7,087 matches
-
pași și se opri, provocator, în fața primei, căreia-i spuse imperios: — Dégantez-vous, Carmen; moi, je dégaine... Carmen Carpen, nemișcându-se din loc, își dezmănușă o mână, apoi alta, zăbovind la fiecare deget, mai înainte să-l sustragă din teaca lui imaginară, pipăindu-i leneș falangă cu falangă („les délicates falanges“, mallarméiză în gând Vasile; „falangelele acelei oboseli“, barbianiză același, tot în gând); fapt ce-o făcu pe gazdă să-i arunce striptezei noastre digitale un brutal și fără urmă de umor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
mică, pe trecută în mare parte la bunicii din Roman, a avut mulți prieteni de joacă, întâmplări deosebite nu s-au consumat. Jucăriile preferate de Alexandru sunt: colecția de hipopotami de pluș și alte jucării de pluș care sunt prieteni imaginari de joacă, lego și monopoly. Alexandru este neplictisit de activitățile de rutină (toaleta zilnică, temele școlare) deși revede cu plăcere, de 8-10 ori același episod din Familia „De ce?” La școală nu-i place foarte mult, mai ales zilele fără educație
GHID PRIVIND CONSILIEREA ELEVILOR CU ABILITĂŢI ÎNALTE by Cristina Morăraşu, Loredana Stiuj () [Corola-publishinghouse/Journalistic/432_a_755]
-
care un scriitor își inventează o personalitate și o existență, conservându-și identitatea reală. Ficționalizarea ar duce în acest caz către substanța experienței trăite. Colonna spune că proprietatea comună a ființelor fictive din autoficțiune este că înrolează autorul în lumea imaginară care le este proprie. Există o interdependență între jocul ficțiunii și cel al unui text referențial, pactul de lectură romanesc fiind adesea marcat prin indicația paratextuală de „roman”. Colonna face diferența între autobiografia romanescă și autoficțiune pentru că autobiografia are ca
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
ci totdeauna rezultatul unei emoții. - Tocmai din pricina aceasta convingerile tale n-au o valoare obiectivă, ci sunt simple păreri momentane. - În dragoste n-are ce căuta obiectivitatea!” Ioana sugerează la un moment dat că de fapt prezența Celuilalt e una imaginară. Sandu nu privește numai prin Irina, așa cum remarca Al. Călinescu, ci privește prin toți Ceilalți. Eul își impune abominabila sa dominație asupra Tu-ului, nu mai crește la umbra acestuia, ci îi transmite acestuia spaima de abis. Tu-ul ca
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
animalele ar conduce la groapă un pisic. Ar fi îndurerate foarte toate lighioanele pământului, și chiar leul s-ar fi crezut obligat să nu lipsească.” În romanul Ioana e accentuată teama naratorului de ceilalți, de alteritate prin existența reală sau imaginară a rivalului. Femeia sugerează la un moment dat că prezența celuilalt ar fi imaginară, iar cu altă ocazie îi mărturisește lui Sandu un adevăr crud: „Vă iubesc pe amîndoi, sunteți complet diferiți, dar egali.” Naratorul are spaimă de privirea ironică
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
și chiar leul s-ar fi crezut obligat să nu lipsească.” În romanul Ioana e accentuată teama naratorului de ceilalți, de alteritate prin existența reală sau imaginară a rivalului. Femeia sugerează la un moment dat că prezența celuilalt ar fi imaginară, iar cu altă ocazie îi mărturisește lui Sandu un adevăr crud: „Vă iubesc pe amîndoi, sunteți complet diferiți, dar egali.” Naratorul are spaimă de privirea ironică a Celuilalt și din această frică vine angoasa, boala și, în final, moartea. În
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Sandu procedează identic, metodele lor sunt diferite. Marcel preferă realitatea cărnii, pe care o fragmentează la infinit, pe când Sandu prelungește carnalul în virtualitatea pură, semn că analiza în cazul celui de-al doilea se încheie totdeauna cu un salt imaginar. „Am lăsat acasă o fată care mă iubește. Nu e frumoasă, și ochii mei au obosit repede îndreptându-se spre silueta ei bicisnică. Nu e savantă, și am ostenit vorbind singur, inutil și ridicol. Nu e bogată, și mi-ar
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
trecutului relației cu Irina. Obsedat de gelozie, cu mintea întunecată de dorința de răzbunare, Sandu nu reface numai mental scena posesiunii propriu-zise, așa cum se întâmplă în nuvelele cu Irina, ci vrea să știe cele mai mici amănunte ale trădării, realizând imaginar o cartografiere a orașului în care s-a produs “crima” reală sau imaginară: „De pildă, acum îmi închipui cum ți-ai scos rochia, ciorapii, cămașa. În ce cameră, în ce stradă? ... Desigur, într-un colț mai dosnic, căci pe străzile
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
