6,571 matches
-
lucide și îmbinând fățărnicia cu o strategie cinico-sadică, distructiv-apocaliptică de Duh, inversând, cu voluptate infernala, toate preceptele creștine, primul și cel mai important fiind însuși conceptul de “mântuire a omului”, după care urmeaza cel de...”facere a lumii” (mereu, dracul proclama “Lumea Nouă”! - a se vedea și porecla Americii/SUA...): “Din școlile elemen tare/din licee și/ facultăți/trebuie înlăturați profesorii/de valoare/ care se bucură de popularitate.../ Locurile lor trebuie ocupate/de oameni numiți de noi,/având un nivel de
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
dublu al Eu-lui. Nu este însă și un călău, căci un gest creștinesc îi unește: ,, Când trecem/ pe la încrucișări de uliți,/ ne scoatem pălăriile tăcuți”. Treptat, atelajul se rodează. Traversarea unei livezi este o adevărată baie de senzații tactile care proclamă realitatea peisajului, cu acei picuri mari de ploaie de pe frunze alunecând sub gulerul cămășii, pe umeri și pe sprâncene. Or, tocmai când spațiul înconjurător pare mai autentic și mai viu, tânărul țăran își mărturisește starea: ,, Am fost luat direct din
Ioan Alexandru, în câteva poeme by Ilie Constantin () [Corola-journal/Imaginative/13115_a_14440]
-
și, simultan, contestatara, daca ne gândim la componentă experimentalista a muzicii, îi considerăm pe compozitorii enumerați mai sus ca aparținând ultimei avangarde, chiar dacă toți cei menționați afișează elemente implicate ulterior în concepții artistice definibile drept postmoderne. Spre exemplu, John Cage proclama prin òpus-urile sale disoluția și ulterior moartea autorului, Iannis Xenakis își edifica întreaga concepție pe reinterpretarea critică a abuzurilor pan-seriale, iar minimaliștii americani își formulează programul în termenii unei atitudini aproape ironice-condescendente față de exagerările unei concepții seriale deja anacronice
Muzica postmodern?: reinventarea artei muzicale dup? sf?r?itul modernit??ii by Oleg Garaz () [Corola-journal/Science/83151_a_84476]
-
urmă, nu m-ar fi deranjat să-mi împrospătez memoria. Ce mă surprinde însă e cât de firavă e, la Ileana Mălăncioiu, granița dintre intransigență și maliție. Destule din adversitățile ei, pe care n-are nici o rezervă în a le proclama, au resort exclusiv umoral. Sigur, nu-mi fac speranțe că un scriitor, oricât de valoros și de civilizat, va judeca vreodată la rece toate conflictele sale personale. Dar la unul a cărui operă stă în întregime pe un piedestal etic
Opera și cartea by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6178_a_7503]
-
emanație a libertinilor politici, înspăimîntați, ei, că nu vor mai putea pescui în apa tulbure a insatisfacției generalizate, a frustrării obștești. "Popularizarea, mai pretinde dl. Theodorescu, a ucis acele candori, acele utopii sau acele comedii care se spuneau și se proclamau în Piață. Dacă votul a fost anormal de masiv pentru FSN, aceasta s-a datorat cererii exprese a celor din Piața Universității, cereri adresate mie în tratativele comune, de a fi mereu și mereu arătați". Iată de unde a provenit nenorocirea
Piața Universității în cheie polemică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17016_a_18341]
-
cu alte cuvinte, Michael Moore (nici n-ar putea fi, căci genul de analiză pe care îl practică nu are nimic în comun cu diatribele acelui yankeu mereu neliniștit și ușor supraponderal, cel puțin în raport cu standardele politice pe care le proclamă). Dar Winterbottom nu este nici Elveția, iar The Road to Guantánamo este o demonstrație cum nu se poate mai bună a unei idei cu care publicul din România încă nu s-a obișnuit, deși a trecut cam mult timp de la
Brittain attacks in patru pelicule by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/10124_a_11449]
-
