9,526 matches
-
1905), Urmările, Copiii nimănui, Fiul ei...! (1912), care îl are coautor pe Alex. Simionescu, Actrița, Două lumi, jucată și sub titlul Sus și jos, drama A cui e vina?, compusă împreună cu Mihail Mora, cu care dă la iveală și o comedie intitulată Ghicitoarea în cafea, cât și Ziariștii, Lacrimi luminoase și Femeie!..., reprezentate în 1915, se vor a fi „piese de moravuri” și nu mai puțin „drame sociale”. Calul de bătaie, așa-zicând, al lui N. este mereu societatea care, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288442_a_289771]
-
1913, la care participă cu „voioșie”, ca și În vârfuri, De la Marna, toate cu o croială de ocazie. N. a tradus drame (Renée de Émile Zola, Alexandra de Richard Voss, În fundul minei de Marcel Gerbidon, Din noroi de Pierre Wolff), comedii (Crimele lui Berluron de Ordonneau și Grenet Dancourt, Amor et comp. și Bobinetta de H. de Gorse și M. de Marson) și a făcut localizări (comediile Fiul supranatural, după Grenet Dancourt și Maurice Vaucaire, Inimă de actriță, după Maurice Vaucaire, Împerecherile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288442_a_289771]
-
Zola, Alexandra de Richard Voss, În fundul minei de Marcel Gerbidon, Din noroi de Pierre Wolff), comedii (Crimele lui Berluron de Ordonneau și Grenet Dancourt, Amor et comp. și Bobinetta de H. de Gorse și M. de Marson) și a făcut localizări (comediile Fiul supranatural, după Grenet Dancourt și Maurice Vaucaire, Inimă de actriță, după Maurice Vaucaire, Împerecherile, după A. Bisson). Dacă, în pofida productivității, nu a reușit să se impună ca un scriitor de ispravă, N. a lăsat măcar amintirea unui ins agreabil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288442_a_289771]
-
și de huligan naționalist (el „poartă pe umărul drept un susținător de armă” și vrea „transilvăneni fără Transilvania”). O chestiune finală ar fi aceea dacă totul în Pagini bizare e numai parodie, dacă nu cumva sensul e mai adânc. Existând „comedie tragică”, tragicul se poate disimula sub învelișul parodicului și al absurdului. Parodiind vorbirea în formule, U. semnalează implicit tragedia limbajului. Nu se poate vorbi eludând orice convenții, iar convenția devine, inevitabil, clișeu. Și cum gândirea comunică doar prin limbaj, ea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290382_a_291711]
-
românesc, se remarcă un interes aparte pentru dramaturgia primei jumătăți a secolului al XX-lea, căreia îi dedică una dintre cele mai dense sinteze în domeniu: Dramaturgia română între 1900-1944. Sensuri ale evoluției (1999). Structurată pe mai multe capitole - Drumul comediei, Continuitate și „alterări”, Între document și ficțiune, Teatrul cu subiecte istorice și „pseudoistorice”, Spre esențe și atitudini, Teatrul mitic-poetic, Drama intimității mecanismelor psihologice, Teatrul fantast, Teatrul politic -, lucrarea evidențiază un mod personal de tratare a temei. Fără a avea pretenția
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288540_a_289869]
-
în colecția Institutului de Cercetări Etnologice, ca piese de teatru pentru amatori. După 1989 compune, pe lângă scenarii de film și televiziune, farse radiofonice, teatru pentru copii, versuri pentru cuplete de muzical (Idolul și Ion Anapoda, adaptare după G. M. Zamfirescu), comedii (Furtul secolului, premiată de revista „Moftul român”). Pentru libretul la Divanul persian (muzical după Mihail Sadoveanu) este distins cu Premiul Uniunii Compozitorilor. Scenariile sale obțin de două ori Premiul Asociației Umoriștilor și trei premii ale Asociației Profesioniștilor de Televiziune din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289517_a_290846]
-
