6,026 matches
-
de iasomie în grădina noastră. Își ridică privirea și observă o imensă oală cu capac purtată până în celălalt capăt al sufrageriei. Uite, vine felul următor. Când ajunsese la jumătatea pulpei de iepure cu curry, Rebecca aude lângă ea o tuse discretă. — Ce este, Pyles? — Dacă se poate, aș vrea să vă spun ceva în particular, doamnă Winshaw. E o chestiune destul de urgentă. Se retrag în coridorul de trecere și când Rebecca se întoarce după câteva clipe, fața ei e palidă. — E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
numele lui Dumnezeu! — Nu-nțeleg de ce te mai regulezi cu Nigel dacă nu face decât să te indispună. — Ideea asta te face fericit, nu-i așa? — Îmi imaginez că îi face fericiți pe toți de la ziar de vreme ce nu ești prea discretă în privința asta. — E minunat să aud așa ceva din partea ta. Dar să te fuți cu o stagiară în propriul birou - cu ușa deschisă, băga-mi-aș - este o chestie discretă? — Ascultă, fă-mi o favoare. Cară-te de aici și crapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
îi face fericiți pe toți de la ziar de vreme ce nu ești prea discretă în privința asta. — E minunat să aud așa ceva din partea ta. Dar să te fuți cu o stagiară în propriul birou - cu ușa deschisă, băga-mi-aș - este o chestie discretă? — Ascultă, fă-mi o favoare. Cară-te de aici și crapă mai repede! Din revista Hello!, martie 1990 HILARY WINSHAW ȘI SIR PETER EAVES Echipa soț-soție se bucură de bebelușul Josephine, dar „dragostea noastră nu avea nevoie să fie consolidată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
e imposibil, am spus, încercând să văd cine conducea mașina. — O să bag puțină viteză ca să vedem ce se întâmplă. N-a mai vorbit până ce eram aproape de Battersea. Am scăpat de el. Poate mi s-a părut. Am scos un oftat discret de ușurare și m-am lăsat din nou pe speteaza banchetei. Fusese o zi cumplită. Nu-mi mai doream decât să-mi petrec seara singur, cu televizorul și cu aparatul video. Eram sătul de oameni. Erau obositori. N-aveam chef
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
mai puțin pentru mine. 20 de asipirine și un pahar mare plin cu scotch. Femeia asta n-a făcut niciodată lucrurile pe jumătate. Înmormântarea azi-dimineață, am gonit pe șosea, abia am reușit să ajung la timp. A fost o treabă discretă - fără familie, slavă Domnului. M-an întors la Londra la timp ca să ascult declarația lui Castle despre greva infirmierelor. Mi s-au confirmat cele mai mari temeri -vrea să elimine cu totul paturile particulare din serviciul de sănătate. Țăcăneală. Încep
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
un staul de vite care stătea gol într-una din clădirile anexe și care nu era dorit de nimeni. Am bătut-o la cap pe mama cu oarece insistență, până când în cele din urmă a cedat și a făcut cercetări discrete pentru a afla dacă l-aș putea folosi. „Scrie o carte“, a explicat ea cu falsă mândrie „și are nevoie de un loc liniștit“. A fost clar că doamna Nuttal a transmis repede această informație soțului ei, care a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o narghilea imensă se afla pe o carpetă dintr-un colț. Pentru a completa acest hommage, o lampă de argint în formă de porumbel era atârnată cu un lanț de aur aproape invizibil în mijlocul încăperii; flăcăruia ei răspândea o aromă discretă. — Bine-ai venit în cuibușorul meu, Michael, spuse Findlay, lepădându-și pelerina pe care și-o pusese pe umeri. Scuză, te rog, tot acest kitsch, acest orientalism de doi bani. Am fost crescut de părinți necultivați, într-un mediu sărman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
un stângism destul de timid, era aclamat ca un om cu vederi politice radicale. Dar și mai enervantă decât toate astea era reputația lui de scriitor cu umor. În mai multe rânduri i se atribuise o ironie jucăușă, o tentă satirică discretă care, după părerea mea, lipseau total din opera lui, caracterizată dimpotrivă de un sarcasm greoi și de câte o încercare abjectă de a da coate cititorului ca să se prindă la niște glume ultrarăsuflate. Acestui aspect al stilului lui îi rezervasem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
condus la salon și, ca înainte, am fost uimit de contrastul cu restul spitalului. Totul părea liniștit, modern și antiseptic. Erau mașinării care păreau scumpe lângă fiecare pat. Pâlpâiau și pulsau lumini și eram conștient la nivel subliminal de un discret zumzet electric care avea un ciudat efect calmant. Am trecut pe lângă celalalte paturi, fără a privi nici în dreapta nici în stânga. Simțeam că privindu-i pe alți pacienți aș pătrunde în intimitatea lor. Era într-adevăr femeia pe care o vedeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