sub forma unui raport special. Rezoluția Parlamentului privind Codul s-a bazat pe propunerea mediatorului, cu câteva modificări aduse de dl. Perry, raportor pentru Comisia de petiții a Parlamentului European. STATUTUL CODULUI Carta Drepturilor Fundamentale a Uniunii Europene a fost proclamată în cursul reuniunii la nivel înalt de la Nisa în decembrie 2000. Ea conține ca drepturi fundamentale ale cetățenilor dreptul la o bună administrare și dreptul de a sesiza Mediatorul European în cazul unei administrări defectuoase. Obiectivul Codului este acela de
GHID DE CONDUIT? A FUNC?IONARILOR PUBLICI by Corneliu MORO?ANU () [Corola-journal/Administrative/84078_a_85403]
-
argou oltenesc. Iată cum sună, în varianta lui Pandrea, o meditație asupra sensului vieții: „Materialistul vulgar spune: să-ți umpli și să-ți deșerți zilnic mațul gros, să-ți storci lichidul seminal regulat și cît te țin curelele. Idealistul vaporos proclamă: să alergi după năluci cu denominațiuni glorioase. Religiosul zice: am venit să împlinesc voia lui Dumnezeu. Mandarinul suspină: sensul prezenței mele în lume este de a împlini și respecta doctrina strămoșilor; pentru a odrăsli: pentru a venera nălucile glorioase; să
La grande peur by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4624_a_5949]
-
și slavilor de către Hitler. Las deocamdată deoparte acest din urmă tragic capitol, ca să ajung la tema propriu-zisă a notelor de față: mascarea ideologică a crimelor staliniste. E îndeobște recunoscut faptul că hitlerismul n-a avut, propriu vorbind, ideologie: doctrina ariană proclama fățiș necesitatea exterminării raselor inferioare. Spre deosebire de fascism, doctrina comunistă este impregnată de ideologie, în sensul dat chiar de Marx termenului încă din 1846, în Ideologia germană, unde o definește ca pe o formă de răsturnare a realității, asemenea celei de pe
Ideologie și foamete by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/3776_a_5101]
-
1768, Republica Genova a vândut drepturile sale asupra Insulei Corsica regelui Franței, Ludovic al XV-lea. Câteva luni mai târziu și cu un an înainte de nașterea celui mai celebru dintre corsicani - Napoleon Bonaparte - adică la 15 august 1768, a fost proclamată oficial unirea cu Franța. Până aici, nimic deosebit. Deosebit avea să se dovedească ceea ce avea să urmeze. Adică părerea corsicanilor, care se simțeau jigniți nu doar în mândria lor de oameni ai locului, dar și pentru că au fost vânduți ca
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
pe sine, deși avea să se audă pentru prima dată numit «sir» și «maiestatea voastră». Clipa solemnă a sosit. Cambacérès înaintează și adresează noului suveran un discurs, pe care îl încheie astfel: - Pentru gloria și pentru fericirea republicii, Senatul îl proclamă în această clipă pe Napoleon împărat al francezilor. - Accept - răspunde împăratul - accept titlul pe care îl considerați util pentru gloria națiunii (...)” Conștient sau nu, Napoleon a corectat exprimarea senatorului: un împărat nu putea fi șeful unei republici; al unei națiuni
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
Mă opresc: prea multă simetrie ar dăuna acestei demonstrații. Păream incoruptibil, iar eu n-am fost niciodată în stare să rezist în fața unui pahar de vin sau a unei femei. Treceam drept activ, energic și împărăția mea era patul. Îmi proclamam peste tot loialitatea și cred că nu există ființă pe care s-o fi iubit și pe care până la urmă să n-o fi trădat. Bineînțeles, trădam, dar eram în același timp și credincios, eram indolent, dar totodată munceam din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
