57,527 matches
-
curat, sănătos și adorabil. Conduseserăm din Ventimiglia până-n Pisa, apoi În Florența, prin Romagna până la Rimini, și apoi ne Întorseserăm prin Forli, Imola, Bologna, Parma, Piacenza și Genova, și iar În Ventimiglia. Toată excursia durase zece zile. Firește, Într-o călătorie atât de scurtă n-am avut timp să ne dăm seama cum stau lucrurile cu țara și cu locuitorii ei. Cincizeci de bătrâne — Și ție cum Îți mai merge, Jack? Îl Întrebai. — L-ai văzut pe tipu’ ăsta, Walcott? — Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
iubi și de a ne minuna, după cum spune episcopul Stanley, există oare vreo specialitate a Istoriei Naturale care să poată fi studiată fără a simți cum Înflorește În noi acea Încredere, dragoste și speranță de care avem atâta nevoie În timpul călătoriei noastre prin jungla vieții? Să vedem, așadar, ce putem Învăța de la morți. În război, cei morți sunt de obicei masculii speciei umane, deși asta nu mai e adevărat când vine vorba de animale, eu văzând deseori iepe moarte. Un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
erau, În consecință, Înțepenite, a fost un factor care a mai redus din neplăcerea de a le căra și de a te ocupa de ele, ceea ce făcea ca această experiență să fie destul de diferită de cele de pe câmpul de luptă. Călătoria plăcută, deși cam prăfoasă, prin frumoasa Lombardie a constituit și ea o compensație pentru neplăcuta misiune și, pe drumul de Întoarcere, schimbând impresii, am căzut cu toții de acord că am fost Într-adevăr norocoși că focul izbucnit chiar Înainte de sosirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pământul devenea de un galben strălucitor pe marginile gropilor lăsate de obuzele cu gaz cu muștar și e adevărat că o casă obișnuită care a fost distrusă este o priveliște mai plăcută decât una distrusă de bombe, Însă puțini sunt călătorii care, respirând adânc aerul acela de Început de vară, ar Împărtăși gândurile lui Mungo Park despre cei făcuți după chipul și asemănarea Sa. Primul lucru pe care-l aflai despre morți era că, dacă erau loviți destul de rău, mureau ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
predilecție despre marii eroi - exemple de viață, spunea ea - din literaturile lumii, pe care le considera ca sublimări ale spiritului. În timpul acesta, privind-o, mi-adusei aminte de ea, cea din vara anului 1946, cînd Îmi fusese vecină necunoscută de călătorie În compartimentul de tren, cu revista franceză de modă pe care-o răsfoia, de curiozitatea mea de atunci de a ști cine este, cu ce se Îndeletnicea, de fața ei albă cu luciri de marmură, de coroana părului pieptănat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
străbătuse drumurile care, traversând Alpii, îl duseseră spre ținuturile înzăpezite din miazănoapte și până la pădurile de pe Rhenus, în căutarea lui Julius Civilis, regele batavilor, vechiul său prieten, cel care fusese atât de curajos încât reușise să-i scape lui Nero. Călătoria lui Valerius era una solitară. Se înfășură mai bine în paenula și în pătura de blană. Se gândi că nimeni nu se putea apropia de el fără ca Lurr să mârâie. Doar spiritele... Își alungă din minte visul și cuvintele acelea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în picioare. Nu mai era așa de înspăimântat și își recăpătase puterile și glasul. Știa diferitele limbi ale celților, din Gallia apuseană până în Pannonia răsăriteană, așa cum le știa și pe cele ale germanilor și ale populațiilor întâlnite în lungile lui călătorii ca medic și vânzător de plante de leac. Își șterse din minte scena luptei la care asistase mai înainte. „Trebuie să mă salvez“, își spuse. — Tu ești Tarosh? Vocea îi era nesigură. Își drese glasul și începu să vorbească mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Tarosh. — Știi... — Da... — L-am văzut în vârful parului, lângă albia torentului. Am văzut și sângele. Coiful e roman, cred eu. Vrei să-mi spui ce s-a întâmplat? S-au ivit deja zorii, iar eu mâine îmi voi continua călătoria... După cum ai văzut, nu sunt curajos și aș vrea să știu ce mă așteaptă în ținuturile pe care le am de străbătut. Dacă vrei să-mi zici... Nu voi spune un cuvânt nimănui. — O să-ți zic. Tarosh se aplecă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