sub formă de sămânță. O sămânță care doarme, deocamdată. Litera R. Doar litera, deocamdată. Încă n-a pronunțat-o nimeni dar când o s-o pronunțe, așa, frumos, rulat, cum trebuie, ca-n ebraică, atunci... Aurora îi face pictorului un semn discret care vrea să spună să nu-i mai toarne astronomului. Nu-i obișnuit, nu ține la băutură. Hai să mai așezăm odată cărțile, mai zice Pascal. De data asta dați-mi-le mie. Poftim, i le întinde Aurora. Și în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
E destul de mare și degetele au mototolit hârtia cu care e învelit. Femeia care i-a deschis și l-a poftit înăuntru să tot aibă vreo patruzeci de ani. Cercetătoare la Muzeul Țăranului Român, poartă părul strâns, haine brodate, machiaj discret. Păcat, se gândește Pascal, ale cărui gusturi înclină, vai, adesea, spre vulgar. Mă rog, ce contează?! Vă mulțumesc că m-ați primit, zice el. De fapt, doamna profesoară a insistat... Da, știu, m-a sunat și ea chiar după ce am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
într-un fel de muțenie sentimentală. Aceasta pentru vreo 10-15 ani. Acum scriitorul s-a postat „strategic” „în spatele” eroului său, Domnul R., și imaginează așteptate întâlniri cu Teodora, beția nudității și a îmbrățișărilor prelungite, în poziții descoperite „natural”, cu gemete discrete și retrageri în momente de liniște și de contemplare a trupului ei extenuat (sau aparent extenuat? - se întreabă scriitorul într-o paranteză). Răsfoiesc manuscrisul și descopăr destul de repede un narator capabil de surprize, aflat, după cât miam dat seama, încă departe
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
crede ea despre el, despre acest domn Profesor care nu pare a-i sesiza ezitările, atitudinea reticentă în momentele de tandrețe? Dată fiind diferența de mulți ani dintre ei (22 sau poate 24?), este firească o anume nonparticipare involuntară, o discretă alunecare a privirii peste corpul lui marcat de evidente semne ale anilor... Și nu este numai atât. Lui i se pare că îl urmărește cu admirație când divaghează pe temele preferate. Dar ar putea fi doar ascultarea cu respect a
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
își ia unele libertăți de limbaj pe care „bătrânul” P.H.Lippa nu și le permitea în anii '30-'40, ai veacului al XX-lea. Eroina lui, o femeie tânără, înzestrată cu suficient simț al umorului, știe să fie atât de discretă încât să-l facă pe Domnul R. să se simtă bine și în situații mai puțin faste pentru un bărbat de vârsta lui... P.H. Lippa nu insistă, cel puțin deocamdată. Dar, mai departe s-ar putea să am surprize. Cine
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
picante, de un pitoresc balcanic tipic, se învârtise și autorul pseudojurnalului pe care îl am în mână. Spre deosebire de regățeanul Frangolea, un „bonviveur” exploziv, înzestrat cu talentul de a retrăi totul, în fața noastră, la modul oral, patriotul basarabean fusese un patetic discret. Se pare că i-a fost mult mai la îndemână să pună pe hârtie ceva din experiența intimă, dificil de povestit unor tineri dornici de a savura parfumul vieții românești „de altădată”, mai exact, din perioada interbelică. Spun asta în
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
corective, după ce a beneficiat de prietenia unor colege de școală, fetele acelea în care înmugureau, sub ochii lui uimiți, toate calitățile pe care avea să le descopere mai târziu la femeia împlinită: prietenie, generozitate, afecțiune aproape „maternă”, dar și provocarea discretă a unei senzualități fruste. Ele au fost „materialul didactic” viu, cald, familiar, care i-a permis viitorului bărbat să ajungă la o mai corectă abordare a „feminității în ansamblu” și a femeii în particular. Adolescentele care își exersau aproape inconștient
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
greșit făcându-i tocmai acum o declarație de dragoste, dar prea s-a simțit străin, parcă împins la margine din toată vânzoleala prilejuită de aducerea copilului acasă. De fapt, chiar este „străin”. Vizitele lui au fost cât se poate de discrete. Vecinii și-ar pune întrebări văzând prea des alt bărbat intrând în curtea ei. „Și nu este bine!” i-a spus Teodora când a fost ultima dată. „Dar de câți ani ești singură?” Nu i-a răspuns. El și-a
