57,527 matches
-
Căsnicia cu lady Frances i-ar fi fost de folos. Așteptase cu nerăbdare aspectul sexual - deși, să fim cinstiți, în termeni de imaginație și sportivitate, nu se putea compara cu adevărat cu prostituatele care i se ofereau de obicei în călătoriile lui la Bagdad - dar, și mai important, tatăl ei avea o serie de contacte influente pe piața sud-americană, în care era nerăbdător să se infiltreze. După toate probabilitățile, le va putea folosi în continare, dar ar fi fost mai ușor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
această perioadă a anului. — Vă mulțumesc. Voi ține seama de sfatul dumneavoastră. — Pe mâine deci, domnule Owen. Și stați liniștit, nu trebuie să mă conduceți. În atmosferă plutea o ciudată senzație de așteptare, care nu avea nici o legătură cu preconizata călătorie a lui Michael în Yorkshire. Era 16 ianuarie și la ora cinci în dimineața aceea expirase ultimatumul pentru retragerea Irakului din Kuweit. Atacul aliaților asupra lui Saddam Hussein putea fi lansat în orice moment și ori de câte ori dechidea radioul sau televizorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
renunțe la acel mijloc de transport și să aștepte în schimb un autobuz, care urma să plece peste patruzeci și cinci de minute. Își petrecu timpul consumând două pachete de Revel și un Curly-Wurls în sala de așteptare a autogării. Călătoria cu autobuzul a durat mai mult de o oră și aproape jumătate din acest timp în vehiculul obosit, care împroșca noroi și îl ducea pe drumuri tot mai întunecate, mai înguste, mai sălbatice și mai întortocheate, Michael era singurul pasager
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
după aceea, dădu peste un pâlc de pădure deasă, înconjurat de un zid lung de cărămidă întrerupt în cele din urmă de o pereche de porți din fier forjat. Se deschiseră la atingerea lui și Michael bănui că în sfârșit călătoria lui era aproape încheiată. Când ieși din tunelul de beznă aparent nesfârșit, înecat în noroi și năpădit de bălării care constituia aleea de intrare, pătratele aurii ale luminilor de lampă care străluceau la ferestrele reședinței Winshaw Towers puteau părea aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
personală nu se reduce decât la o fracțiune minusculă din propria lor avere. Lăcomia este atât de adânc înrădăcinată în acești oameni, ea a devenit o obișnuință atât de fixă, încât știu că nu vor rezista să nu facă această călătorie, numai și numai pentru a mai răzui ce-a rămas din butoaiele putrede ale moșiei mele — Poetic, moșul! spuse Dorothy aparent neimpresionată de tonul documentului. — Cam amestecă metaforele, spuse Hilary. Răzui fundul butoaielor, nu? Nu sunt ele menite să putrezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
din drum! Cum vorbești așa?! Da’ ce, suntem pe câmp, la seceriș? Mata n-ai auzit de violuri, de câte se-ntâmplă, cucoană? ─ Ce-ai mă cu femeia, se răstește un alt pasager din partea opusă a microbuzului. Și pe dată călătorii de împart în două tabere, cea care apără dreptul Despinei de a fi recoltată și cea de părere că nu așa ar trebui să se exprime o femeie, în nici un caz. Discuția se încinge, se ajunge la cuvinte în doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
rezistă cu încăpățânare și totuși degeaba, pentru că totul trebuie să se miște și se mișcă, și cu toate că nimeni, absolut nimeni n-are nici un chef, iată că ziua vine, vine și autobuzul roșu, deși nici el nu vrea să vină, nici călătorii la uzinele Grivco să suie în el, și cu toate acestea se vor sui, vor merge, vor ajunge, presele vor presa, ciocanele pneumatice vor izbi, degeaba crâcnesc. Autobuzul sosește. Roțile scrâșnesc pe gheața neagră. E de mirare că zimții tăioși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
ciocanele pneumatice vor izbi, degeaba crâcnesc. Autobuzul sosește. Roțile scrâșnesc pe gheața neagră. E de mirare că zimții tăioși ai zăpezii înghețate nu sfâșie cauciucurile devenite rigide, aproape casante. Înăuntru, scăldați într-o lumină nefiresc de vie, șed și stau călătorii adunați de prin celelalte stații - pe scaune, boierii, cu respectabile căciuli și priviri pierdute în zare, de parcă nici n-ar face parte din acest autobuz și din această dimineață de iarnă, iar în picioare, plebea, de-a valma și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
