7,134 matches
-
lipsit de dureri, aș sta mai bine pe picioare... Să lăsăm asta! Încă nefumător fiind - sau la scurt timp după ce am căzut pradă neîntreruptei plăceri - am învățat, sub supravegherea ursuză a profesorului Sepp Mages, care-și făcea o dată pe zi tura de corecturi, prilej cu care dădea indicații lapidare, să mențin suprafața umedă a sculpturii aspră cât mai mult timp, fiindcă lustrul prematur, spunea el, ar înșela ochiul. „Nu arată terminat“, așa suna obiecția lui constantă. Metoda asta am aplicat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
din Egiptul antic, până când un allegro fluierat îl convingea să asprească suprafața mumiei cu un instrument zgrunțuros. Apoi, un pasaj lent îl ajuta să netezească din nou. Lemnul lui luneca în sus și în jos. Numai când Mages își celebra tura de corecturi, virtuozul își înterupea programul de concerte. Astfel am ajuns să beneficiez, în treacăt, de educație muzicală și, însetat de cultură cum eram, aș fi continuat să profit de pe urma fluierătorului, dacă nu s-ar fi ajuns la o dispută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mea terracotta. Desenele de găini din timpul călătoriei în Franța de anul trecut își vădeau efectele; așa cum, mult timp de acum înainte, până la poezia Avantajele găinilor-giruetă, găinile și cocoșii aveau să mă instige la desene și poezii. După una din turele de corectură, Hartung, care altminteri se străduia mai degrabă să păstreze distanța față de elevii săi, ne-a vorbit despre o vizită în atelierul de la Paris al sculptorului român Brâncuși. „Ca ocupant, în anii mei de soldăție“, a completat el corect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
drumul spre platou și Cotă era închis. Cătălin avea un papagal pe care-l bibilea în fiecare zi vorbindu-i ca unui copil. De multe ori îl certa că nu-și mânca semințele, alteori îi dădea drumul prin stație în tura lui și bineînțeles că nu-l prindea până când venea Brașov să preia tura și începea ăsta să-i înjure și pe el, și pe papagal, cum că el n-o să stea toată ziua să-l suporte cum aleargă și vorbește
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
-l bibilea în fiecare zi vorbindu-i ca unui copil. De multe ori îl certa că nu-și mânca semințele, alteori îi dădea drumul prin stație în tura lui și bineînțeles că nu-l prindea până când venea Brașov să preia tura și începea ăsta să-i înjure și pe el, și pe papagal, cum că el n-o să stea toată ziua să-l suporte cum aleargă și vorbește ca prostu' unei păsări la fel de proaste ca el. Nu înțeleg ce-l futea
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
Brașov dacă stă și-l vede pe Cătălin cum își aleargă papagalul, sau stă pur și simplu, pentru că, n-o să-ți vină să crezi, toată slujba lor consta în a raporta din oră în oră, timp de douăsprezece ore pe tură, ce viteză are vântul, mărimea stratului de zăpadă și alte dude din astea pentru care, la experiența lor, că, am uitat să-ți spun, lucrau de o viață acolo, se uitau pe geam și nu greșeau niciodată. Am verificat asta
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
vreun zgomot sau vreo mișcare sa mă determine să mă lansez într-un solo de bătăii în pereții liftului, la un moment dat, după tatamul meu, aud încă două bătăi... în sfârșit ne-a auzit, gândesc, și mai trag o tură de bătăi după care mă prind că America de Sud mă acompania. Era chiar mai bun decât mine. Ne-am acompaniat reciproc, preț de câteva minute, după care, obosit, m-am prelins și eu pe podea. "De unde ești?" l-am chestionat ca să
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
început să semene cu mine. Aceeași alură, același costum, aceeași freză, ce mai, am luat-o razna. Mă hotărăsc, nu trebuie sub nici m formă să urcăm împreună la parter. Așa că apăs pe minus doi, decid să mai stau o tură, exact când liftul se oprește. Mai apăs o dată în speranța că e doar o coincidență și că o va lua din loc, dar nimic. Mă transform în telegrafist, așa de mărunt apăs pe buton, fără nici un rezultat. Sânt blocat în
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
