6,769 matches
-
cazanul cel necurat? Dumneata ești om tânăr, ce știi? Îți pui cușma pe-o ureche și te duci fluierând, ca vântul... Noi știm mai multe... noi suntem oameni de altădată... Petrișor își întoarse ochii spre ușa uriașă a hanului. Mogoș Ungurul nu se mai vedea; șleahul se potolea, și el se trăsese în întunericul lui. Iar în bătătură, sub plopii subțiri, la focurile care se zbăteau în întuneric, oamenii tăcură. Stăteau pe coaste și focul le rumenea fețele. Erau oameni nelămuriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
la femei, da’ păcat că bei... Apoi eu îs om fudul și puțin îmi pasă... De aceea chiar, beau eu vinul cu oala, ca să nu-mi pese... Da’ eu, moșule, am auzit că-i strașnică muiere Anița asta... Da’ de ungur de ce am eu a mă teme? Eu nu mă tem de nimeni... Nici de farmecele lui nu mă tem! Moșneagul își duse mâna pe lângă barbă și începu a da din deget: —Măi creștinule, zice, nu vorbi fără cumpăt... Iaca, oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
de farmecele lui nu mă tem! Moșneagul își duse mâna pe lângă barbă și începu a da din deget: —Măi creștinule, zice, nu vorbi fără cumpăt... Iaca, oamenii s-au aciuat și ne-ascultă... Să-ți spun eu o istorie cu ungurul și să vedem ce-ai să mai zici? Asta s-a întâmplat acu trei ani... Iaca, așa stam într-o sară aici, la focuri, sub plopi... și ca acuma focurile se potoleau, se potoleau, și pe urmă, odată s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
să mai zici? Asta s-a întâmplat acu trei ani... Iaca, așa stam într-o sară aici, la focuri, sub plopi... și ca acuma focurile se potoleau, se potoleau, și pe urmă, odată s-au luminat ferestrele hanului... Iar oile ungurului erau în dosul hanului... Poposiseră cu ele ciobanii: i le aduceau de la munte. Și cum stam, dintrodată auzim clopotele sunând, și prind a se frământa oile... Stau o leacă, iar sună un clopot, altă frământare... ș-aud ș-un behăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
dintrodată auzim clopotele sunând, și prind a se frământa oile... Stau o leacă, iar sună un clopot, altă frământare... ș-aud ș-un behăit de jale... Văd pe baci trecând pe lângă focuri, suie pragul, împinge ușa și zice așa cătră ungur, acolo înăuntru: Măi stăpâne, tare se frământă oile... Și ungurul nu zice nimica, iese, ascultă plângerea oii și bătaia clopotului, ș-odată își dă jos cojocelul din spate, și se pune pe dânsul cu pumnii și cu picioarele... Bătea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
Stau o leacă, iar sună un clopot, altă frământare... ș-aud ș-un behăit de jale... Văd pe baci trecând pe lângă focuri, suie pragul, împinge ușa și zice așa cătră ungur, acolo înăuntru: Măi stăpâne, tare se frământă oile... Și ungurul nu zice nimica, iese, ascultă plângerea oii și bătaia clopotului, ș-odată își dă jos cojocelul din spate, și se pune pe dânsul cu pumnii și cu picioarele... Bătea în cojocel și suduia cumplit... Și numai ce prinde un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pune pe dânsul cu pumnii și cu picioarele... Bătea în cojocel și suduia cumplit... Și numai ce prinde un om dintre cară a se văita: Valeu! valeu, jupâne Mogoș, nu mă omorî, că-ți dau laptele înapoi... Tu ești? grăiește ungurul. Tu iei mana oilor? Și se duce la carul românului... și-l găsește acolo... era un om mititel și slab... pusese ceaunul subt osia de dinapoi a carului, dăduse sfredel în osie, și curgea pe borta sfredelului laptele oilor... Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în picioare, clătinându-se ușor, și se îndreptă spre han. Sfătuia încet: Aici nu-i lucru curat, firește că nu-i lucru curat... Boieru a văzut ziua pe hangiță, și zice că-i româncă, iar de cum se înserează iese un ungur hangiu în loc de Anița ceea, cine-o fi... Ei, am să mă duc să spun boierului că aici nu-i lucru curat... Cum poate să fie aici lucru curat? La un han vechi și mare cât o cetate, nu-s lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
vreme însă s-a răzgândit. Se poate să fie ș-un hangiu, ș-o hangiță, a zis el întru sine. Trebuie să văd pe hangiță și să-i spun ce vrea boierul... Zice că-i strașnică muiere! Să vedem... De ungur nu prea am eu de ce mă teme. Și-a întors calul - a simțit o undă de lumină de pe muncel, de departe - și a început a face lin drumul îndărăt, pe coama dealului. Apoi, într-un târziu, luminile de la trei geamuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
