10,805 matches
-
de pietoni am renunțat să-l mai aud. Acum, cînd rememorez întîmplarea, văd că, în ciuda simplismului ipotezelor, el numise corect esența dramei lui Pătrășcanu, aceea de a fi ucis „de ai tăi”. E mai rău, mai odios, mai nedrept, mai tragic decît a fi ucis de dușmani. *Dimineață, în autobuz, profesorul Constantin Mardare, pensionar de cîțiva ani (palid, tras la față, cu pielea căzută), m-a întrebat dacă știu că a murit Sabin (Mișu Sachter). „Nu știu și nu cred”, i-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
profesională, lașitate și neloialitate, complicitate la crimă. În răutate, îl depășește pe Robinson, iar în dezgust îl egalează pe Parapine, savantul de origine rusă ajuns alienist la un sanatoriu de la periferia Parisului. Pentru Bardamu, asumarea completă a destinului ia - eroare tragică! - aparențele aventurii. Un intelectual avizat, el percepe acut întreaga nefericire a decăderii sale și nu se cruță defel cînd e vorba să-și contabilizeze ticăloșiile. Enorm, disprețul său față de lume începe cu disprețul față de sine, accentuat de „mărturii biologice” penibile
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Dumnezeii mamelor voastre de tîmpiți, mă doborîți!”, urlase, înspăimîntat, pilotul de pe avionul-țintă, un MIG-13. În loc ca tunurile să bată la 180 de grade de acesta, băteau direct, din fericire greșit. A fost căutată cauza defecțiunii care putea să aibă urmări tragice. Cineva furase niște lămpi de la stațiile SON-4 care dirijau tragerea. Evident, în optica de atunci, aceasta constituia un act de sabotaj. Prezent în tabără, ofițerul de contrainformații și-a amintit că sînt „nepot de american” și m-a pus pe
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care umbla veșnic cu umbrela la el. îl văd, îl văd: mers greoi, de gînsac îndopat, aplecat în față, cu umbrela sub braț sau cu ea de mîner, ca pe baston, anticipînd pasul următor, cînd abătut, cînd surîzător... Vestea morții tragice a lui Corneliu Dima Drăgan m-a chinuit toată noaptea. Deși avea talentul de a intra în tot felul de încurcături, de la cele sentimentale la cele financiare, nu mi-am închipuit niciodată că ar putea să sfîrșească așa cum se zice
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
fost lăsați să se joace lîngă blocuri. Preventiv, în școli li s-au administrat tablete de iodură de potasiu și în cîteva magazine s-a vîndut apă minerală. *Sînt uimit de rapiditatea cu care apar bancuri, chiar și după evenimente tragice. Ultima temă a acestora: radiațiile. „Ce vor oamenii aceia, Sfinte Petre?, l a întrebat Dumnezeu pe portarul Raiului. De ce mai strigă PCR, căci potop le-am dat, cutremur le-am dat, radiații le-am dat!” Sau: „De inundații, de trepidații
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
vine să ia parte la ospăț în locul fripturii găsește pe masă un cadavru. - Hotărît lucru, fiule, nu vei fi niciodată bun de nimic, spuse el.” Judecata e nedreaptă. Un Stan Pățitul care nu se deșteaptă, adolescentul din poveste e mai curînd tragic decît ridicol, căci dincolo de handicapul lipsei de personalitate și al memoriei scurte, el e victima unei pedagogii tardive, în contratimp, defazate și chiar (la ultima încercare) a unei forțe malefice menite să-i bareze bunele intenții. Tatăl îmi pare mai
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Fapt divers sau istorie? *Paradoxal, evenimente ca „răscoala de la Brașov” îl ajută pe Ceaușescu: pe de o parte să creeze o stare de emoție, dublată de vinovăție, pe de altă parte să întărească măsurile represive. Apropiatele „prelucrări” ale episodului vînătorii tragice din Dolj vor constitui ocazia (cunosc tipul acesta de reacții de la „prelucrarea” lui ștefan Boboș) ca toți cei naivi să se indigneze în numele eticii și echității comuniste și al altor principii. Și, după cîteva ameliorări superficiale, viața va continua la
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Fiind o fire optimistă, speram c-o să rămân în final cu capul "nescurtat" și zâmbeam aducându-mi aminte de un student de al meu picat săracul la 4-5 materii, care la oferta mea de a-l ajuta mi-a spus tragic "asta e soarta Belgiei, nu poți să te lupți cu zeii"! Când am intrat în biroul uriaș al tovarășului prim, acesta m-a luat, cum se spune în retorică, "ex abrupto": "Cine mi te crezi tovărășele, buricul Moldovei? Au venit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
de sesiunea extraordinară a Marii Adunări Naționale avea să evidențieze că "Tratatul de la Varșovia a fost creat exclusiv ca instrument de apărare a țărilor socialiste împotriva unei agresiuni din afară... nu pentru acțiuni militare împotriva vreunei țări socialiste". La declanșarea tragicelor evenimente eram pe litoral, în "vacanță", și am fost martor la gesturile de solidaritate ale românilor cu miile de turiști din Cehoslovacia, care nu se puteau întoarce la casele lor datorită închiderii frontierei cu Ungaria. Au fost cazați în casele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