răzbunare, Sandu nu reface numai mental scena posesiunii propriu-zise, așa cum se întâmplă în nuvelele cu Irina, ci vrea să știe cele mai mici amănunte ale trădării, realizând imaginar o cartografiere a orașului în care s-a produs “crima” reală sau imaginară: „De pildă, acum îmi închipui cum ți-ai scos rochia, ciorapii, cămașa. În ce cameră, în ce stradă? ... Desigur, într-un colț mai dosnic, căci pe străzile principale vă temeați să nu vă văd. Și eu, care bănuiam totul, nu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Ioana cea inteligentă își câștigă propria expimare și o voce distinctă. „Cum e și normal, <<romanul>> lui Mirel are și capitole erotice. În călătoria întreprinsă în Orient, băiatul reține mai ales unele detalii erotice și , acasă, se laudă cu aventuri imaginare. În București cutreieră străzile în speranța nemărturisită - a unei aventuri adevărate, însă când se ivește prilejul, bate speriat în retragere. Pe mătușa Mary o iubește în taină, îi cotrobăiește cu volupate prin lucruri sau se ascunde în buduarul ei. Altă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
reale. „El [Democrit] e de părere că din corpurile solide și din formele reale emană o imagine. Ce era deci corpul lui Marius [cel visat de mine]? Era imaginea emanată de corpul său: toate lucrurile reale au astfel de dubluri imaginare. Această imagine a lui Marius era aceea care mă urmărea în vis, pe câmpul de la Atina; nici o apariție din vis nu se poate explica decât prin acțiunea imaginilor“ (II, 67). O asemenea idee este ea însăși extravagantă, deși ajunge, la
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
acțiunea imaginilor“ (II, 67). O asemenea idee este ea însăși extravagantă, deși ajunge, la un moment dat, să fie văzută ca rezonabilă. Elementul ei straniu se ascunde în chiar credința ce o susține: „toate lucrurile reale au astfel de dubluri imaginare“. Cicero nu e dispus săi dea crezare. Pe de o parte, vine cu un argument inteligibil, că există imagini ce nu au nici o legătură cu lumea reală. Pe de altă parte, se simte el însuși omul altui timp. „Cei din
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
aici, încât ar fi păcat să nu admiri o clipă așa ceva. Dacă reflectezi puțin asupra celor văzute într un astfel de emporiu ceresc, te minunezi și mai mult. Căci stau alături vietățile posibile cu cele imposibile, cele reale cu cele imaginare, cele îmblânzite cu cele de nestăpânit. Și toate se arată aievea, ca atare. Poate fi satisfăcută orice dorință de a vedea și a cunoaște. Cu toate acestea, cel care ar veni cu o întrebare de felul: „după ce criterii se împart
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
împletirea între actualitatea social-politică și notațiile ludice prin amestecarea regimului ficțional și a celui non-ficțional. Am avut în vedere în redactarea eseurilor și o componentă culturală dublată de una literară într-o propunere de estetică postmodernă. Figura centrală în toposul imaginarului creator al acestui capitol îl asigură lumea în care am copilărit orășelul Lipova, la 60 km de Timișoara și în care, sporadic ce-i drept, continui să mai fac vizite duminicale. Este o lume în care am evocat "liniștea matinală
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
moșulică multe nu știa să zică, doar despre cutare dimineți geroase își amintea și de cozile cu negri, și alții asemenea, care stăteau la coadă, la farmacii la apotică, vorba lui ca să capete niscai alcool contra răcelii, a gripelor celor imaginare pe care, ca alibiuri, le flușturau pe dinaintea apoticarilor neîncrezători. Adevărul e că nu știu dacă așa o fi fost să fie în Chicago, în prohibiție; fizica prezentului s-a învăluit în metafizica trecutului, povestea s-a încețoșat prin trecerea anilor
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
Săptămâna trecută am fost implicat în organizarea a două spectacole la Casa de Cultură a Municipiului Iași „Mihai Ursachi“: unul de teatru, celălalt de stand-up comedy. Ambele aveau în rolurile principale tineri care joacă din și cu pasiune. Piesa Spectacol imaginar era o adaptare după Matei Vișniec, interpretată de actori de la cunoscutul teatru studențesc Ludic. Stand-up comedy-ul era inițiativa unei trupe aflate la început, prin care trei băieți - studenți și ei, dar practic necunoscuți - încercau să se impună pentru prima dată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
ca și dacă aș iubi-o, i-am explicat. E imposibil să-mi trezească vreo emoție, fiindcă nu mă interesează proprietatea imobiliară. E fără îndoială o mare lipsă în firea mea, dar nu pot să gândesc în funcție de granițe. Liniile acestea imaginare sunt pentru mine la fel de ireale ca zânele și spiridușii. Nu pot să cred că ele marchează sfârșitul și începutul a ceva care să prezinte un interes real pentru sufletul omenesc. Virtuțile și viciile, plăcerile și durerile trec granițele după bunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