Roman ca prim-ministru. Am argumentat că, deși era foarte tânăr și lipsit de experiență pentru un asemenea post, el nu avea balastul unui trecut comunist și beneficia de imaginea celui care pătrunsese printre primii în clădirea Comitetului Central și proclamase din balcon „sfârșitul erei Ceaușescu”. Deși propunerea mea a întâmpinat oarecare rezistență, ea a fost până la urmă acceptată. Acolo, la MAN, am avut un șoc când mi-am dat seama că operațiunile Armatei se aflau în mâinile a doi generali
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
nu s-au afirmat fățiș cu programe radicale, fie pentru reformă, fie contra ei. În 1996, ciocnirea a fost ceva mai dură. Pe primul plan nu mai apărea comunismul, ci reforma economică, deși nici CDR nu avea curajul să o proclame deschis și fără echivoc.În „Contractul cu România”, accentul cădea mai curând pe măsuri de salvgardare a categoriilor nevoiașe lovite de reformă, promițându-se doar capitalismului rentier restituirea proprietăților expropriate de comuniști. De fapt, CDR nu se manifesta ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
serios și mai responsabil. Nu se mai pomenea despre cele un milion de locuri de muncă promise în 1997. Dar ceea ce atrăgea atenția era grija de a îndepărta orice suspiciune în chestiunea proprietății. Adrian Năstase s-a întrecut pe sine proclamând sus și tare: „Se va merge până la revizuirea Constituției pentru a se garanta proprietatea”. Marea surpriză a alegerilor din 2000 a fost saltul PRM-ului lui Corneliu Vadim Tudor, atât la parlamentare, cât și la prezidențiale. Există unele explicații ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
El se bucura de încrederea și sprijinul regelui, însă regina, care îl susținea pe Choiseul, cel mereu bântuit de ideea alianței austriece, era de-a dreptul exasperată. Vergennes nu a fost deloc surprins când coloniile engleze din America și-au proclamat independența. Chiar din anul 1763, când noi am pierdut Canada, el prevăzuse faptul că, nemaiavând nevoie să fie protejate împotriva vecinilor lor francezi, coloniile engleze se vor detașa de patria mamă. Ca urmare, el a luat în propriile mâini cauza
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
rezervă, cu sinceritate și cu bucurie, oamenilor celebri, veniți din străinătate. Așa cum, odinioară, președintele Jeannin acționase în favoarea Provinciilor Unite, Talleyrand a pledat pentru recunoașterea Belgiei independente. Astfel a fost exprimat interesul pentru continuarea liniilor politicii franceze în Țările de Jos. Proclamând principiul neintervenției, Talleyrand a "ruinat" politica Sfintei Alianțe și a inițiat tratatul de neutralitate, noul regat fiind încredințat protecției marilor puteri. Aceasta a fost cea din urmă acțiune diplomatică a sa, care i-a confirmat capacitatea profesională, ca și dragostea
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
să vadă ceea ce reprezintă cu adevărat o politică romantică. Acest Napoleon sentimental* a păstrat pentru toată viața ceva din aerul conspiratorului care fusese în tinerețe. El pretindea că îl răzbună astfel pe unchiul său, marele împărat. Într-o zi a proclamat cu mândrie, în fața întregii Europe, că, în sfârșit, tratatele din 1815 au fost anulate. El nu a dorit altceva decât să le distrugă, fără a ține seamă, însă, că aceste tratate menținuseră în Franța, în ciuda tuturor dezastrelor, situația în care
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
e vorba de acei oameni ai sistemului care și-au pus în ea speranțe extravagante și care își imaginează că ea ne va conduce la un fel de paradis terestru, unde nu vor mai fi dispute între națiuni. Acei entuziaști proclamă că, de aici înainte, rolul diplomației a luat sfârșit. La ce ar servi ea oare, dacă delegații tuturor națiunilor se vor întâlni, în fiecare an, la Geneva, în sala Reformării? Iată o idee "glumeață" despre raporturile internaționale, atât timp cât îți imaginezi
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
