9,812 matches
-
Liber în sfârșit în mișcări, i-am pipăit trupul: era rece. Ea era moartă... Atunci am început să tușesc, dar nu mai era aceeași tuse. Era ca un râs uscat și oribil, un râs care-ți zbârlea părul pe cap. Tremurând de frică, mi-am aruncat haina pe umeri și m-am dus în camera mea. Apropiindu-mă de lampă, am deschis palma: era ochiul ei obiectul pe care-l țineam așa! Șiroiam de sânge din cap până în picioare. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
mod, simțeam altfel; mi-era imposibil să-i scap, să scap de demonul care se trezise în mine. Cu fața înfundată în mâini, împotriva voinței mele, am izbucnit în râs, un râs mai puternic ca niciodată, care făcea să-mi tremure tot corpul, un râs cavernos, care era greu să știi din ce gaură pierdută a ființei mele ar putea proveni. Un râs dogit, care se răsucea în gâtlejul meu, ieșind din vid. Devenisem bătrânul negustor de mărunțișuri. Eram răvășit. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
după el ca să-i iau din nou vasul, batista înnodată; dar bătrânul se îndepărtase cu o agilitate deosebită. M-am întors și am deschis fereastra care dădea în stradă. Atunci, am văzut silueta bătrânului. Râdea atât de tare, că-i tremurau umerii; strângând la subsuoară batista înnodată, se îndepărta șontâc-șontâc, până dispăru în ceață. Atunci m-am întors și mi-am examinat ținuta: hainele îmi erau rupte; din cap până-n picioare eram acoperit cu sânge închegat. Doi cărăbuși zburau împrejurul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Ce vreți a face Făceți din el. Voi, fi coroane, O, regi făloși! Mișcați ciocane Pe fierul roș. Urrah! Voiți popoare Și mândre țări Și sânta, mare S-aveți sub scări, Să miște toate L-a vost cuvânt Întunecate Și tremurînd! Lăsați ciocane Să bată fier, În el coroane, În el puteri. Hurah! {EminescuOpVIII 36} [SCENA I] [DECEBAL, BORIS, PATER CELSUS, PAGIU] (s-aud faurii de arme) DEC[EBAL] Auziți, auziți, cum inima d-oțel A Daciei se zbate cu putere
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
mărire sau e un vis negru și strălucit ce-nvinge și esistența? - Ca să arate-n urmă că-i minciună. Negațiune a vieței. TEXTE AFERENTE 1 2254 Că zmeii Daciei, Ca constelații sîngeros-profetici, Au strălucit în fața Romei vechi, O lume-a tremurat la arătare Și marea-i și-a-ndoit spumații muri Naintea mândrei fulgerări a lor. 2 2254 [LONGIN] Nu-i rolul meu să cercetez mînia-ți * Sau ce gândești. Pin gura mea vorbește Imperiul și lumea... Mă ascultă Și-mi răspunde
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
DRAGUL] Da, da! Spune-mi un basmu, cel al nevestii tale... Frumos e basmul... e-n pilda chiar a Măriei Tale. [SAS] (tresare) El știe tot. Putere! [DRAGUL] Poți spune în ce vremuri S-a petrecut povestea, dar fără ca să tremuri. Ea se petrece-acuma. Căci vremea e pe dos, Cum este și în basme. Ce-i sus coboară jos. Când s-o vesti în lume că Sas e-n locu-mi Domn Strămoșii mei, sărmanii, în vecinicul lor somn Întoarce-s
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
Bogdano... oare pe tine te ating? Căci nu mai cred nimica... coroana și postavul. Cel negru de pe tronu-i... Se pare că grozavul Demon al sorții rele cu aripi negre trece Prin zidurile-aceste... BOGDANA O, mîna[ta]! {EminescuOpVIII 89} [SAS] Eu tremur, dragă, tremur întîia dată[-n] viață, În inimă - scânteie, în mâni, în mâni am gheață. [BOGDANA] Aide! Mergi înainte... Un pas, bărbate, încă! ROMAN Un pas, și vă înghite prăpastia adâncă. (iese) BOGDANA Bogdan e colo, colo, el doarme dus
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
pe tine te ating? Căci nu mai cred nimica... coroana și postavul. Cel negru de pe tronu-i... Se pare că grozavul Demon al sorții rele cu aripi negre trece Prin zidurile-aceste... BOGDANA O, mîna[ta]! {EminescuOpVIII 89} [SAS] Eu tremur, dragă, tremur întîia dată[-n] viață, În inimă - scânteie, în mâni, în mâni am gheață. [BOGDANA] Aide! Mergi înainte... Un pas, bărbate, încă! ROMAN Un pas, și vă înghite prăpastia adâncă. (iese) BOGDANA Bogdan e colo, colo, el doarme dus. Ei bine
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
