54,417 matches
-
de Nord. Atât W. Churchill, cât și De Gaulle consideră că dacă Mussolini nu se împotmolea în Grecia și unde Germania a pierdut câteva săptămâni de timp favorabil, pe care l-ar fi folosit în spațiul sovietic, nu ar fi prins-o iarna și ar fi învins Rusia. "Hitler putea câștiga războiul contra URSS dacă nu se lăsa atras de aventura balcanică". Atacul lui Mussolini asupra Greciei și riposta hotărâtă a grecilor, care a pus în dificultate armata italiană, l-a
[Corola-publishinghouse/Science/1537_a_2835]
-
pictează" autorii și artiștii dintr-o societate în funcție de aderența sau rezistența la vreo ideologie oficială sau dominantă. După 1800, acest principiu al reprezentării în politică și cunoaștere! a devenit dogma muncii intelectuale. Între aceste nuanțe de curcubeu politic(ianist) sunt prinși la mijloc intelectuali precum Voegelin, Foucault, Veyne etc., care sunt etichetați conform reprezentărilor instrumenta lizate de "autoritățile intelectuale", omniprezente în media. Lecțiile lui Popper (două sunt esențiale: 1. societatea imatură în gândire și comportament social este una a liderilor intelectuali
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
și funcțiile impersonale din calculul algebric. Ei sunt "utili" atât timp cât muncesc, plătesc taxe, sporesc avuțiile ș.a.m.d. Ei devin "inutili" atunci când nu produc bani la un buget național. Oamenii sunt tratați precum "resturile" de la masa stăpânilor! Această mentalitate "a prins", pentru că oamenii se complac în funcția lor dezumanizantă de numere și de "resturi" ale căror drepturi fundamentale nu trebuie lăsate doar în legi și doar în teoria conservatoare a unui drept prost gândit. Legea nu este nici privilegiu, nici gestionare
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
1862-1918) picta femei în formă de vagin și uter; de ce Freud și psihanaliștii investigau obsesiile și patologiile masculine strict legate de sexualitatea femeii; de ce sexologiile sunt centrate pe actul sexual și pe sexul partenerilor; de ce relațiile dintre femei și bărbați prind contur prin atracție sexuală. Ideile exprimate de Simone de Beauvoir (1908-1986) în cartea Al doilea sex (Le Deuxième sexe) (1949) sunt mai mult reacții feministe, poate de complex sexual, poate și din experiența directă cu partenerul ei Jean-Paul Sartre, binecunoscut
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
propriul său profit. Numai că această inițiativă privată este strivită de marile ansambluri corporatiste și tehnologizate de ieri și de azi... Trusturile sunt expresiile acestei asimilări nefericite și numai un stat politic putea concura cu ele. Nu întâmplător comunismul a prins acolo unde nu exista o industrie puternică: Rusia. La ora actuală statul politic nu mai poate lupta cu marile trusturi americane și occidentale. Ceea ce poate el face este impunerea unor legi corecte în raport cu cetățenii lui și cu inițiativele de profit
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
statul de poliție în fenomenul istoric al formării statelor naționale. Cele "două mari ansambluri de tehnologie politică"117, cum denumea Foucault aceste două state premoderne, nu s-au putut constitui decât printr-un suport teoretic, ideologic și doctrinar, care a prins contur în secolul Luminilor. Despre ce "contur" este vorba? Despre acel contur care a dus la cristalizarea a trei mari ideologii: naționalismul, liberalismul și socialismul. Astfel, necesitatea socială a unui stat a dezvoltat cele trei ideologii, în forme și nuanțe
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
al cărui principală funcție e persuasiunea despre un "anume ceva", crezul în voința acestui limbaj de a schimba o realitate. Cu doctrina italiană a "rațiunii de stat", cu teoriile gânditorilor francezi și germani din secolul Luminilor, necesitățile oamenilor din Europa prind contur în formarea statelor, care se ocupă nu numai de necesar, dar și de... real. Statul modern devine producător și garant de real, iar omul este "orientat" să simtă realul, doar dintr-o perspectivă a nevoilor sale pe care "le-
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
autentice se bazează pe această reprezentare care se distinge prin ea însăși. Individul modern și-a creat o identitate pe baza reprezentării sale despre lume, viață, societate. Dar această identitate nu poate fi decât o ego-istorie. Totodată, acest individ este prins în sfera social-politică a falselor identificări. Literatura modernă și ideologiile social-politice se întemeiază tot pe un raport individualizat, personalizat între cele două tipuri de reprezentări. La sfârșitul secolului al XVIII-lea, diferența în limbaj, dincolo de orice conținut istoric, dincolo de concret
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