e drept, dar ele există, întocmite pesemne în vreun ceas norocos, sub ocrotirea unei stele prielnice. În altele, conform logicii, domnesc gâlceava, scandalul, ura, mânia și răzbunarea. Necruțătoare e cauza împlinindu-și întotdeauna necruțătoare efectul. Astfel cel mai ades în călătoriile cu autobuzul, lumea e morocănoasă și scârbită, gata să scuipe înjurături și ghionturi. Femeia cu două sacoșe vernil, de pildă, abia așteaptă s-o îmbrâncească puștiul ăla de liceu, ca să înceapă să-l huiduie și să dea naibii ziua de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Domnești, autobuzul va poposi aici vreo zece minute, apoi va întoarce, va culege cei doi militari în termen și țăranul cu paporniță care-și suflă toți trei în pumni lângă ghereta de bilete și va porni gâfâind într-o nouă călătorie, spre capătul celălalt, de unde tocmai a venit. Paula Dotty se dă și ea jos, ținându-se bine să nu cadă. Ochii ei văd firește treptele, văd jos, dedesubt, zăpada călcată până s-a făcut gheață, picioarele, trupul, mâinile știu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
putea îndrepta spre „lectura” unor „pagini netrăite” din cartea vieții sale: erosul. Eroul său are, de asemenea, o vârstă „destul de coaptă”. Prima întâlnire cu Teodora a fost ceva obișnuit. Rezum mai jos respectivele pagini din caietul lui P.H.L. Una din călătoriile periodice pe ruta București Chișinău, dus-întors. Ca de obicei, Domnul R. ține servieta din piele de porc pe genunchi, iar deasupra o carte și un caiet de însemnări pentru note de lectură și concepte pentru articolele publicate săptămânal întrun ziar
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
ziar moldovenesc. În compartiment găsise o tânără doamnă flancată de o fetiță și un băiețel, amândoi de vârstă preșcolară. După ce, în fine, obosiți, adorm, își permite să răspundă, mai mult în șoaptă, la obișnuitele întrebări puse de un tovarăș de călătorie ceva mai curios. Ziaristul din el era gata „să adulmece” un posibil „subiect” de foileton. Îl încântă faptul că, după mai multe schimburi de replici, ea pare interesată de preocupările lui. Încercă să-i ghicească „problemele”, îl cercetează cu blândețe
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
Dar îi place să observe naturalețea cu care ea se lansează în acest „joc de doi”, ceea ce îi sporește dintrodată feminitatea. Domnului R. i se pare „normal” ca să aibă „tot felul de treburi” în urbea ei, încât să-și întrerupă călătoria pentru câteva zile. Este vorba de o editură și de revista la care colaborează permanent. Se întreabă dacă își dă seama că rămâne mai ales pentru ea. Și intelectualul cu servieta pe genunchi nu are curajul să i-o mărturisească
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
supără, dacă are timp... Teodora a acceptat zâmbind. 28 iunie, 2006 Ora 6,00. Urc în trenul Iași București, pentru Vaslui, la Prefectură. Pe această rută va fi mers adesea și P.H.L. Am luat cu mine caietul său, tovarăș de călătorie de care am devenit „dependent”. Nu știu de ce am senzația că mi-au scăpat unele sensuri din povestea lui P.H.L. Din grabă, din neatenție sau datorită unei orbiri de moment. De aceea revin la paginile de început, acolo unde începe
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
ar părea că vor să se angajeze împreună. De fapt, nu mai este vorba de o simplă părere: ca un „bărbat adevărat”, Domnul R. îi cere Teodorei o nouă întâlnire la hotelul unde el „trage” de obicei când își întrerupe călătoria în gara „bătrânei capitale” a Moldovei. De data aceasta, P.H.L. reușește să se țină de promisiune: nu comentează! 30 iunie 2006 Din nou în trenul București-Iași. Am urcat din Vaslui, după ce, începând cu ora 4,30 dimineața, am fost angajat
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
Dar nu atât de „acaparante” încât să nu facă loc și acestei „acolade amoroase” care îl forțează să-și reconsidere viața dedicată propriilor nevoi și plăceri, altfel-zis, egoismul existenței de unul singur. În orele de introspecție, prilejuite mai ales de călătoriile cu trenul, reface drumul parcurs de când a întâlnit-o pe Teodora. Ca de obicei, îi trec prin minte tot felul de „asocieri livrești”. Astfel: „strămoșul” Adam a fost fericit atâta vreme cât a „hălăduit” (scrie P.H.L., sau a „vagabondat”, a „flanat” ar
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
a iertat-o Dumnezeu. Dar cât a trăit a fost lucidă, cu mintea întreagă, numai că au lăsat-o puterile, a trebuit să stea la pat. După ce s-a dus și Pocum, Butnaru a mai trăit, 4-5 ani încheindu-și călătoria pe această lume și lăsând în urma lui numai amintiri frumoase. Parcă și acum văd căsuța cea atrăgătoare unde se depănau tot felul de povești la gura sobei, în 54 care trosneau surcele de frasin, stejar sau salcâm ce rezultau de la
