averi. În timp ce el explică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
sectoristul. Sectoristul face ordine și disciplină. Să nu mai urle madam Lulu. Ție Îți este frică de sectorist când este pe stradă. Îl cheamă Ene. Când vine de la secție și intră În curte nu Îți mai este frică de el. Nea Ene are două fete: Gina și Monica, și tu te joci „fațea” cu ele. După terminarea scandalului urci sus la tine și, În timp ce mănânci mâncare de gutui, te gândești la bietul de Gerilă cum l-au luat hingherii și ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
luat hingherii și ce câine bun era, cum te jucai tu cu Gerilă și Începi să plângi. Ești cam plângăcios. Mama Îți spune să stai liniștit și să te potolești că a vorbit cu madam Lulu și a aflat că nea Ene i-a spus că dacă se duce la Ecarisaj cu douăzeci și cinci de lei o să-i dea drumul lui Gerilă acasă. Douăzeci și cinci de lei este mult, te gândești tu, cu ei poți să cumperi chiar un diascop. De multă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pe Gerilă de la hingheri, că mâine se dă leafa la METALOGLOBUS și o să-l lege cu lanțul de coteț ca să nu mai iasă pe stradă. Cine vrea să-l vadă să vină la el la coteț. Tu și fetele lui nea Ene o să-i duceți oase pentru că madam Stancu, croitoreasa, a tăiat o găină, adică un gunoier i-a tăiat găina că ei Îi este milă să taie găini și precis o să rămână multe oase. În acest timp, cățelușa Laika se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
albastru al flăcării de benzină vâjâie și este decembrie. TU, stai pe acoperișul closetului. Privești În curtea vecină. Printre crengile oțetarilor. Desfrunziți. Gri și lucioși ca cimentul. E curtea În care stă domnul Țăpăligă dricarul, copiii pușcăriașului, Lenuța tebecista și nea Pahonțu, osătar la Restaurantul Grădina Bucegi de pe Șoseaua Iancului. Țăpăligă are dric și cai mascați. El duce la cimitir morții din cartier. În afară de ăia pe care Îi duc cu un camion Închiriat de la uzină. Odată a fost cu dricul până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
când a ieșit din Închisoare, s-a spânzurat de o coardă la Pietrele Doameni, era alpinist și era și speolog, o peșteră din munții Apuseni Îi poartă numele, dar toate aceste lucruri le-ai mai auzit de zece ori de la nenea Remus și multe altele și, când nu mai poți asculta, minți că ai lecții de făcut pentru mâine și te duci pe strada Episcopul Melchisedec, unde stă nenea Sebe, legionarul, care Îți citește epigrame de el sub alt nume și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
dar toate aceste lucruri le-ai mai auzit de zece ori de la nenea Remus și multe altele și, când nu mai poți asculta, minți că ai lecții de făcut pentru mâine și te duci pe strada Episcopul Melchisedec, unde stă nenea Sebe, legionarul, care Îți citește epigrame de el sub alt nume și care apar În ziarul Informația Bucureștiului. Dar și nenea Sebe, după ce-ți citește epigrame și poezii cu natura, Îți povestește. Cum a fost el pește la Crucea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]