comoara lor de aur, Căci luna de jeratec prin ele când răsare Comoară care arde vederilor se pare, Iar lebedele albe pornind din negre trestii Apar dormind ușoare pe faț-apei acestei; Cu aripele-ntins-ele o-mping, o taie În cercuri cari tremur și-n brazde lungi, bălaie, Iar purpura se mișcă de-al undelor cutreier, În iarba cea înaltă suspină trist un greier Și vânătă e umbra și rumenă e sara, În farmecul naturii pare c-aud ghitara; Văratec, caldul aer mă
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
îi ești dragă" Ș-apoi s-alerg prin casă cu mine în hârjoană, Iar pe Prichici atuncea să-l iau *** la goană. (răsună cornul; ea stinge lumina). O, tu! răsună numai și sufletu-mi răpește Simt inima în pieptu-mi cum tremură și crește O, cine ești, pierdute, tu, glas prea mângâios De ce nu suni tu vecinic, și vecinic tot fruos? (luna bate tare; ea deschide fereasta ) Peste vârfuri trece lună, Codru-și bate frunza lin, Dintre ramuri de arin Mângâiosul corn
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
mine și nu cu ochi de gheață, Căci nu poți ști, copilă, ce-adînc, adânc mi-e dorul Și cum în minte-mi vecinic îmi șmotruiesc * amorul, Căci somnul fuge-n lume când ochii mi-i închid Și zi și noapte, tremur și vreau să mă ucid. Nu știi ce-amar e focul acestei crude patemi Și cum gândirea morții în veci în minte bate-mi, {EminescuOpVIII 98} Verena, și tu toate c-un zâmbet poți să stingi Văd, te pătrunde mila
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
în veci în minte bate-mi, {EminescuOpVIII 98} Verena, și tu toate c-un zâmbet poți să stingi Văd, te pătrunde mila de tu, Verena, plângi; O, lacrima ta dulce e pentru mine miere, O, de ai ști gîndirea-mi cum tremură și cere! VER[ENA] Ce vrei? Ce poate-o slabă copilă de nimic? B[OGDAN] Vorbește, o, vorbește, (zîmbind cu lacrimi) tu nici nu știi ce-ți zic, Și că n-o știi aceasta, de-aceea îmi ești dragă. VER
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
oglindă) Anna... răspunde-odată... Frumoasă ești, mi-ești dragă. Tu! tu ești fata mamei... dar minte n-ai întreagă... (răsună cornul în pădure; ea ascultă, apoi stinge lumina) O, tu! răsună numai și sufletu-mi răpește, Simt inima în pieptu-mi cum tremură și crește Dar cine ești, pierdute corn blând și mângâios, De ce nu suni tu vecinic? Și vecinic tot frumos? (Luna bate tare. Ea deschide fereastra. Peste vârfuri trece lună, Codru-și bate frunza lin, Dintre ramuri de arin Mângâiosul corn
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
-mi [spui] o vorbă numa Să știi că din fereastă eu mă arunc acuma, Prăpastia-i adâncă și-n clipă mor. ANNA (speriată) Tu mori? Tu poți muri? [BOGDAN] (urcă fereastra) O, sigur, mă vezi pe-al morții prag! ANNA (tremurînd) Ce vrei să-ți spun? BOGDAN Trei vorbe să-mi spui: Mi-ești drag. ANNA O, nu spun niciodată! BOGDAN Atunci m-arunc! ANNA Stăi! Stăi! Ci vino-ncoaci... aproape... ți-oi spune-o la ureche: Mi-ești drag. Destul e
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
viața oare? Simțești poate sfârșitul - vrei să-ți spun vo poveste Ce am aflat-o însumi din gura-unei neveste, Unei neveste mândre... [IUGA] Da, a nevestii tale!... [MIHNEA] [(apart)] El știe tot. Putere! Am o durere-n șale Și-mi tremură tot trupul... [IUGA] Poți spune în ce vremuri S-a petrecut povestea, dar fără ca să tremuri? [MIHNEA] Acum! [IUGA] Acuma dară, căci vremea e pe dos Cum este și în basme: Ce-i sus cădea-va jos, Părinții lor ucide
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
din gura-unei neveste, Unei neveste mândre... [IUGA] Da, a nevestii tale!... [MIHNEA] [(apart)] El știe tot. Putere! Am o durere-n șale Și-mi tremură tot trupul... [IUGA] Poți spune în ce vremuri S-a petrecut povestea, dar fără ca să tremuri? [MIHNEA] Acum! [IUGA] Acuma dară, căci vremea e pe dos Cum este și în basme: Ce-i sus cădea-va jos, Părinții lor ucide-or cu mâne crude fiii {EminescuOpVIII 136} Și-n pântecele mamei vor sumuți copiii, Ei vor
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
În somn el mă urmează, în mine-i dacă merg. Astfel mă asuprește dormind sau fiind treaz Și vecinic văd nainte-mi al tău frumos obraz... Cum umbra mi-e alături de dorm sau de-s deștept, Mă supără oriunde și-mi tremură în piept. Bătrân de-oi fi, în umbra vieți-mi va veni, Cu dânsul în vedere-mi voi fi de voi muri. 4 2262 De-aceea - pază bună: ferește ochii-n laturi Și cu muieri frumoase tu să nu stai
