57,527 matches
-
supărat. Mi-a spus doar că ai lui se uitau la noi, liniștiți, cum ne zbatem. Că ce va fi, a mai fost. Că nu se poate decât Într-un singur fel. Că dacă n-aș fi pornit eu În călătorie, cineva tot ar fi plecat. Că dacă n-ar fi pornit pe urmele mele cei care dădeau roată intrării În deșert, ar fi plecat alții. Că să nu-mi treacă prin minte că am vreo Însemnătate. Că dacă voi pierde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
atâta drum pe urmele mele, nu pot să mă hotărăsc ce să fac cu Enkim, of, of. Dar Logon: - Nu vreau milă la Logon! Krog nu trebuie avut milă la Logon, șopti el, scuturând capul. Krog trebuie doar să termine călătorie. Atât. Iar lui Logon Îi e teamă pentru călătoria lui Krog. Și pentru... Krog. Spusese asta nu știu cum, de mă trecură fiorii. Era bărbat tare frumos și se uita la mine de parcă mă sorbea din ochi. Ce fel de femeie lăsase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
hotărăsc ce să fac cu Enkim, of, of. Dar Logon: - Nu vreau milă la Logon! Krog nu trebuie avut milă la Logon, șopti el, scuturând capul. Krog trebuie doar să termine călătorie. Atât. Iar lui Logon Îi e teamă pentru călătoria lui Krog. Și pentru... Krog. Spusese asta nu știu cum, de mă trecură fiorii. Era bărbat tare frumos și se uita la mine de parcă mă sorbea din ochi. Ce fel de femeie lăsase el acasă, atunci? - De ce-ai pornit pe drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
la mine de parcă mă sorbea din ochi. Ce fel de femeie lăsase el acasă, atunci? - De ce-ai pornit pe drumul ăsta, Logon? - Pentru că Logon nu poate altfel. Pentru că Minos e tată lui Logon. Pentru că Logon crede În Krog și călătorie. - Tu?! Fiul lui Minos? Logon puse privirea În pământ și nu mai zise nimic. Se juca cu o crenguță cu care trăgea linii În nisip, una lângă alta. Of, of, simțise că-l simțisem și știa că eu nu -. - Ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
privirea În pământ și nu mai zise nimic. Se juca cu o crenguță cu care trăgea linii În nisip, una lângă alta. Of, of, simțise că-l simțisem și știa că eu nu -. - Ai Încredere, măi Logon, măi. O să termin călătoria asta cu bine, i-am spus. - Logon rugat la tine să nu ai milă la Logon. Habar n-ai cum și dacă o să se termine cândva călătoria lui Krog, o dădu el pe glumă, dar ochii Îi erau posomorâți. Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
simțisem și știa că eu nu -. - Ai Încredere, măi Logon, măi. O să termin călătoria asta cu bine, i-am spus. - Logon rugat la tine să nu ai milă la Logon. Habar n-ai cum și dacă o să se termine cândva călătoria lui Krog, o dădu el pe glumă, dar ochii Îi erau posomorâți. Tu ești toiagul lui Tatăl, iar Logon o să fie toiagul lui Krog, ne luă el pe amândoi peste picior, ca să aibă de ce să zâmbească. - Ia, spune, l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
veni la groapă Împreună cu femeia cu care se Împreunase și-l scoaseră dinăuntru pe cel ce fusese legat de mâini și de picioare. Am dat să le zic ceva, pricepând de acum, fără nici o Îndoială, că se jucau de-a călătoria noastră, dar pe ei Îi apucă râsul și mai abitir. Ce să fac? Zâmbii spre cel mai Înzorzonat dintre ei, iar el izbucni Într-un hohot năprasnic și Îl puse din nou pe cel ce se juca de-a Enkim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Tatăl lui N’jamo le-a zis prima oară oamenilor despre Ger pe când N’jamo era doar un țânc, răspunse el, fără să clipească. Cred că am holbat ochii atunci și am dat să-l Întreb cum de jucau ei călătoria mea de atâta vreme, dar N’jamo schimbă repede vorba: - Ce să fac, măi Krog? Pe urmele tale sunt vânători câtă frunză și iarbă. Nu e vorbă că suntem noi mici, căci n-ar fi primii oameni mari pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
asta? - Că ai voie să faci și ce n-ai văzut În joc. Jocul, de-aia e doar joc, pentru că lasă o grămadă de pățanii pe afară. Altfel, cel ce te juca pe tine atât de iute, trăindu-ți toată călătoria Într-un răstimp atât de scurt, ar fi trebuit să cadă lat de oboseală la sfârșitul jocului, nu? Netrebnicul! Îi cam plăcea să vorbească În doi peri, așa că i-am retezat-o: - Știi multe, măi N’jamo. Ia spune, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