rezemă țigla de o cărămidă și începu să învârtă. Bine, vorbi Petrișor, da’ aici nu este una Anița? Zice că-i strașnică muiere!... Hangiul nu răspunse... Dar flăcăul simți că fața bărboasă s-a întors. Ridică ochii și văzu pe ungur cum îl privește neclintit. Nu simți însă spaimă. Își plecă privirile și văzu o broască mare în țigla hangiului. Aha! vra să zică tu ești frate cu diavolul din poveste... grăi el, râzând, cătră Mogoș. Hangiul nu răspunse, dar își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
broască mare în țigla hangiului. Aha! vra să zică tu ești frate cu diavolul din poveste... grăi el, râzând, cătră Mogoș. Hangiul nu răspunse, dar își ridică țigla și începu a bate cu grăsimea broaștei puiul din frigarea flăcăului. Măi ungurule, caută-ți de treabă, zise Petrișor. Eu sunt un om care am călcat țară multă... și nu mă tem... Eu îs om de coraj... Pe mine m-a trimes boierul aici, tocmai de la Cornul Caprei... Și tu-ți faci râs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
am mare alean la inima mea... Boierul nostru cel mare de la Cornul Caprei... Este acolo, zice, la hanul cel mare, o hangiță, măi Petrișor. Aș vrea, zice, să poposesc într-o noapte la hanul acela... Da’ bagă de samă la ungur, zice... Hangița zâmbi și Petrișor tăcu uimit. —Măi bădiță Petrișor, zise ea, ce are a face ungurul?... Slujbașul simțea că se desmeticește. Tăcu un timp, apoi vorbi, și despre ungur nu-și mai aducea deloc aminte: Apoi eu să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
hanul cel mare, o hangiță, măi Petrișor. Aș vrea, zice, să poposesc într-o noapte la hanul acela... Da’ bagă de samă la ungur, zice... Hangița zâmbi și Petrișor tăcu uimit. —Măi bădiță Petrișor, zise ea, ce are a face ungurul?... Slujbașul simțea că se desmeticește. Tăcu un timp, apoi vorbi, și despre ungur nu-și mai aducea deloc aminte: Apoi eu să-ți spun dumnitale. Boierul îmi zice: Măi Petrișor, tu ești om de ispravă, da’ pacat că bei... Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
o noapte la hanul acela... Da’ bagă de samă la ungur, zice... Hangița zâmbi și Petrișor tăcu uimit. —Măi bădiță Petrișor, zise ea, ce are a face ungurul?... Slujbașul simțea că se desmeticește. Tăcu un timp, apoi vorbi, și despre ungur nu-și mai aducea deloc aminte: Apoi eu să-ți spun dumnitale. Boierul îmi zice: Măi Petrișor, tu ești om de ispravă, da’ pacat că bei... Apoi zic, mie vinul îmi dă coraj... Și-mi mai zice: Măi băiete, om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
mai importantă din Europa Centrală și de Est. Și ca întindere, și ca număr de locuitori. Cea mai babană! — Babană, dar sărăntoacă! — Sărăcia nu e decât lipsa bogăției. O noțiune complementară. Provizorie. Cu granițele e mai complicat. Întreabă-i pe unguri... Și-apoi limba, limba română! E vorbită în Basarabia, mă rog, Republica Moldova, în Serbia, ba chiar și în Statele Unite. Ce mai vrei! — Eu nu vreau nimic, săracul de mine... E dezlănțuit Pastenague al nostru. Îndrăznesc să-i spun că dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
nedrepte, pentru că a trata Guvernul român de neghiob... — Am spus eu asta? — Ca și întreg poporul... Cum adică „bucurie neghioabă”? Un popor atât de inteligent și de discret în același timp, căci nu face caz de calitățile sale. Cum fac ungurii, de pildă. Ai uitat că România a avut o diplomație de înaltă clasă? Pe vremea lui Titulescu, în orice caz, dar chiar și mai târziu... — Sub Ceaușescu? — Mă rog, date fiind condițiile și raporturile de forță, pe vremea aceea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
la bunăstarea generală a Crăciunului fără sfârșit al Europei viitoare. Cotidianul, 20 decembrie 2002 Invidie fără urmări (I) Nu știu dacă în România s-a scris foarte mult despre Premiul Nobel pentru literatură, acordat anul acesta lui Kertész Imre. Un ungur! Nu e ungur? E adevărat că Guvernul maghiar din anii războiului l-a predat, ca și pe alții de aceeași religie cu el, nemților, care l-au închis în unul dintre lagărele lor de exterminare. E adevărat că sub comuniști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