primul an. În al doilea an au început crizele, lipsurile, demonstrațiile de stradă, grevele. Cu toate acestea, în martie 1973, la noile alegeri prezidențiale Unidad Popular și Allende câștigă cu 43,3%. Al doilea mandat prezidențial avea să se sfârșească tragic pentru Allende, la 11 septembrie 1973. Armata s-a făcut ecoul nemulțumirilor și nemulțumiților și generalul Augusto Pinochet, numit chiar de Allende șef al armatei la 23 august, avea să conducă lovitura de stat militară. În ziua de 11 septembrie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
externe, la CC. Mi s-au dat asigurări că "s-au luat masuri" și că livrările următoare se vor desfășura fără probleme. Ași! Al doilea vapor avea marfa distrusa în proporție de 50%. Ce puteam să fac? Situația era destul de tragică, importatorul își riscase banii și reputația pe marfa și firma recomandate de ambasadă. Noroc de faptul că transportul fusese asigurat! Mi-am adus aminte de scena finală apocaliptică din "Zorba grecul", cu Zorba dansând sirtaki de braț cu patronul său
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
lor nu mai puteau face nimic pentru ei. Insula a fost în secolul al XIX-lea vizitată de mai multe baleniere și vase-pirat spaniole, olandeze, engleze, franceze, localnicii începând a fi capturați și vânduți ca sclavi. Un astfel de eveniment tragic avea să fie consemnat în 1862, când un vas peruan a capturat o mie de băștinași, care au fost duși să lucreze ca sclavi în mine. Din cauza condițiilor inumane, 900 au decedat la scurt timp și 100 au fost repatriați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
regrete și aceasta pentru că armatorii și căpitanii sunt sever amendați și conform regulilor internaționale trebuie să suporte cheltuielile aferente expedierii în țara de origine a "clandestinilor". Aveam să aflu ulterior că "ai noștri" n-au fost aruncați în ocean (așa cum tragic avea să se întâmple cu alți români în drum spre Canada) pentru că la îmbarcarea clandestină la Constanța își "plătiseră" transportul, mituind pe unii membri ai echipajului pentru călătoria până în Canada sau SUA (nu li s-a spus că vasul merge
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
cu coniac, "Sea Horse" (1728), "Lord Clive" (1763), "America" (1871) "Solimoes" ( 1892), "Ciudad de Asunción" (1963)... "Colegul Lapeyre" avea sa mă conducă, patru ani mai târziu, peste drum de sediul său, să inspectăm o piesă istorică, mărturie a unei întâmplări tragice din Portul Montevideo. Era "Telemetrul" de pe crucișătorul german "Graf Spee", o piesă de 25 de tone, scoasă la suprafață la 25 februarie 2004. Ne-am reamintit cu acest prilej de faimoasa bătălie din Rio de la Plata și de "Graf Spee
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
domnie.“ Însă ceea ce abatele pare să nu fi înțeles este că, dacă toleranța este de dorit și dacă măcar ea îndreptățește cazna de a trăi, aceeași toleranță se dovedește în schimb un semn de slăbiciune și de destrămare. Evidența aceasta tragică nu putea să i se impună unui spirit care îi frecventa pe amatorii aceia de iluzii care au fost enciclopediștii: ea urma să devină vădită unor vremuri mai dezabuzate, în chip deosebit vremii noastre. Societatea secolului al XVIII-lea, acum
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
acesta ambasador la Londra ă1830-1834). Când a murit avea 84 de ani și jucase un mare rol în politica europeană. E drept că trădase toate regimurile cărora le jurase credință. TALMA, FRANÇOIS JOSEPH ăParis, 1763-Paris, 1826). Actor. A fost actorul tragic preferat al lui Napoleon Bonaparte; a urmărit, în costume și în decoruri, adevărul istoric și a făcut dic țiunea scenică mai naturală; roluri din teatrul clasic francez și din tragediile lui Shakespeare; a lăsat și o lucrare teoretică: Memorii despre
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
cum spune Epistola Apostolului Pavel către Corinteni, atunci când încercăm să gândim raportul cu contemporaneitatea și cu identitatea profundă. La fel, Coriolan Drăgănescu în Tempora, din liderul revoluționar al mișcărilor studențești devine odiosul inspector de poliție, sau Mișu Poltronul din farsa tragică 1 Aprilie din lașul absolut devine cel care fără ezitare, dintr-o lovitură care are precizia unui calcul mate- matic, își elimină adversarul, iar în O noapte furtunoasă „6 d-a-ndoaselea” devine nouă, confuzie care îl poate costa scump pe amorezul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