N-o să facă nimic altceva decât c-o să ne Încurce și mai rău, fir-ar să fie. - Măi, N’jamo. Măcar, dă-mi niște oameni de-ai tăi să vină cu mine, că nu mă mai descurc de unul singur. Călătoria asta e din ce În ce mai grea. - Mai ales când unul te dă la troc, surâse N’jamo, făcându-mă să-mi dreg glasul. Câți oameni vrei? - Cât toate degetele unui om. - Adică cinci de patru ori, ha, ha, ha, hohoti el. - Cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
l-am Îngânat. Stătu un pic pe gânduri. Dacă vrăjmașii lui Krog o să Învingă, Îmi rămâne tot neamul aici, să se Înmulțească. Iar dacă o să Învingă tovarășii lui Krog, o să se Înmulțească mai departe cei ce-l vor Însoți În călătorie pe Însuși Krog. E bine și-așa. - Nu pot să-ți dau cinci de patru ori. Dar cinci de trei ori, pot! Oamenii vor fi cinci de două ori, iar femeile, cinci! promise el. I-am Întins palma deschisă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
sau alta și Își tot făceau de lucru cu bulgării de grindină, care ridicându-i de jos, care privindu-i În lumină, care gustându-i sau chiar Înghițindu-i. Până la urmă, tânguitori și speriați, se puseră să joace din nou călătoria lui Krog - rămasă lor de hăt, cine știe de când, căci pe atunci nu prea aveam habar să mă gândesc la timp, darămite să-i spun În vreun fel pe care să-l pricep. Simțeam doar că mintea Îmi era bântuită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
ca să câștigi timp. - Poate că În preajma ta simt nevoia să câștig timp. Vorbele mele Îi căzură ca pietrele În creștet. Simții cum un potop de lacrimi dădea să-mi țâșnească din ochi. Cu el și cu femeia lui plecasem În călătorie, of, of. Însă, făcăturile meșteșugite de Enkim nu-mi spuneau decât un singur lucru: lui Krog Îi era lăsat să călătorească, iar Enkim trebuia să nu-l scape din ochi - să nu care cumva să-i piardă vrăjmașii urma. - Vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
să-i fac lui Logon ceea ce Kal Îi făcea lui Noc, acasă, că n-ar fi fost așa de cumplit după ce-o Împuiasem până și pe o vacă din aia precum Bodolona. Măcar Logon să iasă câștigat din toată călătoria asta, of, of. - Potolește-te, Îmi strecură Logon, privind rușinat Într-o parte și În alta. Noi te-am urmat pentru că ești toiagul Tatălui. I-am privit. Înlemniți, se uitau la mine cu ochii holbați, neîndrăznind nici să sufle. Nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
În pești grași. Tot vorbind cu el, pricepusem că trăise undeva la Miazănoapte de pământurile lui Minos, cam pe la jumătatea drumului dintre munții mei și țărmul Mării mari și reci care se Întindea până aici. Ai lui Barra știau de călătoria lui Krog, iar Barra Însuși o așteptase de mic copil. În neamul lui se știa că cel ce va pleca În călătorie era sânge din sângele Tatălui, ceea ce era cam același lucru cu vorbă din vorba lui căci, ce altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
munții mei și țărmul Mării mari și reci care se Întindea până aici. Ai lui Barra știau de călătoria lui Krog, iar Barra Însuși o așteptase de mic copil. În neamul lui se știa că cel ce va pleca În călătorie era sânge din sângele Tatălui, ceea ce era cam același lucru cu vorbă din vorba lui căci, ce altceva era cuvântul dacă nu un fel de sânge nevăzut care se scurge de la un om la altul? Nu știam pe vremea aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
altceva? Iarăși tăcu. Pufni de vreo două ori. Apoi: - Nu știu cum să zic... E un gând pe care nu știu a-l spune... E ciudat, oricum... S-au Întâmplat atâtea lucruri, de-mi vine să cred că de la plecarea ta În călătorie au trecut mai multe veri, nu doar una. Uite: noi știam că e unul Krog care a plecat ca să Împartă vorba tuturor, numai că vestea care a ajuns la noi și care ne-a făcut să te căutăm a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