zburde pe corpul ei fără încetare până când închideam ochii. Eram convins că se retrage să se odihnească puțin în beculețul ăla de veghe, montat undeva în plafon, dar de fiecare dată când redeschideam ochii era acolo la datorie, neobosită, făcând ture în sus și în jos, de pe sâni pe coapse, de pe coapse pe umerii ăia superbi și, din când în când, în funcție de poziția ei, se cuibărea puțin și între picioarele ei, neglijent desfăcute, puțin, nu mult, cât să mă facă pe
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
din față. Pereți crăpați, zgrunțuroși, terni, asediați de un răsad firav de gura-leului. Nu mirosea a nimic. Într-o dimineață, Ivan se trezi cu senzația bine definită că aude Neva. Se ridică într-un cot, dădu la o parte așternu turile întotdeauna albe ca smântâna din cana cu lapte și privi pe geam, la petecul de curte în care Dominique își hrănea deja cele paisprezece găini gureșe, înconjurate de foste găl be nușuri piuitoare și mâncăcioase. O urmări o vreme cum
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
febril, până spre miezul nopții, fiecare vor bind aproape doar cu copilul pe care și-l revendicase și făcând abstracție de băiatul celuilalt, ca și cum el încetase cu totul să existe, să respire, să aibă nume. Când am ieșit să fac ture cu bicicleta în jurul blocului, pe întuneric, sufocat, tata nu mi-a spus nici un cuvânt. Mama era prea ocupată cu o colecție de poezie franceză, din care nu găsea al doilea volum. N-au auzit când ne-am întors. Mut, David
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
să cu leții cu lavandă dintre rufe, gleznele ei, incredibil de fine, prânzul pe iarbă, cu picioa rele goale, nopțile fără somn, alte nopți fără somn, cu dinți abia mijiți, cu vise povestite, împăr țite, dumicate în întuneric, cu cer turi, cu neștiința lor în ale contabilității biruindu-i jos, în cantină, printre hârtii, cu altfel de tăceri. Își simțiseră gândurile sărutându-se așa cum ei nu o mai puteau face și plânseseră mai adânc, fără lacrimi, în drăgostiți de respirația celuilalt
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
sfâșiat, pe pomeții înalți ai grecoaicei devenite acum perla seraiului lui, un dar de la Damasc, plictisitor de perfectă. Isabel... Oare cum râde? Musa nu a văzut-o niciodată nici măcar zâmbind. Câți ani o fi având? Și iar zvâcnește dintre așternu turi, împinge între pernele cu ciucuri mari, de catifea trupul ivoriu al grecoaicei și dă fuga la căpătâiul oaselor strivite, ținute laolaltă de pielea mereu unsă cu pomezi aduse din Egipt. Genele ei sunt lungi. Atât de lungi... Nu le văzuse
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
Somon cu portocale. Asta fusese ultima lor cină, în mintea lui, în memoria subiectiv creativă a unei zile niciodată în tâmplate. A unei dimineți care nu mai venise. O visa, uneori. Un pește citric. Dominique știuse de la prima înghi ți tură că acolo, în sosul acela, de culoarea șofranului, se despărțeau pentru totdeauna, printre capere și zeama parfumată a fructului. Mâncase în tăcere, până la ultima înghițitură, când maxilarele se descleștaseră cu greu și vocea ei șoptise, moale și fără culori, ultimele
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
vis... Acolo o întâlnește. Aplecată ogival deasupra blocului ei de desen, schițând aproape sălbatic dezlănțuiri botanice care își întind rădăcinile de pe o foaie pe alta, se deversează în co role nesfârșite și cad, apoi, într-o putrefacție atotminerală. Tră să turile ei, de altfel frumoase, schimonosite de efortul de a auzi pulsația de viață din trupul plantelor și de a muta sunetul în liniile care se nasc sub apăsarea cărbunelui pe hârtie. Nu, nimic din dulceața Cosettei. Ochii ei verzi-gălbui șerpuiesc
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
patruzeci și două de vise. Toate sunt la fel. Lambriul umflat din dreptul scării și a doua treaptă de sus în jos care scârțâie și pata de pe tavan, de când am trasat cu vârful bradului o dungă subțire ca o crestă tură proaspătă pe un obraz alb și proaspăt și „ce faci?“ mi-ai spus și te-ai încruntat și eu am râs și tu ai râs și copilul râdea și te-am luat în brațe cum am să te iau în
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