să aibă cel care ajuta un gladiator urmărit, cel care îl îngrijise, îi vindecase rănile, îl pusese din nou pe picioare ca să poată fugi, în loc să-l denunțe autorităților satului. Voia să plece cât mai repede - era nerăbdător să-și continue călătoria și să ajungă în satele lui Julius Civilis. Velunda avea să-l întâmpine râzând, cu vântul fâlfâindu-i părul și veșmântul alb tivit cu purpură. Dorul de ea îi strânse stomacul. — Voi rămâne aici cel târziu până mâine seară, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
fugar? — Da. În ținutul lui vei fi în siguranță. Oamenii lui Julius nu-i iubesc pe romani, zâmbi Valerius. Să se ducă la Julius Civilis însemna să se întoarcă la Velunda. Își imagină clipa când avea să ajungă la capătul călătoriei: se va opri lângă stejarul de unde izvorăște pârâul sacru. Știa că acolo, ca în alte dăți, Velunda îi va ieși în întâmpinare. Simți că o iubea nebunește. Inima, mintea și trupul lui aveau mare nevoie de ea. Ar fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
veste ce zguduise întreaga tabără: împăratul Galba fusese ucis la Roma. Acum, cu cele două scrisori în traistă și cu gândul departe de ceea ce se întâmpla la Roma și în Imperiu, Valerius își imagina clipa sosirii sale. Ajunsese la capătul călătoriei și era cuprins de neliniște. Avea să revadă colibele din lemn, construite departe una de alta, printre copaci, împodobite cu crengi de brad și panglici colorate pentru a sărbători sfârșitul iernii. Văzuse deja, la marginea luminișurilor, primele brândușe, vestitoarele primăverii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
care îi lăsa brațele descoperite, avea să-i treacă brațele în jurul gâtului și să-i șoptească: „Bine ai venit“. Îi va da de băut și se va așeza în fața lui, în colibă - ultima colibă, ridicată lângă un stejar. Toată oboseala călătoriei avea să dispară și aveau să rămână doar privirea Velundei și felul în care ea îi trecea palma peste față, ca să-i dea energie. Valerius privi nerăbdător peisajul cunoscut; văzu cotul pe care-l făcea apa. Își desfăcu mantia la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
plină, iar acum luna a ajuns chiar deasupra frasinului. Nu putem aștepta, Valerius. Julius se ridică. — Stai aici. — Velunda mi-a cerut să o îngrop în locul unde s-a născut. — O să-ți dau cenușa ei. Va trebui să faci o călătorie lungă ca s-o îngropi. Velunda s-a născut în apropiere de Augusta Rauricorum, la granița de răsărit a Galliei. Julius luă torța din mâna femeii și ieși împreună cu aceasta. Lurr îl urmă. Valerius își sprijini brațele pe genunchi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mi ceri, Julius. Chiar azi voi porni spre Pannonia. Aș vrea să vină și Valerius cu mine. Se întoarse spre prietenul său: — Vii cu mine? Luă săculețul cu bani. Mergem la fratele tău. Valerius clătină din cap. — Eu am altă călătorie de făcut. Mă duc în Gallia. Lurr, care stătea în ușa colibei, întoarse capul spre Valerius, apoi își puse botul pe labe și continuă să fixeze lămpița din fața urnei din lemn de paltin în care se afla cenușa Velundei. PARTEA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
orașul lor pe Vitellius, cu luxul lui exagerat, și nu pe legații lui, Valens și Caecina, cu jafurile și masacrele lor. Din partea lor, Vitellius putea rămâne pe veci acolo, la Augusta, și nu doar câteva săptămâni, înainte să-și continue călătoria spre Alpes și spre Roma. La urma urmei, soldații lui se mulțumeau să se încaiere, să fure și să violeze femei; nu era nici o supărare că împăratul nu-i pedepsea. Împăratul era bun... Nu poruncise uciderea nimănui și plătea cantitățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
se stinsese, luna dispăruse printre copaci. Vântul împrăștiase cenușa în iarbă, printre florile, tufișurile și rădăcinile ce se iveau din pământul umed. Valerius privise cerul până când stelele păliseră în lumina zorilor și dispăruseră. Atunci Lurr, care îl însoțise pe parcursul întregii călătorii, se scuturase ca și cum ar fi auzit o chemare și intrase în pădure. Nu se mai întorsese. Nu avea să se mai întoarcă, fiindcă îi aparținea Velundei. — Potrivit religiei lui Mithra, viața continuă după moarte, zise Antonius, ducându-și mâna la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
îi făcu semn sclavului să tragă perdelele. Simțea o imensă ușurare. Toate neliniștile sale dispăruseră. Legănat de lectică, dormi tot drumul până la Pretoriu. 23 Din vila aflată în apropiere de Aquileia se vedea marea. Antonius Primus ajunsese aici după o călătorie fără opriri pe Via Postumia, ars de febra care nu-i dădea pace de când plecase din Gallia. Deși era slăbit, nu voia să stea în pat și se plimba prin grădina vilei, printre pomii fructiferi și flori, lăsându-și privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