a Crăciunului fără sfârșit al Europei viitoare. Cotidianul, 20 decembrie 2002 Invidie fără urmări (I) Nu știu dacă în România s-a scris foarte mult despre Premiul Nobel pentru literatură, acordat anul acesta lui Kertész Imre. Un ungur! Nu e ungur? E adevărat că Guvernul maghiar din anii războiului l-a predat, ca și pe alții de aceeași religie cu el, nemților, care l-au închis în unul dintre lagărele lor de exterminare. E adevărat că sub comuniști n-a publicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
librete de operetă sau alte spectacole lejere decât să cânte în strună partidului unic. E adevărat că de peste zece ani locuiește în Germania și că de fapt nemții - care îi adoră din ce în ce mai mult pe evrei! - l-au propus pentru premiu. Ungurii l-ar fi preferat pe Esterházy, al cărui tată, de viță mult mai nobilă decât Paleologu al nostru, a lucrat și el pentru Securitate. Pe Esterházy ori măcar pe Nádas, amândoi mult mai cunoscuți, în Franța, de exemplu, unde Kertész
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
descrie lagărele contrastează cu stilul obișnuit al scrierilor de felul acesta. Nu e nici plângăcios, nici vindicativ. E profund uman. În țara vecină așadar, în România, nu s-a prea discutat acest Premiu Nobel acordat pentru prima oară unui scriitor ungur. Românii nici măcar invidioși nu sunt. Dacă ar fi invidioși, tot ar fi bine... Ar avea măcar o reacție. După invidie nu se poate să nu urmeze și altceva: o tentativă de a-l ajunge din urmă ori chiar de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Invidia stimulează ambiții. Oricum, te scoate din pasivitate, te împinge la acțiune. Nu la români! Și în orice caz nu la Guvernul român. În timpul regimului comunist, psihologia românească se definea prin celebra formulă: să-i moară și vecinului capra! Adică ungurului... Dar până la unguri mai sunt și alți vecini. Români. Să le moară capra la toți: să fim egali în sărăcie. Era o demobilizare generală potrivită cu regimul de atunci, care propovăduia demagogic o egalitate care nu exista nici măcar în lege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Oricum, te scoate din pasivitate, te împinge la acțiune. Nu la români! Și în orice caz nu la Guvernul român. În timpul regimului comunist, psihologia românească se definea prin celebra formulă: să-i moară și vecinului capra! Adică ungurului... Dar până la unguri mai sunt și alți vecini. Români. Să le moară capra la toți: să fim egali în sărăcie. Era o demobilizare generală potrivită cu regimul de atunci, care propovăduia demagogic o egalitate care nu exista nici măcar în lege, în faptă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
om politic N. Manolescu, talentatul scriitor M. Cărtărescu, ca să nu mai vorbesc de filosoful cu cobiliță... De nenumărate ori, ei, precum și alții care s-au format ascultând cu evlavie „Europa Liberă”, au pledat pentru neamestecul statului în cultură. Ei bine, ungurii n-au procedat așa. Încă de la început, au făcut tot ce le-a stat în putință ca să-și promoveze cultura, inclusiv literatura, pe toate meridianele lumii. Premiul Nobel e numai una dintre recompensele eforturilor lor. Cotidianul, 27 decembrie 2002 Invidie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
acordată individului talentat și așa, și pe dincolo care obține premiul, dar și țării în care s-a născut, s-a format și în limba căreia și-a scris opera. — Kertész Imre, care a obținut premiul anul trecut, e așadar ungur? Chiar dacă a suferit ca evreu în țara în care s-a născut, iar acum trăiește cu cățel și purcel în Germania. Acolo își cheltuiește gologanii primiți. Ce meschin și Pastenague ăsta! — Bineînțeles, Kertesz Imre e ungur, scrie în ungurește, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
anul trecut, e așadar ungur? Chiar dacă a suferit ca evreu în țara în care s-a născut, iar acum trăiește cu cățel și purcel în Germania. Acolo își cheltuiește gologanii primiți. Ce meschin și Pastenague ăsta! — Bineînțeles, Kertesz Imre e ungur, scrie în ungurește, iar confrații lui din Ungaria s-au îmbătat de bucurie când au aflat că unul dintre ai lor a luat premiu... — Tot așa cum Norman Manea e român, chit că trăiește în Statele Unite. Poate că a și contribuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]