de către acestea (în vederea "absorbției") ar fi un fel de datorie morală. Franța a avut dintotdeauna o gândire opusă acestui punct de vedere; ea a susținut micile naționalități; Henric al IV-lea își făcea o onoare din aceasta, iar Vergennes a proclamat-o, ca atare, la declinul monarhiei. Prin urmare, Franța rămâne fidelă tradițiilor sale, asociindu-se acțiunii Societății Națiunilor oferind puterilor "slabe" posibilitatea de a se uni pentru a-și face simțite influența. Tit Liviu 124 are o expresie memorabilă: "Sub
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
stau ca oscioarele de pasăre-ntre colți de crocodil. Perimetrele de veac 19 sunt livrate în sadică tăcere PUZ-urilor demolatoare, presa, scriitorimea, societatea civilă (de)plâng nostalgic sau urlă la lună. Asta în vreme ce arhitecții și afacerismul sferei private își proclamă cinic-arghirofil libertatea și zgârâie-norismul vanitos-pragmatic, acuzând belferismul utopic de cretinism reacționar. Tabăra paseist-conservatoare și-a epuizat toate argumentele prin care se cerea statu-quoul centrului istoric și împingerea clădirilor cu peste două, trei etaje către centura Bucureștilor. Nimeni nu este, principial
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
revoluționar“), postulând „invariabilitatea naturii umane, iremediabil sortită decăderii și corupției [...] Adesea reacționarul nu e decât un înțelept versat, un înțelept interesat care, explorând politic marile ade văruri metafizice, scrutează fără slăbiciune sau milă dede subturile fenomenului uman pentru a-i proclama hidoșenia. Un profitor al cumplitului“ (un profiteur du terrible), cum scria Cioran în 1957, în eseul său despre Joseph de Maîstre (în fapt, autoportret sadea) și „gândirea reacționară“, cu care se deschid Exercițiile de admirație. Și tot acolo, un adevăr
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
sprijin de la Eleanor Roosevelt, André Gide, Julian Huxley. Congresul avea să fie în bună măsură spectacolul solistului Arthur Koestler, care a fascinat audiența prin discursuri fulminante, simplificator maniheiste, în limba germană. Noțiunile stânga și dreapta nu mai au relevanță, a proclamat el de la tribună, acum lumea trebuie să aleagă între binele întruchipat de Statele Unite și răul întruchipat de Uniunea Sovietică. Congresul a adoptat Manifestul libertății, al cărui proiect fusese întocmit de Koestler, ajutat de Manes Sperber. In perioada următoare, Koestler s-
Maniheism la două capete (3) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6252_a_7577]
-
a atacurilor din partea scriitorilor și a publicațiilor din tabăra opusă, find ponegrit și calomniat fără reținere de cercuri influente din care făceau parte și unii dintre foștii lui prieteni. Rivalizând cu ei întru înverșunare, susținea - cu aceeași înfocare cu care proclamase cândva superioritatea sistemului sovietic - că absolut tot ceea ce întreprind Statele Unite este binefăcător pentru libertate și pentru civilizație. Idila ideologică a ținut câțiva ani, după care sentimentele s-au răcit brusc. Din ambele părți. Americanii îl bănuiau că inima lui a
Maniheism la două capete (3) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6252_a_7577]
-
Șerbu, Felix Aderca, etc. Ca orice prozator original și valoros, Blecher nu a cunoscut succesul de public, cărțile lui nu au înregistrat vânzări substanțiale. Lipsa de empatie a cititorilor poate fi justificată, dar în mod paradoxal, nici măcar criticii care îi proclamau valoarea și talentul nu au înțeles cu adevărat natura specială a scrierilor lui și nu l-au interpretat în mod adecvat, cu excepția lui Ieronim Șerbu și, evident, a lui Eugen Ionescu. în 1936, pe la sfârșitul lunii ianuarie, când a apărut
M. Blecher în epoca sa by Ada Brăvescu () [Corola-journal/Journalistic/8078_a_9403]