se vedeau oasele și abia mai răsufla. Au pierit atunci puhoaie de oameni, chit că stăteau lîngă Tatăl. Noi asta vrem? Să pierdem puhoaie de oameni? Femeile și pruncii? - Unii oameni, unele femei și unii prunci vor muri oricum În călătorie. Chiar și fără lupta de sânge. - Vor muri după cum le e rămas. De ce să le grăbesc eu sfârșitul? Rupe câteva fire din pânza de păianjen și păianjenul o să moară. Ia zi, am schimbat vorba, crezi că termină Logon luntrele alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
pildă, văzuserăm cu toții că pe pământurile Dogonului și În pădurea lui N’jamo, În loc ca ziua să se scurteze odată cu apropierea iernii, ea rămânea la fel de lungă ca noaptea. Ce fel de pământuri erau astea? Ce făcea soarele de Își lungea călătoria pe cer? De ce se răcise vremea din nou după ce, zile de-a rândul, ni se păruse că ne apropiem tot mai mult de soare? Și pe urmă, ce fel de stele erau astea pe care le vedeam aici, că deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
pești nu erau pentru că răsuflau, nici porci nu erau pentru că se scufundau sub apă, și nici urși nu erau pentru că aveau blana prea scurtă. Trecură multe zile așa și, după un timp, mai-mai că uitasem de ce mă trimisese Moru În călătorie. Era tot mai frig, dar zilele Începuseră să se lungească din ce În ce, lucru care Îi uluia pe mai toți. Ghețarul nostru creștea din ce În ce și, nu trecea nici un nou răsărit fără ca Nunatuk să nu-mi arate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
așa cum aveau și-ai tăi s-o facă de atâtea ori, după ce vor fi Învățat cumsecade cuvinte precum de ce laolaltă cu intonația potrivită, cea care vă face să spuneți mai multe vorbe decât rostiți, căci nu-i altceva decât rămășița călătoriei noastre În vorba voastră. Așa că, am pornit peste puntea Înghețată. Era din ce În ce mai frig și n-am să-ți spun nici de bătrânii care au pierit pe drum, nici de copiii Înghețați și nici de femeile turbate de foame - știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cuvinte, săpate adânc În oasele și sângele tău, prind iarăși viață. Pielea ți se face de găină, simți pe spinare gerul exodului nostru, inima ți se strânge de tot frigul pe care l-au Îndurat Krog și ai lui În călătoria peste puntea de gheață, măruntaiele ți se chircesc și ai fi În stare să dai afară tot ce-ai mâncat, numai și numai ca să jertfești, fie și doar o masă, pentru foametea pe care am Îndurat-o noi și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
chircesc și ai fi În stare să dai afară tot ce-ai mâncat, numai și numai ca să jertfești, fie și doar o masă, pentru foametea pe care am Îndurat-o noi și de care vrei să scapi tu. Ce mai călătorie! Soarele părea să urce pe cer cu atât mai sus cu cât mergeam mai mult. Când veneau norii și Începeau viscolele, ne legam unii de alții și o țineam Înainte, orbește. Când pruncii Începeau să ne Înghețe și abia mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
nici porc și nici urs - Îi despicam burta și ne Îngropam copilașii În seul lui aburind, doar-doar le-ar veni culoarea la loc În obraji. Câți dintre ai noștri au pierit? Exact câți au trebuit pentru ca tu să afli povestea călătoriei lui Krog. Exact câți au trebuit pentru ca, Într-o bună zi, să vedem din nou pământul adevărat, cel din care crește iarba și se Înalță copacii, cum se ițește de sub zăpezi și ghețuri. Se ridica, negru și falnic În Înaltul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Miazăzi. Mi-era din ce În ce mai ciudă - credeam că fusesem prinși pe acea punte de zăpadă și gheață veșnică, care părea să fie o cursă pentru orice se nimerea prin preajmă: pentru ghețari, pentru mare, pentru soare și acum, chiar și pentru călătoria lui Krog și a neamurilor sale. Și, ca semn că nimerisem Într-o capcană, Într-o blestemată de zi, gheața se frânse sub o mulțime de oameni care dispărură În adâncurile mării reci. Ne-am repezit să-i scoatem din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]