57,527 matches
-
blănuri deschise la culoare, săriră sprinten pe gheață. - Voi trebuie să fiți neamul lui Krog, spuse cel mai Înalt dintre ei. 33. - V-am auzit În noaptea aceea, și am bănuit că voi sunteți. Ehei, am aflat de plecarea În călătorie a stăpânului vorbei de când eram țânc, iar de așteptat, neamul meu te așteaptă Încă de când ne-a scos Tatăl din Ceața Adâncă. - Ai auzit tu, tocmai din copilărie, de călătoria lui Krog?! - Oh, da, eram tare mic când a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
bănuit că voi sunteți. Ehei, am aflat de plecarea În călătorie a stăpânului vorbei de când eram țânc, iar de așteptat, neamul meu te așteaptă Încă de când ne-a scos Tatăl din Ceața Adâncă. - Ai auzit tu, tocmai din copilărie, de călătoria lui Krog?! - Oh, da, eram tare mic când a venit la noi În sat un Vindecător alungat de-ai săi. El ne-a dat vestea că ai pornit la drum. Iar maică-mea, care era Vindecătoare, mi-a lăsat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Întoarse el deodată spre mine, e lăsat că avem ceva de vorbit numai noi doi. - Avem de vorbit. Da, am spus. Și el și ai lui rostiseră cuvinte de-ale lui Moru de când coborâseră pe gheață, de parcă de aci Înainte, călătoria mea nu mai avea nici un rost. Mi se părea că singurul lucru pe care Îl mai aveam de făcut era să ajung cu bine acasă. S-o văd din nou pe Siloa. Mda. Cel mai mult vroiam s-o văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
pe Siloa. Mda. Cel mai mult vroiam s-o văd pe Siloa, mai ales dacă blestematul ăla de Gau plecase și el pe urmele mele, ca să se fălească În fața ei. Hm. Și așa nu ucisesem pe nimeni de când plecasem În călătorie, eu care eram ucigaș Încă din cuibul maică-mii. Pe Gau ăsta... Pe el o să-l dau Umbrei, mi-am spus. Apoi o să mă uit la Siloa și o să mă așed cu Nunatuk Într-o casă În satul meu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
copilul pe care Îl are În cuib. Poate că am s-o mai Împuiez pe Nunatuk o dată. Sau, poate că am să-mi iau Încă o femeie - cine știe ce se va alege din Krog, stăpânul Vorbei după ce Își va fi Încheiat călătoria? Poate că o să aibă și el voie să se Însoțească cu femei frumoase. - Te ascult, i-am spus cu glasul Tatălui. Dyas tresări. Apoi zâmbi cu jumătate de gură. - Auzisem eu că numai așa știi să vorbești... Ia mai fă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Nu se vedea decât apă, apă și iar apă. Nu l-am Întrerupt Încă. - Eu, Dyas, Îmi mai spun Însă și așa: dacă nu l-aș duce pe Krog peste Marea cea mare, ar mai putea Krog să-și termine călătoria? Îmi zic: ar mai fi Krog stăpân al vorbei, dacă nu și-ar duce călătoria la bun sfârșit? Altfel spus, ar mai rămâne Krog ceea ce este, dacă nu l-aș duce eu peste mare? - Și dacă Krog rămâne ceea ce e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Dyas, Îmi mai spun Însă și așa: dacă nu l-aș duce pe Krog peste Marea cea mare, ar mai putea Krog să-și termine călătoria? Îmi zic: ar mai fi Krog stăpân al vorbei, dacă nu și-ar duce călătoria la bun sfârșit? Altfel spus, ar mai rămâne Krog ceea ce este, dacă nu l-aș duce eu peste mare? - Și dacă Krog rămâne ceea ce e deja, chiar dacă Îl lași aici? Tu ai auzit de mine și văd că ai și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
ai auzit de mine și văd că ai și Împlinit porunca ce m-a Împins la drum. La fel ca tine, sunt și alți Vindecători. Mulți au făcut ceea ce le era lăsat, numai pentru că au auzit că am pornit În călătorie. Dyas căscă ochii și țuguie buzele. - E adevărat că ești un mare ucigaș? Întrebă el deodată. - Te văd om zdravăn. Vrei să mă Încerci? Mă privi lung. Apoi, ochii Îi luciră deodată și izbucni În râs: - Dar tu vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
care arunca primele semințe ale minciunii noastre În mințile celor ce ne priveau. Vorbele nu vor face decât să crească minciuna dar, ca să fiu cinstit, lui Dyas nu-i păsa de asta și nici mie. Treaba mea era să duc călătoria la bun sfârșit, căci despre cuvinte aflasem eu dinainte că erau un rău necesar. În aceeași zi, ne-am urcat În luntrele lui Dyas și bine am făcut, căci marea Începea să fie agitată. Oamenii lui au Întins bucățile largi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