piesă a sa este chiar cea de debut, scrisă în colaborare cu Virgil Stoenescu, Nota zero la purtare (1957), jucată în teatrele din România și din țările vecine, vreme de patru decenii, în peste o sută de spectacole. Este o comedie lirică, cu un moto „mobilizator” din Gh. Gheorghiu-Dej, amestec de umor și romantism, portretizând expresiv profesori și liceeni, sugerând conflictul între generații, dar și solidaritatea între tineri și păstrând nostalgia anilor de școală (în varianta radiofonică piesa se numește Rămas-bun
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289517_a_290846]
-
Altă piesă, cu tentă de melodramă, pornind de la un fapt senzațional (o fiică își regăsește mama adevărată după ani de „mister”) este Inimă fierbinte (1980), orientată tematic, de asemenea, spre viața din școală. Dincolo de nori (1981) e, de asemenea, o comedie lirică, totul petrecându-se într-o stațiune montană, în Bucegi. Un cuplu se destramă, pentru ca meteorologul Petre să își găsească, chiar în noaptea de revelion, o nouă pereche, refăcând într-o altă dimensiune cuplul mitic Adam și Eva. Rămas-bun, tinerețe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289517_a_290846]
-
efectul unui ciclon, care dezlănțuie o agitație febrilă. Deciziile cu ton marțial luate de colonel, elaborarea unor ordine scrise cu un sever aspect cazon, dar cu o expresie ignară și cu un conținut pueril, incoerent sunt de o ilară elocvență. Comedia crește în intensitate, toată zbaterea, pregătirea minuțioasă, spaima de „superior” devin ridicole și sunt potențate la maximum de o ultimă zădărnicire a tuturor eforturilor: generalul nu mai vine. O pace ca după cutremur se lasă peste orășel, aruncând în definitivă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285853_a_287182]
-
dame). În general, B. pare a decupa „pe viu” numeroase scene, din dorința de a arăta adevărata față a lumii, afirmându-și calitatea de observator căruia nu-i scapă nimic, pornirea de a înlătura perdele și măști, de a revela comedia comportamentului social, denunțând răul ascuns după vorbe și gesturi aparent respectabile. Structural, prozatorul aparține unei mereu actuale categorii de creatori lucizi și ironici, puțin interesați de ficțiune, dar înzestrați cu o prodigioasă memorie și cu o mare capacitate de reprezentare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285853_a_287182]
-
lui B., dintre care doar Ministrul a fost jucată în 1927, lipsește construcția dramatică, totul reducându-se la comicul de situație și de limbaj. Pe scena Teatrului Național din București a mai fost reprezentată și o traducere a sa după comedia lui Ed. Sée, Un prieten din tinereță. Prin darul de a prinde contraste și stabili raporturi morale, dar și prin observația amănuntului tipic, prin puterea de a-și însufleți tipurile, dramatizându-le, prin arta compoziției, dar, mai ales, printr-o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285853_a_287182]
-
Botez, „Schițe vesele”, VR, 1925, 2; Aderca, Contribuții, I, 264-269, 280-284, 605-608, II, 371-373; Perpessicius, Opere, IV, 149-152, VII, 370-373; Holban, Opere, III, 175-176; Constantinescu, Scrieri, I, 375-388; Octav Botez, „Un scos din pepeni”, VR, 1926, 9; T. Bobeș, „Ministrul”, comedie în 3 acte de d. G. Brăescu, „Politica”, 1927, 399; Mihail Sebastian, Chestiunea Caragiale - Brăescu, UVR, 1928, 51; G. Călinescu, „Conașii”, ALA, 1935, 782; Biberi, Études, 67-69; Sebastian, Eseuri, 413-419; D. I. Suchianu, Les „Amintiri” de M. Braesco, MOM, 1938, 941
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285853_a_287182]
-
