55,096 matches
-
între anumite limite. Prin hiperventilație voluntară pCO2 în sângele arterial poate fi redusă la jumătate, dar alcaloza consecutivă poate produce tetanie cu contracția mușchilor de la mâni și picioare (spasm carpopedal). Hipoventilația voluntară este mult mai dificilă. Durata apneei voluntare este limitată de diverși factori, inclusiv nivelul arterial de O2 și CO2. O perioadă inițială de hiperventilație crește durata posibilă de apnee voluntară, în special dacă se respiră oxigen pur. Alte zone ale creierului cum ar fi sistemul limbic și hipotalamusul pot
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
lichidul interstițial (). Mărimea acestei forțe depinde de coeficientul de reflexie (δ) care indică eficacitatea peretelui capilar în prevenirea trecerii proteinelor prin el. Astfel, ieșirea netă de lichid este K [], unde K = coeficient de filtrare. Utilizarea practică a acestei ecuații este limitată datorită ignoranței noastre asupra multor valori. Presiunea coloid osmotică din interiorul capilarului este de 28 mm Hg. Presiunea hidrostatică capilară este aproape de media dintre presiunea arterială și venoasă, dar este mult mai mare la baza plămânului în comparație cu cea de la vârf
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
Când volumul pulmonar este mic, creșterea rezistenței vasculare este favorizată de faptul că efectul de tracțiune radială a vaselor extra-alveolare este redus. Odată cu distensia toraco-pulmonară tracțiunea radială mare favorizează o rezistență vasculară redusă, dar la volume mari acest efect este limitat prin aplatizarea vaselor intra-alveolare datorită întinderii pereților alveolari. Mai mult, în cazul unui inspir profund presiunea intra vasculară pulmonară scade prin efectul scăderii presiunii intra-pleurale asupra performanței ventriculului drept. Substanțele care produc contracția mușchiului neted (serotonina, histamina, noradrenalina
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
sa porțiune, unde se reabsoarbe 90% din glucoză. Reabsorbția glucozei reprezintă exemplul clasic de sistem cu transport maximal. La nivelul marginii în perie a celulei tubulare există o mare densitate de transportori de glucoză de tip SGLT1. Numărul acestora este limitat, ceea ce conferă tubului proximal o capacitate maximă de reabsorbție, numită transport maximal (Tm) (fig. 101). Transportul maximal al glucozei este de circa 375 mg/min. In condițiile în care concentrația plasmatică a glucozei este de cca. 100 mg/dL (1
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2281]
-
scheletic, ficat) sau sunt preluați de ficat și oxidați cu formare de corpi cetonici. Scăderea proteolizei este posibilă prin cetoadaptarea creierului. În mod normal creierul poate utiliza corpii cetonici ca sursă de energie dar transportul lor prin bariera hemato-encefalică este limitat și creierul utilizează preferențial glucoza. În cursul inaniției, rata de transport a corpilor cetonici prin bariera hemato-encefalică crește iar metabolismul cerebral se adaptează la utilizarea lor ceea ce permite scăderea necesarului de glucoză, deci a neoglucogenezei și a proteolizei. Concomitent apare
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Dr. Anca Isloi () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1182]
-
Sublimarea este utilizata a metodă de purificare în cazul când impuritațile care însoțeste substanța de purificare nu pot fi îndepărtate prin recristalizare.Deși randamentul în substanță pura este, de obicei, mai mare decât randamentul la cristalizare, aplicabilitatea acestei metode este limitată de faptul că relativ puține substanțe au proprietatea de a trece din stare solidă, prin încălzirea, direct în stare de vapori și invers(iod, naftalină, săruri de amoniu, clorură mercurică). În funcție de condițiile în care se desfășoară, sublimarea prezintă mai multe
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
forțe van der Waals) b. soluții eterodinamice când se manifestă interacții distincte (exemplu: intercție ion-dipol între solvent și solut și intecție ion-ion între particulele solutului). Unele substanțe sunt miscibile (formează faze omogene) în orice proporție, altele dizolvă numai o cantitate limitată dintr-o a doua substanță. O soluție se numește saturată când conține cantitatea maximă de solut la o temperatură (uneori și la o presiune) dată. Concentrația solutului (exprimată în una din unitățile definite mai sus) într-o soluție saturată, este
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
de canalizare; reziduuri solide depozitate îl locuri / moduri neadecvate; pesticide, îngrășăminte spălate de apele meteorice sau de irigație. O importantă sursă neorganizată de poluare sunt sărurile folosite iarna pe șosele contra zăpezii și poleiului. Multe țări dezvoltate au interzis sau limitat sever împrăștierea de sare, dar la noi continuă În sursele neorganizate se includ însă și sursele ocazionale (spălarea de animale, utilaje etc; topirea inului și cânepii, deversări diverse) și accidentale (de exemplu inundații și alte calamități, deversări în urma unor accidente
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
