57,527 matches
-
În modul cel mai liniștit și relaxat din lume: — Hmm, The New Yorker. Condé Nast. Am dat cu putere din cap, dar ea nu se uita la mine. — Cunosc, firește, o mulțime de oameni acolo. O să vedem cum merge restul călătoriei și poate o să dau la Întoarcere un telefon cuiva de acolo. Mașina a tras la intrare și un Monsieur Renaud cu o expresie extenuată i‑a luat‑o Înainte băiatului din parcare și i‑a deschis personal portiera Mirandei. — Doamnelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cu clătite umede, total neapetisante, o sticlă de sirop Aunt Jemima și un pachet de unt scos direct din congelator. Singurul lucru pe care păruse a‑l servi cineva până la ora aceea fusese cafeaua pe care o cumpărase tata În călătoria lui matinală la Dunkin Donuts, tradiție pe care o instituise ca urmare a lipsei lui firești de dorință de a se hrăni cu orice fusese gătit personal de către mama. Am pus o clătită În farfuria de plastic și am vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ale peisajului expresionist. Am petrecut uneori asemenea clipe de Înstrăinare atunci când urcat pe grădiștea de pe malul Oltului, la Slatina, mi se părea că ființa mea se rupea din stăvilarul ei de nervi și oase și se diviza, pornind Într-o călătorie imaginară și reală În același timp; ceva pleca din mine, o parte materială se desprindea Încet fără să se mai Întoarcă. Eu eram aici și În altă parte În mod simultan și cel plecat din mine altundeva nu mai revenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
ce se mai Întâmplă; rezist la durerea ce-mi arde brațul drept prins În menghina ușii dinăuntru, de acolo mă privesc prin geam niște ființe care nu mai seamănă cu ea sau cu el, adică cu cei doi martori ai călătoriei mele spontane; sunt Întins pe o masă de laborator, ei se uită la mine prin niște aparate complicate; după cât pot să-mi dau seama, sunt niște roboți care mă studiază cu sârg, sunt foarte atenți să observe bine, să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
foarte atenți să observe bine, să nu le scape nimic, da, sunt o piesă de studiu pentru ei, o muscă, un bondar bizar, un animal nou descoperit prin hazard, pus la proba insectarului: nu trebuie să renunț tocmai acum la călătorie, Îmi transmit ei printr-un sistem telepatic, e În interesul unei superioare experiențe ce nu trebuie ratată cu nici un chip; da, zic, e cum spuneți voi, dar mi s-a făcut sete și, dacă nu-mi dați să beau, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
un lucru ce nu-ți aparține; intră În tine o forță externă ce te posedă cu toată aparenta ta Împotrivire și te ține Încordat ca un arc, ca arcul lui Ulise, pus la probă de el Însuși la Întoarcerea din călătorie. Când ea mi-a eliberat brațul și mi-a prins mâna În mâna ei, tensiunea aceasta a crescut, Încât am Început să tremur. Am deschis ochii și visul nu m-a părăsit. E ca și cum corpul ei ar fi prezent, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
iubit, ci, din contră, pentru că, iubindu-l prea mult, simțeam nevoia chinuitoare de a scăpa de obsesia persoanei lui. Mircea a plecat și a luat cu el ultima picătură de sinceritate din sufletul meu. Mi-a lăsat Însă dorul de călătorii. Am Început să caut bărbați, cu care să mă pot duce pe munte. Din momentul acela, inima mea a murit. Și, pentru că așa cum e moartă nu poate să nu iubească, i-am imaginat un bărbat perfect corespunzător tuturor cerințelor mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Angela, mai plictisită ca niciodată. Alerga de colo până colo și Împacheta mereu. — Ce-i cu tine? am Întrebat-o. În loc să te bucuri că vine Anul Nou și acum pleci cu Doru al tău pe munte... — Da, mă bucur... E călătoria noastră de adio. — Cum așa? m-am prefăcut alarmată. Dintr-odată? Ce s-a petrecut Între voi, că doar vă iubeați, măi, oameni buni! Stai jos și ascultă! Brusc, s-a oprit și m-a privit țintă. Era ceva neobișnuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
jocul, trebuia să o Încurajez. — Zilele astea mi-a zis că s-a săturat de mine. L-am rugat, l-am implorat, degeaba. Totuși, a fost generos. Mi-a promis că o să mergem undeva pentru vreo 2-3 zile. Mâine plecăm. Călătorie de adio... — Și acum, Angelo, o să poți să suporți toate astea? Mi-e scârbă de toate, am uitat să mai râd, să mă mai bucur... Scârbă? De tine să-ți fie În primul rând, dar apoi să-ți fie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