epistemică ce a făcut posibilă întemeierea semioticii de către Saussure. Ar fi bine să înțelegem reprezentarea nu ca pe un produs original picat din Ceruri, ci ca pe o serie de condiții (epistemice, sociale, politice, istorice, personale) în care "autorul" este prins între ele. Toată această "prindere între condiții", deopotrivă personale și social-politice, creează reprezentarea ca originalitate și ca posibilitate multiplă de a spune/ arăta. Reprezentările și orice posibile reprezentări se află în actul de a spune, de a face. Numai într-
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
cultul modern idei-putere, responsabil pentru menținerea dialecticii (guvernare-opoziție) și responsabil pentru cultul reprezentării (în politică și în cunoaștere). Întotdeauna în istoria conflictelor moderne cei care au fost dincolo de guvernare, dincolo de politică și dincolo de partizanate s-au aflat, în situația celor "prinși la mijloc". Acest lucru devine vizibil și șocant în războaie civile. Mai sunt dispuși civilii să plătească nota de plată pentru acțiunile tribaliste ale intelocrației și guvernelor? În ce măsură civilii sunt "un rest mut al politicii"? Ideile, prin vocea ideologilor și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
mare idee în istorie este rezultatul unor serii de fapte ale uneia sau mai multor generații. Ideiile nu se impun doar printr-o gândire originală. Este nevoie de altceva în realitate, de o necesitate umană pentru ca o respectivă idee să prindă contur social, istoric, politic. Ideile sunt derivate din masa acțiunilor, faptelor, evenimentelor. Ele sunt posibile tocmai printr-o contemplare a evenimentelor 211. A gândi cu istoria este și dincolo de concepția lui Platon, conform căruia ideea se află la temelia oricărei
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
soi de politicianism intelectual de dreapta nu are nicio valoare epistemică sau de critică argumentată. Modelul social-politic al României postdecembriste este unul al pseudo-democrației de tip americano-republican, dar fără nicio consistență de fond. Acest hibrid de "democrație (republicană) americană" a prins foarte puternic la nivelul "elitelor" românești, iar prin faptele și practica lor, regimul social-politic dezvoltat nu e altceva decât an open dictatorship. O dictatură deschisă, evident cu libertăți restricționate de exprimare și cu granițele deschise, unde societatea e controlată instituțional
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
fac loc observații rafinate, în contrast cu rigiditatea sociologizantă și maniheistă a criticii oficiale a timpului. Exegezele lui C. din această perioadă au repus în circulație valori ale literaturii interbelice a căror importanță, în epocă, era minimalizată. Cea de-a doua etapă prinde contur îndată după 1970 și este marcată în principal de volumele Personalitatea literaturii române (1973), Mihail Sadoveanu. Fascinația tiparelor originare (1981), Poezia lui Eminescu. Arhetipuri și metafore fundamentale (1990). Se observă, de la început, ponderea acordată judecăților sintetizatoare, atât la nivel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286265_a_287594]
-
nu se fixează pe nici un obiect până la capăt și al unei emoții uneori excesiv sentimentalizate. Un posibil preludiu al chinului creator apare în Zonă de protecție din cartea cu același titlu (1983). Arta poetică a unui eu liric asemănător clovnului, prins între „ficțiune și realitate”, capătă un accent parodic: „Iar mă vizitează zeul/ Îi fac o cafea tare, îi ofer cea mai productivă insomnie a mea/ Ne privim ochi în ochi și nici unul nu clipește/ Când din ceruri se desface o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290390_a_291719]
-
piron de fier (11,5 cm lungime) în osul piciorului drept (în călcâi). Se pare că cei care au dat jos trupul lui Yehohanan n-au putut să îndepărteze pironul și astfel o bucată de lemn (de măslin) a rămas prinsă de acesta. Mai târziu, rămășițele scheletului împreună cu pironul și un fragment de lemn au fost puse în osuar. Examinarea legală a rămășițelor scheletului admite teza că Yehohanan a fost răstignit cu brațele deschise, atârnate de o grindă orizontală sau de
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
cumva au scăpat de la a fi capturați. Presupunând că unul dintre ei, după două-trei zile, ar fi spus: „Simon era într-adevăr Mesia”, cu siguranță, ceilalți i-ar fi replicat: „Ce vrei să spui? Despre ce vorbești? Romanii l-au prins și l-au ucis. Cu siguranță nu era Mesia. Toți știu că misiunea lui Mesia este să-i învingă pe dușmanii păgâni, să reconstruiască templul și să aducă dreptatea lui Dumnezeu pe pământ. În schimb, el a fost înfrânt de
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