Ghiță Ghițescu a venit într-un suflet acasă înarmat cu șurubelnițe, clește-patent, ciocan, leviere și și-a început cu râvnă lucrarea, dar nu înainte de a-i invita pe copii să coboare la joacă în parcul de-alături. Silvica-nevasta era în tura de noapte, așa că nimic nu îl stânjenea să mai facă și el încă o noapte albă. A început cu camera copiilor prin a demonta lustra pe care a verificat-o cu cea mai mare atenție, fiecare braț în parte, fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
au pătruns în freză și flanelă, puful i s-a lipit de sprâncene și sângerări, în jurul gurii și a nasului; sudoarea îi curgea șiroaie pe obraz și pe spinare. Operațiunea a durat până târziu în noapte, când a revenit din tură acasă Silvica, exigenta lui soție. Dacă nu erai atât de jalnic, chemam sectoristul. Așa nu se mai poate, drăguțule! Ai să ajungi la balamuc, amice! Privește în ce hal ai ajuns, Ghițescule! Copiii au nevoie de părinți, de ambii părinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
reziste, iar el deja s-a transformat în altceva, acum e un personaj de film de groază, un Freddie a cărui mână coboară febril spre fermoarul pantalonilor lui și în câteva secunde e dezbrăcat și trupul lui e o sculp tură întunecată. Nebuna îl privește cu ochi mari. Mâna lui caută prezervativul în buzunar și acum sexul lui se pregătește de atac, dar brusc nebuna deschide gura și vorbește. Știu. Nu trebuia. Nici nu era în sce nariu. Replica asta n
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
Iese dintr-un hotel de patru stele. Se suie în mașină. A închis portiera și nici nu și-a dat seama că m-am instalat și eu, pe locul mortului. Auzi, locul mortului. Ce expresie tâmpită. Să-mi pun cen tura, sex simbolule? Nu mă aude. Sau se preface că nu mă aude. Își duce mâna la buzunar și aude fâșâitul plasticului care învelește ermetic un prezervativ. Bravo, megastarule. Îmi place de tine, ești prudent. Hai că știu ce e-n
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
tocul ușii dormitorului și o privește. Nebuna se întoarce și-l privește și vede că nu are ce vedea, pentru că fața bărbatului e complet neagră. Lumina din hol e în spa tele lui și întunericul din dormitor îi ascunde trăsă turile. Iar nebuna nu trebuie să i vadă fața ca să știe ce gândește. Bărbatul ucigaș de câini e la urma urmei doar un actor. Iar actorii sunt, prin natura meseriei lor, atât de expresivi. Limbajul trupului bărbatului e atât de coerent
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
dar gura mea nu se dezlipește de gura Sophiei, și acum Sophia îmi simte sexul pulsând în apropierea ei, și mâna ei mă caută și mă găsește și mă strânge cu putere, și degetul ei mare se plimbă peste pică tura transparentă care udă vârful sexului meu. În închipuirea mea, îl văd cu coada ochiului pe bărbatul cu fața întunecată, îl văd ieșind din sexul Sophiei și îl văd cum se lasă în jos și-i depărtează fesele ca două luni
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
s-a răspândit imediat în spital. Tatăl ei a afirmat că nu a avut cum să anunțe moartea neașteptată a fiicei lor. Directorul i-a vorbit despre mine și chiar l-a condus la camera mea, unde mă odihneam după tura de noapte. În fața mea a apărut tatăl iubitei mele. Era un bărbat cam de 45 de ani. Ce m-a uimit era asemănarea cu Dora, care-i moștenise ochii și părul negru. Mi-a povestit tragedia la care nu se
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
etajul nostru e o chestiune pentru toți. Atunci se hotărăște să se mute. Nu o putem împiedica, dar, până își găsește ceva, va trebui să vegheze ori de câte ori îi vine rândul. Până la urmă s-a învoit. Ne petrecem zilele în două ture, mergem pe palier ca la serviciu, avem un caiet în care notăm tot ce auzim dincolo de ușă. Umplem pagină după pagină cu toate convorbirile telefonice, cu bufniturile și trosniturile auzite. O dată ne-am speriat rău de tot. Am auzit ceva
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
se termine, obosiserăm să-l tot ocrotim pe vecinul care abia dacă ne saluta, dar nici unul nu a putut renunța, din morală, dintr-un sentiment creștinesc sau pur și simplu din obișnuință. În seara aceasta este rândul meu, sunt în tura de după-amiază și m-am decis în sfârșit să sun la ușa lui. Aveam pregătită și întrebarea - „Ce se întâmplă la dumneavoastră?“. Fie îmi va spune el, fie voi vedea cu ochii mei, odată și-odată trebuie să se termine
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]