pe calea Griviței, lată, murdară și gălăgioasă, cu fel de fel de magazine, în fața cărora vânzătorii se războiau cu trecătorii șovăitori să-i facă negreșit clienți, cu zeci de hoteluri, hanuri și ospătarii menite să adăpostească scump și prost pe călătorii pe care Gara de Nord îi vărsa capitalei, mereu alții, și mereu mai mulți. Pe trotuarele largi se vânzolea o lume pestriță într-un amestec oriental: muncitori și funcționari, apoi țărani umblând în grupuri ca niște oi speriate, servitoare în costume țărănești
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
să poată coborî boierii cotoșmăniți în blănuri, pleduri, măști și ochelari ca niște exploratori polari. Cel dintâi, Gogu Ionescu, izbuti să se descurce din învelitori și să ia contact cu pământul. Stătuse lângă șofer. Era enervat și plictisit din pricina emoțiilor călătoriei. Strânse mâna lui Grigore, declarând ursuz: ― Dragul meu, bine te-am găsit, dar să știi că pe mine nu mă mai prindeți pentru astfel de experiențe! M-am săturat! ― Ce s-a întîmplat, Gogule, de ești așa de supărat? întrebă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
pe Nadina: ― În sfârșit, am mai pus și noi mâna pe tine, ștrengăriță frumoasă și nestatornică! Ea, măgulită, îl sărută, murmurând drăgălaș: ― Cine-i mai dulce și mai adorabil ca tăicuțul nostru? Gogu profită să se plângă iarăși de peripețiile călătoriei. Au avut trei pane de cauciuc și două la motor. Au omorât nenumărate gâște, rațe, găini și un purcel. Erau să calce nu se știe câți oameni și să se ciocnească cu diverse care și căruțe. Și asta se cheamă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
facă apel și la bărbatul ei, deși i-a fost penibil pentru că Grigore are amabilitatea să nu se amestece în socotelile ei și nici ea, în schimb, nu vrea să-i ceară nimica, mai ales în cazuri cum a fost călătoria recentă, întrucîtva împotriva voinței lui. Platamonu își permise să observe că dânsul a răspuns prompt la scrisoarea dumneaei și i-a trimis cu câteva luni de anticipație câștiul de toamnă, deși numai biet de el știe cum a făcut rost
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
numele ei. Dar își zicea că trebuie să hotărască cui vinde, să fixeze tot, încît în ziua când se va transcrie divorțul, să poată iscăli actul și să sfârșească orice contact cu țara. ― De ce vrei tu, Gogule, ca ultima mea călătorie la țară să fie banală? zise Nadina. Am oroare de banalitate! 6 Sâmbătă dimineața, pe când explica pentru clasa a patra domnia fanarioților, învățătorul Dragoș se pomeni în școală cu un jandarm care-i spuse încet că domnul plutonier îl poftește
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
în gara Burdea, unde îi aștepta brișcă galbenă de la Amara cu Ichim pe capră. ― Toate bune pe aici, Ichime? întrebă Grigore. ― Deocamdată pace, conașule! zise vizitiul. Răspunsul cu "deocamdată" nu-i plăcu lui Grigore, totuși nu insistă. Destul îl plictisise călătoria cu trenul. Într-un vagon a fost numai el cu Herdelea. Celelalte, de asemenea, aproape goale. În toate gările, în schimb, vălmășag de oameni speriați, care-și povesteau grozăvii despre țăranii răzvrătiți și mai ales despre intențiile lor. Toți recunoșteau
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
a trata vânzarea unei moșii și încă la fața locului. Tatonările acestea se puteau face perfect și la București. ― Înțeleg reproșurile dumitale, ripostă Nadina contrariată. Dar de ce nu mi le-ai făcut la București? ― V-am prevenit că e periculoasă călătoria la țară și nu m-ați ascultat. ― Să lăsăm călătoria cu pericolele. Dacă-mi spuneai că nu se poate trata vânzarea acuma sau că o putem face mai bine în București... ― Aveți dreptate, coniță. Am neglijat, recunosc... Avocatul se simțea
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Tatonările acestea se puteau face perfect și la București. ― Înțeleg reproșurile dumitale, ripostă Nadina contrariată. Dar de ce nu mi le-ai făcut la București? ― V-am prevenit că e periculoasă călătoria la țară și nu m-ați ascultat. ― Să lăsăm călătoria cu pericolele. Dacă-mi spuneai că nu se poate trata vânzarea acuma sau că o putem face mai bine în București... ― Aveți dreptate, coniță. Am neglijat, recunosc... Avocatul se simțea vinovat că a făcut prostia de a pleca din București