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
moarte stânci se scoală Așa s-ardică Ștefan din scaunu-i de fală, Cum luna-neacă lumea cu alba ei privire, Astfel privește Ștefan pin sală cu mărire Ș-apoi cu graiu-i mare, dar răspicat și blând, Vorbea mărgăritare cu glasul tremurând. " Boieri" - le zise Domnul -" pe tronu-mi mă usuc Cum bradul învechește pe-o stâncă. Eu mă duc La insula aceea scăldate-n ape sânte Unde din arbori negri cânt sfinți cu glasuri blânde Și unde luna blândă varsă gândiri de
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
moarte stânci se scoală Așa s-ardică Ștefan din scaunu-i de fală, ]2 Cum luna-neacă lumea cu alba ei privire Astfel privește Ștefan pin sală cu mărire [2Ș-apoi cu graiu-i mare, dar răspicat și blând, Vorbea mărgăritare cu glasul tremurând. " Boieri" - le zise Domnul -" pe tronu-mi mă usuc Cum bradul învechește pe-o stâncă. Eu mă duc La insula aceea scăldată-n ape sânte Unde din arbori negri cânt sfinți cu glasuri blânde ]2 Și unde luna-i soare, vărsând
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
i se-nchină Cum noaptea intră-n noapte l-a soarelui lumină El trece mândru, palid, bătrân fieros *, adânc, Când eu stau ca o umbră și de mânie plâng. Privesc în jur și ce văd? Văd curtizani O mie Ce tremură ca frunza când trece-o vijelie, Și într-o lume-ntreagă de oameni morți de vii Mă zbat, fiară flămândă ca leul în pustii. Mergeți cu toții, umbre, acolo vă-nchinați Unde se-nchină lumea... Ba nu, să stați, să stați
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
-n] singurătate-mi, Dând viața valurilor furtunoasei mele patemi. Dulce-i trupul alb ca spuma, dulce-i glasul de sirenă, M-ai înnebunit cu totul și visez veghind, Irenă. De pe crucile plecate se aude glasul cobii Și grămezi-grămezi pe uliți tremur sclavele și robii. * Și în trei bucăți acuma stema țării este spartă, Răsăritul și Apusul s-au unit ca s-o împartă. * Ridicând pe-a noastre țărmuri ochii Asiei pustie. De derviși urlând ca cânii cu călugăriți nebune * Mohamed biruitorul
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
monolog. A căzut. Espunere. 2. Scularea lui și anunțarea că e călugăr. 3. Furia și declararea că e domn. Momentul în care vrea să omoare pe D[oam]na și copilul. 4. Mitropolitul o consilie să puie venin. Ea toarnă tremurând pe când unul ține pumnalul dasupra ei. 5. Bea, simte moartea viind. Doamna-n spaimă. 6. Când moare boierii-l țin în sus ca să-i privească murind. Clopotul sună ***. {EminescuOpVIII 231} 2 [R Î S U L M U Ș A
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
topi în" Te iubesc". ACT V, SC[ENA] tu nu știi că bătăile astei inimi sunt orologiul după care se-ndreaptă o lume, lumei necunoscută, a cărei Dumnezeu sunt eu - bătăile astei inimi sunt destinul unei lumi - la tremurul ei tremură lumea - la zâmbetul ei se-nsenină pustiurile {EminescuOpVIII 244} sale - și când orariul stă - timpul stă - - timpul neci nu mai esistă căci se topește-n 14r vecinicie și lumile inimei mele s-a stins // ca o clipă. ți-aș trimite steaua-înger
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
stă - timpul stă - - timpul neci nu mai esistă căci se topește-n 14r vecinicie și lumile inimei mele s-a stins // ca o clipă. ți-aș trimite steaua-înger cu corp diafan, cu inimă de foc - dar inimele lor, care frământă tremurând soartea a câte unui om ți-ar fi descris un amor de om, și amorul meu e ca Dumnezeirea, fără de tine; ți-aș fi trimis-o pe luna d-aramă ce fuge prin nouri de fier, dar luna jumătate n-
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
iar răpită în estazul contemplațiunii sale și, în furia sa, uită a persecuta pe soare dintr-un capăt al pământului într-altul. Un suflet ce călătorește din lume-n lume, din stea în stea. Seninul gândurilor tale face noaptea de tremură, fuge și părăsește pământul pentru eternitate. 2257 De te-ar face Dumnezeu lună, noaptea, înamorată de fața ta, ar sta în eternitate pe pământ. Noaptea, înamorată de luna aprinsă, se grăbește a o urma pe cealaltă hemisferă. 2254 Daca ființele
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]