scoicile, cu tot cu ceaiul din ele În ziua aceea, În timp ce Nunatuk aducea pruncul pe lume, Gupal ne spuse ce este ceaiul, ce sunt numerele și la ce le foloseau ai lui, ce sunt săptămânile, lunile și anii. Părea că făcusem toată călătoria asta numai și numai ca să-l Întâlnesc pe Gupal. Încă de când stătusem În satul lui Minos, Îl auzisem pe Dilc cum se gândea la numere din acestea mari, fără să fie Însă În stare să le rostească. Îmi aminteam cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cele cinci degete și că celelalte numere, cele mai moarte cuvinte după cum ne Înțelesesem, trebuiau să fie rude cu primele cinci. De atunci, mă tot căznisem să mă gândesc la asemenea numere care, tare mult m-ar fi ajutat În călătorie, mai ales dacă doream să țin minte una sau alta, numai că mereu spusesem de două ori câte cinci, sau cinci și Încă trei, sau de două ori cinci și apoi Încă trei, iar când era vorba de multe lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
spui, mă Înțelese Gupal, că nu știi câți ani ai? Sau că n-ai numărat de câte zile ai plecat de la tine de acasă? Nu. Nu știam nimic din toate astea. - Și atunci, mă Întrebă el, cum o să lași povestea călătoriei celor de după tine? Cum o să le-o spui? - Doar cu vorbe. Fără numere. O să le povestesc despre oameni și locuri. O să le spun despre lucrurile pe care le-am văzut. Despre ceaiul tău și despre mattangul lui Vishu. - Despre ceaiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
oameni. Munții cei mari sunt la două săptămâni depărtare de sat. Oamenii care Îl urmează pe Krog sunt din nouă neamuri... - Ascultă, m-a fulgerat atunci un gând. De câtă vreme ai auzit tu, Gupal, că a pornit Krog În călătorie? - Păi, să tot fie vreo... În clipa aceea, se auzi un strigăt ascuțit din casa În care o dusesem pe Nunatuk. Am țâșnit În picioare și m-am repezit Într-acolo. - Nunatuk, am strigat. Nunatuk! Am dat buzna printre crengile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
curge și se preschimbă, iar lumea toată e vie precum un om, și de-aia stăm noi doi acum față În față... Kron era numele acelui copil și, de la el a rămas semnul pe care l-ai tot văzut În călătorie și pe care știam că-l știi atât de bine. În plus, pe tine te cheamă... hmmm... Krog! Pfuuuuh. Și dacă tu, Krog, oi fi alcătuit din resturile de căcărează ale lui Kron, preschimbate În pământ, care pământ s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
căruia oamenii de aici Îi spuneau bere. - Ca să am laptele mai gras, se lăudă ea. - Ție Îți trebuie lapte mai gras? am Întrebat-o. Dacă-ți pui mintea, poți să dai țâță la jumătate din copiii care ne Însoțesc În călătorie. Nunatuk rămase pe gânduri. - Hadat mi-a spus că suntem peste patru mii de oameni. Ce-o Însemna asta? - Că suntem mulți și că se teme de noi. Am sărutat-o așa cum Îi plăcea, apoi m-am uitat iarăși la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
așa, până ce n-am mai putut să mă prefac că nu mă interesa ce se Întâmplase. - Ia zi, Enkim, ce-a fost cu semnele alea pe care le tot lăsai În urma noastră? - Cu ce fel de semne să fi Însemnat călătoria, dacă nu cu cele care arată stirpea Tatălui? Of, of, erau prea multe lucruri pe care nu le aflasem Încă despre lucrarea pe care eu, și nu altul, trebuia s-o duc la bun sfârșit. Mai treceau câteva zile, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Krog, și nu altcineva, e jumătatea lui Moru, toiagul tău, cel ce Împarte vorba și cel care a făcut un văr dintr-un necunoscut stăpân al apei? Pfuuh, Tată, dar câți Krog sunt de trebuință ca să ducă la bun sfârșit călătoria asta? Sunt eu jumătatea lui Moru, sfertul lui, optimea lui, sau cât sunt eu, Tată? - Semnele alea arată stirpea Tatălui. Da, am spus Într-un târziu. - Și Îți mai arată ceva și ție. Ceva ce tu și numai tu o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