evoluția umană pentru că se succed pretutindeni În aceeași ordine, fără reveniri. Sunt vârste arheologice care, efectiv, zugrăvesc În linii mari progresul tehnologic și creșterea complexității organizatorice de-a lungul succedării societăților umane. În decursul timpului, societățile au inventat un număr limitat de moduri de viață. Și mai restrânse sunt modurile de achiziționare a hranei: primul mod pare să fi fost scavenging-ul, „scotocirea” În natură și prin resturile lăsate de alții; lunga epocă a omului prădător cunoaște dezvoltarea vânătorii, a culesului, a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
omul. Ne interesează să descoperim nu numai mentalitatea antică și conștientă, dar și aspectele de care autorul preistoric nu era conștient. 9. RELIGIE ȘI COSMOS ÎN PALEOLITICUL TÂRZIUTC "9. RELIGIE ȘI COSMOS ÎN PALEOLITICUL TÂRZIU" Să examinăm cadrul paleoliticului târziu limitându-ne la datele care se referă la comportamentul religios. Desigur, iese la iveală existența unei lumi leptolitice destul de omogenă, care cuprinde Eurasia occidentală, cu posibile răsfrângeri În Africa de Nord și Siberia. (Începând din paleoliticul târziu, fracționările sunt destul de asemănătoare cu cele
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În piatră. Sau, mai exact, sunt deocamdată greu de transferat În zona religioasă informațiile care țin În mod evident de viața „seculară”, În special de economie. Acolo unde apare, neoliticul african are caracteristici pastorale, bazându-se pe creșterea bovinelor și limitându-se la suprafața de savană și sahel dintre Sahara și Kenya; din acest motiv, pare legitimă luarea În considerare a existenței unor religii „pastorale” asemănătoare cu cele actuale: Shilluk, Nuer sau Maasai. O permanență ideologică de câteva mii de ani
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
stadiu arhaic târziu (jertfe funerare și consumarea creierului copiilor, locuri pentru dansuri sacre; Mezoamerica, cca 5 000 Î.Hr.), dar numărul lor crește vertiginos odată cu nașterea societății agrare sedentare În stadiul formativ (din mileniul al III-lea și după). Ne limităm doar la constatarea surprinzătoarelor convergențe cu fenomenele europene: statuete și simboluri mitice legate de apartenența la grup; reprezentări ale femeii fertile; obiecte rare sau exotice capabile să inspire emoție sacră; muzică și dans cu măști și costume; tumuli mortuari și
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și ale unor regine care au trăit Între 2 350-2 100 Î.Hr. Ne aflăm În fața unor culegeri mereu reînnoite În funcție de nevoi, și nu În fața unui text unic transmis prin còpii succesive. Acestea cuprind un material destul de variat, deși sunt limitate de faptul că au o coloratură funerară și regală. Importanța lumii de dincolo În cultura religioasă și socială egipteană și particularitatea figurii suveranului sunt păstrate astfel În alegerea și formularea textelor. Pe lângă aceasta, s-a subliniat de mai multe ori
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și care Își va găsi chiar În religie - singura formă egipteană teoretică - cea mai clară și mai explicită formulare ce va sublinia profunzimea rădăcinilor sale. Este evident că Tell el Amarna Își găsește sfârșitul odată cu Akhenaton: a fost o religie limitată la curte și nu a atins În profunzime ansamblul societății deși a fost suficient de complexă pentru a avea greutate politică (În sens larg). Chiar și la Tell el Amarna, În carierele muncitorilor se menține cultul lui Amonxe "Amon"; preoții
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
c) Monștrii Sunt considerate monștri anumite ființe divine, În privința cărora se oscilează Între conceptul de a fi impunător și misterios (termenul latin monstrum) și cel de groază și spaimă, Împreună cu ideea de forță și urâțenie. În ceea ce privește primul profil, ne vom limita la a le aminti pe primele două ființe generate, conform mitului En¿ma eliș, din perechea primordială Apsûxe "Apsû" și Ti³matxe "Tia>mat": Lahmu și Lahamu. Aceștia sunt considerați doi monștri marini impunători, din care se vor naște În generațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
protectori, apoi de un grup compozit de divinități hitite, hatice și hurrite; urmează grupul de zei războinici, de zeițe regine, de zeii populațiilor nomade, de zeii lumii de „dincolo”; elementele naturale divinizate completează această listă. Această ierarhie pare să-și limiteze valabilitatea doar la listele divine ale tratatelor, pentru care a și fost creată, În scopuri evident politice; trebuie să observăm că, Într-adevăr, În alte tipuri de documente se află pe primul loc divinități care În tratate apar pe un
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
