9,526 matches
-
poezia lui Paul Miron, RL, 1999, 50; Ungureanu, La vest, II, 45-55; Florin Faifer, În căutarea Iașului pierdut, JL, 2001, 11; Dicț. scriit. rom., III, 249-251; Theodor Cazaban, Eseuri și cronici literare, București, 2002, 123-124; Cornel Ungureanu, Paul Miron și comedia redescoperirilor, RL, 2003, 3; Manolescu, Enciclopedia, 501-504. Ș.A.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]
-
COMEDIA, revista apărută la Iași, săptămânal, între 14 noiembrie 1924 și 22 februarie 1925. Prim-redactor este Adrian Păscu. Publicația, un „magazin artistic”, intenționează să devină „o tribuna liberă și obiectivă”, care să pună la îndemână publicului cititor „cele mai exacte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286343_a_287672]
-
Cistelecan, Hieratizarea stratanismului, „Cuvântul”, 2002, 1; Dumitru Chioaru, Ion Stratan: Developări în perspectivă, „Euphorion”, 2002, 2; Roxana Sorescu, Ion Stratan - o lume de cuvinte, ALA, 2002, 612; Bogdan Alexandru Stănescu, Despre spectre și alți demoni, LCF, 2002, 12; Gheorghe Grigurcu, Comedia literaturii, RL, 2002, 22; Mircea A. Diaconu, Poezia postmodernă, Brașov, 2002, 105-114; Dicț. scriit. rom., IV, 410-412; Vasile, Poezia, 258-261; Octavian Soviany, Experimentul perpetuu, LCF, 2003, 6; Raluca Dună, O bombă cu efect întârziat, LCF, 2003, 14; Dicț. analitic, IV
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289971_a_291300]
-
pare că Eminescu i-a cunoscut scrierile. Câteva satire (Dialogul unui holtei cu un boiernaș avut, însoțit cu o cucoană de înalt neam, Cum era educația nobililor români în secolul trecut, când domnea fanarioții în țară) sunt de fapt mici comedii („dialoguri”), bazate pe observația și pictura de moravuri, în manieră clasică, urmărind să surprindă „demoralizația poporului român”. Rezistent față de modă, poetul credea în viabilitatea tradiției ca normă de viață și oferea contemporanilor modelul ideal al epocii de glorie a Moldovei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289847_a_291176]
-
ale lumii moderne. A fost ignorat însă în mare măsură de contemporani, care îl considerau nebun, pentru că era sincer și idealist. A trait aproape toată viața în sărăcie și a murit în timp ce încă lucra la gravuri (cele ce ilustrau Divină Comedie a lui Dante). *1757 Apare lucrarea A Philosophical Enquiry into the Sublime and the Beautiful de Edmund Burke. ¶ Moare psihologul David Hartley. ◊1757-1767 [vîrstă lui Blake: 1-10 ani] Blake era al treilea dintre cei șapte copii ai familiei; doar cinci
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
22 de desene în acuarela inspirate din Book of Job / Cartea lui Iov, pe care Blake le realizase pentru Butts (în 1820). Acestea rămîn cele mai cunoscute lucrări ale sale (publicate în 1826). Tot Linnell îi comandă desenele pentru Divină Comedie a lui Dante, începute în 1825 (cele pentru Inferno) și neterminate. Este vorba despre 102 acuarele, remarcabile prin strălucirea culorilor. *1823 Apar Don Juan (VI-XIV); The Age of Bronze și The Island de Byron. ¶ Apare The Pioneers de J.F.
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
grecilor pentru Independență (1821-1830). ◊1824-1827 [vîrstă: 66-69 ani] Lucrează la ilustrațiile pentru Pilgrim's Progress / Progresul pelerinului de John Bunyan. Învăța italiană. În 1824 (sau 1825) începe lucrul la peste 100 de ilustrații în acuarela pentru The Divine Comedy / Divină Comedie a lui Dante, comandate de Linnell (Mason datează această lucrare: 1824). Multe dintre acestea au fost realizate pe cînd Blake era nevoit să stea numai în pat. ◊1825 [vîrstă: 67 ani] Se întîlnește pentru prima oara cu Henry Crabb Robinson
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și complexități psihologice și analitice (cum just a arătat Harold Bloom în Blake's Apocalypse, p. 310) se poate într-adevăr spune că aceste trei poeme formează o singură epopee, o trilogie cosmo-istorică, demnă de a fi comparată cu Divină Comedie, Iliada sau Paradisul Pierdut. 8 În ultimele plăci iluminate, cele din The Ghost of Abel (1822) (BCW: 781), Blake scria: "1822 W Blake's Original Stereotype was 1788" ("1822 Stereotipul Originar al lui W Blake a fost anul 1788"). Această
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Renaștere, este și paralela pe care Michelangelo o trasează între el și Dante. Doar Dante Alighieri reprezintă în literatură acea înaltă cul‑ me pe care el, Michelangelo, o reprezintă în arta plastică. Și pentru a fi ase‑ menea autorului Divinei comedii, chiar și în exil neînțeles de concetățenii ingrați, Michelangelo declară că ar fi dat totul pentru lume. O altă temă menită și ea să distrugă imaginea falsă a unui Michelangelo mizantrop, este aceea a prieteniei. Ca mulți artiști și literați
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