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
tot despre principi. Citind cartea, fără conformism puritan, ascultîndu-i pulsațiile interne, acea sotto voce a textului, descoperim un testimoniu care numai că nu spune: "dacă aș fi eu principele, iată ce cod aș urma...". Umbra sinelui se proiectează, paradoxal de discret și patetic în același timp, într-un text de valoare universală. Din penumbră se ivește un personaj cu chipul calităților spirituale ale lui Machiavelli, niciodată aplicate în viața politică pentru că n-a fost principe. E cea mai bună probă că
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
de a exista, În timp ce munca noastră se săvîrșește, privind substanța, numai În singurătate”. Micul pendul din sufragerie, aflat deasupra vitrinei, bătu orele 9 seara, dar afară era Încă lumină. Vocea de răspuns amuți; liniștea instalată acum, după cele nouă lovituri discrete de gong, n-o mai tulbură ca Înainte. „Și totuși, cînd mă gîndesc...” Vorbirea i se opri brusc de prezența fizică, nespus de apropiată a judecătorului. Își ridică brațele, vru să spună ceva ce nu mai spusese vreodată, dar cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1888_a_3213]
-
Basarabia moldoveanului nostru, bine am mai făcut! În nici 150 de pagini Ion Iachim, profesorul, ziaristul, povestitorul, „cu har de la Dumnezeuʺ, apropiat de Ion Creangă prin vocație și scriere, cum îl vede Spir idon Vanghele, un condei care din „lirismul discret și ușor iron ic își dă mâna cu simplitatea expresieiʺ, făcând și refăcând istoria, înglobând „intertextul, anecdoticul, evocarea, ruptura cron ologicăʺ - care, în cazul de față duce și mai direct către „leitmotiv, jurnal și monolog interiorʺ dar și interogație și
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
blegit pălăria, Li s-a-ntunecat vizorul, Nu mai tremură fiorul, Căci s-a terminat umorul Și s-a șubrezit piciorul. Vorbesc tare, merg încet, Se-nțeleg prin interpret, Le bate vântu-n buget Și nici unul nu-i discret. Și-apoi, discreți dacă ar fi, La ce le-ar mai folosi? Așteaptă cu-ngrijorare Acel ordin de chemare... (Din „Glasul Buciumului” nr.12/2006 a Parohiei „Pogorârea Sfântului Duh” - Bucium, Iași). Un mănunchi de cugetări Pentru patria-mi iubită În istorii zăbovesc
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
de a treia etapă a existenței, care se desfășoară între 1945 1950 și după: „În anii bătrâneții târzii a poetului... și multă vreme după moartea lui, Academia Bârlădeană s-a strămutat insesizabil , în Capitală, continuând să existe sub forma întrunirilor discrete”, în Capitală unde „lucrurile erau mai amestecate...” Și detaliază: „La Bârlad G. Tutoveanu își menține amintirea, înconjurat de scriitorii din localitate - G. Costandache, I. Manta Roșie, I. Șușnea (și eu îl adaug și pe G.Nedelea), iar la București prin
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
o stea. Am râs, am dansat, m-am reprezentat, mi-am strivit semnele înainte de somn să nu mai adorm cu ele apăsată de vise. Puritatea dulce din copilărie am prefăcut-o fără să știe într-o lume secretă, atât de discretă, încât am trăit fără ispite, fără căinți, lăsate în margini de dorinți. Ritual așezat într-o altă lume a credinței mele. Aproape de cer am strâns amintiri inelate; în al doilea joc din loc în loc schimbate, din carul de carne în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
trebuie să scriu, Însă Îmi iese Întotdeauna altceva). În schimb, am strîns sumedenie de premii cu care mi-am mobilat o parte din apartament, am acum mai multe premii decît cărți scrise. Sigur că-mi plac diplomele, discursurile, cununițele, foșnetul discret al bancnotelor juriilor. Mă Însuflețesc. DÎndu-mi un fals și tonic sentiment de stabilitate. De valoare. Un simțămînt zglobiu. Visul meu nu a fost dintotdeauna literatura. Am mers mult și cu trenul. Așa că aici e locul să spun că băieții cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ochiul aceluiași cititor fremăta de plăcere, de bucurie, de frig În fața curajului nemaivăzut al scriitorului ce demasca, iată, medicii, adică vinovații pentru tot, lăsînd Într-o altă parte și vulgaritățile de ton nejustificate, din roman nu mai rămîne decît stupidul discret, dar ferm Întins pe mai bine de două sute de pagini. Mă rog, cartea a trecut. Vremea s-a stins. Dar să faci În anii nouăzeci un film respectînd În mare măsură o asemenea proză, de parc-ar fi fost scrisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]