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
văzîndu-l și ascultîndu-i, vor fi atât de sugestionați de autoritatea lui încît, chiar de-ar fi avut gânduri rebele, vor continua a fi cuminți și a păstra ordinea. Când a plecat din Pitești a spus căpitanului Corbuleanu, care socotea imprudentă călătoria prin sate în asemenea zile de surescitare, că el stă sau cade cu deviza lui, iar deviza, citită undeva de curând și adoptată, era: pumn de oțel în mănuși de catifea. Cu atât mai mult ținea să-și puie în
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
într-o vreme când nici trenurile nu mai sunt în siguranță, ba a mai dormit și o noapte într-un conac, nepăzită, expusă să fie atacată prin surprindere de țărani, fără vreo posibilitate de apărare. Scopul pentru care a riscat călătoria aceasta, sau poate numai pretextul, a căzut, cum prea bine i-a spus chiar și arendașul Platamonu, deși amator de-a cumpăra. Concluzia: trebuie să plece imediat de aici, dacă nu la București, pentru că ar fi prea departe și cu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
a spus chiar și arendașul Platamonu, deși amator de-a cumpăra. Concluzia: trebuie să plece imediat de aici, dacă nu la București, pentru că ar fi prea departe și cu prea multe pericole, măcar la Pitești, de unde eventual ar putea continua călătoria cu trenul, rămânând ca automobilul să vie mai târziu, când va fi posibil. E singura ieșire înțeleaptă din încurcătura aceasta tragică... Nadina ascultă întîi cu o seriozitate prefăcută și malițioasă. Încetul cu încetul însă groaza care tremura în cuvintele cele
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
de gust. În colțul dinspre vestibul, aproape de una din ferestrele mari, cu grilaj de fier, ce deschideau o vedere simpatică spre grădina de flori, i se pusese o canapea simplă, largă, pe care noaptea întîi a dormit scăldată după oboseala călătoriei. Azi-noapte, însă, somnul a ocolit-o, deși I-ar fi dorit mai mult ca oricând, tocmai ca s-o scape de frica insistentă ce pusese stăpânire pe toată ființa ei. Mereu i se năzărea că aude pași, prin grădină sau
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
purice. Vrând să-și facă puțin curaj și observând că Grigore nu e dispus să-i mai audă glasul, începu o conversație pe șoptite, despre ororile țăranilor răsculați, cu birjarul care tremura de frică să nu-și găsească moartea în călătoria asta și regreta că s-a lăsat ispitit de prețul mare ce i s-a făgăduit, ca să plece. În Vlăduța, în dreptul conacului ars, ulița era închisă de o mulțime de țărani pe brânci, păziți de soldați cu baioneta la armă
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
două stații, controlorii le plimbau pentru femei și copii. Coridoarele cu ferestre mari, lucitoare ca oglinda. Și capetele bulucite la ferestre, să admire mulțimea pestriță de pe peron. Nerăbdarea cu care pasagerii așteptau apropierea gării lor vechi, ce era evenimentul întregii călătorii. Neastâmpărul care îi cuprindea brusc atunci când locomotiva anunța că orășelul e aproape. Exclamațiile de admirație pentru primirea fastuoasă pe care, fără a coborî, simțeau totuși nevoia să o onoreze. Și elogiile pentru micuța fanfară pe care n-o auzeau, dar
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
i-a închis ochii. Și, ca povestea să capete un înțeles, și-a ales, la rândul lui, un cadet dintre băieții de trupă. Astfel încât, într-o bună zi, să aibă și el cui da prilejul de a deveni bărbat, după călătoria cu trenul de argint privit dinăuntru și de a învăța să aleagă, dintre atâtea răspunsuri, pe cele folositoare.“ Fetița închise cartea și o puse pe masă. Rămase cu mâinile în poală și cu privirile visătoare. Era îmbrăcată în sarafan, ca
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de naștere, pentru a-l înmormânta. Mama e neliniștită: — Soțul meu a fost guvernatorul din Wuhu, le zice ea cărăușilor pe care i-am angajat să care sicriul. — Da, doamnă, răspunde umil cărăușul-șef. Îi dorim cu sinceritate guvernatorului o călătorie bună spre casă. Din câte țin eu minte, tata nu a fost un om fericit. A fost în mod repetat retrogradat din cauza slabei prestații în suprimarea răscoalelor țărănești din Taiping. Abia mai târziu am aflat că vina nu era în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]