Criticul întrevede în realism un factor complementar și o modalitate de obiectivare a aspirației romantice. Sunt prezentate oscilațiile criticii dramatice românești între clasicism și romantism, punctându-se, în faza incipientă a dramaturgiei noastre, năzuința către marile modele clasice, apoi desconsiderarea comediei satirice, văzută ca un simptom filoromantic, și preferința pentru drama (și melodrama) istorică romantică, în epocă fiind considerată „superioară” comediei. Într-un amplu capitol este analizată dualitatea între clasicism și romantism în creația propriu-zisă dintre 1830 și 1918, cu disocieri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
românești între clasicism și romantism, punctându-se, în faza incipientă a dramaturgiei noastre, năzuința către marile modele clasice, apoi desconsiderarea comediei satirice, văzută ca un simptom filoromantic, și preferința pentru drama (și melodrama) istorică romantică, în epocă fiind considerată „superioară” comediei. Într-un amplu capitol este analizată dualitatea între clasicism și romantism în creația propriu-zisă dintre 1830 și 1918, cu disocieri pertinente privind persistența unor elemente clasice în drama romantică (fie în conceperea conflictului, mereu favorabil factorului etic, fie în adoptarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
romantică (fie în conceperea conflictului, mereu favorabil factorului etic, fie în adoptarea istorismului în manieră tipologică clasică), abordarea dramei citadine pe teme contemporane (care evoluează de la melodrama cu teză la teatrul conflictului de idei), ori, în fine, tendințele contradictorii ale comediei și dramei de inspirație rurală. În Jocul situațiilor dramatice (1978), M. abordează, pe de o parte, chestiuni teoretice specifice genului (definirea poeziei dramatice, raportul între social și individual în structura situațiilor dramatice, condiția scenică și calitatea literară a dramei, despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
și se dedică apoi dramei istorice, al cărei fondator poate fi considerat (îndeosebi prin Petru Rareș, 1837), se depășește momentul vodevilesc dominant în intervalul 1820-1860 pe scena românească. Înainte de 1860 reușește să se impună un nou stil, preponderent realist-satiric, în comedia citadină, precumpănitor bucureșteană. Adevăratul dramaturg prin vocație este însă Vasile Alecsandri, la care - observă autorul - se produce fuziunea dintre vizualitatea cadrului, dinamica dialogului și autenticitatea atmosferei naționale. Un subcapitol notabil este cel referitor la avatarurile Chiriței, personaj de mare mobilitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
disocieri cu privire la substanța tragismului alecsandrinian din perioada senectuții. Remarcabile sunt capitolele despre B. P. Hasdeu și I. L. Caragiale (Nicolae Manolescu îl considera pe cel despre Caragiale „cel mai solid din toate”, „meritul Istoriei sale”). Autorul demonstrează structura de pseudofarsă a comediilor, bazată numai aparent pe imbroglio, încurcătura fiind doar pretext, ingeniozitatea construcției situațiilor dramatice jucând de fapt un rol secundar. Forța viziunii comice rezidă nu în acțiune, ci în limbajul mimetic al personajelor, în „jurnalismul locvace” care acaparează existența cotidiană, substituindu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
limbajul mimetic al personajelor, în „jurnalismul locvace” care acaparează existența cotidiană, substituindu-se realității. Modernitatea lui Caragiale o întrevede criticul în spectacolul tragicomic al individului amăgit de lumea aparențelor publice și care și-a pierdut viața interioară. Structura dramatică a comediilor favorizează comicul ambiguu, farsa fiind depășită de amplitudinea caracterelor și de pregnanța dialogului. În pofida limitării sale la secolul al XIX-lea (mai erau anunțate alte două volume), Istoria literaturii dramatice românești se înscrie, prin construcția critică întemeiată în egală măsură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
mondial Emil Racoviță - speolog, biolog și primul român ajuns în Antarctica, la care se mai adaugă matematicienii de marcă Gheorghe Vrânceanu și Grigore Moisil, doctorii Grigore T. Popa și Dumitru Bagdasar, dramaturgul Victor Ion Popa și, bineînțeles, reputatul actor de comedie Constantin Tănase, creatorul teatrului de revistă din România. 4 Ștefan cel Mare reprezintă pentru istoria Moldovei cea mai ilustră personalitate politică, „icoana” acestei țări și unul dintre cei mai mari principi ai creștinătății medievale europene, fapt pentru care autoarea i-
Istorie pe meleaguri vasluiene by Gheorghe Ulica () [Corola-publishinghouse/Science/1250_a_2316]
-
mai cu seamă din literatura rusă și sovietică. Romancierul se străduiește să studieze societatea românească și omul universal într-un ciclu de romane, unele de „investigație orizontală”, adică socială, altele de „investigație verticală”, adică psihologică. Cezar Petrescu voiește să refacă „comedia umană” a lui Balzac. Rezultatele nu sunt la înălțimea intențiilor, cu toate că nu se poate tăgădui autorului inventivitatea epică. [...] Contribuția lui Cezar Petrescu nu trebuie neglijată într-o literatură cu prejudecata tiranică a observației. A închipui indivizi care caută și descoperă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288781_a_290110]