ridicat pe alte fundamente socio-psihologice și cu alte performanțe epice. Ca formulă epică, scriitorul folosește ceea ce am putea numi, inspirați chiar de titlul cărții, „cronica romanescă”, formulă pe care au utilizat-o și realiștii de tip Balzac, aceia care studiau comedia umană în evoluție. D. observă lumea românească pe o perioadă de aproximativ o sută de ani (cronica familiei Cozianu începe, propriu-zis, la 1862 și se termină în 1954), dar în preambulul narațiunii sunt povestite întâmplări de la 1848 și, în continuare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286915_a_288244]
-
în seamă. Pius Dabija și Rafael Gheorghiu discută despre artă și ascultă Passacaglia de Bach. Caracterele se nuanțează în funcție de opțiunile lor artistice. În finalul Cronicii..., D. anunță Colecția de Biografii, Autobiografii și Memorii Contemporane, cu sugestia că va continua cronica comediei umane românești prin noi episoade. Este ceea ce, în parte, a realizat printr-o serie de fragmente publicate, parte dintre ele, în revistele vremii (Nexus - 1958; Viața și moartea lui Constantin Andreica - 1958; Viața și moartea unui om fără acte de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286915_a_288244]
-
sonetele 43, 102, 117 și 146), Goethe, Alfred de Vigny, Baudelaire, Carducci, Mallarmé, Elisabeth Barrett Browning, Robert Browning, Valéry, Apollinaire, incluse în volumul din 1968, confirmă vocația tălmăcitorului de poezie. Experiența obținută prin realizarea unei transpuneri în limba română a comediei Flori de portocal de Roberto Bracco („Rampa”, 1912) l-a îndemnat, poate, să încerce și uneltele dramaturgului. Piesa Coțofana, premiată la concursul Asociației Cronicarilor Dramatici și Muzicali (1922), va fi inclusă în repertoriul Teatrului Național din București (1926), iar versiunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289777_a_291106]
-
greci. Primele poezii îi sunt publicate în 1968, în revista „Ramuri”, iar cea dintâi plachetă, Adevărata întoarcere, în 1969. Experiența de traducător din elină a lui M. - a transpus în limba română integrala pieselor lui Eschil și Euripide, precum și o comedie de Aristofan - nu a rămas fără consecințe în lirica personală. Nu e vorba numai de plasarea explicit intertextuală a emisiei poetice, așa cum se întâmplă în Năvodul (1986), prin introducerea unor versuri din Orestia lui Eschil, sau în alte volume. O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288168_a_289497]
-
1962), Mesagerii (1977), Grădina dragostei (1980) se accentuează sondajul etic. Cel mai reușit roman este Urme pe prag (1966), o confruntare acerbă a unui grup de intelectuali pornind de la probleme de onoare și omenie. Ca dramaturg, M. este autor al comediilor Opriți planeta (1966), Dragostea din mai (1970), Curajul bărbaților (1981), în care dovedește simț al replicii și o bună știință a mecanismului dramaturgic. De prin 1985, în urma schimbărilor social-politice, scriitorul revine la jurnalul Eu și lumea, pe care îl va
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288030_a_289359]
-
Chișinău, 1970; Izvoare fierbinți, Chișinău, 1973; Întoarce-te cu fața spre soare, Chișinău, 1976; Mesagerii, Chișinău, 1977; De luni până sâmbătă, Chișinău, 1978; Înălțimea dominantă, Chișinău, 1979; Grădina dragostei, Chișinău, 1980; Curajul bărbaților, Chișinău, 1981; Căutătorii de noroc, Chișinău, 1983; Comedii, Chișinău, 1985; Ploile baștinei, Chișinău, 1985; La doi pași de fericire, Chișinău, 1989; Eu și lumea, Chișinău, 1991; Scrieri alese, Chișinău, 1991. Repere bibliografice: Ion Ciocanu, Redescoperirea lui Alexei Marinat, LA, 1991, 28 noiembrie; Ion Ciocanu, O conștiință luptătoare, „Limba
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288030_a_289359]
-