întoarse spre el. — Orpheus... De azi înainte ești Orpheus, zise încet, fără să mai zâmbească. Pașii lui și ai gărzilor răsunară tot mai încet pe coridor, acoperiți de glasurile gladiatorilor care comentau victoria lui Orpheus. O lună mai târziu, lunga călătorie a împăratului Vitellius, începută la Colonia Agrippinensium, se încheia la porțile Romei. Împăratul insistă să intre în urbe pe podul Milvius, călare și îmbrăcat în ținuta militară, pentru ca oamenii să înțeleagă că aveau să fie conduși de un războinic. Împăratului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
suntem chiar în centrul puterii, iar să fii în centrul puterii, știți și voi, e ca și cum ai sta pe marginea unui vulcan care, mai devreme sau mai târziu, va erupe. Puterea prea multă nu mai este sigură. — Eu nu uit călătoria obositoare de la Colonia până aici, cu toată armata după noi, oftă primul ajutor de bucătar. Cremona, cu toate leșurile alea... Bononia, apoi trecerea peste Appenninus, nenumăratele opriri și banchete, Vitellius și soldații lui, mereu gata să se îmbuibe, să bea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
adus aminte cel întrerupt la vorbă. Nu numai 11 volume are scrise și răspândite Vasile Fet escu, și, nu numai de poezie. Ci o întreagă literatură educativ pedagogică și moralizatoare, de la eseuri ins pirate de la orele de clasă sau de la călătorii în mijloace de transport ale elevilor, până la cugetări, aforisme și poeme care fac deliciul interesaților. Nu i rând din „opera” lui Vasile Fetescu să n-o fi citit împreună înainte de a fi publicată. Băncile din Grădina Copou, din Parcul Voievozilor
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
către Moscova lăsase mărturisiri că „Aici, în Vaslui, Curtea, băile, locurile de plăcere sunt toate ale lui Ștefan Vodă”, cam la 170 de ani distanță, în anul 1839, doi clerici scoțieni, Andrew A. Bonar și Robert Mc. Cheyne întreprind o călătorie în Orient, ca misionari ai Comitetului pentru convertirea evreilor la creștinism. În drumul lor poposesc și în orașele Bârlad, Vaslui și Iași . Despre impresiile lor din orașele noastre ave a să relateze Alex Lapedatu, membru al Academiei Române, în ședința Academiei
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
mine , pe ntru viața mea!),a doua vizită (decembrie 1994 - februarie 1995) în Franța și Belgia, a treia în 1997, cu vizitarea Italiei (ʺ... A m a juns să calc pe urmele lui Napoleon..ʺ), a principatului Monaco; a patra călătorie (noiembrie 2000 ) în Franța - cu trenul! ...Mă voi opri aici cu cele relatate - spune autorul în final, adăugând: nu înainte de a exprima anumite păreri și considerente asupra vieții mele obișnuite ... Obișnuite ? N u s-ar putea spune , N. Iorga își
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
carte: «Prin 1935 , în octombrie, fac o vizită de două zile la Iași cu ocazia «Lunii Iași lor» și am ca ghid prin oraș pe sora colegului meu de bancă din ulti mii 4 ani de școală. Era prima mea călătorie în afara Bârl adul ui. Eram băiat mare, la 19 ani”. Sunt emoționante aceste pagini, scrise de un om pentru care și școala a fost un mijloc de supraviețuire, la propriu (dădea meditații unor colegi din clas e ma i mici
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
a fost un mijloc de supraviețuire, la propriu (dădea meditații unor colegi din clas e ma i mici). Când era adolescent, Maria, prietena lui din Cârțișoara, era personajul cel mai important.. Cititorului acestei cărți îi propun să vadă cu atenție călătoriile autorului... După sfârșitul războiului, paradoxal, lui Alexandru Mânăstireanu i se aduc învinuiri diverse, omul este torturat prin frica pe care i o transmite repetat comandoul noii politici, a regimului de abia instaurat. Securita tea îl urmărește și îl terorizează. Apoi
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
transmite repetat comandoul noii politici, a regimului de abia instaurat. Securita tea îl urmărește și îl terorizează. Apoi întâmplările aduc din ce în ce mai multă lum ină în casa fostului învățător, acum profesor. Organizează întâlniri colegiale la Bârlad, apoi pensionar fiind călătorește (trei călătorii întreprinse în Franța, Belgia și Italia). ʺPensionar și .. restulʺ sunt paginile care cuprind călătoriil e la care îl invită, de fiecare dată, fiica sa, aflată în Franța. La a patra întâlnire de promoție, la Bârlad își convoacă ʺpentru a patra
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]