băutura necesare sau În situația În care defunctul nu ar avea urmași sau, mai rău, ofrandele i-ar fi fost furate (Del Monte, 1987). Din cauza faptului că documentația are caracter „oficial”, informațiile despre morții care nu aparțin familiei regale se limitează la câteva descântece pentru Îmblânzirea mâniei defuncților rămași fără ofrande și evitarea Întoarcerii lor. Moartea ,de fapt, era trecerea Într-o lume care trebuia să rămână separată de cea pământeană, pentru a nu se crea condiții de contaminare, dăunătoare celor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și sincretisme de substrat și adstrat. În ceea ce privește aspectul metodologic, trebuie menționat faptul că posibilitatea de a impune discursuri istorico-religioase de respirație mai mult sau mai puțin amplă este legată Întru totul de stadiul documentării. Cunoștințele actuale sunt fragmentare pentru că sunt limitate la câteva formulări religioase locale‚ destul de discontinue spațial și cronologic. Natura arhivelor, tipologia textelor, serioasele dificultăți filologice care Împiedică adesea Înțelegerea documentelor fac imposibilă propunerea unor sinteze care să aspire la sistematizare. De exemplu, a vorbi despre „religia siriană” pare
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
găsim populații aramaice deja organizate În regate autonome pe o arie care se Întinde de la munții Taurus până În valea Eufratului, din Siria nordică și centrală până pe cursul superior al Iordanului. Izvoarele directe despre cultura aramaică sunt alcătuite dintr-un număr limitat de inscripții ale regilor locali, În timp ce izvoarele externe provin din unele inscripții asiriene și din informațiile Vechiului Testament. Izvoarele epigrafice ne dau informații fragmentare despre unele panteonuri locale, fiind mai ales vorba despre inscripții regale care ne pun În fața cultelor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
În timp ce pe părțile laterale ale unui sarcofag provenind de la Hagia Triada sunt reproduse fazele sacrificării unui taur (vezi subcapitolul 2.3b). Din documentația iconografică reiese fără discuție importanța simbolică și rituală a acestui animal, cu toate că rolul și funcția lui apar limitate la spațiul sacrificial. Rămân Încă problematice „coarnele rituale” sau „coarnele de consacrare” care Împodobesc construcțiile și care ocupă obsesiv iconografia, ornamentațiile vaselor de lut, pietrele prețioase și sigiliile, fără să găsim un răspuns exhaustiv care să nu fie o, pe cât
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
homerică Figurile divine ce se ivesc din epopeea homerică sunt deja „forme perfecte”, antropomorfe, diferențiate, personale și funcționale, având câmpuri de acțiune bine delimitate. În același timp, ele dau dovadă de un grad de interacțiune reciprocă ce tinde să le limiteze sferele respective de competență și care se traduce În conflicte În care, uneori, apar contrapuse unele altora În adunările zeilor unde se hotărăsc evenimentele războiului Troiei, dar și cele din viața lui Odiseuxe "Odiseu"; de asemenea, interacțiunea reciprocă se traduce
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
care conduce armata ahee Împotriva Troiei, este mai degrabă un primus inter pares decât un suveran absolut, deși sceptrul și legile i-au fost Încredințate de către Zeus (Iliada, IX, 98-99); este regele suprem, basilèutatos (v. 69), dar supremația lui pare limitată la timpul acțiunii războinice, Întemeiată pe promisiunea pe care i-au făcut-o aheii În Argos Înainte de expediție (ibidem, 284-288) și condiționată de Întrunirile comune cu ceilalți „regi”. În sfârșit, când epopeea troiană va deveni un soi de mare „mit
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
aniconică a unei pietre (Pausanias, IX, 27, 1). Numai Gaia sau Gheea, pământul, pare să posede trăsături divine, dar, după ce a născut „toate lucrurile”, ea devine inactivă, transformându-se Într-un fel de deus otiosus. Așadar după ce activitatea ei este limitată la momentul mitic al Întemeierii lumii, Gheei aproape i se suprapune o altă figură care, din punct de vedere morfologic, poate fi Înscrisă În tipul „Pământului-Mamă” generator, Demetraxe "Demetra", al cărei nume conține termenul „mamă” (meter, mamă În greacă), zeiță
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
a) Cei doisprezece zei În probabilă coincidență cu perioada de formare a cetăților, poleis, și cu dezvoltarea marii arhitecturi a templelor, Între secolele al VIII-lea și al VII-lea Î.Hr., organizarea universului divin suferă o sistematizare ulterioară, care limitează numărul zeităților la douăsprezece. Circumscrisă la sfera cultuală, această limitare nu se reflectă semnificativ În tradițxe "Hades"ia mitologică și nu reprezintă complexul tuturor zeilor Greciei. Practic, lista canonică a „celor doisprezece zei” Îi exclude pe Hadesxe "Hades" și Persefonaxe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Artemisxe "Artemis", Apolloxe "Apollo", Atenaxe "Atena" și Hermesxe "Hermes", pot fi Întâlnite oscilații determinate de tradițiile cultelor locale, care au impus alegeri câteodată nu pe deplin coerente cu panteonul desemnat de Homer și Hesiod, panteon care nu era, de altfel, limitat la doisprezece zei. Lângă cele șapte zeități canonice, care par să fi constituit nucleul stabil, se numărau Demetraxe "Demetra", Aresxe "Ares", Afroditaxe "Afrodita", Hefaistos și Hestiaxe "Hestia", dar pe friza de răsărit a Partenonului, construit În a doua jumătate a
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]