-Te rog, lasă-mă să te privesc, ești atât de frumos când cazi pe gânduri -Vrei să ieșim undeva? -Nu, nu.... Lucrează! Cum merge piesa? -N-am personajul principal. -Atunci scrie despre tine! -Mhm Ă Eu scriu o tragedie, nu o comedie. Să te dai poet, ori să ceri bani pe poezie E cea mai dură formă de ipocrizie. Mi se pare o prostie, De fapt, e o blasfemie! Poetul nu scrie, Poetul rupe din el ca să-ți ofere ție! Poetul nu
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1326]
-
e valabil!), El este doar o simplă energie, Fără mânie că și-n propriul trup se simte în chirie, N-are etnie, în schimb, are o întreagă galaxie Unde își găsește liniștea oarbă într-o surdo-mută gălăgie. Ce ironie, când comedia se transformă într-o tragedie Si, deși bogat spiritual, moare în sărăcie Ce magie că, deși n-o să mai fie, Moartea nu-l împiedică să fie prezent pe vecie. Ce parodie... Se spune că moartea e vie Și prinde viață
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1326]
-
prima carte, piesa de teatru Viță de neam, îi apare în 1914. Colaborează la „Epoca”, „Neamul românesc”, „Rampa”, „Cronicarul”, „Cuvântul liber”, „Izbânda”, „Teatrul” ș.a. A mai semnat Fidelio, Pan, Pan-dor. După primul război mondial va scrie numeroase drame și comedii, dintre care nu puține sunt și reprezentate în epocă: Cărarea (jucată în 1918), alegoria Raze de soare (1919, în colaborare cu I. Dragu), Vârtejul (1922), Concert simfonic (montată în 1922), Iubire (pusă în scenă în 1924), Galantonu (1925), Procesu altuia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289030_a_290359]
-
reprezentate în epocă: Cărarea (jucată în 1918), alegoria Raze de soare (1919, în colaborare cu I. Dragu), Vârtejul (1922), Concert simfonic (montată în 1922), Iubire (pusă în scenă în 1924), Galantonu (1925), Procesu altuia (1926, în colaborare cu Paul Porumbeanu), comediile Prietenii (1927), Bilet permanent (1927), Vocațiunea (1927), Ultima dragoste (1927, în colaborare cu Al. G. Florescu), Frați de cruce (jucată în 1929), Printre artiști (1929), Menaj de artiști (1930), Adevăratul Cristodulo (1933), E așa de drăguț! (1933), Licuricii (1933, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289030_a_290359]
-
Rusia nu se ispitea de-a începe o luptă contra lumii întregi. Motivele secrete și înțelegerile intime între puteri se sustrag vederii publicului mare și abia istoricul viitor va putea să discoasă din arhive icoana adevărată a lucrurilor, în care comedia oficială nu-i va părea decât ceea ce este într-adevăr: o piesă cu roluri învățate pe de rost, în care actorii înșii nu cred în ele, deși în momentul jocului ei se identifică cu rolurile și produc public uimitoarea iluzie
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
În timpul studenției scrie și prima carte, Kullervo, o dramă ce conține un subiect din Kalevala. Horia Oprișan afirmă că operei îi lipsește scenicitatea, fiind mai mult lirică și epică. După această scriere a urmat tot o operă a genului dramatic, comedia Pantofarul satului, una reușită de data aceasta. Chiar și așa, ascensiunea în planul creației contrastează cu traiul cotidian al scriitorului, marcat de deviere psihică, de lipsuri, de foamete și de alcoolism. Cu toate acestea, suedeza Charlotte Lönnqvist, deși nu înțelege
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
scriitorilor finlandezi pentru decorul istoric, "arareori întâlnindu-se autorul care se'ncumetă să atace drama socială"107. Când se întâmplă totuși acest lucru, punctul în jurul căruia se construiește drama este viața satului. Un exemplu în acest sens este constituit de comedia lui Arvi Pohjanpää, Keisarin Käräjät, care este "una dintre cele mai reușite ale teatrului finez"108. Celor doi li se mai alătură și dramaturgul Lauri Haarla care în 1923 debutează cu piesa Lemmin poika, în 1940 oferind drama Kunian mies
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]