-
garajului patriarhal. De ce? Tocmai pentru că acesta fusese angajat chiar de către Justinian Marina. Astfel, prin transfer simbolic al vinovăției este acuzată o persoană care făcea parte din anturajul patriarhului. în acest fel răzbunarea este considerată îndeplinită, iar onoarea spălată. Toată această comedie de prost-gust poartă totuși un mesaj destul de limpede: frustrările camarilei lui Dej erau reale. Patriarhul acționa ca un agresor în acest sistem de relații bazat pe lingușeală și câștigarea favorurilor. Până acum se vorbea despre partidul comunist ca agresor al
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
scrisoare de la bandit»” (p. 151). Poate nu întâmplător Marius Oprea selectează drept moto al unui capitol o „mostră” din gândirea sa: „Principala noastră problemă este lipsurile noastre”. Și alți ofițeri superiori gândesc rudimentar (pp. 152-156, 161-208). La fel ca în comediile cu Chaplin, dincolo de comic se ascunde tragicul. Oameni nevinovați au fost condamnați pentru „sabotaj”, fiind învinuiți de Securitate că au stricat „utilaje sovietice” la Canal, deși acestea au ajuns în România defecte, după ce au fost exploatate ani buni în construcțiile
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
străinătate a îmbrăcat aspecte profund negative, ca în cazul spectacolului oferit de Ansamblul „Rapsodia” la Paris, la 28 aprilie 1964, care a fost „mai degrabă spectacol de music-hall decât de folclor, dar și evaluări pozitive cum ar fi Teatrul de Comedie de la București la Paris, sub regia lui David Esrig «un regizor de clasă» din noua generație de regizori în stare să înfrunte concurența internațională” sau a regizorului Lucian Pintilie. în fine, scena publică franceză a fost locul în care disidenți
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
basis for discussion using dialectal elements from the native language of the learner and a playful approach to the old and the new society. The scope of this work is limited to examining the role-play with respect to elements of Comedia dell'Arte and to assess its usefulness for language didactics by using Johan Huizinga's findings on the importance of the play în its culture-creating function. Thomas Mann's character în the story "Der Bajazzo" with its self-irony and with
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Menschen aus Ethnien zum Teil unterschiedlicher, sich gegenseitig bekämpfender Glaubensrichtungen sind. Der notwendige Sprachunterricht hat also zusätzlich die Aufgabe, einen Raum zu kreieren, în dem alle sich auf Augenhöhe begegnen. Besonders der italienischen Menthalität, die ihren künstlerischen Ausdruck în der Comedia dell'Arte findet, scheint es innezuwohnen, im täglichen Leben virtuelle Räume zu schaffen, în denen die größten Gegensätze Platz finden, în Grenzfällen wird die ganze Situation zum Theaterspiel deklariert. Die Bewunderung, die diese Fähigkeit bei Deutschen hervorruft, zeigt schon der
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Enjoy with uș, you all are welcome! Es handelt sich dabei um eine Anlehnung an einen Werbespot mit George Clooney für eine Sektmarke. Obwohl es în dem Stück keine explizite Figur gibt, în der sich eine der klassischen Figuren der Comedia dell'Arte wiedererkennen ließe, und auch die recht präzise vorbereiteten Dialoge einem Vergleich mit dieser ersten Theaterform, în der die Stücke sich auf Schemata beschränkten, deren Texte erst während der Spielsituation entstanden, widersprechen, sind es die Eigenschaften "aktuell, brisant und
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
einem Vergleich mit dieser ersten Theaterform, în der die Stücke sich auf Schemata beschränkten, deren Texte erst während der Spielsituation entstanden, widersprechen, sind es die Eigenschaften "aktuell, brisant und bissig 26", die Giuseppina Tragni în ihrer Abschlußarbeit zur Theaterpädagogin der Comedia dell'Arte zuschreibt, und die sich ebenso în den Bareser Stücken finden. Das Vergnügen wird durch Typisierung der Familienmitglieder und deren ebenso typischen Verhältnissen ausgelöst. Șo kann es Karins Schwägerin nicht mitansehen, dass ihr Bruder von der emanzipierten Deutschen zum
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
aparțin autorului, care, grijuliu cu soarta scrierii, adaugă teribil de minuțioase și extinse „lămuriri” referitoare la decor, personaje, costume ș.a.m.d. Unele compuneri dramatice s-au jucat: O fată din popor, care nu a trecut neobservată, 10 000 000, „comedie socială” alcătuită împreună cu V.I. Popa, Cântec de inimă albastră, Stai, că trag! Dar virtuțile omului de teatru trebuie căutate în altă parte. Un bun povestitor se arată a fi I. în istorisirile lui pentru copii - reeditate, multe dintre ele -, pline
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287598_a_288927]