-i”. Din același manual virtual al utilizatorului mediu este recuperabil ceea ce opera lui Caragiale spune despre socie- tatea contemporană, „actualitatea lui Caragiale”, sau fap- tul că opera sa constituie fie expresia unei eterne damnări a lipsei de conținut, de substanță tragică, fie o soteriologie subtilă prin râsul la limita sarcasmului, ambele circum- scrise complexului unei „identități rănite” (Michael Pollak), al unei „identități în ruptură” (Sorin Alexandrescu), al uneia „slabe” (Horia-Roman Patapievici) sau al uneia „altfel” (Lucian Boia), în orice caz insuficiente
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
unui clasicism târziu sub care se ascunde o modernitate perenă în care timpul lucrează neîntrerupt modificând perspectiva fără a distruge coerența. Opera sa e construită de așa natură încât cele două fațete care doar aparent polarizează, cea comică și cea tragică, se află, de fapt, într-o relație simbiotică. Cei care au încercat să le recupereze separat, comicul de o parte, tragicul de cealaltă parte, - atât doar dacă nu corespunde unei intenții didactice - au ratat întâlnirea cu Caragiale. Lumini și umbre
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
în câteva dintre cele mai „comice” momente, există forme de comic abisal. Însă tragicul este o proiecție în afara ope- rei și în afara epocii din care se extrage abil contemporanul. Tragicul, atât cât există, ține de destinul „caragialismului identității românești”, un tragic deformat în farsă, o „tra- gedie diminutivă” cum o numește Ioana Pârvulescu. Însă ceea ce oferă esențial opera lui Caragiale ține de ilustrarea a ceea ce Agamben numea obscuritatea unui secol, ceea ce-l face pe scriitor contemporan cu noi și cu cei
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
îi desenează liniile de forță și pune în evidență în miezul ei o formă subtilă de hybris care, încă odată, nu este al autorului ca persoană empirică, ci al operei. Pare ciudat că împrumutăm un termen consacrat în ce privește natura personajului tragic, însă comicul, la rigoare, posedă perso- naje a căror dezechilibru devine semnificativ într-o cheie străină comicului obișnuit. Naratorul ne pune la dispoziție o cheie de lectură, dar și elementele de ansamblu ale unui dispozitiv hermeneutic care are după toate
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
din dictatul insurmontabil al tragediei și din visceralitatea unor trăiri la limită care fac trimitere la un psihism abisal. Pe bună dreptate, contextul țărănesc a părut impropriu dacă nu chiar bizar acestor uriașe degajări psihice, iar tipul acesta de conflict tragic încadrat clar în rama sen- sibilității expresioniste nu mai stârneau nicio mirare la Lucian Blaga însă abia peste câteva decenii. Sub raportul construcției dramatice, a construcției personajului și a complexității tabloului de moravuri, la acea vreme bur- gheze, pivotul operei
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
fiecărui detaliu și înregistrarea minuțioasă, în crescendo a tensiunii nervoase a animalului lapidat, mizanscena dramatică în raport cu prozaismul evenimentului din stradă. Există un crescendo, există tensiune, există climax în relatarea episodului imaginar care are și un alt deznodământ, dramatic, dar nu tragic. În stradă lucrurile stau altfel, vederea a fost blocată tem- porar de norul de praf stârnit de măturoaie, așa cum și țipetele animalului nu se mai aud din cauza râsetelor și huiduielilor măturătorilor, iar victima nu a scăpat, ci zace lungită în mijlocul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
scena pare decupată fidel din commedia dell’arte cu seria de încurcături, travestiuri, farse, ciomăgeli, brutalități etc. pe care o configurează canovaccio, scenariul. De altfel, rapor- tul ministerial stabilește calitatea de scandalagii a împri- cinaților, exonerându-i însă de consecințele tragice ale farsei pe care au organizat-o. Derizoriul se regăsește și în acest final care dizolvă responsabilitatea celor implicați. Dincolo de aceasta, porecla pe care Mitică i-o dă lui Mișu, aceea de „poltron” vine pe filieră franceză din italiană. Dicționarul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
epocă ce urmează a înregistra un eveniment major, dispariția a două bilete de loterie. Episodul este amplificat de retorica grandioasă și gesti- culația abundentă. În oglinda secolului, micul funcționar își răsfrânge statura unui revoltat de specie romantică, profesând acel titanism tragic al dezmoșteniților soartei. Aceste bilete de loterie transcriu paradigmatic economia șansei care-l desparte pe cel bogat de cel sărac, economie însoțită de o întreagă metafizică topită ulterior în ideologie. „Ș-apoi, schimbând tonul, cu glasul tunător : - Rușine pentru acest
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]