iei gândul de tot, sperie-l. Ca să-l sperii bine, supune-l astfel Încât să n-aibă habar că e supus. Dacă nu știe că e supus, pânza de păianjen n-o să se clatine prea tare. Asta era un altfel de călătorie - lungă, tare lungă - și ca să ajung până la capătul ei, lupta de sânge nu era decât cel mai mărunt pas. - Uite cum o să facem, le-am zis Într-un târziu. Spuneți-le tuturor că Logon, cea mai mare iscoadă a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
dacă o să fim văzuți cum ne Învinge Scept? Dar Barra: - Măi Krog, măi... Să zicem că ne bat ei, deși eu nu cred asta, dar stăpânul vorbei ești tu, nu e nici Scept, și nici Gau. Tu ai pornit În călătoria asta, În timp ce Scept și Gau se ațin după tine precum cățelușii. Așa că, e treaba ta să lași o poveste așa cum trebuie dacă Învingem, după cum tot treaba ta e să lași o poveste ca să ne slujească și dacă om pierde. Că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
chit că nu era treaba mea. Numai că eu, Krog, aveam puterea vorbei. Fusesem ucigaș de oameni, acum vroiam să fiu ucigașul a tot ceea ce era altfel decât Krog. Of, of, măi Moru, măi... De ce mi-ai dat tocmai mie călătoria asta, căci nu eu eram cel mai bun om, și tu știai asta! Dinspre Miazănoapte se stârni un vânt tăios care culcă iarba la pământ. Am privit Într-acolo - cerul se acoperea cu un nor la fel de rău cum fusese cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
câmpie. - Te știu mai bine decât crezi, Krog... reluă Scept, privind la mine cu ochi sclipitori. Știu ce fel de vânător erai pe meleagurile tale, iar acum văd ce ai ajuns... Ce fel de om te-a făcut pe tine călătoria asta? Fie și numai pentru asta, și tot va trebui să scap lumea de tine! Și-acum, spune-mi! Pot să mă Întorc cu spatele la tine ca să mă duc la ai mei, sau mai bine să merg precum racul, ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
noastră. Iar când o să dăm din nou de Marea cea mare, o să trimitem iscoade spre Miazănoapte și spre Miazăzi și, dacă n-om mai găsi nici o punte de pământ care să ducă mai departe, Înseamnă că Îmi voi fi terminat călătoria. Atunci, o să ne Întoarcem fiecare pe la casele noastre... Era din ce În ce mai frig. Începuse să viscolească, iar răbufnirile vântului ne repezeau În ochi fulgi tăioși. - Fie, spuse Barra după o vreme. Abia atunci am părăsit vatra din mijlocul satului și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
de unde pândeam urșii, și am recunoscut și valea adâncă unde hăituiam mamuții Înainte să prăvălim pietroaie peste ei. M-am rătăcit și m-am Întors pe urmele mele? - m-am Întrebat, așezându-mă alene pe un bolovan. Ce fel de călătorie a fost asta? M-am Învârtit În cerc? Ce naiba făcusem? Ce mai conta? Am răsuflat adânc și am recunoscut mirosul văzduhului meu. Apoi: - Of, of, Barra! De-aci am plecat În călătorie acum... mă uitai la micuțul Unu, care, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
-mă alene pe un bolovan. Ce fel de călătorie a fost asta? M-am Învârtit În cerc? Ce naiba făcusem? Ce mai conta? Am răsuflat adânc și am recunoscut mirosul văzduhului meu. Apoi: - Of, of, Barra! De-aci am plecat În călătorie acum... mă uitai la micuțul Unu, care, de la o vreme se pricepea tare bine să se certe cu mumă-sa. Am plecat de-aici acum mai bine de doi ani. Barra se uită la munții mei, clătinând din cap. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Mamă, și nici de speriat nu ne speriau la fel. Numai iarna trebuia să fii cu băgare de seamă să nu te rătăcești În viscol; altminteri erau munți tare buni. - Păi, făcu Barra, ce Înseamnă asta? - Cred că am isprăvit călătoria, i-am zis. Ne-am așezat amândoi, la sfat. Tot vorbiserăm despre clipa asta, că Într-o bună zi o să Încheiem călătoria și că o să ne ducem fiecare pe la casele noastre, numai că nici unul nu se gândise că totul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]