urmă, om coborî pe malul iazului... Când am ajuns la umbra sălciilor, bătrânul m-a întrebat: Ce crezi că se potrivește să vorbim acum, când soarele se rostogolește încet dar sigur spre asfințit? Ce-ar fi să tragem o fuguță - imaginară, bineînțeles - până la mănăstirea Hlincea? Parcă și mie îmi umbla prin minte același lucru. Și, ca să nu lungim vorba, să spunem că această mănăstire este ctitoria din 1574 a Mariei, fiica voievodului Petru Șchiopu, împreună cu soțul ei, Zottu Tzigara, fost mare
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
alături de țuica tradițională din mere și prune, dublu distilată. Aici nu spune nimeni «pălincă». - N-am vrea să fie rău... că și criticile... s-a făcut un capăt de drum și gata!... că de ce? Și mama Eugenia înlătură niște firimituri imaginare de pe masa curată. - A făcut rău domnul Victor că nu a terminat drumul, o asigur eu. Ce formidabil ar fi dacă ar exista un drum care să lege Ponorul de Cheile Râmețului, până la mânăstire... Încerc să-i liniștesc. N-am
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Giurgiova și Ticvaniul Mare, care trebuiau prelucrate. Astfel visul din copilărie, acela de a ajunge marinar, cârmaci (timonier) pe vapor, era tot mai departe. Prioritatea sau țelul meu principal, era găsirea unui loc de muncă, punctul unu pe lista mea imaginară de priorități. Mă gândeam, că o să găsesc un serviciu echivalent cunoștințelor mele, mă refer la motoare Diesel, deși habar n-aveam cum voi proceda. Așa că, ghidat după proverbul potrivit căruia „Încercarea moarte n-are”, m-am hotărât, ca prima încercare
Caravana naivilor by Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1101]
-
amfiteatrului, între lume (spectatori) și scenă (actori), dominând spectacolul lumii și spectacolul sacru, dedicat zeilor, de pe scenă. Asumându-și „rolul” demiurgic al zeului, autorul nu este decât un alter de rang inferior, un practicant al misterelor sacre, pe un altar imaginar, un revelator al cuvântului divin, prin euritmia operei sale. De aceea, probabil, la Blaga, locul divinității este atât de pregnant reprezentat în dramele sale, cu sentimentul tragic al zădărniciei și al anonimatului; zeul este printre oameni, dar prezența lui nu
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Elena Agachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1379]
-
bogat nu s-a găsit să le ajute. Îmi puteți răspunde, oameni buni, unde trebuie să bată asemenea oameni ca să li se deschidă și lor? Vă spun eu: nu li se va deschide nicăieri, atâta timp cât spitalele sunt sufocate de datorii imaginare pentru lumină, apă, căldură etc. față de stat, nemaiavând fonduri și resurse pentru tratamentul gratuit al pacienților. Am plătit și plătim În continuare toți din țara asta procentul pentru sănătate din pensii, salarii, alte venituri. De ce? Ca să poată fi tratat tot
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
atingeri. Dansul parcurge secretul acestei atingeri și repetă mișcarea prin care auzul se lasă atins de curgerea ei invizibilă. Și dansul dă trup acestei atingeri și curge din ea ca o întrupare. Ceva impalpabil devine undă tactilă și naște tangenta imaginară dintre trup și suflet. Dansul este sărbătoarea trupului, după felul în care viața locuiește în trup, atingându-l cu viață... Sub soarele Greciei străvechi, cu o generație înaintea lui Clistene, reformatorul, în ținutul Sicyonei, nu departe de Corint, se pregătea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
dincolo de planul inerțial al mișcării; ca radical de pătrundere în profunzime și ca arcuire elastică, proprie acestei mișcări duble; astfel, mișcarea se regenerează singură, devenind simultan propriul ei resort. Dacă ne plasăm pe un punct de vedere, să-i zicem imaginar, crezând în el ca într-o poziție susceptibilă să fie fertilă, ne putem întreba în ce măsură noțiunea echivocă de necunoscut poate avea nu numai un sens de negație a cunoscutului, ci și un mod pozitiv de a capta necunoscutul ca pe
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
loc distincției, dar cerând acesteia un alt nivel de amplitudine. Necunoscutul, dacă indică numai un domeniu de cunoștințe, sau un rezervor virtual din care științele își scot treptat datele, nu reprezintă altceva decât o valoare fictivă, un fel de cantitate imaginară. Privit însă ca o zonă de sensuri al cărei conținut se află în continuă efervescență, necunoscutul nu se mai prezintă sub forma unui depozit încă neinventariat; el devine o zonă de prezență a sensurilor, un fel de organism imaterial obiectiv
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]