fluturi siamezi! Într-adevăr, cei doi fluturi păreau lipiți unul de celălalt. Iar trupurile lor erau însuflețite de palpitații febrile. Spre surprinderea mea, sfinxul acela dublu nu-mi dădea nici o atenție și nici nu încerca să scape. Înainte de a-l prinde, am avut timp să-i zăresc petele albe de pe spate, faimosul cap de mort. N-am mai vorbit despre femeia în pufoaică... Am urmărit cu privirea zborul sfinxului eliberat - pe cer, el s-a despărțit în doi fluturi și am
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
dacă înțelegeam tâlcul spuselor ei - tonul a fost cel care ne-a subjugat. Bunica ne vorbea ca unor oameni mari. Noi vedeam doar un ofițer frumos cu mustață desprinzându-se din coloana care defila triumfal, ca să vină spre o tânără prinsă în îmbulzeala unei mulțimi entuziaste și să-i ofere o bucățică de metal cafeniu... După cină, înarmat cu o lanternă, degeaba am cercetat amănunțit stratul de dalii din fața imobilului nostru, „Verdun” nu era acolo. Aveam să-l găsesc a doua
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Țarului, fără să aștept nimbul hipnotic al abajurului turcoaz. Ziua era liniștită, cenușie - o zi de vară, incoloră și tristă, una dintre cele care, surprinzător, rămân în amintire. Aerul mirosind a pământ ud umfla perdeaua albă de la fereastra deschisă - pânza prindea viață, căpăta volum, apoi cădea la loc lăsând să intre în încăpere pe cineva invizibil. Fericit că eram singur, mi-am dus planul la îndeplinire. Am tras cufărul siberian pe covor, lângă pat. Închizătorile au sunat cu clinchetul ușor pe
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
lor. Căuta cuvintele care să spună ceea ce în curând avea să pară atât de firesc: cortina de fier. 6 Cămilele în viscol, gerurile care înghețau seva copacilor și făceau să le plesnească trunchiurile, mâinile înțepenite de frig ale Charlottei, care prindeau buștenii lungi zvârliți de pe un vagon... Astfel renăștea trecutul acela nemaipomenit în bucătăria noastră afumată, în lungile seri de iarnă. Dincolo de fereastra înzăpezită se întindeau unul dintre cele mai mari orașe ale Rusiei și câmpia cenușie a Volgăi, se înălțau
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
romanțios împotriva atrocităților reale. Și nu munca grea de la fermă m-a mișcat cel mai mult în trecutul rural al Charlottei. Nu, eu reținusem mai ales vizita la tinerii din sat. Se dusese chiar în seara aceea și îi găsise prinși într-o discuție metafizică: voiau să afle ce fel de moarte l-ar fi secerat pe cel care ar fi îndrăznit să se ducă fix la miezul nopții într-un cimitir. Zâmbind, Charlotte se declarase în stare să înfrunte toate
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
ei, și-a împins copiii spre deschizătura care se îndepărta încet. Fiul ei s-a cățărat, a apucat cufărul. Sora lui a trebuit deja să grăbească pasul ca să se agațe de mâna pe care i-o întindea băiatul. Charlotte a prins copila de după mijloc, a ridicat-o, a reușit să o cocoațe pe marginea vagonului înțesat. Trebuia acum să alerge, încercând totodată să se prindă de clenciul mare de fier. N-a durat decât o secundă, dar a avut timp să
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
să grăbească pasul ca să se agațe de mâna pe care i-o întindea băiatul. Charlotte a prins copila de după mijloc, a ridicat-o, a reușit să o cocoațe pe marginea vagonului înțesat. Trebuia acum să alerge, încercând totodată să se prindă de clenciul mare de fier. N-a durat decât o secundă, dar a avut timp să zărească chipurile împietrite ale celor care scăpaseră, lacrimile fiicei sale și, cu o claritate supranaturală, lemnul crăpat al peretelui vagonului... S-a poticnit, a
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
am târât, i-am întins mâna. În momentul acela am văzut în ochii lui o licărire de spaimă... Cred că s-ar fi descurcat fără ajutorul meu, era prea învățat cu greutățile, prea legat de forțele naturii ca să se lase prins în cursă de ele. Dar, de data aceasta, m-a apucat de mână fără zâmbetul lui obișnuit. Câteva minute mai târziu, ardea focul și Pașka, cu picioarele goale și cu trupul acoperit doar de un pulover lung pe care i-
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
disc, credincioasă acelei povestiri mai mult sau mai puțin legendare despre o țară care nu există decât în amintirea ei... Intimitatea noastră în liniștea serii mi-a părut dintr-o dată caraghioasă, vocea Charlottei mi-a amintit de un automat. Am prins din zbor numele personajului pe care tocmai îl evocase, am început să vorbesc. Ioan fără de Frică și rușinoasele lui cârdășii cu englezii. Pariul, în care măcelarii, deveniți „revoluționari”, erau stăpâni și îi masacrau pe dușmanii din Burgundia sau pe pretinșii
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]