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
a făcut o fată din flori, pe Anghelina. Când o căutai pe Catinca nu o găseai niciodată acasă, iar Butnaru râdea spunând: Bâtca la Țibănești, adică Catinca pleca mereu la Țibănești, cu treabă sau nu ea se afla în această călătorie de du-te vino. Catinca era de aceeași statură ca și Aron, dar mult mai brunetă, cea mai neagră, așa era considerată până când au venit adevărații negri în România. În realitate, Catinca era mulatră și nu știa să vorbească în
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
științe, care gîndesc precum Cicero, consulul roman, eliberatorul patriei sale, părintele elocinței: "Literele formează tineretul și sînt delectarea vîrstei înaintate; prosperitatea este, cu ele, mai strălucitoare, adversitatea primește, prin ele, consolări; iar în casele noastre și într-ale altora, în călătorii și în singurătate, în toate timpurile și în toate locurile, ele fac dulceața vieții noastre." Lorenzo de Medicis, cel mai mare om al națiunii sale, era pacificatorul Italiei și restauratorul științelor; probitatea lui i-a adus încrederea unanimă a tuturor
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
trezească, arătând destul de prăpădit În lumina primelor ore ale dimineții, și se Întoarse la Pera Palace cu un ochi vânăt, ținându-și haina pe mână pentru că-i lipsea o mânecă. Plecă-n aceeași noapte spre Anatolia și, mai târziu, În timpul călătoriei, Își aminti cum călărise toată ziua printre câmpii acoperite cu maci cultivați pentru a face opium și cât de ciudată fusese acea călătorie și cât de Înșelătoare erau distanțele până În locul În care și-au Început atacul sub comanda ofițerilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pe mână pentru că-i lipsea o mânecă. Plecă-n aceeași noapte spre Anatolia și, mai târziu, În timpul călătoriei, Își aminti cum călărise toată ziua printre câmpii acoperite cu maci cultivați pentru a face opium și cât de ciudată fusese acea călătorie și cât de Înșelătoare erau distanțele până În locul În care și-au Început atacul sub comanda ofițerilor nou-veniți din Constantinopol, care habar n-aveau de nimic, așa că artileria trăsese-n propriile trupe, iar observatorul englez plângea ca un copil. Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
della Francesca și le purta cu el, Învelite Înt-un număr din Avanti. Mantegna nu-i plăcea. Se prezentase la noi la Bologna și l-am luat cu mine până În Romagna, unde trebuia să mă-ntâlnesc cu cineva. A fost o călătorie plăcută. Era la Începutul lui septembrie și la țară era foarte frumos. Era maghiar, un băiat foarte drăguț și foarte timid. Oamenii lui Horthy Îi făcuseră numai necazuri. Nu prea vorbea despre asta. În ciuda a ceea ce se-ntâmpla În Ungaria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
era destul de rău. Îi era rău și când Îi era rău, Îi era așa cum numai femeilor din sud le poate fi rău. Adică femeilor din sudul Statelor Unite. Ca toate sudistele, doamna Elliot se descompunea rapid din cauza răului de mare, a călătoriilor nocturne și a trezitului dimineața devreme. Mulți pasageri o luau drept mama lui Elliot. Alții, care știau că sunt căsătoriți, credeau că e gravidă. De fapt, avea patruzeci de ani. Îmbătrânise deodată, când Începuse să călătorească. Înainte păruse mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
mirosea frumos. Locul avea deja un aer misterios și casnic. Era fericit când se strecură În cort. Fusese fericit toată ziua. Dar acum era altceva. Acum lucrurile erau aranjate. Trebuia să facă toate astea. Și acum le făcuse. Fusese o călătorie grea. Era foarte obosit. Făcuse și asta. Își pusese cortul. Se stabilise. Nimic nu-l mai putea atinge. Era un loc bun ca să-ntinzi un cort. Și el era aici, În locul ăsta bun. Era În casa lui, acolo unde și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ne Întinse un pachet prin fereastra mașinii. Aveți grijă de asta, ne spuse. Doi bărbați Îi prinseră valiza În spatele mașinii, deasupra alor noastre. Dădu mâna cu toți și apoi ne spuse că pentru un fascist și un om obișnuit cu călătoriile, cum era el, nu exista așa ceva, disconfort, și apoi se urcă pe scara din stânga, trecându-și brațul prin fereastra deschisă. — Puteți porni, ne spuse. Le făcu semn cu mâna liberă celor rămași În spate. — Ce-a zis? mă Întrebă Guy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]